Γιατροί Γ.Ν. Μεσολογγιου: Ανυπόφορη η μπόχα της διοικητικής πτωμαϊνης

 

«Είναι γνωστό πλέον σε όλους ότι η υγεία στη χώρα μας και στην περιοχή μας βρίσκεται στο απόσπασμα των μνημονίων. Σύμφωνα και με την ΠΟΕΔΗΝ, στους γνωστούς εφιάλτες (ανατριχιαστικές ελλείψεις σε προσωπικό και αναλώσιμα), προστίθεται κι ένας άλλος καθώς τα δημόσια νοσοκομεία «δεν είναι σε θέση να προμηθευτούν πετρέλαιο εν όψει του χειμώνα». Επιπροσθέτως, η  υποβάθμιση ενός  Νοσοκομείου σαν αυτό του Μεσολογγίου, με μεγάλη παράδοση προσφοράς σε όλους τους τομείς του και απόλυτη κοινωνική καταξίωση του έργου του, συνιστά καθαρό παραλογισμό που οφείλεται στα μνημόνια. Αυτό φυσικά είναι το μέγιστο κακό που έχουν προκαλέσει τα μνημόνια που μας επέβαλαν οι ευρω-δανειστές. Δεν είναι, όμως, το μόνο κακό που έχουν καταφέρει εναντίον του Νοσοκομείου μας.

Είναι απίστευτο πως, σα να μην έφταναν όλα τα προηγούμενα, το Νοσοκομείο έχει από καιρό να κάνει και μ’ έναν άλλον ακόμη εφιάλτη. Ένα απερίγραπτο κράμα συναισθημάτων διακατέχει τόσο το σύνολο των εργαζομένων του όσο και την τοπική κοινωνία: αγωνία, απάθεια, απορία. Έχει αρχίσει ο κόσμος εδώ να αναρωτιέται: η νέα περιφερειακή και κεντρική διοίκηση είναι άραγε παντελώς ανίκανες να αντικαταστήσουν  ένα τόσο εξόφθαλμα ανεπαρκές, κραυγαλέα απαράδεκτο και ταυτόχρονα προκλητικό και επικίνδυνο  άτομο στο Νοσοκομείο, κληροδότημα από το παρελθόν; Υπάρχει όμως, πέραν των άλλων, και ένα όριο ηθικής. Είναι αδύνατον. Οι ακραίες ενέργειες του Γιώργου Κυριακόπουλου δεν γίνεται με τίποτα πλέον να συνεχιστούν. Έξαλλα επιθετικός κατά πάντων και με έξαλλα εχθρική στάση εναντίον του Νοσοκομείου. Δουλεύει συστηματικά για την περαιτέρω υποβάθμιση του Νοσοκομείου και τη μετατροπή του σε Κέντρο Υγείας, διασύροντάς το, διαλύοντας κλινικές και προσωπικό. Και μόνο η παρουσία του πλέον ακριβώς αυτό σηματοδοτεί. Αυτή την αισχρή στάση και διοίκησή του. Επιχειρεί τις χαριστικές βολές στο Νοσοκομείο. Οι ενέργειές του, ενώ στερούνται κάθε σοβαρότητας,  προκαλούν ταυτόχρονα σοβαρά προβλήματα στην ομαλή λειτουργία του Νοσοκομείου. Πλασάρεται ως «μνημονιακός – εγγύηση». Επιπροσθέτως συνειδητά δείχνει να προωθεί κάποιο υπέρτερο σχέδιο για το Νοσοκομείο. Στις εντολές ποιου όμως υπακούει τώρα πλέον;

Η πολιτική συγκυρία τον ευνόησε, τώρα πρέπει να απαλλαγούμε απ’ αυτόν. Ο τύπος μέχρι τώρα αισθάνεται άρχοντας, και σωστά ότι του «κλήρωσε λαχείο». Έχει την ανομολόγητη βεβαιότητα ότι κανένας δεν πρόκειται να του ζητήσει το λόγο, βάζοντας στον εαυτό του το καθήκον να αποτελειώσει το Νοσοκομείο, γιατί δεν τα κατάφερε πλήρως. Απύθμενο το θράσος του. Δεν υπάρχει λοιπόν φιλότιμο, αίσθημα ενοχής, τσίπα σ’ αυτόν τον γλοιώδη απεχθέστατο κόσμο της καταστροφής.  Η μπόχα της διοικητικής πτωμαϊνης του είναι πλέον αποπνιχτική, ανυπόφορη και επικίνδυνη. Πρέπει να απομακρυνθεί αυτό το λείψανο από το Νοσοκομείο χωρίς άλλη καθυστέρηση.

Σαλπίζουμε τελευταίο συναγερμό. Να μην επιτρέψουμε την ανώδυνη και αθόρυβη μετατροπή του Νοσοκομείου σε Κέντρο Υγείας. Τον Κυριακόπουλο, όπως  και ανάλογης ποιότητας άτομα,  δεν τον νοιάζει το Νοσοκομείο. Τον εαυτό του προσπαθεί να βολέψει ο άνθρωπος. Ξεφτισμένες και ξεφτιλισμένες εκδοχές των καθεστωτικών διοικήσεων. Η έστω και μία μέρα ακόμη παραμονή του Κυριακόπουλου σημαίνει προδοσία και εξευτελισμό του Μεσολογγίου πλέον. Είναι βαθιά ανήθικο αυτό που έχουν ήδη διαπράξει οι προηγούμενοι. Έγκλημα του απαξιωμένου πολιτικού συστήματος. Το διαρκές έγκλημα συνεπάγεται συνενοχή.

Αν δεν θέλουν να γελοιοποιηθούν και να εξευτελιστούν στην τοπική κοινωνία η σημερινή  περιφερειακή και η κεντρική διοίκηση, πρέπει να απομακρύνουν άμεσα τον Γιώργο Κυριακόπουλο από το Νοσοκομείο Μεσολογγίου. Ίσως  έτσι κατορθώσουν να διασώσουν και το συμβολισμό για τον εαυτό τους  ότι εκπροσωπούν τη σοβαρότητα και την ιδέα της  αξιοπρέπειας και όχι της ντροπής και του εξευτελισμού,  στο τέλος τέλος».