Άρθρα-Απόψεις
Αριστερή Πρωτοβουλία:Όχι σε κάθε μορφή συντήρησης
Οι εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου σηματοδοτούν τη συνέχεια, με όρους συντήρησης, λιτότητας και εξάρτησης, της αρνητικής πορείας της χώρας.
Η ψήφιση του τρίτου μνημονίου και η προκήρυξη εκλογών διαμορφώνουν ένα νέο πολιτικό σκηνικό, που επαναπροσδιορίζει την ύπαρξη των πολιτικών σχηματισμών με την εμφάνιση νέων κομματικών δυνάμεων, που προήλθαν από την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα την εξαφάνιση της αντιμνημονιακής του ρητορείας. Μπαίνουμε πλέον σε μία εποχή όπου οι ιδεολογικές ψευδαισθήσεις και οι ριζοσπαστικές ανατροπές ως πολιτικός λόγος δίνουν την θέση τους στον πολιτικό ρεαλισμό για την εφαρμογή της μνημονιακής σύμβασης που σύναψε ο κ. Τσίπρας. Οι εκλογές διεξάγονται πλέον με βάση την αρχή ποιoς θα είναι ο αρμοδιότερος και καταλληλότερος διαχειριστής της μνημονιακής πολιτικής για να εξασφαλισθεί η πολιτική σταθερότητα, η οικονομική ανάταξη και η Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Η υπάρχουσα συμφωνία με τους εταίρους αποτελεί το πλαίσιο της όποιας κυβερνητικής πολιτικής, το οποίο έχουν αποδεχτεί το σύνολο των «μονομάχων» αυτής της αναμέτρησης.
Η αποτυχία της πάλαι ποτέ μεγάλης δημοκρατικής παράταξης της χώρας να προτείνει, να υλοποιήσει και να εφαρμόσει ένα ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, ο εγκλωβισμός της στον στείρο κυβερνητισμό και ο εναγκαλισμός της με συντηρητικές λογικές και πρακτικές έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του στην ελληνική κοινωνία.
Το ζητούμενο της καλύτερης διαχείρισης μιας συμφωνίας με δυσβάστακτους, άδικους και εξοντωτικούς όρους για την ήδη τραυματισμένη κοινωνία, προδιαγράφει την επόμενη ημέρα.
Η κρίση της κοινωνίας έχει μετατραπεί σε κρίση του πολιτικού συστήματος, που καθοδηγείται από το λαϊκισμό και την αγωνία επιβίωσης προσώπων και κομμάτων, άμεσα εξαρτώμενων από την «εξουσία».
Γραφικότητες αναδεικνύονται, τα ουσιαστικά πολιτικά επιχειρήματα εξαφανίζονται και η απογοήτευση οδηγεί μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας σε επιλογές ασύμβατες με την κρισιμότητα των στιγμών.
Η απουσία μιας συγκροτημένης, οργανωμένης και προοδευτικά προσανατολισμένης μεγάλης παράταξης είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Οι υποτιθέμενες προσπάθειες ανασυγκρότησης, με όρους τακτικισμού, χωρίς πολιτική στόχευση, με επικλήσεις κάθε είδους κυβερνητικών συνεργασιών ουσιαστικά επιδιώκουν να διασώσουν ένα μέρος του πολιτικού προσωπικού που είναι χρήσιμο και απαραίτητο για την υλοποίηση των δρομολογημένων από το εξωτερικό επιλογών.
Οι δε απελπισμένες απόπειρες ανασυγκρότησης της δημοκρατικής συμπαράταξης με ανύπαρκτα κόμματα, περισσότερο μαρτυρούν την ομολογία μιας απελπισμένης προσπάθειας επιβίωσης, παρά την δυνατότητα ανασυγκρότησης του δημοκρατικού χώρου. Η δε απερίγραπτη πολιτική συμπεριφορά της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ με τον ανύπαρκτο πρόεδρο της μισής ΔΗΜΑΡ μόνο θυμηδία προκαλεί. Η απαξίωση ιστορικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ δεν συνάδει με τις αρχές της δημοκρατίας και του σεβασμού που μας κληροδότησε ο ιστορικός μας ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου.
Το παλιό φτιασιδώνεται, τα φαντάσματα επιστρέφουν για να ολοκληρώσουν το έργο που ανέλαβαν εδώ και χρόνια. Αυτό της πλήρους απαξίωσης και διάλυσης της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Ακούγεται παράλογο να μιλήσουμε για πολιτική την ώρα των προσωπικών διαπραγματεύσεων και των καθοδηγούμενων «ηγετών».
Ακούγεται παράταιρο να μιλήσουμε για πολιτική αξιοπρέπεια όταν αυτή έχει πνιγεί στη λάσπη του λαϊκισμού και των ψεύτικων υποσχέσεων που ανακαλούνται για λόγους «εθνικού συμφέροντος» την επομένη των εκλογών.
Η χώρα έχει ανάγκη από προοδευτικές, σοσιαλιστικές, ριζοσπαστικές επιλογές.
Δεν έχει ανάγκη ούτε την επανάληψη του έργου που είδαμε την προηγούμενη τετραετία και μάλιστα με τους ίδιους πρωταγωνιστές, ούτε νέα πρόσωπα με παλιές και συντηρητικές αντιλήψεις.
Δεν μας αγγίζει η «αγωνία» των μονίμως εξαρτώμενων από την εξουσία να κυβερνήσουν. Δεν μας αγγίζει η αγωνία της πολιτικής επιβίωσης των μετρίων που σε ρόλο μαριονέτας μιλάνε για τους κινδύνους που έρχονται αν οι ίδιοι δεν αναλάβουν να κυβερνήσουν. Δεν μας αγγίζουν οι δήθεν εκκλήσεις για ενότητα από όσους πρώτοι και καλύτεροι δίδαξαν το διχασμό και ανέδειξαν τις προσωπικές τους διαφορές σε πολιτικά ζητούμενα.
Δεν μας ενδιαφέρει η επιστροφή σε ένα σπίτι ξένο, γκρεμισμένο, που γέρνει επικίνδυνα προς τα δεξιά και που οι ένοικοί του διαβάζουν την ιστορία του κατά το δοκούν.
Η Ελλάδα χρειάζεται πλέον μια νέα αλλαγή και μια νέα πολιτική έκφραση για να την υπηρετήσει.
Η Αριστερή Πρωτοβουλία θεωρεί λοιπόν ότι η χώρα έχει ανάγκη μια νέα πολιτική έκφραση και όχι κόμματα που θα εξυπηρετούν προσωπικές επιδιώξεις και συμφέροντα. Η χώρα χρειάζεται μια νέα πολιτική που θα επιδιώξει την επαναφορά της πολιτικής με προοπτική τα συλλογικά αιτούμενα.
Οφείλει να ανακοινωθεί πλέον η κοινωνική πλατφόρμα ως πολιτική, που στα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα δεν υπάρχει και την επικαλούνται μόνο για την εξυπηρέτηση εκλογικών συμφερόντων. Στις εκλογές του Σεπτέμβρη κρίνεται η διαχείριση της εξουσίας και όχι κάποια προοδευτική, ριζοσπαστική πολιτική πρόταση. Κρίνεται η προσωπική φερεγγυότητα
Η Αριστερή Πρωτοβουλία και τώρα και μετά τις εκλογές, θα συνεχίσει να αγωνίζεται για να υπάρξει η σύγκλιση μιας μεγάλης συλλογικότητας, ώστε να αναγεννηθεί η δημοκρατική, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική παράταξη, με υπαρκτό το περιεχόμενο της πολιτικής για την κοινωνία, την πρόοδο, την ανάπτυξη, με υπαρκτό το θετικό περιεχόμενο και το ιστορικό κεφάλαιο των αγώνων, της προσφοράς, της δημιουργίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και των αγώνων για την δημοκρατία στη πατρίδας μας.
Η χώρα έχει ανάγκη το πραγματικά νέο, το πραγματικά προοδευτικό, ριζοσπαστικό, σοσιαλιστικό και ελπιδοφόρο.
Το πραγματικά ενωτικό και με προοπτική.
Για αυτό θα συνεχίσουμε να παλεύουμε και να προσπαθούμε.
Στις 20 του Σεπτέμβρη η Αριστερή Πρωτοβουλία ανάμεσα σε κάθε μορφή Συντήρησης και την Αριστερά επιλέγει το δεύτερο.
