O αρχιμ. Βενέδικτος Πετράκης από Αγρίνιο στην Πάτρα: Ανέστησε την ευεργέτιδά του για να κοινωνήσει!

O αρχιμ. Βενέδικτος Πετράκης (†8 Σεπτεμβρίου 1961) ανέπτυξε μια θαυμαστή ποιμαντική δραστηριότητα στην Ι. Μητρόπολι Αιτωλοακαρνανίας και ιδιαίτερα στο Αγρίνιο. Πολλά πνευματικά αναστήματα της περιοχής αυτής είναι καρποί της πολυετούς συστηματικής εργασίας και της φλογερής αγάπης του για τον Θεό και τον πλησίον.

Στα νεανικά του προπαντός χρόνια τον βοήθησε οικονομικά μια ευλαβής κυρία από την Πάτρα, η Μελπομένη Μπουλμπασάκου. Με τη συμπαράστασή της μπόρεσε να σπουδάση Θεολογία.

Κάποτε, όταν σαν ώριμος ιεροκήρυξ άπλωνε τη δράση του σε όλη την Αιτωλοακαρνανία, έλαβε ένα τηλεφώνημα, που του γνωστοποιούσε ότι η ευεργέτιδά του βρισκόταν στα τελευταία της και τον καλούσε για να την κοινωνήση. Αμέσως ο π. Βενέδικτος πήρε ένα ταξί και έσπευσε στην Πάτρα, στο σπίτι της. Φθάνοντας όμως στις σκάλες, συναντά έναν ιεροδιάκονο που πήγε προηγουμένως να την κοινωνήση και κείνη τη στιγμή έφευγε.

– Την κοινώνησες; τον ρωτά.

– Δεν πρόλαβα, πάτερ. Απέθανε!…

– Έλα μαζί μου.

Μπήκαν μαζί στο δωμάτιο της νεκρής. Ήταν γεμάτο από ευλαβείς χριστιανούς. Λέει ο π. Βενέδικτος:

– Γονατίστε όλοι και προσευχηθείτε!

Γονατίζει και ο ίδιος… Ύστερα με το δεξί του χέρι πιάνει το χέρι της και με το αριστερό αγγίζει το μέτωπό της, και της φωνάζει:

– Μελπομένη… Μελπομένη… Ο Βενέδικτος είμαι. Ήρθα να σε κοινωνήσω.

Και ω του θαύματος! Συνήλθε, γύρισε στη ζωή! Άνοιξε ελάχιστα το στόμα της και την κοινώνησε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Της έδωσε μετά κρασί, λέγοντάς της:

– Πιες το.

Και το ήπιε… Μετά και νερό, και το κατάπιε… Μετά της λέει:

– Κοιμήσου τώρα και καλή αντάμωση στη βασιλεία των ουρανών.

Απευθύνεται έπειτα στόν διάκονο:

-Δεν σου είπα, αδελφέ, ότι δεν πέθανε;

Και απευθυνόμενος σε όλους τους παρευρισκομένους είπε:

– Να μην πείτε σε κανένα τίποτε από αυτά που είδατε σήμερα, πριν από τον θάνατό μου.

Από το βιβλίο του αρχιμανδρίτη Σπυρίδωνος Ξένου, Ένας σύγχρονος Άγιος, π. Βενέδικτος Πετράκης. Το πιο πάνω απόσπασμα αναδημοσιεύεται στο βιβλίο Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, τόμος β’, (έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου)

simeiakairwn