Γιώργος Παναγιωτακόπουλος: Μνημόνιο-μνημόσυνο για το λαό και τη χώρα

Η χώρα κινείται ήδη στους ρυθμούς του τρίτου και σκληρότερου μνημονίου, υπογεγραμμένο και συμφωνημένο από τους πρώην αντιμνημονιακούς ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Το δίλλημα γνωστό. Ακούστηκε πολλές φορές τα προηγούμενα χρόνια: «Άτακτη χρεοκοπία ή σκληρή συμφωνία;» Αυτή τη φορά ακούστηκε και από τα χείλη ενός Πρωθυπουργού που μόλις λίγους μήνες πριν υποστήριζε πως «Η λύση είναι μία. Κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, με ένα νόμο και ένα άρθρο».

Τώρα αυτά αποτελούν … ιστορία. Με τις ψήφους των συνεπών μνημονιακών δυνάμεων, το τρίτο μνημόνιο – μνημόσυνο για τη χώρα – αποτελεί πραγματικότητα. Νέα πιο σκληρά μέτρα, αύξηση ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, καταιγίδα φόρων 8 δις, μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, κλειστές τράπεζες και αβεβαιότητα, αρνητική ανάπτυξη, αύξηση της ανεργίας, νέκρωμα της αγοράς και μια χαοτική κατάσταση, που μας οδηγεί πολλά χρόνια.

Οι ανεδαφικές προσεγγίσεις της Κυβέρνησης, οι ιδεοληψίες κάποιων κομματικών παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ, οι αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις για την κρίση και τη διέξοδο από αυτή, οι επιλογές Υπουργών σε κρίσιμους και σημαντικούς τομείς, οι προσωπικές στρατηγικές και επιδιώξεις, η πολιτική life style, ο διχασμός του λαού σε ένα δημοψήφισμα που για αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε. Όλα αυτά αποτελούν τη σύγχρονη έκφραση της πολιτικής τρέλας η οποία ξέσπασε δυστυχώς πάνω στη χώρα και το λαό.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η εξουσιολαγνεία και η γλύκα των κυβερνητικών θώκων οδηγούν σε έναν ακόμη παραλογισμό: Όσοι διαφωνούν με την κορυφαία επιλογή της Κυβέρνησης, όσοι καταγγέλλουν από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ως καταστροφική για το λαό τη νέα συμφωνία, όσοι την καταψηφίζουν στη Βουλή, εκφράζουν ταυτόχρονα την υποστήριξή τους στην Κυβέρνηση που υλοποιεί αυτές τις πολιτικές! Δίνοντας με τον τρόπο αυτό άλλο ένα χτύπημα στην ήδη λαβωμένη τιμή της πολιτικής.

Εκφράσαμε τη διαφωνία μας με τις επιλογές που οδηγούν στη Βαλκανιοποίηση της χώρας και την καταστροφή της κοινωνίας.

Σταθήκαμε από το 2010 απέναντι σε μνημόνια, υπερασπιζόμενοι την επιλογή μιας προοδευτικής πρότασης διεξόδου από την κρίση. Υπερασπιστήκαμε την ανάγκη μεταρρυθμίσεων που θα εκσυγχρονίζουν τις κρατικές δομές, θα προσαρμόζουν τις λειτουργίες του κράτους και της αγοράς στις νέες αναγκαιότητες και θα κατοχυρώνουν τη διαφάνεια, τη συλλογικότητα, τους θεσμούς συμμετοχής.

Το ίδιο θα κάνουμε και τώρα.

Ίσως και για ένα επιπλέον λόγο. Γιατί δεν μπορεί στο όνομα της Αριστεράς να βιάζεται η κοινωνία και οι ασθενέστερες ομάδες της. Γιατί δεν μπορεί στο όνομα των υποτιθέμενων Αριστερών της Κυβέρνησης να ξεπλένονται οι ευθύνες για την κατάσταση της χώρας. Γιατί η «Πρώτη φορά Αριστερά» αποδείχθηκε απλά «Πρώτη φορά εξουσία και καρέκλα».

Τα δύσκολα είναι μπροστά. Όχι για την Κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων θα αποτελέσει το επόμενο θύμα των μνημονιακών επιλογών της και μετρά ήδη αντίστροφα, αλλά για το λαό, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Το μαρτύριο τους συνεχίζεται και θα συνεχιστεί για άγνωστο διάστημα, αυτή τη φορά με τη σφραγίδα κάποιων υποτιθέμενων Αριστερών που κατάφεραν σε σύντομο χρονικό διάστημα να κάνουν την «Ελπίδα», απίστευτο «Εφιάλτη».