Στήριξη της Δημόσιας και Δωρεάν Υγείας στη Δυτική Ελλάδα.Όχι στην μεταφορά αρμοδιοτήτων υγείας στις Περιφέρειες.

Η κατάσταση στη υγεία έχει αγγίξει τα όρια της πλήρους αποδιάρθρωσης με μόνα στηρίγματα την υπερπροσπάθεια που καταβάλει το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων, των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων δομών υγείας. Όπως αναφέρθηκε στη Συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας στις 6/7 από πολλούς φορείς υγείας που συμμετείχαν, η αποδιάρθρωση αυτή κορυφώθηκε τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, έχοντας όμως ξεκινήσει από την πολιτική των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των περικοπών των δημοσίων δαπανών που εφαρμόστηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.  Η κυρίαρχη κατεύθυνση των προηγούμενων κυβερνήσεων και της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εφαρμόζοντας τις δεσμεύσεις των μνημονίων αλλά και τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των συμφερόντων στον χώρο της ιδιωτικής υγείας, επιβάλει την περικοπή των δημόσιων δαπανών για την υγεία και τον περιορισμό του ΕΣΥ και την περαιτέρω αύξηση της ιδιωτικής δαπάνης για την υγεία (3,5% του ΑΕΠ φέτος!).

Η χρόνια υποβάθμιση δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα λειτουργίας των Δημόσιων Νοσοκομείων στην Δυτική Ελλάδα με κλειστές κλινικές, αδυναμία εκτέλεσης εφημεριών, πολλές ελλείψεις σε ειδικότητες γιατρών (146 κενές θέσεις μόνο στην Αχαΐα), νοσηλευτές, παραϊατρικό και διοικητικό προσωπικό. Τα προβλήματα στην υγεία, όπως αποτυπώθηκε στη σύσκεψη, εντοπίζονται κυρίως α) στην έλλειψη μόνιμου αλλά και ειδικευόμενου ιατρικού προσωπικού και άλλων κλάδων, στην απουσία μόνιμων προσλήψεων, και στην πρόσληψη ελάχιστου επικουρικού προσωπικού β) στην αποδιάρθρωση του συστήματος δημόσιας, δωρεάν Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με την υποβάθμιση-διάλυση του ΠΕΔΥ και την πλημμελή στελέχωση των Κέντρων Υγείας με αποτέλεσμα την υπερφόρτωση των νοσοκομειακών μονάδων, γ) στην συνένωση νοσοκομειακών μονάδων ανά νομό που έχει ως αποτέλεσμα την διαρκή μετακίνηση προσωπικού και την μη αυτοτέλεια-επάρκεια για καμία μονάδα εν τέλει, δ) στην μη επικαιροποίηση των οργανισμών των νοσοκομείων ώστε να ανταποκρίνονται στον αυξημένο αριθμό κλινών και να εντοπίζονται οι πραγματικές ανάγκες σε προσωπικό, ε) στις ελλείψεις στις ΜΕΘ, και σε κτηριακό και υλικοτεχνικό εξοπλισμό, στ) στην κατάρρευση του ΕΟΠΥΥ και τη μη δυνατότητα πληρωμής προμηθευτών, γιατρών, φαρμακοποιών, και άλλα σοβαρά προβλήματα.

Ωστόσο η λύση στο πρόβλημα υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης και αποδιάρθρωσης δεν είναι η υπαγωγή του συστήματος υγείας στις Καλλικρατικές Περιφέρειες! Τροποποιώντας την αρχική εισήγηση, η πλειοψηφούσα παράταξη Κατσιφάρα προσέθεσε ως βασικό αίτημα της απόφασης την εφαρμογή του άρθρου 186 του Καλλικράτη για την μεταφορά των αρμοδιοτήτων των Υγειονομικών Περιφερειών στις Περιφέρειες. Η Αριστερή Παρέμβαση-Αντικαπιταλιστική Κίνηση στη Δυτική Ελλάδα καταψήφισε αυτή την πρόταση γιατί θα συμβάλει στην περαιτέρω αποδιάρθρωση και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας. Η προσπάθεια να περάσουν οι δαπάνες και η διαχείριση της δημόσιας υγείας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση συνάδει με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς του Ν 4368/2016, όπου προβλέπεται η δυνατότητα κάλυψης δαπανών των δομών υγείας από τους ΟΤΑ. Η υπαγωγή αυτή σε συνδυασμό με την αυστηρή περικοπή των δαπανών και οικονομική επιτήρηση των ΟΤΑ από το Παρατηρητήριο θα αποτελέσει άλλοθι για ακόμα μεγαλύτερη περιστολή των δαπανών για την υγεία. Ο ρόλος των Καλλικρατικών Περιφερειών στην εφαρμογή των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η βασική τους χρηματοδότηση από κοινοτικά προγράμματα (ΕΣΠΑ και άλλα) θα σημάνει την εξάρτηση των πόρων υγείας κυρίως από επιδοτήσεις καθώς και την εδραίωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (συμβάσεων) στο δημόσιο σύστημα υγείας. Η δυνατότητα διεκδίκησης μόνιμων προσλήψεων προσωπικού μέσω Περιφερειών έχει αποδειχθεί πολύ περιορισμένη. Η μετάβαση αυτή θα επιταχύνει την παράδοση λειτουργιών της δημόσιας υγείας στον ιδιωτικό τομέα, μέσω συμβάσεων, εργολαβιών, παραχώρησης υποδομών κλπ. μέθοδο με την οποία εκτελούνται και τα περισσότερα έργα της Περιφέρειας, ως άλλοθι για να καλυφθούν τα υφιστάμενα και μελλοντικά κενά, αλλά και με τη λογική του μικρού κόστους και της «βιωσιμότητας» των μονάδων υγείας ενάντια στις ανάγκες του πληθυσμού των απομονωμένων περιοχών, των ανασφάλιστων, των κοινωνικά αποκλεισμένων.

Η υγεία είναι δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό. Η σημερινή δεινή κατάσταση δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για την συρρίκνωση και περαιτέρω ιδιωτικοποίηση ενός αγαθού που πρέπει να παρέχεται ισότιμα και δωρεάν σε όλες και όλους. Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην υγεία, των κατοίκων των υποβαθμισμένων υγειονομικά περιοχών, των ασφαλισμένων και των ανασφάλιστων μπορούν να πιέσουν για την αύξηση του κρατικού προϋπολογισμού για την υγεία, την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού πανελλαδικά, τον κεντρικό σχεδιασμό και αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και της πρόληψης, την αποκατάσταση λειτουργίας των νοσοκομείων, την δωρεάν παροχή φαρμάκων σε κάθε ασθενή. Ιδίως στο σημερινό τοπίο της εφαρμογής του Τρίτου Μνημονίου και του αυτόματου «κόφτη» δημοσίων δαπανών, η αναβάθμιση του συστήματος υγείας συνδέεται μόνο με τον αγώνα και την ρήξη απέναντι στις πολιτικές του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κυβέρνησης.