Το «Ανυπότακτο Αγρίνιο» για τη Διαχειριστική Μελέτη του Παπαστρατείου Πάρκου

Με αφορμή την ενημέρωση που πραγματοποιήθηκε από τη Δημοτική Αρχή τη Δευτέρα 13 Ιουλίου 2020 για την παραλαβή από το Δήμο Αγρινίου της Διαχειριστικής Μελέτης του Παπαστρατείου Πάρκου και την έναρξη των διαδικασιών για την υλοποίησή της, γράφονται και λέγονται πολλά που μας αφορούν.

Οφείλουμε λοιπόν, για τελευταία φορά, να πάρουμε σαφή και ξεκάθαρη θέση απέναντι σε όσα συζητήθηκαν στην παραπάνω συνεδρίαση, να θυμίσουμε σε όσους δεν γνωρίζουν ή ξεχνούν τα όσα ζήσαμε συμμετέχοντας ενεργά, εφτά χρόνια τώρα, σε αυτή την ιστορία και να μην επιτρέψουμε να λέγονται μπροστά μας ανοησίες, βάζοντας στο στόμα και τις στοχεύσεις μας λόγια και πράξεις που ποτέ δεν εκφράσαμε και δεν επιδιώξαμε.
Ας ξεκινήσουμε με ένα συνοπτικό χρονικό.

Η εγκατάλειψη και η περιθωριοποίηση του Πάρκου ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 για να καταλήξει στην ολοκληρωτική και πλήρη εγκατάλειψη και απαξίωσή του τη δεκαετία 2000 – 2010. Οι ευθύνες αυτής της παρακμής – το μόνο που άκμαζε ήταν τα μπουζούκια του Πάρκου – βαραίνουν και τις δύο δημοτικές αρχές της παραπάνω περιόδου.

Το 2005, επί δημαρχίας Θύμιου Σώκου, ανατέθηκε σε διεπιστημονική ομάδα του εργαστηρίου Περιβαλλοντικού και Πολεοδομικού Σχεδιασμού του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. η εκπόνηση μελέτης ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ του Πάρκου, η οποία αν και πληρώθηκε από το Δήμο Αγρινίου, ουδέποτε υλοποιήθηκε, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με το σχεδιασμό και κατόπιν της ένταξης του έργου στο πρόγραμμα Θησέας, αναμενόταν να πραγματοποιηθεί μέσα στο 2006 η πρώτη εκταμίευση, στην οποία αντιστοιχούσε το ποσό των 500.000 ευρώ. Παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ΑΝΑΠΛΑΣΗ διαφημίστηκε ως ήπια, δεν ήταν καθόλου τέτοια. Μεταξύ των άλλων προέβλεπε: παγοδρόμιο, σιντριβάνια, αμφιθέατρο χωρητικότητας 2.500 – 3.000 ατόμων, εκθεσιακό χώρο, πάρκινγκ 300 θέσεων και μια σειρά άλλες μαξιμαλιστικές παρεμβάσεις που μόνο ήπιες δεν μπορούσαν να χαρακτηρισθούν. Το γιατί αυτή η μελέτη πληρώθηκε, αλλά ευτυχώς, δεν υλοποιήθηκε, ας το απαντήσουν όλοι όσοι εκείνη την εποχή την διαφήμιζαν.

Το 2013, η διάδοχη Δημοτική Αρχή του Παύλου Μοσχολιού, επιχειρώντας να μεταλαμπαδεύσει στα σχεδιαστικά γονατογραφήματα της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου, το πνεύμα της προηγούμενης μελέτης, αποφασίζει να προχωρήσει στην ολοκληρωτική του ΑΝΑΠΛΑΣΗ με την απροκάλυπτη μετατροπή του Πάρκου σε πλατεία. Αναγγέλλει σε όλους τους τόνους και παρά τις αντιρρήσεις σημαντικού αριθμού δημοτών το γκρέμισμα της περίφραξης, τη χωρίς καμιά προηγούμενη επιστημονική καταγραφή και εκτίμηση κοπή δένδρων, τη φύτευση άλλων τριάντα στρεμμάτων με γκαζόν, την καταστροφή του φυτωρίου, την πάκτωση του εδάφους με τόνους μπετόν σε συγκεκριμένα σημεία…, με άλλα λόγια την καταστροφή. Εντάσσει το έργο με παραλείψεις και υπεκφυγές από τις νόμιμες διαδικασίες, πραγματοποιείται ο μειοδοτικός διαγωνισμός και αναδεικνύεται ο ανάδοχος εργολάβος.

Στις 13 Αυγούστου του 2013 το Πάρκο κλείνει, ο εργολάβος εγκαθίσταται σ’ αυτό με τις μπουλντόζες και τα φορτηγά και ξεκινάει τις εργασίες: σκάβει τους διαδρόμους, γκρεμίζει τις λίθινες αναβαθμίδες που συγκρατούν το χώμα, ξεκινάει την κατασκευή φρεατίων καταστρέφοντας ριζικά συστήματα, ξεριζώνεται το φυτώριο και οι πικροδάφνες, ξεριζώνονται θάμνοι κ.ά. Οι πολίτες αντιδρούν και υπερασπίζονται το χώρο. Επιστρατεύονται τα ΜΑΤ. Κατατίθεται προσφυγή στο Συμβούλιο της επικρατείας και ασφαλιστικά μέτρα με αποτέλεσμα οι εργασίες να σταματήσουν προσωρινά μέχρι την έκδοση της οριστικής απόφασης.

Το καλοκαίρι του 2014 ο εργολάβος του Πάρκου φέρνει στο Δημοτικό Συμβούλιο αίτημα να συμφωνηθεί από κοινού το σταμάτημα των εργασιών, γιατί όπως διαπιστώνει η υλοποίηση της μελέτης του έργου που είχε αναλάβει, καταστρέφει σημαντικό μέρος του υψηλού πρασίνου. Το Δημοτικό Συμβούλιο, στο οποίο η απερχόμενη Δημοτική Αρχή του Παύλου Μοσχολιού έχει ακόμα την πλειοψηφία, καταψηφίζει το αίτημα, αλλά ο εργολάβος προσφεύγει στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση και δικαιώνεται. Η Δημοτική Αρχή προσφεύγει κατά της απόφασης της Αποκεντρωμένης στα διοικητικά δικαστήρια και η προσφυγή της απορρίπτεται. Έτσι ο εργολάβος αποχωρεί από το έργο.

Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ο Γιώργος Παπαναστασίου, αναλαμβάνει το Δήμο Αγρινίου και βρίσκεται αντιμέτωπος με το πρόβλημα.

Ο εργολάβος διεκδικεί και παίρνει αποζημίωση, η οποία μαζί με την επιστροφή των χρημάτων που εκταμιεύθηκαν από το πρόγραμμα στο οποίο ήταν ενταγμένο το έργο και ο Δήμος επιβαρύνθηκε με 350 χιλιάδες ευρώ, πληρώνοντας αδρά τις παρανομίες του Μοσχολιού.

Στις 26 Ιουλίου 2016 η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Αγρινίου αποφασίζει κατά πλειοψηφία την ανάθεση ειδικής διαχειριστικής μελέτης για το Δημοτικό Πάρκο του Αγρινίου, με τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης. Η αντιπολίτευση και ένας Δημοτικός σύμβουλος θεωρούν αυτή τη διαδικασία παράτυπη και την καταγγέλλουν, κάνοντας λόγο για απευθείας ανάθεση. Το Ανυπότακτο Αγρίνιο καταθέτει αίτημα να συζητηθεί το ζήτημα στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά κανείς δεν συναινεί σ’ αυτό.

Με την απόφαση 2559/2017 του Ε’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, «η ανάπλαση του Παπαστράτειου Δημοτικού Πάρκου Αγρινίου που επιχειρήθηκε τα έτη 2013-2014 κρίθηκε κατά τα πάντα έκνομη».

Το Μάρτη του 2017 παρουσιάζεται η πρόταση από τη σύμπραξη των μελετητών, στους οποίους ανατέθηκε η εκπόνηση της διαχειριστικής μελέτης του Δημοτικού Πάρκου και στη συνέχεια κλήθηκαν, όσοι το επιθυμούν να συμμετάσχουν στη διαβούλευση. Σ’ αυτή συμμετείχαν 10 δημότες, ο Δημήτρης Τραπεζιώτης, ως επικεφαλής της παράταξης «Ανατροπή Τώρα», ο Στέλιος Μερμίγκης, ως επικεφαλής του Ανυπότακτου Αγρινίου και το ΤΕΕ της Αιτωλοακαρνανίας. Κανείς άλλος.

Οι μελετητές απαντούν στις επισημάνσεις και τις προτάσεις των συμμετεχόντων και αποστέλλεται στις αρμόδιες υπηρεσίες για τις αναγκαίες γνωμοδοτήσεις. Ο υπηρεσιακός αυτός έλεγχος σε συνεργασία με τη μελετητική ομάδα καθιστά την παρέμβαση ακόμα πιο ήπια, ως προς τα αρχιτεκτονικά μεγέθη, γεγονός που συνάδει και με την παρέμβαση στη δημόσια διαβούλευση από το ΤΕΕ. Όλες οι υπηρεσίες γνωμοδοτούν θετικά.

Στις 6 Ιουλίου 2020 με την απόφαση 183/2020 της οικονομικής επιτροπής του Δήμου γίνεται η οριστική παραλαβή του έργου και ανοίγει ο δρόμος για τη δημοπράτηση και υλοποίηση του έργου.

Το «Ανυπότακτο Αγρίνιο» από την αρχή έθεσε τις δικές του κόκκινες γραμμές που δεν ήταν άλλες από τις παρακάτω: «α) Διατήρηση, συντήρηση και αναπαλαίωση των λιθόκτιστων περιφράξεων. β) Άμεση πραγματοποίηση βοτανολογικής απογραφής της υπάρχουσας βλάστησης και ακριβής αποτύπωσή της προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι εργασίες συντήρησης και ο βαθμιαίος εμπλουτισμός. γ) Όχι άλλο γκαζόν στο Πάρκο. δ) Όχι στην σφράγιση της γης με τσιμέντο. ε) Διατήρηση και εμπλουτισμός του φυτωρίου. στ) Εκπαίδευση των υπαλλήλων Πρασίνου του Δήμου στη φροντίδα, τη συντήρηση και την αναζωογόνηση του φυτικού κεφαλαίου του Πάρκου ζ) Αναβάθμιση και ανάδειξη του Δημοτικού Περιπτέρου και Κηποθέατρου.

Και ως φυσικά πρόσωπα και ως συλλογικότητα ταχθήκαμε υπέρ της ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ και ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗΣ του Πάρκου και όχι υπέρ της όποιας ΦΑΡΑΩΝΙΚΗΣ ή μη ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ του. Θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη μελέτη είναι ικανή να υλοποιήσει αυτή μας τη στόχευση. Οι εργασίες που θα ξεκινήσουν θα το επιβεβαιώσουν. Άλλωστε, εδώ είμαστε για να διαφυλάξουμε ακόμα και στο κατασκευαστικό επίπεδο αυτή μας την επιλογή.