Ανακοίνωση του Κ.Κ.Ε. για το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967

Η συμπλήρωση 52 χρόνων από τη μαύρη επέτειο του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, αποτελεί ευκαιρία για να διδαχτούμε και να τιμήσουμε την προσφορά και τη μνήμη των θυμάτων της χούντας, όλων όσοι φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, υπέστησαν βασανιστήρια, συνέβαλλαν με κάθε μορφή στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης.

Το Κ.Κ.Ε. αποτίει φόρο τιμής στους μεγάλους αγώνες του λαού κατά τη διάρκεια της 7ετούς δικτατορίας, χαιρετίζει τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση των αγωνιστών, την προσφορά των χιλιάδων μελών του Κ.Κ.Ε. και της Κ.Ν.Ε., που ιδρύθηκε το 1968, μεσούσης της δικτατορίας.

Η επιβολή της δικτατορίας, το 1967, δεν ξεπήδησε από το κενό, γεννήθηκε από την κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος και βρήκε έτοιμο το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο, με κύριο χαρακτηριστικό τον αντικομμουνισμό και τους μηχανισμούς καταστολής του μετεμφυλιακού κράτους. Είχε την ανοχή και στήριξη των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ, υπηρέτησε τους σχεδιασμούς τους, άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο.

Αυτές τις δήθεν “αξίες” πλήρωσε τότε ο λαός, αυτές αντιπάλεψαν οι αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης. Αποτελούν πρόκληση απέναντι στον ελληνικό λαό και την ιστορία οι συχνές αναφορές της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις “κοινές αξίες” που μοιράζεται με τις Η.Π.Α., έχοντας καταστεί σημαιοφόρος των αμερικανοΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών.

Η εγκαθίδρυση της χούντας αποτελεί απτή απόδειξη πως η αστική τάξη, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά της, καταφεύγει σε κάθε μέσο, εναλλάσσοντας την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με ανοιχτά δικτατορικές μορφές διακυβέρνησης, ότι οι αντιδραστικές, φασιστικές δυνάμεις είναι γέννημα θρέμμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

Το Κ.Κ.Ε., παρότι βρισκόταν σε συνθήκες σκληρής παρανομίας από το 1947 και χωρίς Κομματικές Οργανώσεις από το 1958, αποτέλεσε την ψυχή της αντιδικτατορικής πάλης. Το Κ.Κ.Ε. ήταν το μόνο κόμμα που προωθούσε την οργανωμένη πάλη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων για την ανατροπή της χούντας. Δεν την ανέθεσε στον διεθνή καπιταλιστικό παράγοντα -ευρωπαϊκό, αμερικανικό και γενικά ΝΑΤΟϊκό- ή στις εγχώριες αστικές πολιτικές δυνάμεις, καταδίκασε τις προσπάθειες μεταμφίεσης της χούντας, με τη λεγόμενη “φιλελευθεροποίηση”. Χιλιάδες στελέχη και μέλη του Κόμματος και της Κ.Ν.Ε. κατέθεσαν μεγάλες θυσίες σε αυτή την υπόθεση και γι’ αυτό αποτέλεσαν τον πιο μισητό στόχο της χούντας.

Η πείρα και τα συμπεράσματα από την πάλη κατά της χούντας αποκτούν σημαντική και διαχρονική αξία, ιδιαίτερα σήμερα, που οι νοσταλγοί της χούντας και απόγονοι των βασανιστών του ΕΑΤ-ΕΣΑ, η ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή, προσπαθεί να χύσει το φασιστικό, ρατσιστικό της δηλητήριο. Που, ενόψει και των ευρωεκλογών, στήνονται από την κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά κι άλλες δυνάμεις του κεφαλαίου, κάλπικα “προοδευτικά μέτωπα” για τη δήθεν αντιμετώπιση της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και την Ε.Ε.

Πραγματικοί αντίπαλοι του φασισμού δεν μπορούν να είναι εκείνοι που κρατάνε τη σημαία της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, που συγκυβέρνησαν με ακροδεξιούς, που δεν παίρνουν μέτρα για να τελειώσει επιτέλους η δίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Αποδεικνύεται πως όταν εφαρμόζεις μια αντιλαϊκή πολιτική, στο όνομα μάλιστα της «προόδου, της αριστεράς και του αντιφασισμού», όχι μόνο δεν είσαι πραγματικός πολέμιος του φασισμού, αλλά αντίθετα, αρκετές φορές, καταντάς, εκ των πραγμάτων, χορηγός και τροφοδότης του.

Αυτή τη μάχη, δεν μπορούν να τη δώσουν, βέβαια, ούτε δυνάμεις, όπως η Ν.Δ., που ψαρεύουν στα βρωμόνερα της ακροδεξιάς, του εθνικισμού και του ρατσισμού.

Το Κ.Κ.Ε. αποτελεί το μόνο συνεπή αντίπαλο της ακροδεξιάς και του ναζισμού, γιατί αντιπαλεύει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που θρέφει το φασιστικό ρεύμα. Γιατί μπαίνει μπροστά, για να απομονωθούν οι φασίστες από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.

Το Κ.Κ.Ε. καλεί την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, να συμπορευτούν μαζί του, για να δυναμώσουμε τον αγώνα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και την εξουσία του κεφαλαίου, που τότε αποτέλεσαν τους βασικούς παράγοντες επιβολής της στρατιωτικής δικτατορίας και σήμερα, εντείνουν τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, την επίθεση στις λαϊκές ελευθερίες και τα δικαιώματα, οδηγούν τους λαούς σε πολεμικές περιπέτειες. Να δυναμώσουμε τον αγώνα για κοινωνική πρόοδο και λαϊκή ευημερία, για το δικαίωμα να αποφασίζει ο λαός με κριτήριο το δικό του συμφέρον.