Μένουμε Ελλάδα, βγαίνουμε έξω: Αφιέρωμα στο Μεσολόγγι- Κυριακή, στις 20:00, στην ΕΡΤ2

Το Μεσολόγγι ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές αποστολές του «Μένουμε Ελλάδα» – απ” όλες τις απόψεις – και σίγουρα επιβεβαίωσε την υποψία μου ότι, αυτός ο τόπος έχει πολλές κρυμμένες ομορφιές και επιπλέον, μου αποκάλυψε πολλούς και ενδιαφέροντες ανθρώπους!

 

Όπως, για παράδειγμα, τον σπουδαίο φωτογράφο Βασίλη Αρτίκο, μέσα από τη ματιά του οποίου, είδα το «φωτογραφικό» Μεσολόγγι, αυτό που κάθε μεγάλος σκηνοθέτης θα ήθελε να χρησιμοποιήσει ως καμβά ταινίας.

 

«Τυλιγμένοι» στα δίχτυα της λιμνοθάλασσας, γοητεύτηκα παρατηρώντας τους μόνιμους και περαστικούς κατοίκους της, τα χιλιάδες πουλιά που συνθέτουν την ξακουστή ορνιθοπανίδα του Μεσολογγίου. Παρέα με τον ορνιθολόγο Γιάννη Ρουσόπουλο κάναμε παρατήρηση πουλιών και έμαθα αρκετά μικρά μυστικά για τη ζωή των φτερωτών μας φίλων.

Δεν έμεινα όμως εκεί: Κωπηλάτησα στη λίμνη, παρέα με τον έφορο του Ναυτικού Ομίλου Μεσολογγίου Μάκη Κοτσίρη και τα παιδιά του ομίλου – ναι, έγινα κι εγώ για λίγο μικρό παιδί!

 

Και μετά – φυσικά – οι γεύσεις… Το συναρπαστικό αυγοτάραχο, η φυσική ντόπα, το «βιάγκρα» της θάλασσας, όπως το λένε οι ντόπιοι και ο Πέτρος Παραγιός, που με μύησε στα μυστικά της ιστορίας και της παρασκευής του εκλεκτού εδέσματος. Η γεύση του αυγοτάραχου είναι ακόμα στην άκρη της γλώσσας μου…!

Όσο για τον Παντελή Τρικενέ, την «ψυχή» του ομώνυμου ποτοποιϊου στην καρδιά της πόλης… Πραγματικά, ευχόμουν να είχα μια ολόκληρη μέρα να αφιερώσω στον αφημένο στην αυθεντικότητά του χώρο, να μου αφηγείται ατελείωτες ιστορίες από τη ζωή στο Μεσολόγγι, με το χιούμορ και τον σαρκασμό που τον διακρίνει, συντροφιά πάντα με λίγο από το ουζάκι του…

 

Κι αυτά ήταν μόνο λίγα από τα πράγματα που κάναμε στο διήμερο της αποστολής… Γνώρισα δραστήριους νέους που επέστρεψαν στο Μεσολόγγι για να επιχειρήσουν στον τόπο τους και να προσφέρουν στην πολιτιστική ζωή της πόλης, περιηγήθηκα στο Αιτωλικό, την μικρή «Βενετία» όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, περπάτησα στον κήπο των Ηρώων και αισθάνθηκα την ιερότητα του Μεσολογγίου.

Και βέβαια, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον Θωμά, την Αλτάνη και την Ξένια, τους «τρεις σωματοφύλακες» ή αλλιώς, τους συμμαθητές μου στον Βασίλη Αρτίκο οι οποίοι απεδείχθησαν τρομεροί συνοδοιπόροι και φίλοι πλέον!