Κεντροδεξιές και κεντροαριστερές παράνοιες !!!κι ο λύκος «φυλάει» τα πρόβατα…

Εδώ και αρκετά χρόνια, πολλές φορές, έχουν μιλήσει πολλοί, που κατέχουν την Ελληνική γλώσσα, για την απώλεια των νοημάτων των λέξεων. Και βέβαια το πεδίο όπου οι λέξεις στραγγαλίζονται νοηματικά δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό που ορίζει το αεριτζίδικο πολιτικό μας σύστημα!

 

Ας μιλήσουμε απλά.

Οι σύγχρονες πολιτικές δυνάμεις της χώρας, που υπάρχουν και δρουν έχοντας την εξουσία ως αυτοσκοπό της ύπαρξής τους, έχουν ως εργαλείο τους την κουτοπονηριά σε τέτοιο βαθμό, που τελικά οδηγούν τη δημόσια πολιτική συζήτηση σε βάλτο παράνοιας.

Οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις του κοινοβουλίου- είναι ολοφάνερο-δεν αναδεικνύουν και δεν αξιοποιούν την πολιτική ως μεγάλη αξία της δημοκρατικής κοινωνίας. Αντίθετα ευτελίζουν τα πάντα, μακριά, πολύ μακριά, από την πολιτική σοβαρότητα.

Ασφαλώς και για ευνόητους λόγους δε συμπεριλαμβάνουμε στη «συζήτηση» αυτή το νεοναζιστικό μόρφωμα της χρυσής αυγής. Είμαστε υποχρεωμένοι όμως, πάντα να επισημαίνουμε ότι η χ. α. υπάρχει λόγω αυτής της έκπτωσης της πολιτικής ζωής.

Το ΚΚΕ (ως ηγεσία), με την τεράστια οργανωτική εμπειρία, πάντα παραμένει περιχαρακωμένο στην ακατανόητη μονόχνοτη «καθαρότητα», που οδηγεί σε βαθιά πολιτική υπνηλία, διασπώντας ταυτόχρονα το όποιο συνδικαλιστικό-λαϊκό κίνημα.

Και μένουν οι «σωτήριες» δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ε.Κ.), που συμμετέχουν στο παιγνίδι της εξουσίας, άμεσα ή έμμεσα. Όλες σχεδόν αυτές οι δυνάμεις(πλην των ακραιφνών δεξιών ΑΝΕΛ) ψελλίζουν ή ευθαρσώς διατυπώνουν ή διατυμπανίζουν ότι απευθύνονται στο κέντρο ή και στο κέντρο. Είναι δηλαδή κεντρώα πολιτικά κόμματα ή κεντρώα και κάτι άλλο (κεντροδεξιά, κεντροαριστερά). Γιατί άραγε θέλουνε και το κέντρο ή έστω και τμήμα του κέντρου;

Ας τα δούμε ένα-ένα:

Οι ΑΝΕΛ ως δεξιό (και λεκτικά) κόμμα συνεργάστηκε με τον (αριστερό τότε) ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, γιατί είχαν (ή έτσι έλεγαν) κοινή πολιτική βάση συνύπαρξης την αντίθεσή τους στα μνημόνια. Όμως το καλοκαίρι του 2015, μαζί με όλες τις άλλες πρώην μνημονιακές δυνάμεις, ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, που είχε υπογράψει ο Τσίπρας στις 13 Ιουλίου. Άρα συνεχίζουν να συνυπάρχουν με το ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς κανένα πλέον αντικείμενο συνεργασίας, παρ’ εκτός την άνευ όρων εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει απεμπολήσει τα πάντα, χάριν του αυτοσκοπού της εξουσίας, αλλά και με (νέο του) σκοπό τη διαπόμπευση της αριστεράς, συχνά πυκνά, μέσω στελεχών του μιλά για κεντροαριστερά. Εξ άλλου πληθώρα στελεχών του έρχεται από την ιλουστρασιόν πάλαι ποτέ κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια έτσι θέλει (και νομίζει πως μπορεί) να κρύψει τη δεξιά του πολιτική.

Η ΝΔ με τον κετροδεξιό τίτλο και με την μπακαλίστικη λογική, πολλοί δεξιοί + κάποιοι κεντρώοι = κυβέρνηση, ερήμην των αναγκών της οικονομίας, της κοινωνίας, της χώρας. Το νέο ρετούς του Κυριάκου, και των ετερόκλητων(;) υποστηρικτών του(Σαμαράς-Μπακογιάννη, θυμάστε;) χωρίς σημασία.

Το ΠΑΣΟΚ, όπως παραπάνω εξηγούμε, είναι αποκαΐδι του κεντρώου ή κεντροαριστερού (κατ’ άλλους) ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος. Όμως ήδη από την εποχή του 1ου μνημονίου έχει ενστερνιστεί την ίδια πολιτική με τη Νέα Δημοκρατία. Ακόμα όμως μιλάει για κεντροαριστερά ή αλλέως πως «κυβερνώσα αριστερά», που λέει κι ο απερίγραπτα «αμετανόητος» Σκανδαλίδης.

Και το Ποτάμι, που είναι, λέει, κεντρώο κόμμα! Χρειάζονται αναλύσεις γι’ αυτό το κόμμα; Γι’ αυτό το συνονθύλευμα, που δημιουργήθηκε ως δοχείο εκτόνωσης της έντονης διάθεσης ριζοσπαστικοποίησης του εκλογικού σώματος, ως παπαγαλάκι των διαπλεκόμενων ΜΜΕ και στήριξης των μνημονίων;

Για την Ε.Κ. του Λεβέντη μιλήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Η γελοιοποίηση της δημοκρατίας και ο έρπων φασισμός! Πράγματι λέει κι αυτός ότι ηγείται κεντρώου κόμματος!

Κι όλα τα μνημονιακά κόμματα «μια ωραία ατμόσφαιρα», πως θάλεγε κι  o Ντίνος Ηλιόπουλος.

Δυστυχώς αντιμνημονιακό κόμμα, που να δίνει προοπτικές, σ’ αυτή βουλή δεν υπάρχει. Έτσι το έργο κι ο αγώνας των αριστερών, αντιμνημονιακών, πατριωτικών δυνάμεων είναι εξαιρετικά δύσκολος, με δεδομένη και την αγνόησή τους  ή μάλλον τον αποκλεισμό τους από τα ΜΜΕ.

Όμως τι σημαίνει κεντρώο κόμμα; Ποιοι οι λόγοι ύπαρξής του και ποιες είναι οι κοινωνικοοικονομικές δυνάμεις που του αντιστοιχούν;

Οι πολιτικές αναλύσεις με βάση τις οικονομίες και τις κοινωνικές συνθήκες και δομές έχουν εξηγήσει επαρκώς, ότι η κοινωνικοοικονομική βάση των κεντρώων κομμάτων στις (αστικές)δημοκρατίες είναι η λεγόμενη μεσαία τάξη. Είναι φανερό και λογικό, εκ πρώτης όψεως, ότι τα κόμματα απευθύνονται και σ’ αυτήν την τάξη. Κι έτσι επιλέγουν τίτλους κεντροδεξιούς, κεντροαριστερούς, κεντρώους…

Όμως υπάρχει σήμερα μεσαία τάξη στην Ελλάδα; Ή τουλάχιστον υπάρχει σημαντικό τμήμα της οικονομίας της χώρας, που στηρίζεται στη μεσαία τάξη; Άραγε αυτή η κρίση, που σοβεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ποια κοινωνικοοικονομικά τμήματα έχει εξαφανίσει; Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις ανθούν; Οι ελεύθεροι επαγγελματίες-επιστήμονες ευημερούν; Εύρωστοι μισθωτοί και συνταξιούχοι υπάρχουν πολλοί; Οι αγρότες βρίσκονται σε ικανοποιητικά επίπεδα;

Όλοι οι παραπάνω δεν είναι άλλοι, παρά αυτοί που συνιστούσαν τη μεσαία τάξη και που έχει εξαφανιστεί ή που βλέπει τα τελευταία τμήματά της να εξαφανίζονται γοργά. Το ασφαλιστικό και το φορολογικό, σε σχέση με την γενική αποδιάρθρωση της οικονομίας, αυτούς έχει πλήξει βάρβαρα και συνεχίζει να συνθλίβει.

Οι εποχές που υπήρχε μεγάλη μεσαία τάξη και που μπορούσε αυτή να ανανεώνεται και να αντιστοιχείται με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές στη χώρα μας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Το κράτος πρόνοιας δεν υπάρχει, η δημοκρατία μετρά τις πληγές της. Τα νοσοκομεία κλείνουν και κάποιοι «λαγοί» της κυβέρνησης ζητούν δίδακτρα από τους μαθητές του δημόσιου δημοτικού σχολείου!

Όλοι αυτοί οι δημαγωγοί, που κατέστρεψαν τη δεδομένη επί δεκαετίες εκλογική τους βάση, όλοι αυτοί που αναζητούν με κομπιναδόρικο τρόπο αναφορές στη διαλυμένη μεσαία τάξη, βάζοντας ένα κεντρώο λοφίο στο κομματικό τους καπέλο, υπηρετούν ακριβώς τα ίδια συμφέροντα. Συμφέροντα των ελάχιστων, ενάντια στο 90% της Ελληνικής κοινωνίας, όπως ακριβώς ορίζει στα καθ’ ημάς ο εντολοδόχος των διεθνών τοκογλύφων και νταής Στουρνάρας.

Σήμερα το κυρίαρχο σύστημα ρίχνει τα φώτα του στην εκλογή Μητσοτάκη στην προεδρία της ΝΔ. Τι ειρωνεία όμως! Στελέχη του «εκσυγχρονιστή» Σημίτη (Πάγκαλος), ομονοούν με τον παραληρούντα και φασίζοντα Άδωνη, για την «ανανεωτική αύρα» του Κυριάκου, την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι της ίδιας παρέας ευνοούν τον Τσίπρα(Χριστοδουλάκης). Το τεχνητό δίπολο Τσίπρα-Μητσοτάκη είναι ταυτόχρονα ενιαίο μέτωπο ενάντια στην κοινωνία και τη χώρα.

Σήμερα λοιπόν είναι σαφές ότι όσοι χρησιμοποιούν τη λέξη κεντρώος σε οποιαδήποτε εκδοχή της, τη χρησιμοποιούν ως παραλλαγή για τη άγρια νεοφιλελεύθερη δεξιά αντικοινωνική πολιτική που εφαρμόζουν ή που ευαγγελίζονται. Όμως ο λύκος όσες προβιές κι αν φορέσει, δεν αλλάζει τις διαθέσεις του για τα πρόβατα.

Γνωρίζουν οι πάντες, ωστόσο, ότι η τεράστια πλειονότητα του Ελληνικού λαού κινείται στα όρια της δυστυχίας. Ήδη πάρα πολλοί ζουν την εξαθλίωση. Η μόνη πολιτική που είναι αναγκαία για την τεράστια κοινωνική πλειοψηφία, είναι η πολιτική που θωρακίζει την κυριαρχία της χώρας, θεμελιώνει την παραγωγική ανασυγκρότηση και στηρίζει τα τεράστια αδύναμα κοινωνικά τμήματα. Είναι η αριστερή-πατριωτική αντομνημονιακή πολιτική! Χώρα, χωρίς κοινωνία όρθια, δε μπορεί να υπάρξει.

Οι πολιτικές της τραπεζοκρατούμενης -γερμανικής ΕΕ και η ευρωζώνη όχι μόνο δεν ευνοούν αυτή την πολιτική που έχει ανάγκη η χώρα μας κι ο λαός μας, άλλα υπαγορεύουν τη μνημονιακή κατοχή και τη διαιώνιση της δυστυχίας.
Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος