Ανακοίνωση του Π.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. για την Επέτειο του 1821

Η φετινή επέτειος της αστικής εθνοαπελευθερωτικής Επανάστασης του 1821 και της έναρξης της διαδικασίας συγκρότησης του αστικού κράτους στην Ελλάδα, βρίσκει το λαό και τη χώρα να πλήττονται από έναν «ιδιαίτερο» κίνδυνο, την πανδημία του κορωνοϊού. 

Ως αποτέλεσμα, αναστάλθηκαν οι όποιες συνηθισμένες δραστηριότητες –σχολικός εορτασμός, παρελάσεις κλπ.– αλλά κι εκείνες που είχαν δρομολογηθεί εκ μέρους του κράτους για την προϋπάντηση των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.

Η Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. είχε προετοιμάσει τη δική της πολύμορφη ιδεολογική – πολιτική παρέμβαση, το περιεχόμενο της οποίας βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τα συμπεράσματα που προωθούσε η αστική εξουσία ως διαχρονικά για όλους και όλες, ανεξάρτητα από κοινωνική – ταξική θέση, ανεξάρτητα από την πάροδο σχεδόν 200 χρόνων αστικής εξουσίας. Κι αυτό στ’ όνομα της «εθνικής ενότητας» ή κι ενός κοσμοπολιτισμού που θ’ αναβαθμίσει τη θέση του ελληνικού αστικού κράτους στην ευρύτερη περιφέρεια, στην Ε.Ε. και παγκόσμια.

Το Κ.Κ.Ε. επιφυλάσσεται λοιπόν για μια πλούσια ιδεολογική-πολιτική-ιστορική-πολιτιστική παρέμβαση που θα διαδίδει πλατιά τα συμπεράσματα από την Επανάσταση του 1821, αυτά που αφορούν την εργατική τάξη, τα λαϊκά μεσαία στρώματα, τους μαθητές και φοιτητές των εργατικών-λαϊκών οικογενειών, τους ριζοσπάστες εκπαιδευτικούς, επιστήμονες ιστορικούς και γενικά διανοούμενους. 

Το Κ.Κ.Ε. καλεί τους εργαζόμενους –μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους, τους συνταξιούχους, τους νέους– με ψυχραιμία και θάρρος να κρατήσουν το μόνο διαχρονικό συμπέρασμα που προκύπτει και από την Επανάσταση του 1821: Τίποτα δεν καταργείται, όσο σάπιο κι αν είναι, χωρίς την ταξική πάλη.

Άλλωστε η εξέλιξη της σημερινής πανδημίας και στην Ελλάδα και σ’ όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, επιβεβαιώνει όχι απλά μια αδυναμία της ανθρωπότητας ν’ αντιμετωπίσει έναν εξωγενή καταστροφικό παράγοντα, αλλά τα ίδια τα όρια του καπιταλισμού. Εκδηλώνεται και τώρα η άλυτη αντίφαση: Από τη μια να υπάρχει επιστημονική και τεχνολογική δυνατότητα (αναπνευστική και όποια άλλη υποστήριξη στις ΜΕΘ) ν’ αντιμετωπίσει χωρίς ιδιαίτερο κίνδυνο ζωής την εξέλιξη της νόσου, από την άλλη να υπάρχει τραγική έλλειψη σε υποδομές (νοσοκομεία, ΜΕΘ κλπ.), σε μέσα (αναπνευστήρες, ακόμα και μάσκες, φόρμες κλπ.) και κυρίως να μην αξιοποιείται με σταθερή εργασιακή σχέση και μέσα προστασίας το επιστημονικό και άλλο υγειονομικό προσωπικό.

Δεν είναι τυχαίες αυτές οι ελλείψεις. Είναι αποτέλεσμα των κρατικών, ευρωενωσιακών πολιτικών που κοστολογούν τις δαπάνες για την υγεία με τα  μέτρα και τα κριτήρια του καπιταλιστικού κέρδους.

Η επικινδυνότητα της πανδημίας δεν πρέπει να επισκιάζει τις κυβερνητικές και κρατικές ευθύνες για παλιά και νέα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα: 

• Είναι οι τεράστιες συνέπειες που θα υποστούν οι εργαζόμενοι και δεν αντιμετωπίζονται με κάποια έκτακτα επιδόματα. Καθημερινά αποκαλύπτονται και νέα περιστατικά απολύσεων, μη πληρωμής εργαζομένων, που ακόμα κι αν έχουν συγκυριακά αντικειμενική βάση, εκδηλώνουν τα όρια της καπιταλιστικής παραγωγής και οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας στο σύνολό της. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, πρέπει να επαγρυπνούν, να μην επιτρέψουν διάφορα αντεργατικά μέτρα (όπως μέτρα ευελιξίας, εκ περιτροπής εργασία, εντατικοποίηση εργασίας από το σπίτι, απαγορεύσεις συνάθροισης, μέτρα καταστολής ενάντια στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση κλπ) να παγιωθούν σε βάρος τους.
• Είναι οι αλλεπάλληλες καταστροφές από πλημμύρες, πυρκαγιές, σεισμούς και πάλι λόγω έλλειψης ανάλογης κρατικής, και όχι απλά της μιας ή της άλλης κυβερνητικής, μέριμνας. 
• Είναι οι συνέπειες από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και από τη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το πρόβλημα των εγκλωβισμένων προσφύγων.

Όλ’ αυτά πρέπει ν’ αποτελέσουν το έναυσμα για την ταξική αφύπνιση, για τη μαχητική στάση ζωής απέναντι στην ανάγκη του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας των σύγχρονων και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. 

Το συμπέρασμα για τις απαιτούμενες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ανατροπές, είναι:

Τίποτα δεν αλλάζει προς την κατεύθυνση της κοινωνικής προόδου, αν ο λαός δεν πάρει την υπόθεση στα χέρια του.