Αγρίνιο: Η παρουσίαση του 5ου βιβλίου του Παναγιώτη Κατσούλη (Βίντεο-Φωτό)

Την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018 λίγο μετά τις 20:00 στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου (Αναστασιάδη 1, πρώην κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος), πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Παναγιώτη Κατσούλη «1940 – 1950 Φωτεινές και σκοτεινές ημέρες στην περιοχή Μεσολογγίου».

Το βιβλίο παρουσίασαν οι:

• Λίνος Υφαντής, Φιλόλογος, Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Φιλολόγων
• Χρύσα Κοντούρη, Εκπαιδευτικός, Υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, θεμάτων παιδείας και πολιτισμού Παναιτωλικού Γ.Φ.Σ.
• Βασίλης Πατρώνης, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών
• Την εκδήλωση συντόνισε ο Σωκράτης Τσόμπος.

Ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρθηκε στο νέο του βιβλίο λέγοντας, χαρακτηριστικά: «Η ιστορία της πλέον πολυτάραχης και συναρπαστικής δεκαετίας της νεότερης ελληνικής ιστορίας, της δεκαετίας 1940-1950, για την περιοχή Μεσολογγίου δεν έχει αρχίσει ακόμη να γράφεται. Μόνο ορισμένες ”στιγμές” της έχουν καταγραφεί μέσω μαρτυριών. Αναμφίβολα το χρονικό διάστημα των 70 περίπου ετών που μεσολαβεί μέχρι σήμερα, ιστορικά δεν θεωρείται μεγάλο. Όμως αυτό το δεδομένο δεν είναι ικανό από μόνο του να παράσχει ικανοποιητικές εξηγήσεις για την επικρατούσα σιωπή/λήθη.

Η δική μου προσπάθεια ας θεωρηθεί ως μια μικρή παρότρυνση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ένα έναυσμα για το ξεκίνημα  της επιστημονικής ιστορικής έρευνας και καταγραφής. Τα ντοκουμέντα υφίστανται, είτε αραχνιασμένα στα ”χρονοντούλαπα” συγκεκριμένων κρατικών φορέων είτε στα ατομικά ”υπόγεια” ερμητικά κλεισμένων ”οικογενειακών κειμηλίων”. Η ατομική και συλλογική μνήμη είναι όμως καθήκον μας να αναδειχθεί.

Όποιοι δεν αναμετρούνται με την ιστορία τους οδηγούνται στην άγνοια. Αυτή με τη σειρά της αναπαράγει από γενιά σε γενιά διχαστικά πολιτικά πάθη και ψευδεπίγραφους κοινωνικούς διαχωρισμούς. Οι κάθε μορφής ”τερατογεννέσεις” γεννιούνται στο σκοτάδι της άγνοιας, στηριζόμενες στις φοβίες των ”σιωπηλών”. Τότε είναι που η ιστορία επαναλαμβανόμενη μας ”εκδικείται”. Η απελευθερωτική δύναμη της ιστορικής γνώσης είναι η μόνη που μπορεί να παρεμποδίσει την ”εκδίκηση” της. 

Το οφείλουμε στην ιστορία αυτού του τόπου και τις επερχόμενες γενιές».