Uncategorized

Aγρίνιο:Η ομιλία του Δημήτρη Δήμα για τον γιορτασμό του Πολυτεχνείου

18 Νοέ 2015

34169376-6cef-4181-8ec5-467fa4397810

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΓΙΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

42 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ (1973-2015)

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΣΥΝΟΛΙΚΑ Η ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΠΑΛΗ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΓΜΑΤΩΝ.

Σαράντα δύο χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον ηρωικό ξεσηκωμό του λαού και της νεολαίας το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, στη χούντα των συνταγματαρχών. Τα διδάγματα αυτού του ξεσηκωμού είναι και σήμερα επίκαιρα, αφού παραμένουν η εξουσία του κεφαλαίου και η ενσωμάτωση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, δηλαδή οι παράγοντες εκείνοι που οδήγησαν στην επιβολή της δικτατορίας.

42 χρόνια από το Νοέμβρη του ’73 το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα τιμούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική, κόντρα στις λυκοσυμμαχίες του θανάτου, για να μπορούν οι λαοί να ζουν στον τόπο τους και να καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν.

« Ποιοι όμως και γιατί επέβαλαν τη στρατιωτική δικτατορία; »

Η διακυβέρνηση της χώρας, την 21η Απριλίου 1967, πέρασε από τα αστικά κόμματα σε τμήματα δυνάμεων του στρατού. Φυλάκισαν, εξόρισαν χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Απαγόρευσαν με νόμο τα Συνδικάτα των Εργαζομένων και τις Απεργίες, κυνήγησαν και βασάνισαν όσους πάλευαν για τα δικαιώματα των εργαζομένων, της νεολαίας, των μαθητών. Επέβαλαν καθεστώς τρομοκρατίας και διώξεων.

Το πραξικόπημα δεν ήταν έργο κάποιων τρελών. Έγινε στο όνομα του υποτιθέμενου “κομμουνιστικού κινδύνου”. Αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά πως ο αντικομμουνισμός είναι πάντοτε προπομπός συνολικότερων αντιλαϊκών σχεδίων, έχει στο στόχαστρο συνολικά το λαό, τη νεολαία, το κίνημα. Οι λόγοι που επέβαλαν τη δικτατορία, ήταν η εξυπηρέτηση εσωτερικών αναγκών του συστήματος, καθώς υπήρχαν αντιθέσεις ανάμεσα σε αστικά κόμματα και το Παλάτι που υπήρχε ακόμα και ήταν μέρος του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και για να στηριχθούν οι επιδιώξεις του αμερικανο-ΝΑΤΟϊκού ιμπεριαλισμού στην περιοχή.

Η εξουσία δεν άλλαξε χέρια, την κρατούσαν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως και πριν τη δικτατορία, είτε ήταν στην κυβέρνηση η “Δεξιά”, είτε το “Κέντρο”, είτε οι λεγόμενοι “αποστάτες”. Αυτό που άλλαξε ήταν η μορφή άσκησής της. Η δικτατορία ήταν ένα καθεστώς τρόμου -με εξορίες, βασανιστήρια, φυλακές, δολοφονίες- που υπεράσπιζε την εξουσία των μονοπωλίων. Τα μονοπώλια βγήκαν ενισχυμένα από τη χουντική διακυβέρνηση. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είχε πει, για παράδειγμα, στους εφοπλιστές σε ομιλία του στις 16 Μάρτη του 1968: “Έλθετε προς ημάς και πέστε μας τι θέλετε. Εκ προοιμίου σας βεβαιώ, ότι η κυβέρνησις θα σας το δώση”. «Θα σας παράσχω το παν»!Τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών εκτινάχθηκαν, ενώ εντάθηκε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τσακίστηκε το εργατικό κίνημα με το βούρδουλα της καταστολής.

Αυτό το καθεστώς υμνούν, σήμερα, οι ναζί εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, που είχε στα όπα όπα το μεγάλο κεφάλαιο και τα κέρδη του, και στο “γύψο” το λαό, τη νεολαία, τις ανάγκες και τους αγώνες τους. Κι όμως και σήμερα υπάρχουν κάποιοι που στηρίζουν τη Χούντα. Είναι οι χρυσαυγίτες, οι φασίστες. Λένε χωρίς ντροπή ψέματα, όπως: “δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο” ή ότι “Με τη Χούντα ο λαός πέρναγε καλά”. Η αλήθεια είναι άλλη: Έξω από το Πολυτεχνείο, οι Χουντικοί δεν δίστασαν να δολοφονήσουν ακόμα και μαθητές!

Γέννημα του συστήματος είναι και οι εγκληματίες – ναζιστές της Χρυσής Αυγής. Πότε τους “μαζεύουν” και πότε τους “αμολάνε”, κατά πώς τους βολεύει. Καμία σχέση δεν έχει η πατριδοκαπηλία των ναζί της ΧΑ, με το γνήσιο πατριωτισμό του λαού μας, τον αγώνα για να ζήσουμε καλύτερες μέρες στον τόπο μας χωρίς ντόπια και ξένα αφεντικά. Πατριδοκάπηλο καθεστώς ήταν και η χούντα. Πίσω από τη χούντα όμως κρύβονταν τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας, αλλά και των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών τους συμμάχων.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, πρίν 5 μέρες είχαμε τη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της απεργιακής μάχης που κορυφώθηκε την περασμένη Πέμπτη, ήταν τα μαζικά απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, με τα οποία δόθηκε μαζική μαχητική λαϊκή απάντηση σε κυβέρνηση και εργοδοσία, στο κλίμα συναίνεσης και ηττοπάθειας που προσπαθούν να καλλιεργήσουν στο λαό, για να υποταχθεί στα βάρβαρα μέτρα.

Η συμβολή του ΠΑΜΕ στην οργάνωση της απεργίας και η μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων που οργανώθηκαν σε περισσότερες από 70 πόλεις, (παρόλο το θάψιμο από τα ΜΜΕ) αναγνωρίζονται ευρύτερα από τους εργαζόμενους, δημιουργούν καλύτερες προϋποθέσεις για κλιμάκωση, χωρίς να παραγνωρίζονται οι δυσκολίες και τα εμπόδια που παραμένουν, μέσα στον γενικότερο αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων.

Η μάχη της απεργίας δόθηκε σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ήταν η πρώτη γενική απεργία από τον περασμένο Γενάρη που ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και μόλις 50 μέρες από τις εκλογές του Σεπτέμβρη, όπου ανανέωσε την κυβερνητική του θητεία, επενδύοντας σε ένα κλίμα ηττοπάθειας και συμβιβασμού, καλλιεργώντας ταυτόχρονα εκ νέου προσδοκίες και αυταπάτες στο λαό.

Τα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ έδειξαν ότι μεγαλώνει το κλίμα της δυσαρέσκειας για την πολιτική της κυβέρνησης, ακόμα και στα τμήματα εκείνα των λαϊκών στρωμάτων που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές.

Ταυτόχρονα, η μαζικότητα των συγκεντρώσεων είναι στοιχείο που τονώνει την αυτοπεποίθηση χιλιάδων αγωνιστών που πάλεψαν για την επιτυχία τους, πολλές φορές με αυτοθυσία, στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς. Συμβάλλουν έτσι στη γενικότερη προσπάθεια να αναθαρρήσει ο λαός, να σηκώσει κεφάλι, να καταπέσουν αντιλήψεις που καλλιεργούν κυβέρνηση – εργοδοσία και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ότι τίποτα δεν κινείται κι όταν κάτι κινείται, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Σε όλους όσους εσκεμμένα καλλιεργούν ότι τίποτα δεν αλλάζει να τους θυμίσουμε οτι:

Όλη η 7χρονη αντιδικτατορική πάλη του λαού μας, ο παλλαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, απέδειξαν πως κανένας αντιδραστικός μηχανισμός, όσο κι αν εμφανίζεται παντοδύναμος και αιώνιος, δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την υπεροχή του οργανωμένου εργατικού – λαϊκού κινήματος. Τα πάντα αλλάζουν. Θα τα αλλάξουμε εμείς με την ενεργό συμμετοχή μας στο ταξικό κίνημα.

«Πάτημα» για συνέχεια είναι για εμάς, η μάχη της απεργίας

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επίθεση του κεφαλαίου και της κυβέρνησης θα κλιμακωθεί το αμέσως επόμενο διάστημα. Οτι η ζωή της εργατικής τάξης θα επιδεινωθεί. Ηδη, τα «χαρτιά» έχουν ανοίξει πάνω στο τραπέζι: Απελευθέρωση πλειστηριασμών, μαζικές διακοπές ρεύματος για απλήρωτους λογαριασμούς της ΔΕΗ, απολύσεις στις τράπεζες ενόψει ανακεφαλαιοποίησης και ενδεχομένως νέων συγχωνεύσεων, κίνδυνος για «κανόνια» σε μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις, που σημαίνει νέες μαζικές απολύσεις, λήξη προγραμμάτων με χιλιάδες εργαζόμενους στους δήμους, επιδρομή στο εισόδημα μικρομεσαίων αγροτών και ΕΒΕ, είναι μερικά μόνο απ’ όσα έχουμε μπροστά μας.

Απ’ όλα αυτά, ξεχωρίζει το Ασφαλιστικό. Όπως όλα δείχνουν η κυβέρνηση βάζει τις τελευταίες πινελιές και ετοιμάζεται άμεσα να καταθέσει το σχετικό νομοσχέδιο, από το οποίο κανείς και τίποτα δεν πρόκειται να μείνει ανεπηρέαστο. Πολύ περισσότερο που η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι μόνο η σύνταξη, αλλά και η Υγεία και η Πρόνοια, που κυριολεκτικά παραπαίουν. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προσφέρει στο κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους, νέα προνόμια (φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις κ.λπ.) και νέα πεδία κερδοφορίας.

Επομένως, η προσπάθεια να δυναμώσει η οργάνωση ενάντια στο κεφάλαιο, την κυβέρνηση και τα κόμματά του, η προσπάθεια να απεγκλωβιστούν περισσότερες δυνάμεις από την επιρροή του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, χρειάζεται να ενταθεί. Από κάθε καινούργια μάχη, τα σωματεία να βγαίνουν ενισχυμένα με νέες δυνάμεις, με περισσότερους εργαζόμενους και άνεργους στις γραμμές τους, με πιο ζωντανή τη λειτουργία τους.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση και με «πάτημα» την απεργία, χρειάζεται τώρα σχεδιασμένα να κλιμακωθεί ο αγώνας. Να πολλαπλασιαστούν οι εστίες αντίστασης και διεκδίκησης, να δημιουργηθούν κι άλλες. Η στήριξή τους να απασχολεί τον κλάδο και όλη την περιοχή. Η έκφραση της αλληλεγγύης είναι καθοριστική για να σπάει το κλίμα της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας, να αποκτούν οι αγώνες συνέχεια.

Η πείρα από την οργάνωση της απεργίας και τη δράση που ανέπτυξαν οι ταξικές δυνάμεις πρέπει να συζητηθεί με τους εργαζόμενους, κυρίως με εκείνους που συνέβαλαν καθοριστικά στη μάχη. Άνθρωπο τον άνθρωπο, αλλά και σε γενικές συνελεύσεις και συσκέψεις, με ευθύνη των συνδικάτων, που μεγαλώνει μπροστά στις εξελίξεις. Άμεσα μπαίνει το καθήκον της απάντησης με νέα απεργία, μόλις έρθουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης. Η οργάνωσή της πρέπει να ξεκινήσει από τώρα, χωρίς ανάπαυλα, χωρίς να χαθεί χρόνος. Έτσι τιμάμε εμείς το πολυτεχνείο.

Με την ευκαιρία, το Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου καταγγέλλει στους εργαζόμενους και το λαό της περιοχής τις απαράδεκτες, προκλητικές ενέργειες της Δημοτικής Αρχής του Δήμου Αγρινίου, που με εντολή του Αντιδημάρχου καθαριότητας, εργαζόμενοι του Δήμου κατέβασαν στις 14 Νοέμβρη αφίσες του Ε.Κ.Α. και του ΠΑΜΕ, που καλούσαν το λαό της περιοχής στις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου 3 μέρες πριν τον γιορτασμό της επετείου. Οι ενέργειες αυτές μας βάζουν σε υποψίες γιατί από ότι φαίνεται οι αγώνες της γενιάς του πολυτεχνείου και τα μηνύματα του, κάποιους ενοχλούν και σήμερα. Καλούμε τους εργαζόμενους και λαό της περιοχής να καταδικάσουν αυτές τις ενέργειες. Είναι φανερό ότι ενόχλησε η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων και του λαού της περιοχής στην ΑΠΕΡΓΙΑ και στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 12 Νοέμβρη. Η τρομοκρατία και η φίμωση όμως της προβολής των απόψεων του ταξικού κινήματος δε θα περάσει.

Ο σημερινός αγωνιστικός γιορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μετά και την απεργία στις 12 Νοέμβρη, μπορεί να σηματοδοτήσει την περαιτέρω αναθάρρηση του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, την κλιμάκωση της εργατικής – λαϊκής πάλης ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και της ΕΕ, που συνεχίζει να ματώνει το λαό για ν’ ανακάμψει η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.

Το ταξικό κίνημα είναι περήφανο για όλους αυτούς που πήραν μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, που έμειναν όρθιοι στα κρατητήρια της Ασφάλειας, δεν λύγισαν από τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ – ΕΣΑ, στην Μπουμπουλίνας, στις φυλακές, στις εξορίες και τα στρατοδικεία, σε κάθε τόπο μαρτυρίου.

Το ΠΑΜΕ καλεί τους μαζικούς φορείς, τους εκπαιδευτικούς, κάθε προοδευτικό άνθρωπο να πρωτοστατήσουν, για να μάθουν οι νέες και οι νέοι, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι νέοι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, την αλήθεια για το λαϊκό ξεσηκωμό το Νοέμβρη του ’73, τις καταλήψεις της Νομικής που προηγήθηκαν. Να μάθουν για το ρόλο που έπαιξε η στρατιωτική δικτατορία στην προάσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο.

Να καταδικάσουν και ν’ απομονώσουν ακόμα πιο αποφασιστικά τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που υμνεί τη στρατιωτική δικτατορία και συκοφαντεί την αντιδικτατορική πάλη του λαού και της νεολαίας.

Να αποκρούσουν και όσους διαστρεβλώνουν την ουσία του ηρωικού ξεσηκωμού του Νοέμβρη του ’73, που αποκρύπτουν τη μεγάλη συμβολή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλο τον αντιδικτατορικό αγώνα, στις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, στη σκληρή πάλη, καθ’ όλη την 7ετία, για να αναπτυχθεί η αντίσταση του λαού και της νεολαίας, για να σπάσει ο φόβος, ο συμβιβασμός και η μοιρολατρία, ενάντια στον αντικομμουνισμό, που ήταν η επίσημη ιδεολογία της στρατιωτικής δικτατορίας, του κράτους και των αστικών κομμάτων, που έστρωσαν το δρόμο για την επιβολή της.

Η μετάβαση απ’ τη στρατιωτική δικτατορία στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, τον Ιούλη του 1974, δεν έδωσε ουσιαστική και οριστική λύση στα λαϊκά προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, της διαρκούς υπονόμευσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αυτό που ζει ο λαός μας, τα τελευταία 7 χρόνια της οικονομικής κρίσης, δεν είναι αποτέλεσμα απλά μιας “κακής διαχείρισης” των χρόνων της μεταπολίτευσης, όπως ισχυρίζονται όλα τα άλλα κόμματα.

Αντίθετα, αποδείχθηκε πως οι όποιες παραχωρήσεις αποσπούν οι εργαζόμενοι μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα είναι προσωρινές. Οτι όσες κυβερνήσεις επιλέγουν να διαχειριστούν αυτό το σάπιο σύστημα και τους νόμους του, αναπόφευκτα θ’ ακολουθήσουν αντιλαϊκές πολιτικές. Αυτό αποδείχτηκε και με την “αριστερή” διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι κρίσεις, η ανεργία, η λιτότητα, η φτώχεια, οι πόλεμοι θα υπάρχουν όσο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών, όσο η Ελλάδα είναι δέσμια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Ο ελληνικός λαός χρειάζεται να είναι σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα, γιατί η κυβέρνηση εμπλέκει τη χώρα και το λαό στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών σε βάρος των λαών της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής και συμμετέχει ενεργά στα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, παραχωρώντας ολόκληρες περιοχές της χώρας για τη δημιουργία νέων ΝΑΤΟικών βάσεων και επιθετικών πολεμικών υποδομών. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι παράγοντες αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και εμπλοκής του λαού σε επικίνδυνες περιπέτειες.

Ειδικά σήμερα που ΝΑΤΟ και ΕΕ, από τη μια βομβαρδίζουν λαούς και χώρες και από την άλλη έχουν μετατρέψει το Αιγαίο σε υγρό τάφο για εκατοντάδες παιδιά, πρέπει να δυναμώσει το κίνημα σύγκρουσης και απειθαρχίας με την ΕΕ και τις συνθήκες τις (Σένγκεν, Δουβλίνου) που όσους πρόσφυγες δεν σκυλοπνίξουν, τους προορίζουν για τζάμπα εργατικά χέρια στις πολυεθνικές τους. Αυτή η πολιτική είναι που εκθρέφει το φασισμό και το ρατσισμό, τη Χρυσή Αυγή. Αυτή η πολιτική είναι που εξέθρεψε και στήριξε τη Χούντα.

Από αυτό εδώ το βήμα:

το ΠΑΜΕ και το Ε.Κ.Α. καταδικάζει τις πολύνεκρες επιθέσεις στο Παρίσι. Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στις οικογένειες των θυμάτων και την αλληλεγγύη μας στο Γαλλικό λαό, που θρηνεί εκατοντάδες θύματα. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι τέτοιου είδους τρομοκρατικές επιθέσεις ρίχνουν “λάδι στη φωτιά” και αξιοποιούνται από όσους σχεδιάζουν πολεμικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και νέα μέτρα καταστολής σε βάρος των λαών. Γι’ αυτό και οι λαοί πρέπει να είναι σε ετοιμότητα για επικίνδυνες εξελίξεις γιατί οι προεκτάσεις από το χτύπημα, είναι πολύπλευρες.

Το μακελειό στη γαλλική πρωτεύουσα, αν και όλες οι πτυχές του δεν έχουν γίνει γνωστές (τις τελευταίες ώρες ανακοινώθηκε ότι η ευθύνη αναλήφθηκε από το «Ισλαμικό Κράτος», που απείλησε και για χτυπήματα και σε Λονδίνο και Ρώμη), είναι φανερό ότι θα επηρεάσει άμεσα πολλά ζητήματα. Ήδη γίνεται λόγος για αύξηση του επιπέδου ασφάλειας σε πολλές χώρες, κάποιοι αναλυτές μιλάνε για αλλαγή και στον τρόπο αντιμετώπισης του μεγάλου προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος και ενίσχυση των συνόρων. Το βέβαιο είναι ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που στήριξαν και ενίσχυσαν εγκληματικές οργανώσεις τζιχαντιστών, τύπου «Ισλαμικού Κράτους» για τα διάφορα γεωστρατηγικά σχέδιά τους, και πάλι θα αξιοποιήσουν τα γεγονότα για ενίσχυση της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας», που θα είναι η νέα αφετηρία για νέες επεμβάσεις με θύματα τους λαούς. Το δράμα που βιώνει αυτές τις μέρες ο γαλλικός λαός εξαιτίας των εγκληματικών, δολοφονικών επιθέσεων του “Ισλαμικού Κράτους” στο Παρίσι, καθώς και η αλληλεγγύη που έχει εκφράσει και το ΠΑΜΕ και όλος ο ελληνικός λαός απέναντι στις οικογένειες των θυμάτων, δεν πρέπει να αποτελέσει σε καμιά περίπτωση το άλλοθι για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή, το άλλοθι για νέα μέτρα καταστολής ενάντια στα δικαιώματα των λαών της Ευρώπης και μάλιστα με τη χρησιμοποίηση των ενόπλων δυνάμεων των χωρών. Πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να αποτελέσει και το άλλοθι για ένταση του κλίματος ξενοφοβίας, ρατσισμού, φασισμού, εξαιτίας του μεταναστευτικού – προσφυγικού προβλήματος που βιώνει σήμερα και η Ελλάδα Αυτές οι εξελίξεις δεν απέχουν καθόλου από τα επίκαιρα αντιιμπεριαλιστικά μηνύματα του Πολυτεχνείου.

Η πείρα των τελευταίων 42 χρόνων, από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την πτώση της χούντας ένα χρόνο μετά, αναδεικνύει ότι το πραγματικό ζήτημα για την εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα, σε κάθε ιστορική φάση και καμπή, είναι η συγκέντρωση δυνάμεων στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στον καπιταλισμό, με στόχο την εργατική – λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό. Έτσι μόνο η εργατική – λαϊκή πάλη, που αναπτύσσεται στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων, θα γίνεται πιο αποτελεσματική, θα μπορεί ν’ αποκρούει αντιλαϊκά μέτρα, ν’ αποσπά κάποιες κατακτήσεις, όταν δηλαδή βάζει στο στόχαστρο την ίδια την καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία, χωρίς να εγκλωβίζεται στη στήριξη αστικών κυβερνήσεων, όποιο πρόσημο κι αν έχουν.

Απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη τη χώρα, στις σημερινές συνθήκες, ας αντηχήσει πιο δυνατά η φωνή της εργατικής τάξης, του λαού, της νεολαίας του για κλιμάκωση της λαϊκής πάλης.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟική, φασιστική δικτατορία, οι στόχοι, τα οράματα και οι προοπτικές εκείνου του αγώνα για γενικότερες ανατροπές αποτελούν και σήμερα οδηγό για τους δικούς μας αγώνες. Ο ηρωικός εκείνος ξεσηκωμός των εργαζομένων και της νεολαίας αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη, δείχνει το δρόμο για τη συλλογική, μαζική, οργάνωση και δράση σήμερα ενάντια στη νέα επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, κόντρα στο νέο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεγάλοι λαϊκοί – εργατικοί αγώνες αποτελούν πηγή δύναμης, πείρας, αισιοδοξίας και αποφασιστικότητας για το λαό και τη νεολαία.

Ειδικά σήμερα, που επιχειρείται στο όνομα της “αριστερής” κυβέρνησης, η υποταγή των εργαζομένων στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για ζωή και δουλειά χωρίς κοινωνική ασφάλιση, χωρίς παροχές Υγείας και Πρόνοιας, με μισθούς πείνας, χρειάζεται πιο μαχητικά να δοθεί ταξική απάντηση από τους εργάτες και τη νεολαία. Με μαζικοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των λαϊκών επιτροπών, με οδηγό την απεργίας της 12ης Νοέμβρη, να κάνουμε βήματα για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Να απομονωθούν οι δυνάμεις αυτές στα συνδικάτα, που ακόμη και σήμερα μιλάνε για υπεράσπιση μιας κυβέρνησης που σφάζει το λαό. Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που αποδέχονται τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις στη λογική της “ανταγωνιστικότητας”, της “κερδοφορίας των επιχειρήσεων”. Οι δυνάμεις που αποδέχονται την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ως “το κοινό μας σπίτι”.

Η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες και τους νέους όπως τότε, έτσι και σήμερα μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη εκείνων των αναγκαίων αγώνων που θα βάλουν τέρμα στην κυριαρχία των μονοπωλίων.

Εργαζόμενοι, νέοι, άνεργοι, γυναίκες, να δυναμώσουμε τον αγώνα ενάντια στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, τους πλειστηριασμούς, τις διακοπές ρεύματος, τη φοροληστεία. Να μπει μπλόκο στις απολύσεις, στους σχεδιασμούς για νέες μειώσεις μισθών. Οργάνωση του αγώνα για Συλλογικές Συμβάσεις με κάλυψη των απωλειών μας. Να κόψουμε το χέρι σε οποίον προσπαθήσει να βάλει χέρι στη λειτουργία των σωματείων, στη συνδικαλιστική δράση. Άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη με τους πρόσφυγες. Να προετοιμάσουμε το επόμενο βήμα ισχυρής απεργιακής απάντησης.

Δυναμώνουμε την καθημερινή μας δράση με οδηγό τους μεγάλους αγώνες του λαού μας. Με συμπαραστάτες τους ήρωες της τάξης μας. Τους εργάτες και τους νέους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση. Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, συνεχίζουμε τους αγώνες τους.

Αυτή είναι η καλύτερη τιμή στον ηρωικό αγώνα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου

Με αυτή την πεποίθηση και αισιοδοξία αντιμετωπίζουμε και σήμερα την κατάσταση. Οι σημερινοί συσχετισμοί δύναμης δεν είναι παντοδύναμοι, δεν είναι αιώνιοι. Μέσα από τις δυσκολίες ωριμάζει και θα φουντώσει το κύμα της λαϊκής αντεπίθεσης.