Αιτωλοακαρνανία: Αχανής, χαοτική, χαμένη, ξεχασμένη και σκοτεινιασμένη

Μιλάμε για μια χώρα που αντιμετωπίζεται σαν να είναι εκτός της Ελληνικής Επικρατείας δηλ. σαν να είναι στη νότια Αλβανία όπως είναι η Βόρειος Ήπειρος.

Του Δημήτρη Θ. Μακρή

Πως αλλιώς να εξηγήσουμε την υπανάπτυξη της Αιτωλ/νίας που έχει τεράστιες πεδινές εκτάσεις που εξαιρουμένης της Θεσσαλίας και της Θεσσαλονίκης δεν θα βρείτε στην υπόλοιπη Ελλάδα η  οποία δεν υπολείπεται σε ανάπτυξη σε σύγκριση με την ουραγό Αιτωλ/νία. Πως αλλιώς να εξηγήσουμε που αναπτυξιακά είμαστε τόσο καθυστερημένοι παρά το γεγονός ότι έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα φυσικού πλούτου όπως είναι πλειάδα τεχνητών και φυσικών λιμνών. Πως αλλιώς να δικαιολογήσουμε την δυσκολία παρουσίας των βουλευτών μας από τις απομακρυσμένες κοινωνίες πολλών περιοχών;

Πως είναι δυνατόν να παρακολουθούνται σωστά τα προβλήματα μιας αχανούς χώρας από την ορεινή Ναυπακτία μέχρι το πεδινό Άκτιο και το ξέμακρο Μενίδι; Από τον ορεινό Βάλτο και την κοιλάδα του Αχελώου μέχρι την Παραχελωίτιδα και το κάτω Ξηρόμερο; Από τα Παρακαμπύλια χωριά μέχρι τον Γαλατά και την Κάτω Βασιλική; Δυστυχώς δεν είναι δυνατή η φυσική τους παρουσία και η αμεσότητα  στην κατανόηση των αναγκών των κατοίκων.

Και τι πρέπει να κάνουμε; υπάρχει λύση;

Βεβαίως και υπάρχει.

Παρόμοια λύση και ώθηση στην ανάπτυξη της Ελβετίας έδωσε ο Καποδίστριας στην Ελβετία και τον τιμούν εσαεί που είχε την έμπνευση να διαιρέσει την χώρα τους σε καντόνια. Υπάρχει η λύση που εφαρμόσθηκε στο Νομό Αττικής ο οποίος διαιρέθηκε σε έξι Περιφερειακές Ενότητες. Τόσο στην Ελβετία όσο και στην Αττική ανθεί η ανάπτυξη.

Οι βουλευτές μας και πρωτίστως οι κυβερνητικοί αντί να διαγκωνίζονται ποιος πέτυχε κάτι κατόπιν ενεργειών του η ποιος τάχθηκε υπέρ της μιας πόλης και της άλλης μητρόπολης, ας σπεύσουν από κοινού στη Βουλή με μια τροπολογία να διαιρέσουν τον Νομό έστω σε δυο Περιφερειακές Ενότητες για να απαλλάξουν τον τόπο μας από πλειάδα παθογενειών και για να μπορούν να έχουν επαφή με τα προβλήματα της Π.Ε. όπου επιλέξουν να ασχοληθούν.

Έτσι θα προσφέρουν μια μεγάλη, ιστορική και ευοίωνη προοπτική στον τόπο μας και οι επόμενες γενεές θα τους ευγνωμονούν. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Θ. ΜΑΚΡΗΣ