Το έθιμο των χαλκουνιών, που αναβιώνει κάθε Μεγάλη Παρασκευή μετά την περιφορά των επιταφίων στο Αγρίνιο, και που

ανάγεται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας  δεν θα να τηρηθεί φέτος με την παραδοσιακή του μορφή,λόγω κορωνοιού.

Τα χαλκούνια είναι πυροτεχνήματα που αποτελούνται από ένα κοίλο χάρτινο κύλινδρο. Το ένα άκρο του διαμορφώνεται σε ακροφύσιο και το άλλο, αφού το χαλκούνι γεμίσει με μπαρούτι, σφραγίζεται πολύ καλά.

Αρκεί το πλησίασμα ενός αναμμένου τσιγάρου στο ακροφύσιο και η μπαρούτι αναφλέγεται με αποτέλεσμα ένας χείμαρος φωτιάς να εκτοξεύται σε μεγάλη απόσταση. Το θέαμα είναι πανέμορφο, ιδιαίτερα όταν καίγονται πολλά χαλκούνια μαζί.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η επινόηση του πυροτεχνήματος αυτού έγινε για την περιφρούρηση των επιταφίων από αλλόθρησκους, που στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν πολλοί στη περιοχή του Αγρινίου, και κάποιοι από αυτούς παρεμπόδιζαν την περιφορά του.
Μετά την τουρκοκρατία το κάψιμο των χαλκουνιών πήρε τον χαρακτήρα “πολέμου” μεταξύ των χαλκουνάδων των διαφόρων ενοριών της πόλης. Τις δύο “εμπόλεμες” ομάδες τις αποτελούσαν τα Σουλιωτάκια (ενορίες Ζωοδόχος Πηγή και Αγίου Δημητρίου που υπερτερούσαν πληθυσμιακά οι Σουλιώτες που εγκαταστάθηκαν στο Αγρίνιο) και τα Βραχωριτάκια (ενορίες Αγίου Χριστοφόρου, Αγίας Τριάδας και Αγίου Γεωργίου που υπερτερούσαν οι γηγενείς Βραχωρίτες. Βραχώρι ήταν η παλαιά ονομασία του Αγρινίου).

Ο “πόλεμος” μεταξύ των δύο ομάδων άρχιζε μετά την περιφορά των επιταφίων. Νικήτρια ήταν η ομάδα που θα απωθούσε την άλλη από την πλατεία που αποτελούσε και το πεδίο της μάχης. Στο τέλος νικητές και ηττημένοι έδιναν τα χέρια και τις ευχές για καλή ανάσταση και το ραντεβού για την άλλη χρονιά. Κάποιες φορές ο χαλκουνοπόλεμος ήταν σκληρός και ανεξέλεγκτος με αποτέλεσμα να υπάρχουν τραυματισμοί και θύματα.

Στο πέρασμα του χρόνου ο χαλκουνοπόλεμος σταμάτησε και το ρίξιμο των χαλκουνιών πήρε την μορφή θεάματος. Βέβαια κάποιοι συνέχιζαν να κατασκευάζουν ισχυρά χαλκούνια με αποτέλεσμα να υπάρχουν παρατράγουδα κάποιες φορές.

Κατά την διάρκεια της δικτατορίας το έθιμο απαγορεύτηκε. Μετά την μεταπολίτευση όμως το έθιμο επανήλθε και έλαβε την σημερινή του μορφή. Βέβαια οι παλιοί χαλκουνάδες έφυγαν από την ζωή αλλά απόγονοί τους συνεχίζουν το έθιμο.

Τα χαλκούνια που κατασκευάζουν τώρα είναι προσεγμένα και ακίνδυνα με αποτέλεσμα το έθιμο να γίνεται κανονικά κάθε Μεγάλη Παρασκευή και να προκαλεί το ενδιαφέρον με αποτέλεσμα να έρχονται στο Αγρίνιο πολλοί επισκέπτες για να το παρακολουθήσουν.
Η συναισθηματική φόρτιση που προηγείται από το ρίξιμο των χαλκουνιών με την μεγαλειώδη και λαμπρή περιφορά των επιταφίων των ενοριών της πόλης και την συνάντησή τους στην κεντρική πλατεία, συντελεί στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας κατάνυξης που προσδίδει στο έθιμο μία άλλη διάσταση.

Αγρίνιο -Χαλκούνια 2016-Απίστευτο θέαμα(φωτο)