Γιώργος Παληγεώργος:Η Λαϊκή Ενότητα σύγχρονη αυθεντική δύναμη της αριστεράς και της δημοκρατίας

 

Θα μπορούσε κανείς να πει, ανεξάρτητα από την πολιτική του άποψη ή την κομματική του προτίμηση,  πως στις επερχόμενες εθνικές εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, πως  με σαφήνεια ξεχωρίζουν τα δημοκρατικά κόμματα(που δημοσκοπικά μπαίνουν στη βουλή), που αναφανδόν τάσσονται υπέρ των μνημονίων και της χειραγώγησης της χώρας (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ,ΠΑΣΟΚ, Ένωση Κεντρώων) και από την άλλη η Λαϊκή Ενότητα το μόνο κόμμα που με συνέπεια και σαφήνεια διατυπώνει θέσεις, ενάντια στα μνημόνια και υπέρ της μια πολιτικής κυρίαρχης χώρας.

Βέβαια μεταξύ των δημοκρατικών κομμάτων υπάρχει και το ΚΚΕ, που όμως, στην υπαρξιακή του ανάγκη να διαφοροποιηθεί από τη Λαϊκή Ενότητα (που απηχεί δυναμικά και στους οπαδούς του), καταφεύγει σε ακατανόητες παλινωδίες σε σχέση με το Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ καταφεύγει σε περιχαρακώσεις και κλειστοφοβικές πολιτικές συμπεριφορές, για να κόψει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με άλλα ρεύματα σκέψης.

Δυστυχώς υπάρχει και η ναζιστοφασιστική Χρυσή Αυγή, που και αυτή δημοσκοπικά φαίνεται να μπαίνει στη βουλή, της οποίας το προσωπείο είναι πλέον σαφές και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το ρόλο και τις επιδιώξεις της, σε βάρος της δημοκρατίας και της ελευθερίας των πολιτών και των κατοίκων της χώρας.

Στα εκτός βουλής δρώμενα:

Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται σε έναν αδικαιολόγητο αποσυντονισμό, σε μια εποχή που επιβάλλεται να συμβάλλει ενεργητικά, και κινηματικά και εκλογικά, στη διάδοση και στο μπόλιασμα των θέσεών της. Βέβαια υπάρχουν σημαντικές δυνάμεις της που διαφοροποιούνται, αλλά υπάρχει ακόμα δρόμος.

Και η ΚΟΕ, με την τόση εμπειρία (και στα μνημονιακά χρόνια), σε μια αμήχανη απενεργοποίηση. Σπαταλάει τη δυναμική τριών καταξιωμένων αγωνιστών βουλευτών στο βωμό των αμελητέων επιμέρους διαφωνιών.

Όμως οι καιροί ου μενετοί. Η χώρα χρειάζεται ένα μαζικό κινηματικό και πολιτικό μέτωπο με βασικούς στόχους που υπερβαίνουν τις μικροδιαφορές. Σήμερα η Ελλάδα είναι στην ουσία υπόδουλη και εξ αυτού η δημοκρατία είναι αδύνατο να λειτουργήσει. Η οικονομία έχει αποδιαρθρωθεί πλήρως και η όποια κίνηση υπηρετεί αδιέξοδα και βασανιστικά το φαύλο χρέος που αυξάνεται ως καλπάζων καρκίνος. Οι δομές πρόνοιας και τα δημόσια αγαθά έχουν ήδη λεηλατηθεί.

Άραγε για ποιες διαφορές μιλάμε, αν συμφωνούμε πως πρέπει να βγούμε απ’ τα μνημόνια, να βγούμε απ’ την Ευρωζώνη και να συγκρουστούμε με τις αποικιακές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ποιες πολιτικές διαφορές είναι πιο σημαντικές από την ίδια την ύπαρξη της χώρας;

Οι Έλληνες πολίτες κατανοούν πως χωρίς ανεξάρτητη Ελλάδα δεν μπορούν να ελπίζουν. Κατανοούν πως βασική προϋπόθεση για ανασυγκρότηση της χώρας είναι η φυγή απ’ τα μνημόνια και η διαγραφή του παράνομου φαύλου χρέους, που αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος του χρέους. Κι ακόμα κατανοούν πως το ευρώ πια είναι ο βρόχος των τοκογλύφων στους λαιμούς των λαών. Και βλέπουν ότι το τεράστιο διαρκές κόστος από την παραμονή στο Ευρώ είναι άπειρα μεγαλύτερο από το πρόσκαιρο βραχύ κόστος της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Ξέρουν πολύ καλά πως έτσι θα μειωθούν οι εισαγωγές και θα τονωθεί η εγχώρια παραγωγή και οικονομία!

Σήμερα οι πολίτες μπορούν να γκρεμίσουν το φόβο και να πυκνώσουν τις γραμμές του δημοκρατικού- αριστερού-πατριωτικού- αντιμνημονιακού μετώπου και να εκφράσουν πολιτικά το μεγαλειώδες ΟΧΙ του λαού και της νεολαίας της 5ης Ιούλη. Η Λαϊκή Ενότητα είναι η σύγχρονη, αυθεντική δύναμη  της αριστεράς και της δημοκρατίας                                                                       με πατριωτισμό και αντιμνημονιακό προσανατολισμό, που θέλει και μπορεί να συνθέσει αυτό το πλατύ μέτωπο!