12/07/44 Η μάχη της Αμφιλοχίας και η μάχη στο φυλάκιο του Ρίβιου

• Ολοκληρωτική κατάληψη της Αμφιλοχίας
• Ολοκληρωτική κατάληψη του Μενιδίου
• Χτύπημα και απομόνωση φυλακίου Κρίκελου
• Χτύπημα και απομόνωση φυλακίου Ρίβιου
• Καταστροφή και φραγή των δρόμων Αγρινίου – Αμφιλοχίας, Βόνιτσας – Αμφιλοχίας, Άρτας – Αμφιλοχίας

Επικεφαλής στην μάχη της Αμφιλοχίας, επιτελικά, τέθηκε ο ταγματάρχης Στάθης Αρέθας και υπεύθυνος της επιχέιρησης στην γραμμή πυρός ο διοικητής του 3ου Τάγματος του 2/39, Βασίλης Σκιαδάς. Το προσωπικό που θα πλαισίωνε τον Σκιαδά ήταν εμπειροπόλεμο ενώ αποφασίσθηκε να μην λάβει μέρος στην μάχη κανένας κάτοικος Αμφιλοχίας (με εξαίρεση μόνο στελέχη) για να μην γίνουν αντίποινα στις οικογένειές τους.

Το σχέδιο μάχης που ακολουθήθηκε έιναι το παρακάτω και το παραθέτουμε βασιζόμενοι σε αυθεντικό χάρτη που μοιράσθηκε σε όλους τους μαχητές του ΕΛΑΣ. Σύνθημα της επιχείρησης : “Φ’σέκι στους φασίστες”.

• 12 Ιουλίου, ώρα 20:00:  Το σώμα των ανταρτών είναι σε κίνηση στα εξωτερικά υψώματα της πόλης. Το κάπνισμα απαγορεύεται και οι μονάδες αρχίζουν να παίρνουν μία μία τις θέσεις τους. Μια αδύναμη φωτούλα εμφανίζεται στο ύψωμα Παναγίτσα κοντά στην εκκλησία. Σε λίγο σβύνει. Ο 10ος Λόχος είναι εκεί και ξεκινά να κατεβαίνει προς την πόλη.
• 23:45 : Δύο κόκκινες φλόγες στο ύψωμα κοντά στο Αη – Γιώργη. Τα δύο πολυβόλα είναι στην θέση τους.
• 23:45: Μιά πράσινη λάμψη στην Παναγία. Το φυλάκιο του Αη- Γιώργη έχει πέσει. Τρείς Γερμανοί σκοποί που βρίσκονταν εκεί είναι νεκροί. Οι αντάρτες στήνουν μικρό όλμο στραμμένο προς την θάλασσα φοβούμενοι την έλευση σκαφών.
• 24:00: Περίπου 500 ΕΛΑΣίτες βρίσκονται ακροβολισμένοι στις παρυφές της πόλης περιμένουν το σύνθημα της επίθεσης
• 24:05: Μια τεράστια έκρηξη δονεί την ατμόσφαιρα. Ο δρόμος προς Άρτα έχει ανατιναχθεί από τον 11ο Λόχο. Στο Κρίκελο ξεκινά η μάχη, οι αντάρτες χτύπησαν και εκεί. Οι Γερμανοί  αιφνιδιάζονται και δεν προλαβαίνουν να εφαρμόσουν το σχέδιο συναγερμού τους. Απομονωμένοι σε σπίτια και κτίρια προσπαθούν να συνδεθούν με την διοίκηση με φωνές, σφυρίγματα και φωτοβολίδες. Κάθε σπίτι, κάθε παράθυρο είναι μια φωλιά πολυβόλου που ξερνάει καυτό σίδερο στους αντάρτες. Ντόπιοι δοσίλογοι χτυπούν και αυτοί από τα παράθυρα. Σε αυτούς προστίθενται και άνδρες του Ζέρβα και του Χούτα που βρίσκονται στην πόλη. Η Χωροφυλακή δεν λαμβάνει μέρος στην μάχη. Έχει συμφωνήσει να μην χτυπήσει τον ΕΛΑΣ και να μην δεχθεί την δική του επίθεση.
• 13 Ιουλίου ώρα 3:00: Το φυλάκιο κοντά στον δρόμο του Αγρινίου και πολλές άλλες εστίες αντίστασης φλέγονται. Ένας πολίτης βγαίνει στο παράθυρο με ένα δίκαννο και ΄ριχνει στους αντάρτες φωνάζοντας “Βοήθεια Έλληνες”. Οι αντάρτες του ρίχνουν και τον σκοτώνουν. Ο κάτοικος αυτός προφανώς πανικοβλήθηκε ή δεν κατάλαβε τι γίνεται και έριξε. Ήταν ένα καθ’ όλα ατυχές περιστατικό.
• 3:30: Καίγεται το σπίτι του προδότη Τσικνιά. Οι οικογένειά του έχει οδηγηθεί έξω από τους αντάρτες.  Τους δίνεται χειρόγραφη προειδοποίηση και αφήνονται ελεύθεροι. Στον τομέα του 10ου Λόχου καίγεται το σπίτι του Ευγένιου Στράτου. Η μάχη μαίνεται σκληρή . Ξεσπά βροχή. Ιαχές, κραυγές και πυροβολισμοί ακούγονται μαζί με τις βροντές του ουρανού.
• 4:00 : Στον σταθμό διοίκησης φθάνουν οι πρώτες αναφορές. Γερμανοί σκοτωμένοι και αιχμάλωτοι πάνω από 100, ανάμεσά τους και λίγοι camissa nera (ιταλοί μελανοχίτωνες). Σύμφωνα με τις αναφορές η μάχη πρέπει να πλησιάζει στο τέλος της, όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Αποβραδίς, στην πόλη έχουν έρθει 7 καμιόνια γεμάτα Γερμανούς στρατιώτες που τοποθετήθηκαν σε διάφορα σπίτια. Οι Γερμανοί αυτοί, που ως τώρα δεν είχαν ρίξει λόγω της νύχτας και του ότι δεν είχαν συνδεθεί, με το ξημέρωμα αρχίζουν να ρίχνουν. Νέες εστίες ξεφυτρώνουν σε ολόκληρη την πόλη. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμα που και πόσοι είναι. Η στρατηγική πλέον αλλάζει, στο σημείο αυτό εάν δεν υπήρχε η παλικαριά και η αυτοθυσία των ανταρτών και των καπεταναίων τους όλα θα είχαν χαθεί.
• 6:00: Η μάχη συνεχίζεται σκληρή και αποφασιστική και από τις δύο μεριές. Ο ήλιος ανεβαίνει. Στο ύψωμα του κάστρου τοποθετούνται όργανα της μπάντας του ΕΛΑΣ και παίζουν το “Μαύρη ειν’ η νύχτα στα βουνά”, το δοξασμένο τραγούδι του αλβανικού. Οι αντάρτες παίρνουν νέα δύναμη. Ξαφνικά ενώ έχει συμφωνηθεί διαφορετικά οι Χωροφύλακες αρχίζουν να ρίχνουν σε δύο τραυματισμένους ΕΛΑΣίτες που περνάνε κοντά στο κτίριο της Χωροφυλακής. Ομάδα του 3ου λόχου θα κινηθεί αργότερα προς τα εκεί και θα πάρει θέσεις. Στις φωνές των ανταρτών οι χωροφύλακες θα απαντήσουν με σφαίρες. Οι αντάρτες κινούνται αποφασιστικά και καίνε ολόκληρο το κτίριο της Χωροφυλακής με το περιεχόμενό του. Άλλο ένα παράδειγμα του δωσιλογισμός των χωροφυλάκων της κατοχής.
• 7:00 Η μάχη φθάνει στο αποκορύφωμά της. Οι απώλειες είναι πολλές. Η αποφασίστικότητα των ανταρτών, οδηγεί την πλάστιγγα της μάχης να γείρει προς το μέρος τους. Ο αντάρτης από την Αμφιλοχία Οδυσσέας (Αναστασίου) βρίσκει τον μικρό του αδελφό νεκρό σε μια έφοδο. Σκύβει τον φιλαέι και του κλέινει τα μάτια. Του ψιθυρίζει δύο λόγια και μετά ορμάει στην μάχη φωνάζοντας “Πάντα μπροστά παιδιά”. Αργότερα θα βρεί και εκείνος τον θάνατο.
• 8:00: Ο αγώνας έχει μεταβληθεί σε αγώνα θέσεων. ο γιατρός Νικολάου επιδένει και πολεμά. Το ισχυρότερο κτίριο των Γερμανών είναι το σπίτι του καπετάνιου Παπαζέκου. Είναι τρίπατο και σε ύψωμα. Γύρω γύρω είναι ενωμένο με τα δύο διπλανά σπίτια και στα παράθυρα έχουν στηθεί πολυβόλα. Εκεί φθάνει ο καπετάνιος Τσούνης με την ομάδα του. Ο ίδιος δυστάζει να κάψει το σπίτι του φίλου του. Από την απέναντι μεριά ο Παπαζέκος του φωνάζει “Κάφτο γαιδάρα” (τον φώναζε χαιδευτικά έτσι λόγω του ύψους του). Ο Τσούνης δεν θα το κάψει και έτσι θα έρθει ο ίδιος ο Παπαζέκος με δύο βαρέλια βενζίνη και θα το πυροπολήσει ολοσχερώς. Το σπίτι που ήταν γεμάτο πυρομαχικά ανατινάζεται βίαια.
• 9:00: Την νίκη θα καθορίσουν πιά οι εφεδρίες. Στην μάχη ρίχνονται δύο ομάδες του 9ου Λόχου του 2/39 , με αρχηγό τον Παπαζέκο θα ανατινάξουν τις αποθήκες πυρομαχικών των Γερμανών. Η έκρηξη είναι τέτοια που κάμπτει το ηθικό του εχθρού. Ελάχιστες εστίες αντίστασης μένουν πιά. Ένα σπίτι στον τομέα του 11ου λόχου προβάλλει ακόμα αντίσταση. Όλα βαίνουν καλώς μέχρι την στιγμή που μιά σφαίρα τρυπάει τον πνεύμονα του Βασίλη Σκιαδά. Ο Σκιαδάς τοποθετέιται σε φορείο και μεταφέρεται άμεσα στα Σερδίνια για να εγχειριστεί. Θα καταφέρει να επιβιώσει μέχρι το 1946 που θα δολοφονηθεί απο τους χωροφύλακες. Η διοίκηση δίνεται στον Βασίλη Τσούνη. Το ματωμένο χειρόγραφο του Σκιαδά φθάνει στα χέρια του και το νέο φάινεται να ατσαλώνει του αντάρτες παρά να τους πτωεί.
• 11:00 Το σπίτι στον τομέα το 11ου λόχου θα βομβαρδιστεί άγρια με όλμους και θα τυλιχθείσ τις φλόγες. Ελάχιστες εστίες αντίστασης απομένουν πιά. Η Αμφιλοχία έχει απελευθερωθεί.
• 12:00 -17:00: Η πόλη είναι ελέυθερη, οι κάτοικοι βγαίνουν σιγά σιγά στους δρόμους και αγκαλιάζουν υος αντάρτες. Δύο μικρές εστιές μένουν ακόμα αλλά είναι απομονωμένες και δεν ενοχλούν τους αντάρτες. Η γαλανόλευκη κυματίζει στην πλατέια της Αμφιλοχίας δίπλα στην θάλασσα.
• 18:30 Ενώ αντάρτες προσπαθούν να σηκώσουν σημαία στο διοικητήριο. Ακούγεται ο βόμβος από τρία πλοιάρια που πλησιάζουν στον κόλπο. Παράλληλα γερμανικά τανκ εμφανίζονται από τον δρόμο προς Αγρίνιο και ρίχνουν στα υψώματα. Έχει έρθει η ώρα της σύμπτυξης και της υποχώρησης. Οι κάτοικοι δακρύζουν.
• 18:50 – 19:00: Τα τανκ και οι νέες γερμανικές δυνάμεις μπαίνουν στην Αμφιλοχία. Οι αντάρτες όντας πεζοί καταφέρνουν να γλιτώσουν χάρη σε ένα τυχαίο περιστατικό. Ο καπετάνιος Γιαννούλης βλέποντας τους σορούς από πτώματα των Γερμανών αποφάσισε να τα τακτοποιήσει πάνω στον δρόμο. Έτσι όταν τα τανκ βρέθηκαν σε αυτό το σημείο βρέθηκαν στο δίλημμα του να τα πολτοποιήσουν ή να χάσουν χρόνο μαζεύοντάς τα. Τελικά επέλεξαν το δεύτερο αφήνοντας τους αντάρτες να διαφύγουν.

• Οι απώλειες των Γερμανών ήταν συντριπτικές: 270 νεκροί Γερμανοιταλοί, εκτός αυτών που αποτεφρώθηκαν. Πιάσθηκαν 57 αιχμάλωτοι.
• Οι απώλειες των ανταρτών ήταν και αυτές μεγάλες.

Καμιά φορά, τόσο σε αυτό το blog όσο και στην πραγματικότητα αναλογιζόμαστε ιστορίες και συμβάντα που γνωρίζουμε ότι έγιναν χωρίς να μπορούμε 100% να νιώσουμε όπως οι πρωταγωνιστές τους. Έτσι και εδώ που μιλήσαμε για την ηρωική μάχη του ΕΛΑΣ στην Αμφιλοχία δεν θα μπορούσαμε να έρθουμε στην θέση των ανθρώπων που μάχονταν αλλά και των όσων τους βλέπανε έντρομοι από τα παράθυρά τους. Ο Κ. Αναστασίου είχε τρία παιδιά: τον Θύμιο τον Χαράλαμπο και τον Γιώργο. Στην μάχη της Αμφιλοχίας, ο πατέρας αυτός έχασε τα δύο. Οι Γερμανοί αφού ανακατέλαβαν την πόλη είχαν μαζέψει τα πτώματα των πεσόντων στην πλατεία και αρνούνταν να τα θάψουν. Ο πατέρας αυτός τότε, μέσα σε όλη του την τραγικότητα πήγε ένα σκοτεινό βράδυ με ένα σακί και ένα μαχαίρι και έκοψε κρυφά τα κεφάλια από τα παιδιά του. Δεν μπορούσε ο τραγικός αυτός πατέρας να τα σηκώσει και τα δυο στα χέρια και να τα θάψει χωρίς να τα δουν. Έτσι αποφάσισε να θάψει μοναχά τα κεφάλια. Τα έθαψε στον βορινό τοίχο του  νεκροταφείου.

Το σημείο αυτό του άρθρου βρίσκεται εδώ για να ρίξει φως στην άκρατη λασπολογία και διαστρέβλωση της ιστορίας που έχει υποστεί σαν ιστορικό γεγονός, η μάχη της Αμφιλοχίας. Λόγος πολύς έχει γίνει από διάφορα φιλοναζιστικά blog και site για την “στυγερή δολοφονία αθώων” στην μάχη της Αμφιλοχίας και αρκεί μονάχα να πούμε ότι αυτά τα αίσχη λέγονται βασισμένα σε ψεύτικες καταθέσεις με τις οποίες χαλκέυτηκαν κατηγορίες ενάντια σε πολλούς ηρωικούς μαχητές του ΕΛΑΣ που έλαβαν μέρος στην μάχη, εν έτη 1945.  Συγκεκριμένα οι καπετάνιοι Τσούνης , Γκαραβέλος και Παπαζέκος καταδικάστηκαν 9 φορές εις θάνατον ερήμην τους για δολοφονίες αμάχων και χωροφυλάκων. Για τους μεν χωροφύλακες εξηγήσαμε το περιστατικό, αν και ο κ. Τσούνης μας εξήγησε ότι εκείνος δεν βρίσκονταν εκεί στο συμβάν. Για τους αμάχους δε, θα μιλήσουμε τώρα.

Οι νεκροί άμαχοι της μάχης της Αμφιλοχίας (τα στοιχεία από αυτόπτες μάρτυρες, εν ζωή μαχητές, Βιβλία των Θέμη Μοσχάτο, Φιλ. Γελαδόπουλο)

• Ελισάβετ Τσιρογιάννη, ετών 80, θανούσα από αδέσποτη σφαίρα στο παράθυρο του σπιτιού της.
• Αγγελική Τριανταφύλλου, ετών 78, θανούσα κατά την ανταλλαγή πυρών ανάμεσα σε Γερμανούς και αντάρτες. Πέθανε στην αυλή του σπιτιού της.
• Δημήτρης Φλώρος, πυροβολήθηκε από αντάρτη αφού του έριξε με το δίκαννο, πιθανότατα μπερδεύτηκε αφού έριχνε φωνάζοντας βοήθεια Έλληνες , ας σημειωθεί ότι εν λόγω αντάρτης ερωτηθείς από τον καπετάνιο του Βασίλη Τσούνη του είπε ότι ενέργησε αντανακλαστικά.
• Αλέκος Βαζούρας, ετών 70, σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα ενώ στο σπίτι του είχαν οχυρωθεί Γερμανοί
• Γιώργος Φίλος, ετών 75 σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα κατά την ανταλλαγή πυρών.

Τα παραπάνω είναι τα ονόματα των νεκρών . Ας σημειωθεί ότι στην δίκη που έγινε για τις “δολοφονίες” των παραπάνω μάρτυρας κατηγορίας ήταν γνωστή πόρνη του Αγρινίου, που παρουσιάσθηκε ως αυτόπτης μάρτυρας. Οι παραπάνω ήταν ασφαλώς άνθρωποι που δεν έφταιγαν σε τίποτα και κάποιοι σκοτώθηκαν ασφαλώς και από αντάρτες . Όμως σε μια σύγκρουση περίπου χιλίων ανθρώπων και μάλιστα σε κατοικημένη περιοχή πως είναι δυνατόν να μην υπάρξουν και τέτοια ατυχή περιστατικά ? Τέλος θα θέλαμε να θέσουμε και μερικούς προβληματισμούς:

1) Οι χωροφύλακες όταν χτυπούν τους πατριώτες δεν γίνονται προδότες?
2) Για ποιο λόγο ο ΕΛΑΣ που βάσιζε την δύναμή του στον απλό λαό να αρχίσει να σκοτώνει αδιακρίτως ?
3) Πως είναι δυνατόν οι αντάρτες να “αφαίρεσαν διά ξιφολόγχης το έμβρυο από την κοιλιά της κας Τσιρογιάννη ” αφού εκείνη ήταν 80 ετών.
4) Γνωρίζουμε ότι η κυρία Τσιρογιάννη ήταν συγγενής του Στυλιανού Χούτα του ΕΔΕΣ , και ίσως ο θάνατός της να φαίνεται ύποπτος  είναι δυνατόν όμως να την δολοφόνησε το ανίψι της ο Καπετάνιος Τσούνης , που εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο σταθμό διοίκησης???

Σημείωση: Οι επιχειρήσεις που συνόδευσαν την μάχη της Αμφιλοχίας θα αναλυθούν σε άλλο άρθρο.

Ο ήρωας του 2/39 καπετάν Γιαννούλης με άλλους άνδρες του συντάγματος

Ο καπετάνιος του 2/39 Βασίλης Τσούνης

H μάχη στο φυλάκιο του Ρίβιου

Το άρθρο αυτό αποτελεί ουσιαστικά παράλληλο γεγονός με την επιχείρηση της μάχης της Αμφιλοχίας. Όπως αναφέραμε και στο ανάλογο άρθρο, η μάχη της Αμφιλοχίας έγινε σε συνδυασμό με άλλες υποστηρικτικές επιχειρήσεις στην γενικότερη περιοχή του Βάλτου. Ο λόγος για αυτό ήταν η αποκοπή της Αμφιλοχίας από άλλες πιθανές θέσεις των Γερμανών, από όπου εκείνοι θα μπορούσαν να στείλουν ενισχύσεις. Μια τέτοια επιχείρηση είναι και η μάχη που έδωσε ο ΕΛΑΣ στο φυλάκιο του Ρίβιου. Το Ρίβιο βρίσκεται στον δρόμο Αγρινίου – Αμφιλοχίας σε ύψωμα κοντά στην γέφυρα κοντά στην λίμνη Αμβρακία.

Για την επιχείρηση αυτή αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί το 1ο Τάγμα του 2/39 Συντάγματος του ΕΛΑΣ, που υπάγονταν στην 8η Μεραρχία. Το 3ο Τάγμα του 2/39 θα μάχονταν στην Αμφιλοχία και έτσι τα αδελφά Τάγματα θα είχαν και την ηθική υπεροχή ότι με την μάχη στηρίζουν τα αδέρφια τους. Επικεφαλής του Τάγματος τέθηκε ο λοχαγός Κώστας Παπαγεωργίου ενώ την αποστολή συνόδευσε επιτελικά και ο εκπαιδευτής της ΕΠΟΝ Δ. Κωταντούλας. Η αναχώρηση του τάγματος από το αρχηγείο των Μηλιανών έγινε στις 9/7/1944 στις 16:40 και το τάγμα έφθασε στην Βαρετάδα στις 11/7/1944 ώρα 3:00. Μετά από κάποια ανάπαυση το τάγμα έλαβε θέσεις στις 19:30 την 12η Ιουλίου, κοντά στο φυλάκιο του Ρίβιου.

Για το φυλάκιο και τις δυνάμεις των Γερμανών εκεί υπήρχαν πληροφορίες από την οργάνωση του ΕΑΜ της Βαρετάδας και το τάγμα τις διέθετε ήδη από το ξεκίνημα της επιχείρησης. Στο φυλάκιο υπήρχαν περίπου 80 Γερμανοί οπλίτες με 2 αντιαρματικά τουφέκια, 4 πολυβόλα, 10 ολμίδια, 2 βαρείς όλμους και 1 μυδράλιο. Οι αντάρτες μετά από σύντομη ανίχνευση του χώρου περιμένουν να πέσει η νύχτα για να πάρουν τις θέσεις μάχης τους. Ο δεύτερος λόχος του 1ου Τάγματος θα πάρει θέσεις γύρω από το φυλάκιο.

12 Ιουλίου ώρα 23:00: Οι αντάρτες του 1ου Τάγματος καταλαμβάνουν τις θέσεις τους στο ύψωμα Σαμάρι που ελέγχει τον δρόμο Αμφιλοχίας – Αγρινίου. Εδώ αποφασίζουν να δώσουν την μάχη. Οι θέσεις τους απέχουν μόλις 40 μέτρα από τον δημόσιο δρόμο.

23:30 Συνεργείο καταστροφών με επικεφαλής τον Δημήτρη Κωταντούλα κινείται αθόρυβα στον δρόμο μέσα σε λίγα λεπτά ναρκοθετούν τον δρόμο σε τρία σημεία και κόβουν τα καλώδια του τηλεφώνου, ώστε το φυλάκιο του Ρίβιου να μην μπορεί να επικοινωνεί.

00:30 Το 1ο Τάγμα περιμένει στις θέσεις του. Ένας σύνδεσμος φθάνει με βάρκα στο Σαμάρι με τις πληροφορίες ότι ο 2ος Λόχος έχει λάβει τις θέσεις του και αναμένει. Το φυλάκιο έχει περικυκλωθεί.

06:15: (πρωί 13ης ): Μια φάλαγγα από 8 οχήματα έρχονται από το Αγρίνιο. Δύο από αυτά είναι τανκ. Στο σημείο της ναρκοθέτησης τα τανκ σταματούν. Φαίνεται ότι έχουν καταλάβει την ναρκοθέτηση. Αμέσως όλα τα αντάρτικα όπλα ρίχνουν. Οι Γερμανοί αφήνουν την δημοσιά και πιάνουν θέσεις δεξιά και αριστερά από τον δρόμο. Ένα φορτηγό γεμάτο πυρομαχικά τινάζεται στον αέρα από βλήμα όλμου. Τα δύο τανκ εγκλωβισμένα προσπαθούν να κινηθούν προς τα πίσω. Τα πολυβόλα τους ρίχνουν στο Σαμάρι. Ο λόχος του Κωταντούλα ξεκινά να χτυπά με όλμους το φυλάκιο. Ο 2ος λόχος που δεν έχει βαριά όπλα βοηθάται από την κίνηση αυτή και επιτίθεται στο φυλάκιο. Το φυλάκιο με την σειρά του ρίχνει στο Σαμάρι. Οι Γερμανοί έχουν ανεξάντλητα πυρομαχικά και δεν κάνουν οικονομία. Το Σαμάρι κυριολεκτικά ανασκάπτεται. Οι άνδρες του 2ου Λόχου κόβουν το συρματόπλεγμα και χτυπούν το φυλάκιο. Ο όλμος του σταματά. Η μάχη μαίνεται στον δημόσιο δρόμο. Ένα τανκ παθαίνει βλάβη και προσπαθεί να τραβηχτεί. Ένα ακόμα φορτηγό φλέγεται.

10:00: Νέα φάλαγγα από 3 φορτηγά γεμάτα Γερμανούς φθάνουν από το Αγρίνιο. Δύο νέα πυροβόλα στήνονται και χτυπούν το Σαμάρι και πολλά εγκαιροφλεγή βλήματα σκάνε πάνω από τα υψώματα. Οι απώλειες των ανταρτών πολλαπλασιάζονται. Ο γιατρός Σκυφτούλης Δημήτρης τρέχει παντού στα υψώματα να προσφέρει βοήθεια. Τα μέσα μεταφοράς είναι ανεπαρκή οι τραυματίες μεταφέρονται με τα πόδια προς τα μετόπισθεν. Η δίψα είναι ακόμα ένα πρόβλημα. Ο 1ος λόχος του Τάγματος με αρχηγό τον Δημήτρη Σταυρόπουλο (Κλεομένης) επιτίθεται ενάντια στις γερμανικές θέσεις με έφοδο.

13:30: Για δεύτερη φορά δύο αυτοκίνητα γεμάτα Γερμανούς φθάνουν από το Αγρίνιο. Οι Γερμανοί κινούνται κυκλωτικά γύρω από το Σαμάρι. Φαίνεται πως είναι παλαίμαχοι και έμπειροι καθώς κινούνται επιφυλακτικά. Το σώμα τους περνά από μια μικρή ρεματιά πίσω από τις θέσεις των ανταρτών. Προσπαθούν να αποκόψουν κάθε τρόπο αποχώρησης των ανταρτών. Οι ομάδα των ακροβολιστών του Τάγματος με ένα πολυβόλο τοποθετούνται στο ανέβασμα του λόφου. Η μάχη και εκεί είναι σκληρή. Οι Γερμανοί καθηλώνονται ενώ ο Δ. Κωταντούλας τραυματίζεται βαριά στην περικάρδια χώρα.

17:00: Ο κίνδυνος αποκοπής από τα πίσω γίνεται κάθε στιγμή μεγαλύτερος. Οι Γερμανοί αργά αλλά σταθερά προωθούνται . Οι αντικειμενικοί στόχοι του Τάγματος έχουν επιτευχθεί εδώ και ώρες. Η Αμφιλοχία τελεί εδώ και ώρες υπό κατάληψη. Διατάσσεται βαθμιαία υποχώρηση. Τα διάφορα τμήματα με αρχή αυτά του 2ου λόχου ξεκινούν να υποχωρούν προωθώντας αρχικά τους τραυματίες. Τα τμήματα υποχωρούν για Κεχρινιά. Ο δεύτερος λόχος πηγαίνει για Βούστρι. Οι Γερμανοί του φυλακίου ενώνονται με αυτούς του δρόμου. Έχει πια σκοτεινιάσει και προχωρούν προς την Αμφιλοχία με μεγάλη προσοχή. Οι ενισχύσεις θα φθάσουν στα πρώτα σπίτια της Αμφιλοχίας στις 18:30.

Τα αποτελέσματα

Η μάχη αυτή που έδωσε το 1ο Τάγμα στο φυλάκιο του Ρίβιου έδωσε πολύτιμο χρόνο στους αντάρτες του τρίτου Τάγματος του 2/39, να καταλάβουν και να κρατήσουν σχεδόν για 24 ολόκληρες ώρες την πόλη της Αμφιλοχίας. Ο χρόνος αυτός ήταν πολύτιμος για την απόσυρση των τραυματιών από την Αμφιλοχία και για την συλλογή πολύτιμων εφοδίων από την ελεύθερη πόλη.

Οι απώλειες

Οι Γερμανοί υπέστησαν σοβαρότατες απώλειες σε οπλίτες και υλικό. Υπολογίζεται ότι είχαν περί τους 55 νεκρούς και ισάριθμους τραυματίες. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ έχασαν 18 από τα καλύτερα παλικάρια του Τάγματος ανάμεσά τους και ο ανθ/γός Κώστας Λούβρος (Ιωνάς) που πέθανε μπροστά στην πύλη του φυλακίου.

amfilochiablognews.blogspot.gr