Για τους κατοίκους του Αιτωλικού, της μικρής κωμόπολης που βρίσκεται σε ένα νησί στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, το θέαμα ήταν πρωτόγνωρο. Ένα μεγάλο μέρος της παραλιακής βλάστησης, από τα αγριόχορτα μέχρι τα δένδρα ήταν καλυμμένο με ένα τεράστιο αραχνοΰφαντο πέπλο, δημιουργώντας ένα απόκοσμο σκηνικό.
Επιστήμονες από τον φορέα διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου, αλλά και ειδικοί αραχνολόγοι επισημαίνουν ότι δεν πρόκειται για κάτι ανησυχητικό, αλλά για την «ανταπόκριση» της φύσης στην πληθώρα εντόμων στη λιμνοθάλασσα.
Οι εικόνες (όπως αυτές που δημοσιεύει σήμερα η «Κ») τραβήχτηκαν από τον φωτογράφο Γιάννη Γιαννακόπουλο, συνταξιούχο οπερατέρ, ο οποίος ζει στην περιοχή. Προέρχονται από την ανατολική παραλία της λιμνοθάλασσας, κοντά στη μία από τις δύο γέφυρες που συνδέουν το νησί με τη στεριά και ήταν τόσο εντυπωσιακές που γρήγορα «κυκλοφόρησαν» ευρέως στο Διαδίκτυο.
Μάλιστα, ο φορέας διαχείρισης της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου εξέδωσε ανακοίνωση, διαβεβαιώνοντας ότι δεν πρόκειται για κάτι ανησυχητικό.«Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται στην περιοχή κάθε 3-4 χρόνια», λέει στην «Κ» ο διευθυντής του φορέα, Γιάννης Σελιμάς.
«Αυτή τη φορά όμως έχει πρωτόγνωρη ένταση. Αυτό πιθανότατα οφείλεται στον υπερπληθυσμό της σκνίπας (που εδώ ονομάζεται «βουβό» ή «κουφό»), της οποίας τα αυγά εκκολάπτονται στο ανώτερο στρώμα του βυθού.
Η σκνίπα ίσως πρέπει να καταπολεμηθεί με ψεκασμό, πάντα με βιολογικά εντομοκτόνα καθώς βρισκόμαστε σε περιοχή προστασίας της φύσης, έπειτα από σχολαστικές δειγματοληψίες».
Σχετίζεται με τις συνθήκες
Η Μαρία Χατζάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου είναι μία από τις λίγες αραχνολόγους στη χώρα μας. «Οι αράχνες αυτές ανήκουν στο γένος tetragnatha. Είναι ένα είδος υδρόφιλο που ζει κοντά σε νερά, σε περιοχές με έντονη υγρασία και συνεπώς δεν είναι πολύ κοινό στη χώρα μας», εξηγεί.
«Φαινόμενο σαν και αυτό στο Αιτωλικό παρουσιάζεται ανά διαστήματα σε διάφορες περιοχές – προσωπικά το έχω ξαναδεί πριν από λίγα χρόνια στο Κοτύχι. Σχετίζεται με τις συνθήκες που επικρατούν σε ένα σημείο τη δεδομένη στιγμή: είναι ακόμα καλοκαίρι, έχει ζέστη, υγρασία και φυσικά άφθονη τροφή.
Οι αράχνες λοιπόν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, δημιουργούν ένα σεντόνι από ιστούς, που ο ένας ουσιαστικά συνδέεται με τον άλλο, καλύπτοντας κάθε πιθανό σημείο της βλάστησης.
Οι ίδιες βρίσκονται κάτω από τους ιστούς, περιμένοντας το θήραμα και συνεχώς πολλαπλασιάζονται. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν μηχανισμό εξισορρόπησης της ίδιας της φύσης, καθώς ο πολλαπλασιασμός των κουνουπιών ή των σκνιπών «αντιμετωπίζεται» από τον πολλαπλασιασμό των αραχνών.
Όταν η τροφή μειωθεί, τότε θα μειωθούν και οι αράχνες. Επομένως δεν είναι κάτι ανησυχητικό», προσθέτει.
