Ανασχηματισμός: Ποτέ, δεν αρκεί μια ανάγνωση!Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος

Σχόλια απ’ την πλευρά της συμπολίτευσης(ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), σχόλια απ’ την πλευρά της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης(ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Λεβέντη), σχόλια κεκτημένης συνήθειας απ’ την (κοινοβουλευτική) αντιπολίτευση(ΚΚΕ) και σχόλια των επικίνδυνων αβανταδόρων του συστήματος, των νεοναζί χρυσαυγιτών.

Βέβαια, υπάρχουν και σχόλια των εκτός βουλής πολιτικών δυνάμεων( κυρίως ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ,  αλλά και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ), που τα κεντρικά ηλεκτρονικά ΜΜΕ και οι κεντρικές εφημερίδες φιμώνουν, εκτός ίσως της «Πλεύσης ελευθερίας»(Ζ. Κωνσταντοπούλου), που συχνά-πυκνά φιλοξενείται απ’ τον Αλαφούζο στο ΣΚΑΪ.

Κανένα σχόλιο για την σκόπιμη έλλειψη εναλλακτικής πρότασης, για την έξοδο απ’ τη γερμανική ευρωζωνική κατοχή της χώρας, εκτός ίσως απ’ τις μπουρδολογίες του άθλιου και άρτι υπουργοποιηθέντος (υφ. Παιδείας)Κώστα Ζουράρι, που δήλωσε μετά την ορκωμοσία, «Να καταλάβετε ότι οτιδήποτε γίνεται τώρα και είναι αυτή η αθλιότητα, είναι γιατί η Ελλάς είναι υπό κατοχή» Άραγε αυτός ο ίδιος και το κόμμα του(ΑΝΕΛ) και ολόκληρη η σημερνή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, υπηρετούν  κάτι άλλο από αυτήν την κατοχή; Αυτό δε μας το είπε ούτε αυτός, ούτε κάποιος άλλος πρόθυμος στο ξεπούλημα της χώρας και στην εξαθλίωση της Ελληνικής κοινωνίας.

Όμως παρ’ ότι η χώρα  βρίσκεται, πράγματι, υπό κατοχή(και με νωπή γερμανική διαπίστευση- επίσκεψη Φούχτελ), αστράφτουν χαμόγελα.

Ας δούμε τα χαρακτηριστικά αυτού του ανασχηματισμού κι ας θέσουμε μερικά κριτήρια πολιτικής του αξιολόγησης-κριτικής. Δύο (τουλάχιστον) ειδών κριτήρια επιβάλλεται να χρησιμοποιηθούν, αυτά που αφορούν τους «θεσμούς», δηλαδή τους τραπεζίτες-τοκογλύφους και τον ξένο παράγοντα (κυρίως Γερμανική ευρωζώνη – ΗΠΑ) κι αυτά που αφορούν το συμφέρον της κοινωνίας και της χώρας.

Κατ’ αρχήν, να σχολιάσουμε ότι ο ανασχηματισμός έγινε λίγες μέρες πριν τις Αμερικανικές εκλογές και λίγο πριν την έλευση του Ομπάμα στην Αθήνα. Έπρεπε να δείξει ο Τσίπρας την υπακοή του και προς τον υπεραντλαντικό θείο «Σαμ». Έτσι δε μοιάζει να ήρθε από το πουθενά ο κος Δ. Παπαδημητρίου, νέος υπουργός ανάπτυξης, μέχρι χθες πρόεδρος του Levy Economics Institute από την ίδρυση του το 1986, κτλ, κτλ… Σηματοδοτείται η αμερικανική θέση στα όσα τεκταίνονται στην Ελλάδα, που σημαίνει εκούσιο, αλλά και πιο ασφυκτικό περιορισμό στις πολιτικές κινήσεις της χώρας και της κυβέρνησης, με πρόφαση το παραμύθι της ανάπτυξης. Τα περί παράλληλου νομίσματος εντός της ευρωζώνης, απλά θέλουν να πλήξουν τις θεμελιωμένες πολιτικές θέσεις για νομισματική ανεξαρτησία της χώρας με έξοδο από την ευρωζώνη και έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Όμως η τοποθέτηση αυτή δείχνει(άθελά της) κραυγαλέα, ότι η πολιτική της ευρωζώνης, όχι μόνο πως απέτυχε οικτρά, αλλά και πως ότι άλλο μηχανεύεται η (γερμανική) ΕΚΤ, παράγει και αναπαράγει εφιαλτικά, για τη χώρα κι άλλες χώρες της ευρωζώνης, αδιέξοδα. Άραγε πρόκειται περί εισαγωγής (υπερ)υπουργού εντυπώσεων ή για τοποθέτηση Ύπατου Αρμοστή; Θα δείξει..!

Κατά δεύτερον, η προσήλωση και υποταγή (δεδομένη ήδη από 13 Ιούλη 2015), του Τσίπρα, προς την ΕΕ-ΕΚΤ(Γερμανία)-ΔΝΤ, φαίνεται με τη διατήρηση όλων των ακραιφνών μνημονιακών υπουργών, αλλά και από τη μετακίνηση εκείνων που είχαν (τάχα) κάποιες αντιρρήσεις(Σκουρλέτης, μετακίνηση- Κατρούγκαλος, τιμητική αποστρατεία στο Υπεξ, Δρίτσας, αποπομπή), με τοποθέτηση στη θέση τους κάποιων σταθερά πρόθυμων μνημονιακών(Κουρουμπλής) και την εμφάνιση κάποιων άφθαρτων – έλεος! (Αχτσιόγλου, Εργασίας και Παπανάτσιου στα φορολογικά και του ξεπουλητή Πιτσιόρλα!!!).

Είναι φανερό λοιπόν, πως ο Τσίπρας φωνάζει όσο πιο δυνατά μπορεί, ότι θα είναι πιστός στα οικονομικά «γεράκια» και στις πολιτικές επιθυμίες-επιλογές του ξένου παράγοντα, για να μακροημερεύσει στην εξουσία, ερήμην του Ελληνικού λαού. Τους υπόσχεται ότι θα είναι ο άνθρωπός τους, ότι κι αν συμβεί, αρκεί να διατηρηθεί ο ίδιος στην πρωθυπουργία.

Τα υπουργεία εξωτερικών και άμυνας, που θα έπρεπε να διαδραματίζουν καίριας σημασίας ρόλους, είναι φανερό ότι σε μια κατεχόμενη(μνημονιακά) χώρα,  από άποψη δημιουργίας πολιτικής, είναι δυστυχώς μαριονέτες, είναι ενεργούμενοι μηχανισμοί.

Υπάρχουν όμως και τα υπουργεία του εσωτερικού  πεδίου.

Μερικά βασικά στοιχεία-τομείς: Εκκλησία-Ιεραρχία, Ποδόσφαιρο, Κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, Περιβάλλον Πρωθυπουργού, Διαπλοκή-ΜΜΕ- Δημόσιο χρήμα, Παιδεία, Πολιτισμός και λόμπι, ΑΝΕΛ-Οικολόγοι κλπ., Ελληνική κοινωνία-λαϊκό κίνημα!

Δυο λόγια για την κάθε περίπτωση.

Είναι απόλυτα σαφές, ότι ο «άθεος» Τσίπρας, συμμορφώθηκε με την αλλαγή του «προβληματικού» Φίλη, που προανήγγειλε τηλεοπτικά, πριν μια βδομάδα, ο αρχιεπίσκοπος! Κι έτσι ο χωρισμός κράτους – εκκλησίας μετατρέπεται σε αρμονική συνύπαρξη, με επίσημη πλέον επαναφορά του «Χομεϊνισμού».

Ο Μαρινάκης και οι συν αυτώ στη σκοτεινή ποδοσφαιρική παράγκα επέβαλλαν την αλλαγή του υφυπουργού ποδοσφαίρου(Κοντονής), που φαίνεται ενοχλούσε και την τοποθέτηση στη θέση αυτή του πιστού Πειραιώτη Βασιλειάδη. Κι ο χρυσαυγίτης Μαρινάκης κάνει τη δουλειά του κι ο Κοντονής προάγεται στο ανώδυνο, για την παράγκα, υπουργείο δικαιοσύνης  κι  ο Τσίπρας περιμένει ψηφαλάκια απ’ τους οπαδούς του Ολυμπιακού και η διαπλοκή έχει άλλη μια πόρτα ανοιχτή και η μπόχα απλώνεται…

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κοιμάται πια ήσυχος, γιατί το θρυλούμενο άνοιγμα προς τους ΠΑΣΟΚογενείς, δεν έγινε, αντίθετα μπήκαν κάποιοι νέοι άχρωμοι και άοσμοι, απόλυτα πρόθυμοι πάντως για μνημόνια, όπως και κάποιοι παλιοί πρώην κνίτες, επίσης πρόθυμοι και αναλώσιμοι… Έτσι φαίνεται να ικανοποιούνται ψυχολογικά οι γκρινιάρηδες στο κόμμα, για ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό με τη μετακίνηση Κατρούγκαλου και για το φορολογικό με την αποπομπή Αλεξιάδη. Κινήσεις φαρισαϊσμού, τακτικής και πρόσκαιρης εκτόνωσης.

Το Περιβάλλον του Πρωθυπουργού και το υπο-περιβάλλον Φλαμπουράρη!

Ας ξεκινήσουμε απ’ το δεύτερο. Ο Φλαμπουράρης κατάφερε να κρατήσει το μεγάλο κομμάτι της παρέας του (ΚΚΕ εσωτ.) στην κυβέρνηση(Σκουρλέτης, Φωτίου{υφυπουργός γεμιστών}, Κοντονής) και βέβαια το Βούτση που είναι στη Βουλή. Απέτυχε να κρατήσει το φέρελπι παλιό Ρηγά Ν. Φίλη, προτιμώντας να σώσει  την «πίστη» του, έμπασε όμως το Γαβρόγλου, παλιό στέλεχος του ΚΚΕ εσωτ. Προτίμησε επίσης ο Φλαμπουράρης να μην μπάσει στην κυβέρνηση τον Κουβέλη, για να σώσει τον Κοντονή. Ομάδα-παρέα που πάντα είχε ως αυτοσκοπό την εξουσία, με ότι(βδελυρό) σημαίνει αυτό.

Το πρωθυπουργικό περιβάλλον (πρωϊνός καφές) διευρύνεται από προσωπικούς πιστούς του Τσίπρα(Παππάς, υπουργός διαπλοκής, Τζανακόπουλος, υπουργός προπαγάνδας, Λιάκος υφυπουργός Funs, Γεροβασίλη, Βερναρδάκης). Σ’ αυτούς να προσθέσουμε το Γιώργο Τσίπρα (ξάδερφος) και Ζανέτ Τσίπρα (αδερφή), που μαζί με τους κολλητούς του φλαμπουράρη, και βέβαια τον πανούργο Δραγασάκη, κάνουν όλη την αυλή του ηγεμόνα, που επιβάλλουν χωρίς αντιρρήσεις στο εσωτερικό του κόμματος, της κοινοβουλευτικής ομάδας και της κυβέρνησης, τη θέληση του Πρωθυπουργού, που ταυτίζεται με τη θέληση των «θεσμών» και της Αμερικανικής κυβέρνησης.

Η διαπλοκή όχι μόνο μένει ανέπαφη, αλλά μετά τη Πολυδωριάδα, τις παραχωρήσεις στην παράγκα του ποδοσφαίρου, την αποκατάσταση των σχέσεων με δυσαρεστημένους καναλάρχες και την διατήρηση των αρμοδιοτήτων διαπλοκής από Παππά (κανάλια), Φλαμπουράρη(μοίρασμα δημόσιων έργων),  καλά κρατεί και αυξάνει(η διαπλοκή).

Για την παιδεία καμμιά μέριμνα, παρά ευκαιρία διασύνδεσης του ιδρύματος Λάτση και με κυβερνητικά πόστα, αφού ο κος Γαβρόγλου, ως μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση, τοποθετήθηκε υπουργός,  ήδη τοποθετημένος βουλευτής επικρατείας από το Σεπτέμβρη 2015. Οι συνειρμοί δικοί σας…

Στο ίδιο κλίμα με τα της διαπλοκής και ο πολιτισμός με «ιέρεια» της σύγχρονης τραγωδίας της χώρας  τη Λυδία Κονιόρδου, την πανταχού απούσα από τις αγωνίες και τα βάσανα της κοινωνίας, αλλά και από τα πολιτικά πράγματα, ακόμα κι αυτά τα εφιαλτικά μνημονιακά χρόνια. Για όσους γνωρίζουν πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, τον πολιτισμό, ακόμα και στην κρατική του-θεσμική εκδοχή, λυμαίνονται λόμπι, που  επιβάλλουν τους ανθρώπους τους και τα συμφέροντά τους. Αυτή είναι η νέα υπουργός πολιτισμού!

Ο συνεταίρος στην κυβέρνηση κατάφερε να πάρει μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα εξουσίας, αυξάνοντας τους υπουργούς του από 4 σε 7(μαζί με το συνεργαζόμενο Ζουράρι). Είναι φανερό ότι η αύξηση των υπουργών των ΑΝΕΛ αποσκοπεί στο να περισωθεί η κοινοβουλευτική εκπροσώπησή τους, αν και όποτε γίνουν εκλογές. Κάπως έτσι παραμένει στην κυβέρνηση κι ο Τσιρώνης των Οικολόγων.

Σήμερα, έχουν πεισθεί οι πάντες ότι την πολιτική ζωή της χώρας διευθύνει ένας λούμπεν πρωθυπουργός, μια λούμπεν κυβέρνηση και μια λούμπεν μνημονιακή-συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση, με μια εγκάθετη πολιτειακή ηγεσία.

Ο Πρωθυπουργός είχε φανερώσει τις προθέσεις τους για τη γραμμή που θα ακολουθήσει, ήδη από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που πραγματοποίησε με 13 μήνες καθυστέρηση. «Δεν καταλάβατε τι ψηφίσατε», τους είχε πει, «ψηφίστε ξανά αυτό που θέλω εγώ». Έτσι λοιπόν με αντίστοιχη αυταρχική και μάλλον φασίζουσα συμπεριφορά αντιμετωπίζει και τα της κυβέρνησης και τα της κοινωνίας. Μην ξεχνάμε ότι και στο παρελθόν, σε κάποιες άλλες χώρες, κάποιοι ξεκίνησαν με ιδέες σολιαλισμού, αλλά η μέθη της εξουσίας τους μετέτρεψαν σε εκφραστές του φασισμού.

Η συμπεριφορά όμως των κυβερνόντων, που επιλέγουν τον απόλυτο αυταρχισμό, εκτός από διάθεση να ελέγξουν τα πάντα, δείχνει και τον τρόμο τους απέναντι στην αηδιασμένη και οργισμένη κοινωνία! Ήδη το κύμα των αποχωρήσεων αηδιασμένων, αγανακτησμένων και απογοητευμένων μελών από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει φουσκώσει!

Μένει η Ελληνική κοινωνία να «συνομιλήσει» ή να ανατρέψει αυτήν την κυβέρνηση και κυρίως αυτό το κατοχικό – μνημονιακό καθεστώς, που υπηρετείτε από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα και στην ΕΕ.

Η αντίσταση του Ελληνικού λαού απέναντι σ’ αυτό το πολιτικό σύστημα, απέναντι σ’ αυτή την εξουσία και τις πολιτικές που υπηρετεί, η επικοινωνία του με τους άλλους χειμαζόμενους λαούς ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη διεθνή τοκογλυφία μπορεί να βασιστεί μόνο στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Σ’ αυτό το κίνημα που πρέπει να είναι παλλαϊκό και διαρκές, οφείλουν να συμβάλλουν οι πάντες! Το συνδικαλιστικό κίνημα, το νεολαιΐστικο και φοιτητικό κίνημα,  το αγροτικό κίνημα, το κίνημα των εμπόρων, των ελεύθερων επαγγελματιών – επιστημόνων, οι πνευματικοί άνθρωποι και οι καλλιτέχνες!

Το λαϊκό κίνημα πρέπει να συμμαχήσει, σε ένα μεγάλο ενωτικό λαϊκό μέτωπο, με εκείνες τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις που αντιπαλεύουν τα μνημόνια και δίνουν μια άλλη, απτή και ρεαλιστική πολιτική προοπτική στη χώρα, στην οικονομία και στην κοινωνία.  Έχει καταστεί σαφές ότι μέσα στην ευρωζώνη ο κλοιός διαρκώς θα σφίγγει, μέχρι πλήρους απάλειψης των δυνατοτήτων  αντίδρασης της χώρας. Όμως είναι πια φανερό, πως οι “θεσμοί” και οι μνημονιακοί κυβερνώντες, όχι μόνο δεν είναι ανίκητοι, αλλά πλησιάζει ο καιρός που θα καταρρεύσουν!

Η ανάκτηση της νομισματικής μας κυριαρχίας είναι, σήμερα, απόλυτη προϋπόθεση, για φυγή από τα μνημόνια, για διεκδίκηση διαγραφής του χρέους, για έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, για σεισάχθεια στα ιδιωτικά χρέη, για σχεδιασμό, ανασυγκρότηση και χρηματοδότηση της Ελληνικής οικονομίας.

* Ο Γιώργος Παληγεώργος είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ