Θέσεις προς το 10ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, του Παντελή Οικονόμου

Θέσεις προς το 10ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

Το 10ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ έχει συγκληθεί στο τέλος μιας εποχής που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «μεταπολίτευση». Όπως μάλιστα εξελίσσεται το Συνέδριο αυτό μπορεί να συνδεθεί, συμβολικά, με την ολοκλήρωση της ιστορικής αυτής περιόδου. Εάν έτσι συνέβαινε, θα αποτελούσε, αναμφισβήτητα, θετικό γεγονός. Θα σήμαινε ότι ξεμπερδεύουμε ως χώρος με τις παλιές συνήθειες που δε λένε να μας αφήσουν ( ή μάλλον εμείς δε λέμε να τις αφήσουμε ) και, αυτές με τη σειρά τους, δεν αφήνουν την ελπίδα να γεννηθεί. Θα αφήναμε το κόλλημα με το χθες σε άλλους και εμείς θα πηγαίναμε μπροστά.

«Τέλος εποχής» δεν σημαίνει άδικη δίκη και συλλογικό καταλογισμό ευθυνών. «Τέλος εποχής» σημαίνει ζυγισμένη αποτίμηση και έντιμη συνείδηση των πραγμάτων. «Τέλος εποχής» δε σημαίνει διαιρέσεις του μικρού. «Τέλος εποχής» σημαίνει ορισμό κοινού τόπου. «Τέλος εποχής» δεν σημαίνει φτηνά σήριαλ για όσα έγιναν. «Τέλος εποχής» σημαίνει σχέδιο για να ζήσουμε καλύτερα. «Τέλος εποχής» δεν σημαίνει ανέφικτη επαγγελία αναβίωσης αυτού που τελείωσε. «Τέλος εποχής» σημαίνει δυνατή επιθυμία εκκίνησης αυτού που έρχεται. «Τέλος εποχής» δε σημαίνει εμμονή σε συμβατικά στερεότυπα. «Τέλος εποχής» σημαίνει αναζητήσεις για το μέλλον.

ΑΠΟ ΤΟ 9ο ΣΤΟ 10ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Το που βρίσκεται και πως έφτασε ως εδώ το ΠΑΣΟΚ είναι γνωστό. Ξέρουμε ότι το 9ο Συνέδριο υιοθέτησε τη γραμμή «το ΠΑΣΟΚ έπεσε με τη χώρα και θα ξανανέβει μαζί της» που αποδείχθηκε εκτός χρόνου, τουλάχιστον. Η γραμμή αυτή οδήγησε στη λανθασμένη απόφαση κυβερνητικής σύμπραξης με τη Νέα Δημοκρατία, αντί της ορθής εναλλακτικής που υποστήριζα για ψήφο ανοχής και μόνο σε ότι αφορούσε την ολοκλήρωση του προγράμματος διάσωσης από τη χρεοκοπία. Με αναπόφευκτη ίσως συνέπεια αυτής της συνεργασίας, τη κυβερνητική κρίση που προέκυψε με αφορμή την ΕΡΤ και κλόνισε τη πολιτική και κοινοβουλευτική βάση της συγκυβέρνησης.

Αλλά και η στάση του ΠΑΣΟΚ στο εσωτερικό της παράταξης δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε. Με την εμφάνιση της κίνησης των 58, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αντί να επιδιώξει τον εκδημοκρατισμό της κίνησης αυτής και, μέσω αυτού, τη διεύρυνση της συνολικής επιρροής του χώρου μας, επιδόθηκε σε μεθοδεύσεις για τον έλεγχο της. Η κίνηση φυλλορρόησε και, ως αντίδοτο, επινοήθηκε η μετονομασία του ΠΑΣΟΚ σε ΕΛΙΑ για τις ευρωεκλογές. Τα αποτελέσματα ήρθαν να πιστοποιήσουν ότι αυτές οι, μη πολιτικές, διαδικασίες απογοήτευαν, όλο και περισσότερο, τη βάση της παράταξης, συρρικνώνοντας το ΠΑΣΟΚ και την απήχησή του.

Αυτός ο κατακερματισμός του ΠΑΣΟΚ υπήρξε η «χαριστική βολή»  για τη συγκυβέρνηση. Όχι μόνο δεν πέτυχε την «έξοδο από το μνημόνιο»» – όπως υποστήριζε ότι θα πραγματοποιήσει και άλλωστε προβλέπονταν από τη συμφωνία του 2012 για το τέλος του 2014 – αλλά και οδηγήθηκε σε πολιτική αδυναμία να ολοκληρώσει τη 5η αξιολόγηση. Εάν το 2ο πρόγραμμα είχε ολοκληρωθεί ομαλά, θα είχαν προκύψει ως θετικές συνέπειες η ομαλή χρηματοδότηση της χώρας και, κυρίως, η πραγματοποίηση της, επίσης συμφωνημένης από το 2012, ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους μας. Ασφαλώς θα έπρεπε προηγουμένως η συγκυβέρνηση να σταθεροποιήσει την έξοδο στις αγορές που είχε ήδη ξεκινήσει. Να διαφυλάξει δηλαδή αυτό που πέτυχε ο ελληνικός λαός με τις θυσίες του και, είχε ήδη αποτυπωθεί ως πρωτογενές πλεόνασμα. Για την ιστορία το πρωτογενές πλεόνασμα είχε πραγματοποιηθεί ήδη από το 4ο τρίμηνο του 2011 και διασπαθίστηκε από τους κυρίους Σαμαρά και Τσίπρα, με την εμμονή τους για πραγματοποίηση πρόωρων εκλογών ( τελικά εξελίχθηκαν σε διπλές ) την Άνοιξη του 2012. Και ο ίδιος εκτροχιασμός επαναλήφθηκε με την ακατανόητη, όσο και  επιζήμια, επιμονή του κυρίου Τσίπρα να προκαλέσει πρόωρες εκλογές το 2015.

Το ΠΑΣΟΚ πάντως, με τη οργανική σύνδεσή του με τη κυβέρνηση Σαμαρά, ετεροκαθορίστηκε, με αποτέλεσμα από μεγάλο κίνημα να καταλήξει μικρό κόμμα. Συνθέτοντας πια, με πολλά άλλα μικρά κόμματα ( σε συνδυασμό  με την ανεπάρκεια ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ), ένα θολό και ασταθές τοπίο σύγχυσης και «μη κυβερνησιμότητας». Σ αυτό το σκηνικό, δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος ούτε για τη χώρα, ούτε για το λαό, ούτε για τη παράταξη.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, είναι καθαρό ότι οι δρόμοι μπροστά στο ΠΑΣΟΚ είναι δυο. Με  εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό. «Μέση οδός» δεν υπάρχει και, τελικά, η κατ’ οικονομίαν υποστήριξή της θα ταυτίζονταν με τον ένα από τους δυο : αυτόν προς την απόλυτη αποσύνθεση και τον ευτελισμό. Αυτό το δρόμο, τη συντήρηση της σημερινής κατάστασης με την ελπίδα της ανέφικτης κομματικής ανάκαμψης, δεν πρέπει να ακολουθήσουμε.

Ο άλλος δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας είναι η σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια αλλαγής του κομματικού τοπίου. Ο ξέπνοος δικομματισμός ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ πατάει στον άκυρο διχασμό «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» και γι αυτό μας παγιδεύει στο χθες. Οι άλλοι σχηματισμοί έχουν αυτοπεριοριστεί σε ρόλους συμπληρωματικούς και έτσι βουλιάζουν στο ίδιο τέλμα. Το κομματικό μας σύστημα σήμερα είναι, συνολικά,  «μνημονιοδίαιτο». Κανείς δεν μπορεί να υπερβεί αυτό τον άκυρο διχασμό και να δώσει μια νέα, πραγματική βάση για να πατήσουμε σταθερά, όπως επιβάλλει το εθνικό και δημόσιο συμφέρον.

Αυτή η αστάθεια τροφοδοτείται μάλιστα από την υπονόμευση του ενός κόμματος από το άλλο, με μόνο σκοπό την εξουσία. Στο πλαίσιο αυτό, είναι ανέφικτη η δημοκρατική εγκυρότητα οποιουδήποτε ώστε να αναλάβει την ευθύνη της αλλαγής των πραγμάτων. Αυτή η κινούμενη άμμος δεν επιτρέπει τη συγκέντρωση της κρίσιμης μάζας, ηθικής και πολιτικής η οποία απαιτείται για να αλλάξουν τα πράγματα. Και ενώ η αλλαγή μετασχηματίζεται ήδη σε πλειοψηφικό ρεύμα, διαιωνίζονται οι αντιθέσεις περί τα μικρά και τα ξεπερασμένα. Κόμματα όπως αυτά που έχουμε σήμερα, στη πραγματικότητα, δεν χρειάζονται παρά μόνο σε κάποια στελέχη τους και κανέναν άλλο.

Όπως εγώ το βλέπω, ο δρόμος μπροστά μας διαγράφεται πολύ καθαρά. Είναι δύσκολος – αδιάβατος θα υποστηρίξουν ίσως κάποιοι ανάμεσά μας – αλλά δεν υπάρχει άλλος. Πέρα και έξω από μικρές διαφορές, προσωπικές διευθετήσεις, παρελθούσες ( καταναγκαστικές σε μεγάλο βαθμό ) εκλογικές προτιμήσεις, οφείλουμε να κάνουμε ΕΚΚΙΝΗΣΗ τώρα. Τα όποια εσωκομματικά, άρα και του ΠΑΣΟΚ, έχουν ίσως τη σημασία τους. Αλλά το μεγάλο ζήτημα για τους έλληνες δημοκράτες είναι η οριοθέτηση του χώρου μας, η σύνταξη της παράταξης και η οργάνωσης αξιόπιστης πολιτικής έκφρασής της. Δύναμης ικανής να δίνει λύσεις. Αυτό είναι το θέμα μας και κανένα άλλο. Το ΠΑΣΟΚ έχει θέση, λόγο και ρόλο στη προσπάθεια αυτή. Δεν μπορεί την πρωτοκαθεδρία στο διάβημα αυτό. Το εγχείρημα έχει ανάγκη τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Και θα τις έχει. Όχι όμως μόνον αυτές. Αυτός ο δρόμος μπορεί να δικαιώσει το ιστορικό αυτό Κίνημα. Τα στερνά ας τιμήσουν τα πρώτα !

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ

Ας μιλήσουμε, πριν απ όλα, με τους δικούς μας ανθρώπους. Αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για να φύγει η ΝΔ. Αυτούς που ψήφισαν ΝΔ για να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είχαν το δίκιο τους και οι μεν και οι δε. Και άλλο τόσο είχαν άδικο και οι μεν και οι δε. Ας μιλήσουμε μαζί τους εμείς που κάναμε άλλες επιλογές, περισσότερο ή λιγότερο σωστές, περισσότερο ή λιγότερο λάθος. Για να δούμε μαζί πως μπορούμε να κάνουμε μια νέα εκκίνηση. Να ετοιμάσουμε και να προτείνουμε θετική επιλογή. Να μη βρεθούμε ποτέ πια στη δυσάρεστη θέση να διαλέξουμε ανάμεσα στο κακό και στο χειρότερο. Να ξαναδώσουμε περιεχόμενο στο δημοκρατικό δικαίωμά μας να ψηφίζουμε.

Ο κοινός μας τόπος είναι δεδομένος, η οριοθέτησή του εφικτή και η υπενθύμισή της απαραίτητη. Χρειαζόμαστε ακόμα ένα δικό μας σχέδιο για να βγούμε από τη κρίση και να πάμε μπροστά χωρίς το κίνδυνο να ξανακυλήσουμε στα ίδια. Το σχέδιο αυτό είναι πολιτικό, συνδέει δηλαδή τους σκοπούς του με τα μέσα που διαθέτουμε. Ενσωματώνει ιεραρχημένες αλλαγές, μικρές και μεγάλες, με θετικό, οικονομικό και κοινωνικό, αντίκρισμα οι οποίες, ασφαλώς, θα απαιτήσουν τη δική τους δημοκρατική νομιμοποίηση. Και, τέλος,  η προσπάθεια αυτή συνοδεύεται με καθημερινές δράσεις / δείγματα γραφής υπέρ της ελευθερίας, της ισότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Έχουμε ξεκινήσει τη προσπάθεια αυτή από το Μάρτιο του 2014 και συνεχίζουμε μακριά από τη σύγχυση και την ξεπερασμένη αντιπαράθεση που αποτυπώθηκε και στις φετινές εθνικές εκλογές. Μπορέσαμε ήδη ένα πρώτο «δικό μας σχέδιο» και το Φθινόπωρο θα είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε τις συγκεκριμένες αλλαγές που προτείνουμε. Μια ανοιχτή, συλλογική προσπάθεια για την ανόρθωση της πατρίδας, του λαού και της παράταξης μας. Οφείλουμε, πριν το τέλος του 2015 να δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις στα ερωτήματα που απασχολούν όλο τον κόσμο. Να προτείνουμε πειστικές λύσεις ώστε να βελτιώσουμε τις συνθήκες της ζωής μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Από αυτή τη προσπάθεια κρινόμαστε και από τίποτε άλλο. Μπορούμε να πετύχουμε, είμαι βέβαιος.

Καλή επιτυχία στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και καλή αντάμωση στην ΕΚΚΙΝΗΣΗ !