Μαχητική παρέμβαση του σωματείου ιδιωτικών υπαλλήλων Αγρινίου

Το σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων πραγματοποίησε σήμερα Κυριακή (3/5/2015) μαχητική παρέμβαση – εξόρμηση ενημέρωσης στους εργαζόμενους, σε μια σειρά μονοπωλιακούς ομίλους- μεγάλες αλυσίδες επιχειρήσεις της πόλης του Αγρινίου, που για άλλη μια Κυριακή είναι ανοιχτά.

Παρεμβάσεις έγιναν από το πρωί από μέλη του σωματείου στο  (super market Carrefour Mαρινόπουλος express, στα SEPHORA, στα PUBLIC, KΩΤΣΟΒΟΛΟΣ, JUMBO, BEΡΟΠΟΥΛΟΣ) κ.α. ,την ίδια στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των εμπορικών καταστημάτων της πόλης ήταν κλειστά και η αγορά άδεια.

Αυτό που τονίστηκε στη σημερινή περιοδεία είναι ότι η νέα συγκυβέρνηση στο ζήτημα των Κυριακών, προσπαθεί να εξαπατήσει τους εργαζόμενους. Κάνει παζάρια για τον αριθμό των Κυριακών που θα παραμένουν ανοιχτά τα καταστήματα, από εφτά σε πέντε και από πέντε σε τρεις. Στα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγια, ενώ στην πράξη λειτουργεί υπέρ των εργοδοτών. Άνοιξαν τα μεγάλα καταστήματα-αλυσίδες την Κυριακή 5 Απρίλη; Ναι! Άνοιξαν σήμερα; Ναι! Αυτά γίνονται όχι με την προηγούμενη κυβέρνηση, που ψήφισε το νόμο, αλλά με τη νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που τον διατηρεί.

«Ξέχασαν» και δεν αναφέρουν πια ούτε ως σκέψη την κατοχύρωση με νόμο της Κυριακής αργίας. Αντίθετα, περιγράφουν με όλους τους δυνατούς τρόπους το ενδεχόμενο για λειτουργία των καταστημάτων περισσότερες Κυριακές από τις προβλεπόμενες, για παράδειγμα βαφτίζοντας διάφορες περιοχές ως «τουριστικές». Τέρμα πια με τον εμπαιγμό της κυβέρνησης-εργοδοσίας.

Το σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων Αγρινίου καλεί τους εργαζόμενους να μη δώσουν άλλη πίστωση χρόνου. Η λογική του «περίμενε και θα δούμε» είναι επικίνδυνη για τους εργαζόμενους. Είναι λογική που τους αφοπλίζει, τους κρατά στη γωνία όσο η επίθεση δυναμώνει. Καλλιεργεί τη λογική που λέει μην οργανώνεσαι, μη διεκδικείς, μη συγκρούεσαι, αφού μια κυβέρνηση «από τα πάνω» μπορεί αύριο να σου δώσει μερικά ψίχουλα.

ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΙΚΗ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ  ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΙΥΕ)

Η στάση της (ΟΙΥΕ) είναι υπονομευτική και κατά βάση διευκολύνει τα σχέδια κυβέρνησης κι εργοδοσίας.  Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σημερινή απεργία. Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας (παρατάξεις ΕΜΕΙΣ και ΜΕΤΑ) τη θέλει «άδειο πουκάμισο», χωρίς καμία προετοιμασία και με τα σωματεία στη γωνία.  Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ στην ΟΙΥΕ ασκήσαμε κριτική στη διοίκηση, η οποία δεν φείδεται απεργιακών αποφάσεων, χωρίς όμως να παίρνει μέτρα για την προετοιμασία τους, για τη συμμετοχή των εργαζομένων του κλάδου και την επιτυχία τους.

Ως σωματείο διαθέτουμε τις δυνάμεις μας στην προσπάθεια οργάνωσης σε κάθε χώρο δουλειάς, κόντρα στην πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων που προωθούν την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου, σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς εμπόρους ενάντια στα μονοπώλια.

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ:

• Κατάργηση του νόμου για τη λειτουργία των καταστημάτων εφτά (και έπειτα οκτώ) Κυριακές το χρόνο,

• Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλο το χρόνο, για όλα τα καταστήματα, με νόμο από την κυβέρνηση,

• 8ωρο, 5ήμερο, 40ωρο με μόνιμη και σταθερή εργασία,

• να καταργηθούν όλοι οι νόμοι και οι διατάξεις που απελευθερώνουν το ωράριο.

Ο ΚΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΥΠΗΡΞΕ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΓΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Στον κλάδο μας συγκεντρώνεται και συσσωρεύεται πλούτος μέσα από τη γιγάντωση και την ισχυροποίηση μεγάλων εμπορικών μονοπωλιακών ομίλων, τη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση κεφαλαίων, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι ζουν με μισθούς πείνας, δέχονται καθημερινά την εργοδοτική τρομοκρατία, με απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, ωράρια – λάστιχο κ.τ.λ.

Οι δείκτες κερδοφορίας των περισσότερων μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου εμφανίζουν θετική εικόνα και σε πολλές περιπτώσεις βελτιωμένη σε σχέση με το 2012 – 2013. Συνολικά, στις 61 μεγαλύτερες επιχειρήσεις, μόλις 10 παρουσιάζουν μείωση κερδών και μόλις οκτώ εμφάνισαν ζημιές στα λειτουργικά τους αποτελέσματα.

Συνεχίζονται οι εξαγορές αλλά και οι νέες επενδύσεις. Σημειώνουμε την ένταξη των σούπερ μάρκετ «Μέριμνα» στην «Βερόπουλος», καθώς και της «Προμηθευτικής», το κλείσιμο της «ΝΕΟΣΕΤ», την αποχώρηση της «Carrefour» και το πέρασμα της ιδιοκτησίας στην «Μαρινόπουλος», με παράλληλο κλείσιμο καταστημάτων και απολύσεις.

Ακόμα όμως και στις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις του κλάδου, οι συνθήκες που δουλεύουν οι εργαζόμενοι είναι αντιστρόφως ανάλογες. Για παράδειγμα, χιλιάδες συνάδελφοι μένουν άνεργοι, οι μισθοί και οι αμοιβές έπεσαν στα τάρταρα και εξακολουθούν να μειώνονται, όπως και εκατοντάδες συνάδελφοι είναι απλήρωτοι. Οι ώρες εργασίας αυξήθηκαν, οι εργαζόμενοι απασχολούνται όλες τις μέρες της βδομάδας, όποτε θέλει ο εργοδότης, σε συνθήκες εντατικοποίησης και χειροτέρευσης των όρων δουλειάς.

Πρέπει να δούμε και την εξής πλευρά: Για τους εργαζόμενους συνολικά τα προϊόντα έγιναν ακριβότερα, οι αυξήσεις των προϊόντων συνεχίζονται, ενώ η ποιότητά τους υποβαθμίζεται με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου, ειδικότερα τα σούπερ μάρκετ, που ξεζουμίζουν εργαζόμενους και καταναλωτές, έχουν στην πράξη περιορίσει τους μεσάζοντες και προμηθεύονται τα προϊόντα τους απευθείας από τους παραγωγούς, εκμεταλλευόμενοι άγρια ένα μεγάλο μέρος και των φτωχών αγροτών και των κτηνοτρόφων της χώρας μας.Είτε σε κρίση, είτε σε ανάπτυξη, κερδισμένα βγαίνουν τα μονοπώλια και χαμένοι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αυτό πρέπει να έχουν στο νου τους οι εργαζόμενοι, που τώρα τους ζητάνε νέες θυσίες για να έρθει ανάπτυξη. Αντίπαλός μας είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι στο Εμπόριο. Απέναντι σε αυτούς πρέπει οι εργαζόμενοι να ανοίξουν σχεδιασμένο πόλεμο. Η εργοδοσία έχει την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της, τις εργοδοτικές ενώσεις και τις δυνάμεις τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Εμείς οι εργαζόμενοι έχουμε το σωματείο μας, τη συλλογική πάλη και τις διεκδικήσεις μας, που φτάνουν μέχρι την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Απορρίπτουμε τα ψίχουλα και τις δήθεν αυξήσεις στους μισθούς, ανάλογα με τα κέρδη της εργοδοσίας. Πολύ περισσότερο που η συνδικαλιστική πλειοψηφία ξεκόβει ακόμα και τα ψίχουλα που διεκδικεί από μια σειρά αιτήματα, όπως η δωρεάν Υγεία, η κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, η διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και άλλα που είναι αναγκαία για να ζούμε με αξιοπρέπεια.

Το πλαίσιο αυτό είναι διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις ταξικές δυνάμεις που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων μέσα στο κίνημα και τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που κάνουν προσπάθεια να ρίξουν όσο γίνεται τις απαιτήσεις και να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους στη λογική των διεκδικήσεων μέχρι εκεί που δεν θίγονται τα κέρδη των πολυεθνικών.