Είναι το αίσθημα της αυτοσυντήρησης κινητήριος δύναμη; Γράφει ο Φωτάκης Φ. Βασίλης

 

Η κρίση και η ύφεση συνεχίζουν να κατατρώνε τις σάρκες της οικονομίας χωρίς κανένα έλεος. Οι λανθασμένες πολιτικές και οι αργόσυρτες λύσεις υπονομεύουν το μέλλον μιας χώρας πάσχουσας να αναπνεύσει καθημερινά.

Χιλιάδες Ελληνόπουλα πήραν το δρόμο της προσφυγιάς ως πολιτικά διωκόμενοι κι αυτοί από ένα καθεστώς (πολιτικοοικονομικό) που δεν λέει να καταλάβει ότι πρέπει να συνεννοηθούμε, ότι πρέπει να μεταρρυθμίσουμε ό,τι αναδείξαμε ως παθογένεια.

Παγκοσμίως πραγματοποιείται ένας πόλεμος οικονομικός και γεωπολιτικός που παρασέρνει ηγεσίες και λαούς στη δίνη της φτωχοποίησης. Αντιλαμβανόμαστε συχνά πυκνά έναν υπόγειο πόλεμο μεταξύ επιχειρήσεων κολοσσών και κρατών – ομοσπονδιών (βλέπε πρόστιμο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στον αμερικανικό κολοσσό Apple . Το σύστημα βρυχάται. Οι αποκαλούμενες αγορές αξιοποιώντας το γεγονός ότι το χρήμα είναι εμπόρευμα οδηγούν κράτη και λαούς σε παγκόσμια οικονομική απίσχναση. Το πολιτικό σύστημα εγχώριο και παγκόσμιο αδυνατεί να ελέγξει και να συγκρατήσει τις ραγδαίες αλλαγές με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται ηγεσίες μαριονέτες και κατώτερες των θεσμικών τους ρόλων. Ηγέτες που θυμίζουν ηθοποιούς και παίχτες σε talk show, με αστείρευτο γέλιο στο διαρκές τσίρκο της γελοιοποίησης. Κι όσο θεσμοί, αξίες και σταθερές αποσαρθρώνονται τόσο φύονται νέα βλαστάρια στη σκηνή ανατροφοδοτώντας την φαρέτρα της γελοιότητας.

Κανείς άλλος δεν μπορεί να υπερασπιστεί εδώ που οδηγούμαστε τη διατήρηση της οικουμενικότητας και την ειρηνική συμβίωση των λαών με σταθερό πλαίσιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων καλύτερα από το ίδιο το αίσθημα της επιβίωσης.

Όσο οι παγκόσμιες αγορές ταυτίζονται με τις εθνικές και τις τοπικές ο πόλεμος θα είναι διαρκής και ανηλεής, εάν δεν οριοθετηθούν και δεν θεσμοθετηθούν στη βάση του κέρδους του καθενός.

Κέρδη ναι, αλλά… προσβλέπει σε διαφορετικά κέρδη μια παγκόσμια αγορά και σε διαφορετικά μια τοπική. Είναι διαφορετικό οι πανανθρώπινες αξίες με τις οποίες είναι ενδεδυμένες οιαποφάσεις που αφορούν ένα Έθνος κι άλλο μιας επιχείρησης Κολοσσού. Το στοιχείο της επαφής και της ανθρώπινης παρουσίας δίνει παραγωγική προστιθέμενη αξία στο προϊόν άνθρωπος… και ας κλέβει το κράτος αυτή την υπεραξία μέσω της υπερφορολόγησης.

Οι παγκόσμιοι πόροι δεν είναι ατέλειωτοι. Η ύφεση και η από-ανάπτυξη χτυπούν την πόρτα. Αν δεν αντιληφθούμε τον κόσμο που αλλάζει για να σταθούμε στη σωστή πλευρά, στο σωστό χρόνο όσο περιούσιος λαός και αν είμαστε θα οδηγηθούμε σε εξαφάνιση.

Συν Αθηνά και χείρα κίνει λοιπόν, ειδάλλως η ιστορία θα καταγράψει ένα αφελληνισμένο, πνευματικά και βιολογικά νεκρό Έθνος .
Φωτάκης Φ. Βασίλης