Ευχάριστα ήταν τα νέα για τους κατοίκους του Αιτωλικού τις τελευταίες μέρες του 2020 και ταυτόχρονα μια μικρή δικαίωση για το etoliko.gr, που με δικό του άρθρο της 28 Δεκεμβρίου επανέφερε στο προσκήνιο το θέμα των γιοφυριών του Αιτωλικού, είδαν τον Αντιπεριφερειάρχη Έργων να ανακοινώνει την επομένη μέρα, 29 Δεκεμβρίου, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, την έγκριση ενενήντα χιλιάρικων για μελέτες συντήρησης και αποκατάστασης των ιστορικών γιοφυριών του Αιτωλικού.
Όμως από την χαρά του, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον λόγο, ξέχασε να μας ενημερώσει στο «ποστάρισμα» του ότι κονδύλι αυτό αναφέρεται ΜΟΝΟ για τα ανατολικά γιοφύρια, όπως μας πληροφόρησε το aitoloakarnania.gr πριν μερικές μέρες.
Ευελπιστώ ότι η πράξη αυτή θα είναι ΜΟΝΟ η αρχή για την διάσωση του ιστορικού μνημείου και δεν θα μείνει στα χαρτιά, όπως έμεινε από την προηγούμενη περιφερειακή αρχή το κονδύλι των πεντακοσίων χιλιάδων μέσω του προγράμματος της Ο.Χ.Ε.
Ναι καλά ακούσατε πεντακόσια χιλιάρικα (500.000,00€) πήγαν χαμένα για την ανάδειξη, αποκατάσταση, συντήρηση και διατήρηση των δικών μας γιοφυριών γιατί οι προηγούμενοι της περιφέρειας πέταγαν χαρταετό.
Δεν γνωρίζω όμως, αν υπάρχει χρονικό περιθώριο η σημερινή διοίκηση της περιφέρειας, που έχει μπει δυναμικά στο κομμάτι των έργων, να σώσει από τα συρτάρια το παραπάνω κονδύλι της Ο.Χ.Ε.
Σημειώνω εδώ ότι ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ,ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ και ΑΝΑΔΕΙΞΗ χρήζουν τόσο τα ανατολικά όσο και τα δυτικά γιοφύρια, όπου μια απλή επίσκεψη των αρμόδιων φτάνει για του λόγου το αληθές.
Επίσης, χαρά σε αρκετούς Αιτωλικιώτες έδωσε η είδηση του προστίμου, μετά από καιρό, σε φορτηγό όχημα άνω των έξι τόνων για την διέλευση του από τα ανατολικά γιοφύρια. Η χαρά δεν κράτησε αρκετά όμως, γιατί συνεχίζουν οχήματα μεγαλυτέρου βάρους να σουλατσάρουν από τα γιοφύρια.
Επιπλέον, σχετική πινακίδα απαγόρευσης στην δυτική γέφυρα δεν υπάρχει, λες και αυτά είναι σε καλύτερη κατάσταση, αλλά ξέχασα πρέπει να ανοίξει τρύπα στο οδόστρωμα όπως έγινε το 2013 στην ανατολική για να την θέσουμε σε κατάσταση S.O.S. Πρόληψη μηδέν.
Εν έτη 2021 στο θέμα των γιοφυριών δεν υπάρχει μόνο μια άποψη αν ρωτήσεις τους κατοίκους του τόπου για την ύπαρξη τους. Υπάρχουν φωνές που δεν ενδιαφέρονται για την διατήρηση τους και ευελπιστούν στην κατασκευή νέας γέφυρας στην θέση των τωρινών γιοφυριών που θα λύνει σχεδόν όλα τα πρόβλημα που δημιουργούνται, π.χ. την ευκολότερη διέλευση και μετακίνηση τόσο των κάτοικων της περιοχής όσο και των υδάτων της λιμνοθάλασσας που λόγο της καθίζησης των γιοφυριών είναι αναμφισβήτητα μειωμένη και δεν ανανεώνονται τα νερά του καναλιού.
Μην ξεχνάμε, πάντως, ότι τα υπάρχον γιοφύρια κατασκευάστηκαν πριν εκατόν εβδομήντα χρόνια (1848) περίπου για την εξυπηρέτηση των αναγκών των τότε Αιτωλικιωτών και όχι για τις σημερινές συνθήκες μετακίνησης και μεταφοράς.
Για μένα, όμως, δεν είναι λύση η κατάρρευση τους. Δεν θα ήθελα ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου να διαγράφει τόσο απλά. Προσωπικά περπατώ την δυτική γέφυρα τριάντα τρία χρόνια και θέλω, έστω, να την βλέπω για τα υπόλοιπα χρονιά της ζωής μου. Τα γιοφύρια είναι σύμβολο του τόπου. Αιτωλικό δεν νοείται δίχως αυτά τα δυο συγκεκριμένα γιοφύρια, άλλα αυτό δεν θα πρέπει να είναι εμπόδιο για την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των κάτοικων. Λύσεις και προτάσεις από ειδικούς του θέματος σίγουρα θα υπάρχουν.
Θα ήθελα κάποια στιγμή να δω μια ενδιάμεση λύση, έναν συνδυασμό της ιστορία και της παράδοσης με την τεχνολογία και την εξέλιξη. Την διατήρηση των γιοφυριών, όχι απαραίτητα της τωρινή τους κατάσταση αλλά σίγουρα μέρος αυτών και την κατασκευή μιας νέας γέφυρας για την ορθή και χωρίς φόβο εξυπηρέτηση των κάτοικων της πόλης μου και των νέων απαιτήσεων τους.
Σπυρίδων Δ. Σταράμος
