Άρθρο του Θ. Μωραΐτη στο Documento: Οι ψευδαισθήσεις τελείωσαν – η πραγματικότητα ήρθε

Έκλεισε ο πρώτος κύκλος διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και τα πράγματα έχουν πλέον ξεκαθαρίσει:

Η ταξική μεροληψία, οι νεοφιλελεύθερες προτεραιότητες, αλλά και η τεράστια συνάφειά της με τη διαπλοκή, ηγεμονεύουν σε κάθε της νομοθετική πρωτοβουλία. 

Δεν κρατά καν τα προσχήματα στις σχέσεις της με υπόδικους επιχειρηματίες και τραπεζίτες. Και, προφανώς, δεν έχει καμία πρόθεση να στηρίξει τη μεσαία τάξη, τη μεσαία και μικρή επιχειρηματικότητα, τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους συνταξιούχους ή τους ελεύθερους επαγγελματίες. 

Το προεκλογικό της αφήγημα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος: Οι «νέες και καλές δουλειές» αντικαταστάθηκαν από το αρνητικό ρεκόρ 18ετίας του Οκτωβρίου, όταν χάθηκαν 125.668 θέσεις εργασίας. Η «αναπτυξιακή της δεινότητα» ακυρώθηκε από το Αναπτυξιακό Πολυνομοσχέδιο, το τέλος «στην υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης» χάθηκε κάπου στις διατάξεις του Φορολογικού Νομοσχεδίου, ενώ η αριστεία και η αξιοκρατία «μετακόμισαν» επιτελικού κράτους και… Διαματάρη γωνία.

Με το Αναπτυξιακό Πολυνομοσχέδιο, οι «γκουρού» των επενδύσεων της κυβέρνησης κονιορτοποίησαν θεμελιώδη εργασιακά κεκτημένα. Στήριξαν φωτογραφικά επιχειρηματικούς τομείς με μικρή αναπτυξιακή δυναμική -τα delivery φαγητού, τις εξορύξεις, τα ΜΜΕ- ως χατίρι σε φίλους και γνωστούς. Άφησαν εκτός κάδρου τη μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα, το 95% της ελληνικής οικονομίας, που παρέχει 6 από τις 10 θέσεις εργασίας. 

Ο Άγιος Βασίλης ήρθε νωρίτερα φέτος με το Φορολογικό Νομοσχέδιο, για τις μεγάλες, κερδοφόρες επιχειρήσεις και τα πολύ υψηλά εισοδήματα, φέρνοντάς τους γενναιόδωρες φοροελαφρύνσεις. «Ξέχασε», όμως, τη  μεσαία τάξη, η οποία σίγουρα δε συγκλονίστηκε από τις αναιμικές μειώσεις. Υπήρξαν, βέβαια, και κοινωνικές ομάδες που επιβαρύνθηκαν αδίκως μ’ αυτό το νομοσχέδιο. Οι αγρότες ήταν μία από αυτές.

Φυσικά, η ταξική μεροληψία δε θα μπορούσε να κρυφτεί ούτε από το «δακτυλικό αποτύπωμα» της κυβέρνησης: τον Προϋπολογισμό. Όπως φάνηκε, η Νέα Δημοκρατία «ξέχασε» τις προεκλογικές της εξαγγελίες για αύξηση του κατώτατου μισθού. Οι Έλληνες φορολογούμενοι θα πληρώσουν 323 εκατ. ευρώ περισσότερη φορολογία, για να «ελαφρυνθούν» οι περίπου 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας.  Την ίδια στιγμή που δρομολογήθηκε η περικοπή 37 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων, διατέθηκαν 700 εκατ. ευρώ για τη μείωση των φόρων, κατά προτεραιότητα στις επιχειρήσεις και τα μερίσματα που αυτές διανέμουν. Ο Προϋπολογισμός δεν ήταν μόνο αντικοινωνικός και αντιλαϊκός: ήταν και αντιαναπτυξιακός. Γιατί η κυβέρνηση μερίμνησε για τους κολοσσούς και τις επιχειρήσεις με κέρδη πάνω από 2,5 έως 3 εκατ. ευρώ.- όχι για το σύνολο της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Η μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα, ο αιμοδότης της ελληνικής οικονομίας, έμεινε ξανά «εκτός» των προτεραιοτήτων της κι αφέθηκε βορά στο νόμο της ζούγκλας. Εάν ενδιαφερόταν πραγματικά να δώσει ουσιαστική αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία, η μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα έπρεπε να παίζει πρωταρχικό ρόλο σε κάθε νομοθέτηση. 

Είναι ξεκάθαρο πως ακολουθείται ένα οικονομικό μοντέλο, βγαλμένο απ’ το μπαούλο των πολιτικών που μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού. 

Είναι –συνολικά- ένα σχέδιο που μυρίζει ναφθαλίνη: ίδια πρόσωπα, συμφωνίες για διορισμό κάτω απ’ το τραπέζι, κομματάρχες της ομογένειας, πέτσινα πτυχία, οικονομία της διάχυσης και «μοντέλο Αλογοσκούφη». 

Και δε μιλάμε πλέον για «δείγματα γραφής», αλλά για απτές αποδείξεις. 

Δεν είμαστε πια -ούτε εμείς ούτε κι ο Ελληνικός λαός- στο στάδιο της «χαριστικής αναμονής». Η πολιτικές και οι ταξικές προτιμήσεις της κυβέρνησης έχουν αποκαλυφθεί και, για να λέμε την αλήθεια, δεν κάνει καμία προσπάθεια να τις κρύψει. 

Οι ψευδαισθήσεις τελείωσαν και η πραγματικότητα ήρθε. 

Κι από την πραγματικότητα δεν κρύβεται κανείς και τίποτα, ακόμα κι αν διαθέτει μιντιακή ηγεμονία.