Μεγάλη συγκέντρωση του Ε.Κ και του ΠΑΜΕ στο Αγρίνιο, για την εργατική Πρωτομαγιά

Με μια μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία και πορεία στις κεντρικές οδούς γιόρτασε σήμερα το Εργατικό Κέντρο του Αγρινίου και το ΠΑΜΕ την εργατική Πρωτομαγιά.Κεντρικός ομιλητής ήταν ο πρ.του Ε.Κ.Μιχάλης Κατσιγιάννης ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής:

«Η Πρωτομαγιά είναι για όλη την εργατική τάξη μέρα μνήμης, αλλά κυρίως μέρα ευθύνης για το πώς ο κάθε εργάτης και η κάθε εργάτρια θα πάρουν μέρος στην οργάνωση της ταξικής πάλης, για την ανασύνταξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος, την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, βασικές προϋποθέσεις για να αντιμετωπιστεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα και να ικανοποιηθούν οι επείγουσες ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που πήρε τη σκυτάλη από την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει στον ίδιο δρόμο της ΕΕ, των καπιταλιστικών κερδών. Γι’ αυτό διατηρεί ανέπαφο όλο το αντεργατικό οικοδόμημα των προηγούμενων κυβερνήσεων, τους δεκάδες εφαρμοστικούς νόμους που ψηφίστηκαν με τα μνημόνια, νόμους που τώρα συζητά πώς θα τους ενισχύσει με νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις που θα προκύψουν από τις νέες συμφωνίες, τα νέα μνημόνια.

Οι ιδιωτικοποιήσεις, το άγριο φοροκυνηγητό για το λαό, που βαφτίζεται «πατριωτικό» καθήκον ενώ παραμένουν οι προκλητικές φοροελαφρύνσεις για το κεφάλαιο, η ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων που θα συμπαρασύρει πάλι τις συντάξεις προς τα κάτω, η ληστεία των αποθεματικών του ΟΑΕΔ, των ασφαλιστικών ταμείων και άλλων δημόσιων φορέων με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, για να πληρωθούν «στην ώρα τους» οι δόσεις στους θεσμούς, αποκαλύπτουν σε όφελος ποιας τάξης διαπραγματεύεται η κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή, οι άνεργοι ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύριο, με τη συντριπτική πλειοψηφία να μην παίρνει ούτε το πενιχρό επίδομα ανεργίας.

Η επίθεση στο εργατικό – λαϊκό εισόδημα συνεχίζεται αμείωτη. Η μεταρρύθμιση που λέει ότι προωθεί η κυβέρνηση για τον κατώτερο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις δεν θα οδηγήσει σε αύξηση του εργατικού εισοδήματος, αλλά σε μεγαλύτερες μειώσεις των κλαδικών μισθών. Η χιλιοειπωμένη επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ παραπέμπεται χρονικά όλο και πιο μακριά, δίνοντας το περιθώριο στη μεγαλοεργοδοσία να προσαρμόσει και να ρίξει το μέσο μισθό. Την ίδια στιγμή, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι αμείβονται αρκετά κάτω από τα 600 ευρώ, με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις να αυξάνονται ραγδαία. Σε κάθε περίπτωση, συνεχίζει να υπηρετείται η στρατηγική του κεφαλαίου για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Η αναπλήρωση των απωλειών σε μισθούς και δικαιώματα αποτελεί άγνωστη λέξης για την κυβέρνηση. Θεωρεί τις απώλειες «περασμένες – ξεχασμένες». Τον πλούτο, που στερήθηκαν οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια και κέρδισαν άκοπα οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η κυβέρνηση τον χαρίζει. Την ίδια στιγμή, οι εργοδότες ζητούν ακόμα μεγαλύτερα προνόμια, απαλλαγές από ασφαλιστικές εισφορές, κάθε είδους επιδότηση των κερδών τους.

Η «σκληρή» και «περήφανη» διαπραγμάτευση της κυβέρνησης παραμένει η μεγαλύτερη διαφημιστική απάτη. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν διαπραγματεύεται με στόχο την ανακούφιση των εργαζομένων, την απαλλαγή από τα μνημόνια και τις συνέπειές τους στη ζωή της εργατικής τάξης, αλλά για τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Μέσω ενός διαφορετικού μείγματος διαχείρισης της βαρβαρότητας, επιδιώκει να στηρίξει τις επενδύσεις, την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία τους. Στο έδαφος αυτό, εξελίσσεται και η αντιπαράθεση εντός της ΕΕ, η οποία όχι μόνο δεν αλλάζει, όπως ισχυριζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά παραμένει βαθιά αντεργατική, αντιλαϊκή, γιατί είναι ένωση καπιταλιστικών κρατών.

Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξουσίας και οικονομίας του κεφαλαίου, της αναγνώρισης του χρέους και αποπληρωμής του «στο διηνεκές», δεν μπορεί να υπάρξει λύση υπέρ του λαού. Αντίθετα, θα ενισχύονται τα τρομοκρατικά διλήμματα και οι εκβιασμοί και ο λαός θα καλείται να επιλέγει ανάμεσα στη «Σκύλλα και τη Χάρυβδη». Οποιοδήποτε ενδεχόμενο αντιπαράθεσης εντός της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων, εκφράζοντας αντιτιθέμενα μεγάλα συμφέροντα, είναι ψευδεπίγραφη «ρήξη». Υπηρετεί τους στόχους μερίδας του κεφαλαίου που θα ωφεληθεί από μια ενδεχόμενη έξοδο από την Ευρωζώνη και ένα πιο υποτιμημένο νόμισμα. Γι’ αυτό η εργατική τάξη, ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο δίλημμα, αν θα χρεοκοπήσει με ευρώ ή δραχμή, με εσωτερική ή και εξωτερική υποτίμηση ή όποιο άλλο σενάριο ακούγεται.

Η διέξοδος βρίσκεται στο δρόμο της οργανωμένης πάλης για την ανασύνταξη του κινήματος, την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας που θα διεκδικήσει μέτρα ανακούφισης, ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση του αντεργατικού – αντιλαϊκού πλαισίου, των διάφορων μνημονιακών νόμων, τη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Για να δοθεί οριστική λύση υπέρ του λαού απαιτείται πραγματική ρήξη. Ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, που σημαίνει η εργατική τάξη με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου να έρθουν στην εξουσία, τα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία με εργατικό έλεγχο, η παραγωγή και οι κοινωνικές υπηρεσίες να σχεδιάζονται κεντρικά με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία. Μ’ αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να εξασφαλιστεί η αναγκαία, προς όφελος του λαού, αποδέσμευση από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες».