Η Ρ.Α.Σ. Δ.Ε. ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ για τα λεγόμενα κοινωνικά φροντιστήρια

 

Πριν μερικά χρόνια καθιερώθηκε η πρόσθετη (ΠΔΣ) και η ενισχυτική διδασκαλία, η πρώτη για το Λύκειο και τα ΕΠΑΛ και η δεύτερη για το Γυμνάσιο, ως προγράμματα αντισταθμιστικής βοήθειας των μαθητών με μαθησιακές αδυναμίες.

Ο αρχικός στόχος της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης (τουλάχιστο στις διακηρύξεις του υπουργείου Παιδείας) ήταν διπλός, καθώς από τη μία θα απασχολούνταν νέοι άνεργοι εκπαιδευτικοί κάτω των 30 ετών αλλά και μακροχρόνια άνεργοι εκπαιδευτικοί και από την άλλη θα παρέχονταν διδακτική στήριξη σε μαθητές οικογενειών που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και βρίσκονται σε χαμηλούς κοινωνικούς δείκτες.

Από την αρχή της εφαρμογής των προγραμμάτων αυτών επισημάνθηκαν από πολλές πλευρές και την ΟΛΜΕ οι παιδαγωγικές αντιφάσεις τους, που στην πορεία όχι μόνο δεν έγινε καμιά προσπάθεια να αρθούν, αλλά αντίθετα διογκώθηκαν σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε σήμερα να είναι απαξιωμένοι θεσμοί οι οποίοι είχαν χρησιμοποιηθεί ως μηχανισμός εξυπηρετήσεων πρόσκαιρης μερικής απασχόλησης αλλά και έμμεσου «διαβατηρίου» για μόνιμο διορισμό αρκετών εκπαιδευτικών, παρακάμπτοντας επετηρίδες και αξιοκρατικές διαδικασίες με πολλούς τρόπους.

Στην εποχή των μνημονίων, όπου η ελληνική κοινωνία έφτασε σε οικονομική εξαθλίωση, ενώ θα έπρεπε ο θεσμός αυτός να ξεκινάει με την έναρξη των μαθημάτων κάθε σχολικής χρονιάς, εντούτοις σχεδόν έχει καταργηθεί ή στην καλύτερη εκδοχή του, αφέθηκε στα χέρια «ευαγών» φορέων, χορηγών και ιδιωτικών Μέσων Επικοινωνίας, με συγκαλυμμένο απώτερο στόχο τη διαφήμιση- ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης!   

Το λεγόμενο «κοινωνικό» φροντιστήριο της εκκλησίας στο Αγρίνιο συνεργάζεται ευθέως με  την ΟΕΦΕ και ως «επιδόρπιο» της ιδιωτικής παιδείας, χορηγούνται υποτροφίες για δωρεάν φοίτηση σε 2 παιδιά για κάθε φροντιστήριο – μέλος του Ομοσπονδίας Ελλήνων Φροντιστών Ελλάδος!!!

Εκπαιδευτικοί θεσμοί εκχωρούνται σε ιδιωτικούς και κοινωνικούς φορείς, που εκτός του ότι δεν έχουν ως αποστολή τους την εκπαίδευση, δεν διαθέτουν καν τα παιδαγωγικά εχέγγυα για επαρκή παρέμβαση, έστω και αντισταθμιστικά, στην ύλη και το διδακτέο πρόγραμμα κάθε τύπου σχολείου, στο οποίο υποτίθεται ότι θέλουν να «βοηθήσουν» τις φτωχές οικογένειες. Το πρόβλημα δεν είναι η δίκη προθέσεων κάποιων, αλλά το γεγονός ότι δεν έχουν κατανοήσει το βάθος του κοινωνικού, οικονομικού και εκπαιδευτικού προβλήματος που έχει δημιουργηθεί από τη μεγάλη ανεργία και τη διαρκή λιτότητα κατά τη μνημονιακή εποχή, και γι΄ αυτό θεωρούν ότι προσφέρουν εκπαιδευτικές υπηρεσίες στη νέα γενιά! Το αγαθό της γνώσης δεν είναι κοινωνικό συσσίτιο για πρόσκαιρη τέρψη!    

Κοινωνικό φροντιστήριο: Ακούγεται εύπεπτα και εύηχα στη δοκιμαζόμενη κοινωνία. Οι εξωεκπαιδευτικοί φορείς που αναλαμβάνουν το έργο αυτό, τουλάχιστον παιδαγωγικά δεν μπορούν να το επικαλούνται, αφού συσκοτίζουν τις αιτίες και τις ευθύνες όλων αυτών που έφεραν τη χώρα και την κοινωνία σε αυτή την κατάσταση, που να «χρειάζονται» οι αγαθοεργίες και οι χορηγοί στην εκπαίδευση.

  Επί παραδείγματι, το λεγόμενο κοινωνικό φροντιστήριο «Άγιος Ιωάννης ο Βραχωρίτης»  που έχει συγκροτήσει ο Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Αγρινίου, «υπό την αιγίδα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμά» και για το σχολικό έτος 2015-2016, και θα λειτουργεί (όπως διαφημίζεται) στο σχολικό συγκρότημα του 2ου και του 6ου Γυμνασίου Αγρινίου με την άδεια χρήσης του σχολικού χώρου από το Δήμο και χωρίς κάποια απόφαση της ΔΕΠ Αγρινίου, έχει την έγκριση κάποιας εκπαιδευτικής αρχής; Έχει αποτιμηθεί το έργο του από τα αρμόδια παιδαγωγικά όργανα της πολιτείας; Ακούγεται ότι δεν γίνονται όλα τα παιδιά δεκτά, αν δεν είναι ελληνόπουλα. Υπάρχουν θεσμοθετημένες τέτοιου είδους διακρίσεις;    

Την ανάγκη για αντισταθμιστική βοήθεια στους μαθητές (πρόσθετη και ενισχυτική διδασκαλία), αναγνωρίζει επίσημα και το κράτος. Και αυτό διότι υπάρχει κοινωνικο-οικονομική ανισότητα, έλλειμμα ευκαιριών και μορφωτικού υπόβαθρου και, άρα, διαφοροποιημένη πρόσβαση στη γνώση ανάμεσα στους μαθητές -ανάλογα με την γεωγραφική περιοχή κατοικίας τους και την κοινωνική τους προέλευση. Επομένως, δεν μπορούν ορισμένοι κύκλοι (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας) όλο αυτό το αξιακό φορτίο της γνώσης να προσπαθούν να τα αναπληρώσουν έξω από τις δημόσιες εκπαιδευτικές δομές, αποσπασματικά και ασύνδετα από το σχολείο και με προχειρότητα, για να υπηρετήσει προφανώς ο κάθε φορέας τους δικούς του σκοπούς στον ευαίσθητο τομέα της παιδείας, εκμεταλλευόμενος τις ανεπάρκειες και ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματος.  

Ιδιαίτερα στην περιοχή μας και στο νομό μας γενικότερα που η μαθησιακή ανισότητα και η «αμάθεια» έχουν κοινωνικές ρίζες και δεν αντιμετωπίζονται στον κύριο κορμό του βασικού προγράμματος του σχολείου, πόσο εύκολα και με επάρκεια μπορούν να οργανωθούν αυτά τα αντισταθμιστικά προγράμματα εκπαίδευσης εκτός του ίδιου του σχολείου και, συνεπώς, πέρα και έξω από τον καθηγητή του μαθήματος, που γνωρίζει τα κενά κάθε μαθητή και τον οδικό χάρτη της τάξης του για την κάλυψη της διδακτέας ύλης με την  επιστημονική καθοδήγηση των Σχολικών Συμβούλων; Η συμπλήρωση των κενών στην ύλη μπορεί να γίνει μόνο στις δοσμένες συνθήκες του σχολείου, που είναι μέλος ο κάθε ένας μαθητής/τρια, όπου διαπιστώνεται το μαθησιακό του «έλλειμμα, και μόνο εκεί κι όχι αποσπασματικά και μάλιστα σε άλλο χώρο, χρόνο και τόπο. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν μιλάμε για μαθησιακή ενίσχυση των μαθητών μας αλλά για κάτι άλλο….. Οι «αγαθοεργίες και οι χορηγίες στο θέμα αυτό, εκτός του ότι αμφισβητούνται τουλάχιστον παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά, δεν είναι παρά απλά «παυσίπονα» στην κοινωνική-ταξική και εκπαιδευτική κατάταξη των μαθητών. Ο δε εθελοντισμός των εκπαιδευτικών που προβάλλεται κι αυτός αμφισβητείται, αφού οι άνεργοι συνάδελφοί μας που προστρέχουν να διδάξουν, το εκλαμβάνουν ως κάποιο τυπικό προσόν για μια μόνιμη δουλειά στη δημόσια εκπαίδευση (μέσα στο όλο πλαίσιο της εργασιακής αβεβαιότητας), ματαιοπονώντας όμως αφού τα μνημόνια κατάργησαν τους διορισμούς και των εκπαιδευτικών στη δημόσια εκπαίδευση (!)

Αν, πράγματι, η εκκλησία θέλει να στηρίξει τη δημόσια εκπαίδευση – και δεν έχουμε λόγους να αμφιβάλουμε – να έρθει και να αγωνιστεί με όλες τις δυνάμεις που διαθέτει, μαζί με το εκπαιδευτικό κίνημα και το λαό, ενάντια στα μνημόνια της φτώχειας και εξαθλίωσης, για κατοχύρωση και αναβάθμιση συνολικά της ενιαίας δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις.  Σε ένα σχολείο όπου όλη η γνώση θα ολοκληρώνεται μέσα στο σχολείο και δε θα χρειάζονται τα κάθε λογής «κοινωνικά φροντιστήρια» και οι χορηγοί στη μόρφωση των παιδιών.

Όμως, δε θα μπορούσε να μείνει έξω από αυτόν τον «κοινωνικό» λαϊκισμό και ο Δήμος Αγρινίου. Μετά το κοινωνικό παντοπωλείο, το ιατρείο και το φαρμακείο και αφού «έλυσε» όλα τα προβλήματα της πόλης, διαφημίζει με Δ.Τ. (24-8-2015) τη χορηγία του Συλλόγου Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών Ν. Αιτωλοακαρνανίας «PALSO», για δωρεάν μαθήματα σε 59 παιδιά άπορων οικογενειών του δήμου, για ευνόητους λόγους, αντί να απαιτεί από την κεντρική εξουσία η ξενόγλωσση εκπαίδευση να αρχίζει και να ολοκληρώνεται εντός των δομών του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.

Αν ισχυρίζονται όλοι αυτοί καθώς και η διοίκηση της εκπαίδευσης ότι ασκείται αντισταθμιστικό εκπαιδευτικό έργο με αυτή τη μορφή, ας απαντήσουν (στην εκπαιδευτική κοινότητα, στους γονείς και την κοινωνία) σε ορισμένα θεσμικά εκπαιδευτικά, παιδαγωγικά και επιστημονικά ερωτήματα:

1. Ποιο θεσμικό όργανο του Υπουργείου Παιδείας έχει εγκρίνει και εποπτεύει τη λειτουργία των λεγόμενων «κοινωνικών φροντιστηρίων»;
2. Με ποια δεδομένα και ποιοι καθορίζουν την ύλη των μαθημάτων, πού χρήζει επανάληψης – ενίσχυσης ή αναπλήρωσης κάθε μαθητής;
3. Με ποια κριτήρια επιλέγονται τα παιδιά και οι εθελοντές εκπαιδευτικοί;
4. Στο Πολυνομοσχέδιο για την εκπαίδευση, που δεν πρόλαβε να ψηφιστεί, ρυθμίζονται οι ημέρες διακοπών και αργιών των Φροντιστηρίων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Κέντρων Ξένων Γλωσσών καθώς και τα αναλυτικά προγράμματά τους. Πώς γίνεται τώρα οι φορείς αυτοί να λειτουργούν ως κράτος εν Κράτη!
5. Ποιοι ασκούν το διοικητικό και πειθαρχικό έλεγχο σε αυτούς τους φορείς, σύμφωνα με τα ισχύοντα για όλα τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς της χώρας, όταν διαπιστώνεται πλημμελής εκτέλεση ιδιωτικού έργου, παιδαγωγικές παραβάσεις, παρενοχλήσεις ή ακόμα και ρατσιστικές συμπεριφορές κατά των παιδιών τις ώρες που απασχολούνται σε αυτές τις εξωεκπαιδευτικές δράσεις;
6. Ποιες διατάξεις νόμου επιτρέπουν την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων των μαθητών από το αρχείο του σχολείου και την χορήγηση Βεβαιώσεων σπουδών για εγγραφή σε «κοινωνικό» φροντιστήριο και, μάλιστα, εξωεκπαιδευτικού φορέα, με τα ατομικά στοιχεία μαθητή και σχολείου; Ότι δηλαδή ο ενδιαφερόμενος είναι εν ενεργεία μαθητής και όπου φαίνονται τα πλήρη ατομικά του στοιχεία ακόμα και η ιθαγένεια, το θρήσκευμα κ.ά. στοιχεία;
7. Αν ζητηθούν αντίστοιχα στοιχεία από τα ιδιωτικά φροντιστήρια, που λειτουργούν νόμιμα, τότε η υπηρεσία θα επιτρέψει την παραχώρηση των προσωπικών δεδομένων των μαθητών του κάθε σχολείου;
8. Με τον τρόπο αυτό οι διευθυντές των σχολείων δεν ακυρώνουν το αίτημα της ΟΛΜΕ προς το ΥΠΟΠΑΙΘ για άμεση λειτουργία των προγραμμάτων ΠΔΣ και Ενισχυτικής διδασκαλίας σε κάθε σχολείο;  

          

Μετά όλα τα προηγούμενα, το υπουργείο Παιδείας οφείλει με την έναρξη των μαθημάτων να οργανώσει την αντισταθμιστική εκπαίδευση δωρεάν στα δημόσια σχολεία για να σταματήσει αυτόν το λαϊκισμό και τα φαύλη εκπαιδευτική κατάσταση που παρατηρείται σε όλη την Ελλάδα, επαναφέροντας την εποχή του «κρυφού σχολειού».

                                   Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΠΑΙΤΕΙ:

1. Την αναμόρφωση -τόσο στο περιεχόμενο όσο και στους στόχους- του βασικού αναλυτικού προγράμματος, ώστε να εξαλειφθεί η ανάγκη φροντιστηριακής υποστήριξης των μαθητών.
2. Επειδή όσο υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες θα υπάρχει και ανισότητα πρόσβασης στη γνώση και ανάγκη αντισταθμιστικής βοήθειας για τους αδύναμους οικονομικά-μαθησιακά μαθητές, το πλαίσιο λειτουργίας της πρόσθετης και ενισχυτικής οφείλει να ανταποκρίνεται ουσιαστικά στις αντισταθμιστικές τους ανάγκες, να εντάσσεται στον κεντρικό σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής και να καλύπτεται σταθερά από τον προϋπολογισμό του ΥΠΕΠΘ με γενναία συνολική αύξηση.
3. Την εξασφάλιση για φέτος των απαραίτητων πιστώσεων και την εξόφληση των προηγούμενων υποχρεώσεων του ΥΠΕΠΘ.
4. Η πρόσληψη εκπαιδευτικών στα προγράμματα αυτά πρέπει να γίνεται με μόνιμους διορισμούς, για να σταματήσει το αίσχος της ωρομισθίας και το όργιο της αυθαιρεσίας.
5. Είναι επιτακτική ανάγκη ο καθορισμός σαφούς νομοθετικού πλαισίου για τη λειτουργία της ΠΔΣ και για κάθε μορφή αντισταθμιστικής εκπαίδευσης μέσα στο σχολείο, το οποίο:

Α) Θα ορίζει την έναρξή της ταυτόχρονα με την έναρξη του σχολικού έτους.

Β) Θα μειώνει στους δέκα το ανώτατο όριο μαθητών κατά τμήμα.

 

Καλούμε τις ΕΛΜΕ τοπικά και την ΟΛΜΕ να πάρουν σαφή θέση γι΄ αυτή τη νέα μορφή ιδιωτικοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης, που «ανθίζει» με πρόσχημα τον εθελοντισμό και τις αγαθοεργίες, και οδηγεί την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς στον εργασιακό και κοινωνικό Μεσαίωνα!

 

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

Από τη ΡΑΣ