Κυβερνητική μικροπολιτική με δολώματα!

 

 

Περίεργες, πολύ περίεργες «συμπτώσεις»! Πάρα πολύ περίεργες, για να είναι συμπτώσεις!

Άρχισαν ξαφνικά(;)  οι κυβερνητικοί μπουναμάδες για τους περισσότερους(τάχα) δημόσιους υπαλλήλους,  με προάγγελο το Χρ. Βερναρδάκη (ΧΒ)  ως καθ’ ύλη αρμόδιο (αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης)!

Οι προαγγελίες αναφέρονται στο νέο έτος(2016) και εντεύθεν! Αν ήταν Χριστούγεννα ή παραμονές πρωτοχρονιάς θα το κατανοούσαμε! Όμως είμαστε αρχές Νοέμβρη! Τι σκέπτεται άραγε ο αναπληρωτής υπουργός ΧΒ και δι’ αυτού η κυβέρνηση και επιδεικνύουν τέτοια σπουδή; Πως ανθίζουν τέτοιες  «φιλολαϊκές» αγάπες  για τους δημόσιους υπαλλήλους στη μέση της μεγαλύτερης δημοσιονομικής ξηρασίας, που έχει γνωρίσει η χώρα; Σε μια χρονική στιγμή που η αδυναμία σύνταξης, αληθοφανούς έστω, προϋπολογισμού είναι εφιάλτης; Και μετά μάλιστα την, με μπακαλίστικο τρόπο αλλά με θεαματική υποκρισία, ανακοίνωση του Φίλη για προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών, για κάλυψη των κενών, δύο μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, για να γλυτώσει το ταμείο του Δημοσίου αμοιβές δύο μηνών. Ποιους κοροϊδεύουν;

Με μια προσεκτική ματιά, θα δει ο υποψιασμένος Έλληνας πολίτης, που συνεχίζει να πλήττεται για 6η συνεχή μνημονιακή χρονιά, μια κυβέρνηση τρομαγμένη, που δε μπορεί  να κρύψει τις πομπές της, που δε μπορεί να ξεφύγει από τη γενικευμένη της σύγχυση και το απόλυτο βραχυκύκλωμά της, που δε θέλει και δεν μπορεί να αλλάξει χαρακτήρα και εαυτό, γιατί το ψέμα είναι βασικό μέσο άσκησης της ισοπεδωτικής πολιτικής της! Εξ άλλου είναι η ίδια κυβέρνηση που έχει δηλώσει με ένταση (διά στόματος Τσίπρα), πως δεν βλέπει  τη δυνατότητα υλοποίησης αυτού του προγράμματος (3ο μνημόνιο). Όμως επιμένει καταστροφικά στο ανέφικτο!

Ας γίνουμε πιο σαφείς!

Γνωρίζουν στην κυβέρνηση ότι έχει κηρυχθεί πανεργατική απεργία, για τις 12 Νοέμβρη 2015, με μοχλό κυρίως  την ΑΔΕΔΥ και την εσχάτως ανανήψασα ηγεσία της ΓΕΣΕΕ. Είναι βέβαιο ότι αυτή ακριβώς η απειλή ανάγκασε την κυβέρνηση, όχι μόνο να σκεφθεί εξαγγελίες (ψευτο)αυξήσεων, αλλά και να τις επισπεύσει λίγες μέρες πριν την πανεργατική απεργία. Ο στόχος λοιπόν είναι προφανής. Το προβοκάρισμα της απεργίας των δεινοπαθούντων πολιτών με ένα ακόμα μεγάλο ψέμα. Κι  έτσι περιμένουν οι της κυβέρνησης και η απεργία να πληγεί και να βρουν χρόνο (μέχρι το Γενάρη) να αθετήσουν, όπως όλες τις φορές μέχρι σήμερα, τις φιλολαϊκές(ας πούμε) εξαγγελίες τους! Κι αν παρ’ ελπίδα υλοποιήσουν κάποιο ελάχιστο μέρος του ταξίματος, είναι βέβαιο πως το ανάλογο θα αφαιρεθεί από νέους υπαλλήλους. Είναι σίγουρο λοιπόν, ότι οι κυβέρνηση θα ξεχάσει τις υποσχέσεις της, όπως θα αγνοήσει και τα περισσότερα αιτήματα των απεργών, όπως είναι η πάγια τακτική της, σε όλη τη γκάμα των ζητημάτων που απασχολούν τον Ελληνικό λαό.

Έτσι λοιπόν, με την επινόηση της προβοκάτσιας αυτής, η κυβέρνηση χωρίζει και διχάζει του δημόσιους υπάλληλους μεταξύ τους (καλοί και κακοί, παλιοί και νέοι), αφού το τάξιμο δεν αφορά στο σύνολό τους αλλά στους μισούς. Όμως διχάζει και την Ελληνική κοινωνία, αφού καμία μνεία δεν γίνεται για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, όπου το εργασιακό καθεστώς έχει μετατραπεί σε μεσαιωνικό. Βέβαια το καθεστώς αυτό (μεσαιωνικό) άρχισε ήδη να εδραιώνεται τάχιστα και στο Δημόσιο, με τις περίεργες συμβάσεις (5μηνα, δεκάμηνα κ.ο.κ.) χωρίς καμία προστασία και χωρίς κανένα διεκδικητικό δικαίωμα για τους νέους εργαζόμενους. Και βέβαια η ανεργία γιγαντώνεται, ταυτόχρονα με την καταβύθιση της πραγματικής οικονομίας.

Όμως δεν είναι η πανεργατική απεργία αυτή καθ’ αυτή, που θέλει να ακυρώσει η κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). Είναι το κίνημα που πρόκειται να αναπτυχθεί με έναυσμα την απεργία της 12ης Νοέμβρη, γιατί μετά ακολουθούν οι εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου και όπου αναμένεται μεγάλη ενεργοποίηση της νεολαίας ενάντια στη χρόνια, αλλά και συνεχώς πιο επώδυνη, κυβερνητική  πολιτική! Ήδη έχουν προηγηθεί κινητοποιήσεις των αγροτών. Αυτό το (συνολικό λαϊκό) κίνημα είναι κυρίως που αποτελεί εφιάλτη για την κυβέρνηση και τους αρμοστές των τοκογλύφων κι αυτό το κίνημα θέλουν να προλάβουν και με δολώματα να κατευνάσουν.

Χρέος του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας είναι ΤΩΡΑ, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, στη μεταδικτατορική ιστορία της Ελλάδας, να συνδέσει τα αιτήματα των εργαζόμενων, των ανέργων και των συνταξιούχων, με το κεντρικό υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας, που είναι η διαγραφή του φαύλου και παράνομου χρέους που μας πνίγει και η απαλλαγή απ’ τα μνημόνια. Χωρίς αυτή τη σύνδεση, η ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και η λειτουργία της Δημοκρατίας είναι αδύνατη. Χωρίς τη σύνδεση αυτή κανένας στόχος του συνδικαλιστικού και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος δε μπορεί να ευοδωθεί. Αντίθετα η ισοπέδωση καθημερινά θα γενικεύεται!

Η πανεργατική απεργία της 12ης Νοέμβρη, είναι αδήριτη ανάγκη, να έχει όγκο και παλμό σε όλη τη χώρα κι ακόμα πιο πέρα! Το μήνυμά της να φτάσει ως τις χώρες της Ευρώπης των λαών και των εργαζόμενων! Η κοινωνία οφείλει να απαντήσει αποφασιστικά σ’ αυτή την κυβέρνηση, που απατηλά χρησιμοποιεί φιλολαϊκά(τάχα) δολώματα, αντιμετωπίζοντας το λαό ως χάνο!

Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος