Η απάντηση της επιτροπής αγώνα του Δ. Ξηρομέρου στον Οικονόμου για τις υδατοκαλλιέργειες

Κύριε Υπουργέ.

Από καιρού σας είχαμε ζητήσει μια συνάντηση, που θα μας έδινε την ευχέρεια από κοντά να σας αναλύσουμε τους λόγους για τους οποίους η τοπική κοινωνία του Δήμου Ξηρομέρου “ξεσηκώθηκε” κατά του κλάδου των ιχθυοκαλλιεργειών.

Εναντίον ενός κλάδου που χάριν των δικών της ανοχών, ζει “αρμονικά” μαζί του τα τελευταία 35 χρόνια.
Την συνάντηση αυτή κε Υπουργέ την αρνηθήκατε.

Αντ΄ αυτής το γραφείο σας μας όρισε μια τηλεδιάσκεψη -λόγω του covid 19-, από την οποία όμως απουσιάσετε με ότι αυτό συνεπάγεται, αφού οι παρευρισκόμενοι από την πλευρά του Υπουργείου σας, ήσαν απλοί υπάλληλοι και εντελώς αναρμόδιοι να δώσουν απαντήσεις στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σαν τοπική κοινωνία.

Χτες παρακολουθήσαμε από το κανάλι της Βουλής την απάντησή σας, στην επερώτηση της Βουλευτού του ΜέΡΑ 25, κας Σοφίας Σακοράφας, σχετικά με την πρόθεση της Πολιτείας να θεσμοθετήσει Περιοχή Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (Π.Ο.Α.Υ), με την ονομασία “ΔΥΤΙΚΩΝ ΑΚΤΩΝ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΙΝΑΔΩΝ ΝΗΣΩΝ” στην περιοχή του Δήμου Ξηρομέρου. Το γεγονός αυτό μας αναγκάζει κε Υπουργέ, δημόσια και εμείς να τοποθετηθούμε και να εκφράσουμε τις αντιρρήσεις μας.

Είπατε στην απάντηση σας προς την κα Σακοράφα, ότι δύο ήσαν οι λόγοι που ανάγκασαν την Πολιτεία να προχωρήσει στην σύνταξη του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις Υδατοκαλλιέργειες το 2011. α). Η εκδήλωση σοβαρών και αυξημένων επενδυτικών ενδιαφερόντων γύρω από τον κλάδο των υδατοκαλλιεργειών, β). Οι αυθαιρεσίες των επενδυτών της υδατοκαλλιέργειας, που κάνουν ότι θέλουν και όπου θέλουν, όπως επί λέξη αναφέρατε.

Για τον πρώτο λόγο, φυσικά δεν θα μπορούσαμε να έχουμε άποψη, αφού ιδιαίτερα οικονομικά στοιχεία για τον κλάδο, έχουν μόνο οι αρμόδιοι φορείς του Κράτους και δεν απομένει να το δεχτούμε. Για τον δεύτερο όμως λόγο, τον οποίο επί της ουσίας αμφισβητούμε, σας διαβεβαιώνουμε ρητά και κατηγορηματικά, ότι έχετε απόλυτο δίκιο.

Πρόκειται για ένα χωροταξικό θαλάσσιο και χερσαίο χάος, όπου ο κάθε επενδυτής κάνει ότι θέλει και όπου θέλει, με τις ελεγκτικές υπηρεσίες του Ελληνικού Κράτους να είναι απλώς θεατές ενός κακόγουστου έργου.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι ένα: Όντως το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο ήρθε μεταξύ των άλλων να επιλύσει αυτά τα προβλήματα ή απλά να νομιμοποιήσει τις διαχρονικές χωροταξικές παραβάσεις, στις οποίες και σεις ο ίδιος κάνατε λόγο στην τοποθέτησή σας;

Για μας η απάντηση είναι απλή. Το Ειδικό Χωροταξικό της περιοχής του Δήμου Ξηρομέρου, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να νομιμοποιεί και να τακτοποιεί με απλό τρόπο τις πολυετείς παρανομίες των υφιστάμενων μονάδων παραγωγής ιχθύων.

 

Το εν λόγω χωροταξικό είναι πέρα για πέρα έξω και από αυτή ακόμα τη φιλοσοφία του. Ούτε οργανώνει, ούτε συγκεντρώνει, ούτε χωροθετεί όπως διατείνεται τις υφιστάμενες μονάδες, ιδιαίτερα αυτές του παράκτιου μετώπου. Απλά τις καταγράφει, τις αφήνει στην ίδια θέση και στην ίδια θαλάσσια περιοχή και τις νομιμοποιεί.

Το ερώτημα λοιπόν που μπαίνει εδώ είναι: Γιατί το κάνει αυτό ο μελετητής του χωροταξικού; Η απάντηση είναι και πάλι απλή. Το χωροταξικό το σχεδίασαν οι ίδιοι οι επενδυτές, με ίδιους πόρους και με την άδεια της Πολιτείας. Έτσι εκ των πραγμάτων ήταν αδύνατον να δημιουργήσουν βλάβη στα συμφέροντά τους. Μετέτρεψαν στην ουσία μια ολόκληρη Περιοχή Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (Π.Α.Υ.) σε Π.Ο.Α.Υ.

Ας εξετάσουμε τώρα και κατά πόσο το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο του 2011 σχεδιάστηκε για να υλοποιηθούν τα έντονα επενδυτικά ενδιαφέροντα, ώστε ο κλάδος των υδατοκαλλιεργειών να γίνει περισσότερο παραγωγικός, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις παγκοσμίως για αλιεύματα.

Εδώ πρέπει να εξετάσουμε αν το μοντέλο που υιοθετεί για την παραγωγή αλιευμάτων του ο ”εξωστρεφής” κατά τα άλλα κλάδος των υδατοκαλλιεργειών, είναι ο ενδεδειγμένος.
Η παγκόσμια αύξηση της ζήτησης των σχετικών αγαθών οδήγησε, τις τελευταίες δεκαετίες, σε κατακόρυφη αύξηση των υδατοκαλλιεργειών, παγκόσμια, πανευρωπαϊκά και στην χώρα μας.

Ειδικά στην Ελλάδα η ποιότητα περιβάλλοντος (κλίματος, θάλασσας και ακτών), δημιούργησε τις ιδανικές συνθήκες για έναν εξωστρεφή, παραγωγικό και δυναμικό οικονομικό τομέα.
Οι επιλογές ήταν δυο: α) Το μοντέλο των υπερεντατικών υδατοκαλλιεργειών, β) Tο μοντέλο των αειφόρων, ήπιων και βιώσιμων υδατοκαλλιεργειών.

Η ίδια η δυναμική του κλάδου, η ποιότητα της ελληνικής επιχειρηματικότητας, στην πλειοψηφία της και η επιλογή του κράτους οδήγησαν στην πρώτη επιλογή. Αυτή η επιλογή σήμαινε προτεραιότητα της οικονομικής μεγέθυνσης έναντι της ποιότητας του προϊόντος.

Η αντανάκλαση δηλαδή στο Χρηματιστήριο ήταν η κύρια στόχευση παρά η παραγωγή κι εξαγωγή του προϊόντος καθαυτό.
Αυτή η επιλογή δημιούργησε αντιθέσεις μεταξύ επιχειρηματιών του κλάδου των μικρών και μεγάλων μονάδων. Το αποτέλεσμα ήταν εκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων να κατασπαταληθούν και το θαλάσσιο περιβάλλον να υποβαθμίζεται διαρκώς.

Η ποιότητα των προϊόντων ήταν το τελευταίο ζητούμενο, ο αθέμιτος ανταγωνισμός τιμών κυριάρχησε και οδήγησε στην εξαγορά των μικρών μονάδων και την υπερχρέωση των μεγάλων. Φυσικά οι ζημιές μέσω των Τραπεζών και του κουρέματος βρέθηκαν στις πλάτες των πολιτών.

Πιστεύουμε λοιπόν ότι το μοντέλο αυτό που έφερε τον κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών σε οικτρή οικονομική κατάσταση, με την περαιτέρω εντατικοποίηση του τρόπου παραγωγής των αλιευμάτων, θα τις χρεώσει ακόμα περισσότερο και θα υποβαθμίσει το θαλάσσιο περιβάλλον έτι περαιτέρω.

Το μοντέλο λοιπόν αυτό “φρονούμε” ότι η Πολιτεία θα πρέπει να το αναθεωρήσει προς το βέλτιστο.

Ένας τρόπος ως προς αυτό, είναι η θεσμοθέτηση, με το κατάλληλο επιστημονικό δυναμικό, της εφαρμογής αυστηρότερων όρων της προστασίας του Περιβάλλοντος, που το Ειδικό Χωροταξικό δεν το κάνει, μιας και βάζει τους επιχειρηματίες του κλάδου, μέσω του Φορέα Διαχείρισης των Π.Ο.Α.Υ., οι ίδιοι να είναι ελέγχοντες και ελεγχόμενοι και ένας δεύτερος τρόπος, με το σχεδιασμό ενός νέου Χωροταξικού Πλαισίου, που η φιλοσοφία του θα “ακουμπά” στα πραγματικά προβλήματα του κλάδου των υδατοκαλλιεργειών και όχι σε μια διάθεση χωροθέτησης και διευθέτησης που θα δίνει επιπλέον κίνητρα στους ιδιοκτήτες για αλλότριους σκοπούς.

Εξυπακούεται ότι οφείλει η Πολιτεία, να μεριμνά και να προστατεύει τα εργασιακά δικαιώματα των απασχολουμένων στον κλάδο, όπου η κατάσταση σήμερα δυστυχώς δεν είναι καθόλου καλή.
Και ενώ το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις υδατοκαλλιέργειες μέσα σε ένα βράδυ γίνεται Κ.Υ.Α 31722/04-11-2010 (Φ.Ε.Κ 2505/4-11-2011), δηλαδή επίσημα νόμος του Κράτους, κανένας επενδυτής δεν προστρέχει στα όσα η Πολιτεία θέτει σαν όρο, ώστε να ιδρυθούν οι Π.Ο.Α.Υ.

Και φθάνουμε στο 2014 όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητά από το Ελληνικό Κράτος να προχωρήσει στο Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό (Ευρωπαϊκή Οδηγία 2014/89/ΕΕ). Η Πολιτεία αντί να κάνει τα αυτονόητα, δηλαδή να προχωρήσει στον εν λόγω Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό και κατόπιν να σχεδιάσει εκ νέου το Χωροταξικό Πλαίσιο για τις υδατοκαλλιέργειες, κάνει το ατόπημα, βάζει το κάρο μπροστά, το άλογο πίσω και προχωρά στην επέκταση των προθεσμιών του Ειδικού Χωροταξικού του 2015, με στόχο την ίδρυση των Π.Ο.Α.Υ.

Κύριε Υπουργέ.
Με δεδομένο ότι το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο του 2011 έχει 10ετή ισχύ, που οσονούπω θα λήξει και με δεδομένο ότι η Χώρα μας αργά η γρήγορα, αφού υπάρχουν χρονικές διορίες για την σύνταξη του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού, μέρους του οποίου θα αποτελέσει το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις υδατοκαλλιέργειες και με δεδομένες τέλος τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών για αυτό, σας ζητάμε να αποσύρετε το εν λόγω νομοσχέδιο, ώστε να προχωρήσει η σύνταξη του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού και κατόπιν το Ειδικό Χωροταξικό για τις υδατοκαλλιέργειες και φυσικά μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση.

Μετά την γενική αυτή τοποθέτηση μας, για το θέμα που έχει αναστατώσει την τοπική μας κοινωνία, σας επισυνάπτουμε για ιδία χρήση επιστολή, όπου ως τεχνοκράτης που είστε, με λεπτομέρεια και τεχνοκρατικά και εκ μέρους μας, σας απαντάμε σε ένα – ένα, σε όσα αναληθή αναφέρατε εντός της Ελληνικής Βουλής στην απάντηση σας προς την κα Σακοράφα.

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΔΗΜΟΥ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ Π.Ο.Α.Υ ΕΧΙΝΑΔΩΝ ΝΗΣΩΝ ΚΑΙ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ