Ήρθε, φώτισε τον κόσμο της Formula και έφυγε. Πολύ νωρίς… Όχι τόσο όμως όσο να μην προλάβει να αφήσει ανεξίτηλο το πέρασμά του από τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, σε σημείο να θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος.
Ο Βραζιλιάνος πιλότος που οδήγησε τα μονοθέσια των Τοleman, Lotus και Williamς οδήγησε για τελευταία φορά σαν σήμερα, πριν από 21 χρόνια. Ήταν 1 Μαΐου του 1994 όταν το πέρασμά του από τον τοίχο της στροφή Ταμπουρέλο (με τη Williams) με ταχύτητα 217 χμ. την ώρα, ήταν η… γέφυρα για τον άλλο κόσμο.
«Αν ποτέ έχω κάποιο ατύχημα που τελικά θα μου στοιχίσει τη ζωή μου, θα ήθελα να γίνει μια και έξω. Δεν θα ήθελα να περάσω ούτε στιγμή σε αναπηρικό καρότσι. Ούτε θέλω να καταλήξω σε κάποιο νοσοκομείο, υποφέροντας από κάποια τραύματα. Αν είναι να ζήσω, θέλω να ζήσω έντονα μια ζωή πλήρη», είχε πει μερικούς μήνες πριν από τον θάνατό του. Τα λόγια του αποδείχτηκαν τελικά προφητικά…
Για δέκα σεζόν οδήγησε στη μεγάλη κατηγορία ο Σένα και έφτασε να αναδειχθεί τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Συμμετείχε σε συνολικά 161 Grand Prix, πήρε 65 pole positions, είχε 41 μία νίκες στο ενεργητικό του, ενώ μάζεψε 610 βαθμούς στη σύντομη όσο και… μεγάλη διαδρομή του από τις πίστες.
Το δυστύχημα στην Ίμολα
Οι οιωνοί ήταν αρνητικοί από κάθε άποψη πριν τον τραγικό χαμό του Βραζιλιάνου αστέρα της F1. Μία μόλις ημέρα πριν άλλωστε, στα δοκιμαστικά, ο Ρολάντ Ρατζενμπέργκερ άφησε επίσης την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο, κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών. Ο Αυστριακός έχασε τον έλεγχο και έριξε το μονοθέσιο της Simtek στις προστατευτικές μπάρες. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό, αφού την ίδια στιγμή νοσηλευόταν στο νοσοκομείο ο Ρούμπενς Μπαρικέλο σε κρίσιμη μάλιστα κατάσταση, έχοντας τραυματιστεί στις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής.
Πριν την εκκίνηση δε εκείνης της ημέρας, άρχισε η καταρρακτώδης βροχή που οδήγησε τον αγώνα σε καθυστέρηση. Τότε μάλιστα συγκρούστηκαν ο Λαμί με τον Λέτο, απόρροια του οποίου ήταν να τραυματιστούν πέντε θεατές από τα λάστιχα που εκτοξεύτηκαν. Έπειτα από λίγο όμως, στην έβδομη στροφή, έγινε και το… ακόμα πιο μοιραίο. Ήταν η τελευταία άλλωστε για τον Άιρτον Σένα, πριν καρφωθεί στον τοίχο Ταμπουρέλο.
Ξαφνικά σιγή… Το αίμα πάγωσε, τα βλέμματα το ίδιο. Ενώ περίμεναν όλοι από τον Βραζιλιάνο να δείξει σημάδια ζωής, αυτό δεν έγινε ποτέ. Ο Σένα είχε ήδη ανοίξει τα φτερά του και πετούσε για τους «αιώνιους» ουρανούς.
Η καριέρα του Σένα
Ο Άιρτον Ντα Σίλβα Σένα, γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1960, στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ενώ για πρώτη του φορά οδήγησε σε ηλικία 4 ετών! Ήταν ένα καρτ, δώρο από τον πατέρα του και από τα 13 του κιόλας συμμετείχε σε αγώνες! Αντίπαλοί του μάλιστα μεγαλύτεροι και με περισσότερη εμπειρία οδηγοί.
Το πρώτο πρωτάθλημα σε αγώνες καρτ, κατακτήθηκε από τον Σένα σε ηλικία 17 ετών (1977) κι επρόκειτο για αγώνες της Νοτίου Αμερικής, παίρνοντας μάλιστα και τη 2η θέση στον κόσμο εκείνη τη χρονιά! Το μεγάλο βήμα ωστόσο στην καριέρα του έγινε το 1983, όταν οι ιθύνοντες της Toleman τον εμπιστεύτηκαν το μονοθέσιο της εταιρείας για το πρωτάθλημα του 1984. Στην παρθενική του συμμετοχή πήρε την 9η θέση, αλλά κατά τη διάρκεια της χρονιάς είχε καταφέρει να βρεθεί για πρώτη φορά στο βάθρο στο Grand Prix του Μονακό, όπου ήταν 2ος.
Έπειτα ακολούθησε η μεταγραφή στη Lotus, με την οποία βγήκε δύο φορές 4ος, ενώ μία φορά κατέκτησε την η θέση. Το 1988 ο Βραζιλιάνος μετακόμισε στη McLaren-Honda, όπου τότε βρισκόταν και ο δύο φορές Γάλλος πρωταθλητής, Άλεν Προστ, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να ανέβει στην 1η θέση του παγκόσμιου βάθρου από την πρώτη κιόλας σεζόν! Η κόντρα μεταξύ των δύο πιλότων ωστόσο δεν άργησε να έρθει, σε σημείο ο δεύτερος να αποχωρήσει, πηγαίνοντας στη Ferrari. Πριν φύγει βέβαια ο Προστ είχε προλάβει να στεφθεί πρωταθλητής, αλλά οι δύο επόμενες χρονιές (1990 και 1991) ανήκαν ξανά στον Σένα.
Η επόμενη χρονιά βρήκε τον Σένα 4ο, με τη Honda να έχει αποχωρήσει στο ενδιάμεσο, ενώ το 1993 2ος, πίσω από τον Προστ, αλλά μπροστά από τον Μίχαελ Σουμάχερ, που μόλις είχε ξεκινήσει ανατέλλει το αστέρι του. Την επόμενη σεζόν ο Βραζιλιάνος αφήνει μετά από έξι χρόνια τη Mac-Laren, για χάρη της Williams, η οποία βέβαια τον ήθελε από την προηγούμενη χρονιά, αλλά ο Προστ που βρισκόταν τότε στην ομάδα, είχε ασκήσει βέτο.
