«Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου»

Θυμάστε τις μέρες πριν τον κορωνοϊό. Ένα από τα ζητήματα της κοινωνικής μας ζωής ήταν ο «ελεύθερος χρόνος». Όλοι θέλαμε παραπάνω «ελεύθερο χρόνο».

«Ελεύθερο χρόνο για τα όνειρά μας», λέγαμε. «Ελεύθερο χρόνο για τη ζωή μας, για όσα μας ευχαριστούν και μας διασκεδάζουν»… Έτσι λέγαμε… Λέγαμε και κλαίγαμε, που «μας έχουν βάλει μέσα σε κουτάκια», που «δεν τελειώνουν ποτέ προβλήματα», που «γέμισε η ζωή μας με αδιέξοδα και απαιτήσεις».

Κι εκεί που τα λέγαμε και κλαίγαμε, ξαφνικά και παντελώς ανεπάντεχα, «έσκασε» μέσα στις κοινωνίες μας «ο φόβος της αρρώστιας». Όχι ο φόβος μιας ανίκητης αρρώστιας, αλλά ο φόβος μιας απροστάτευτης υγείας.

Και γέμισε η ζωή μας με «ελεύθερο χρόνο»…

Πανταχόθεν ελεύθερο;

Όχι βέβαια…

Κλειδωμένο… Κλειδωμένο μέσα στα τετραγωνικά του σπιτιού μας. Κι αυτά τα τετραγωνικά, ανεξάρτητα από το αν είναι λίγα ή πολλά, είναι σίγουρα λιγότερα από αυτά που φανταζόμασταν ότι κατέχουμε.

Αυτό μας κακοφάνηκε πολύ. Δεν το περιμέναμε.

Οι προτεραιότητες πια έχουν αλλάξει. Το ζητούμενο στις μέρες μας δεν είναι ο «ελεύθερος χρόνος».

Είναι ο ελεύθερος (χωρίς εισαγωγικά) χώρος και η ελεύθερη κίνηση μέσα σ’ αυτόν. Γιατί η  ελεύθερη κίνηση είναι αυτή που απελευθερώνει πραγματικά το χρόνο και τον κάνει ζωντανό, δημιουργικό και άπειρο.

Ό,τι άλλο υπακούει στο νόμο των πάσης φύσεως «δεσμοφυλάκων», που συνοψίζεται στη φράση: «Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου».

---

Υ.Γ. Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή την είδηση του θανάτου του Κώστα Σταμάτη (Μετάλλικα). Ας είναι λοιπόν αυτές οι γραμμές μια μικρή κατάθεση μνήμης στη ζωή ενός ανθρώπου, που γνώρισα μέσα στους αγώνες των κατοίκων αυτής της πόλης για την αναζωογόνηση του Πάρκου, την μη αξιοποίηση του φράγματος της Μεσοχώρας και την ελεύθερη κίνηση  του Αχελώου, τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες των τελευταίων δέκα και παραπάνω χρόνων της τοπικής κοινωνικής και πολιτικής μας ιστορίας.

Λευτέρης Τηλιγάδας
«Agrinio 365» Media Group | AgrinioTimes.gr, Antenna-Star.gr