Δεκαεννέα Αιτωλικιώτες έτρεξαν στον 37ο Μαραθώνιο της Αθήνας

Το Αιτωλικό, είναι μια μικρή κουκίδα στο παγκόσμιο χάρτη και όμως μέσα σε αυτή υπάρχει μια κοιτίδα αθλητικής υγείας, ένα εκκολαπτήριο θα το έλεγα, παραγωγής γνήσιων αθλητικών ταλέντων, που τα τελευταία χρόνια με τις επιδώσεις τους πάψαμε να λέμε ότι ήταν τυχαίο, ή σύμπτωση.

Ο αριθμός των αθλητών – μαραθωνοδρόμων, που τερματίζουν στο ποιο δύσκολο Μαραθώνιο του κόσμου (γι αυτό ονομάζεται και ο αυθεντικός), χρόνο με το χρόνο πολλαπλασιάζεται και αυτό το οφείλουμε σε ένα μεγάλο ποσοστό σε αυτό το αθλητικό οργανισμό – γυμναστήριο – εκκολαπτήριο, που γεννά και παράγει γνήσια αθλητικά ταλέντα και βρίσκεται στο Αιτωλικό.

Τελικά αυτό δεν είναι γυμναστήριο, αλλά μαιευτήριο!

Νους υγιής εν σώματι υγιεί
(Έκφραση από ποίημα του σατιρικού ποιητή Γιουβενάλη)

Και επειδή όπως γνωρίζετε την στιγμή που τρέχεις δεν είναι δυνατόν και να μιλάς, ή να κουτσομπολεύεις, τα παιδιά αυτά έχουν επινοήσει κώδικες επικοινωνίας, ένα δικό τους γλωσσάρι. Ακούς λοιπόν, για Περπατοτρέξιμο, Διαλειμματική, Ανηφόρες, Ανοίγματα, Ρεπό, Πρηνισμός, Εργομέτρηση, Γαλακτικό οξύ, αναερόβιο Κατώφλι, Αρνητικό Split, Λαγός, Συντρέχτης, Χάμστερ, Τρένο, Πύραυλος, Tαπερινγκ, Παγοθεραπεία, Μαύρα νύχια, Γαλακτώνω, Τοίχος, Κάψιμο, Παλμογράφος, Μπαφάκι, (Οπ! σας έπιασα να χαμογελάτε πονηρά, μη πάει ο νους σας στο κακό είναι το αξεσουάρ φουλάρι, κασκόλ, καπέλο, στέκα, μπαντάνα), Ηλεκτρολύτες, Τζελάκι, Συμπιεστικά, Υδατανθράκωση, Elit, Easy run, Tempo run, Fartler, PB (Personal Best), Long Run, Recovery Run, Barefoot, Pace, VO2 Μax, Trail, Ultra, Bib, Garmin.

Τελικά αυτό δεν είναι γυμναστήριο, αλλά φροντιστήριο!

Αυτά τα παιδιά με την καθοδήγηση του κόουτς Αλέξανδρου, μαθαίνουν πως να φροντίζουν και να θεραπεύουν τις πληγές τους, δηλαδή τους τραυματισμούς τους, που σας διαβεβαιώνω δυστυχώς είναι αρκετοί και με αρκετό κόστος. Εκεί λοιπόν ακούνε για το δικέφαλο, τρικέφαλο, τετρακέφαλο, για την λαγονοκνημιαία ταινία, για τους προσαγωγούς, για τον μηνίσκο, για τον Αχίλλειο τένοντα, για τους συνδέσμους, για την πελματιαία απονευρωσίτιδα, για την φλεγμονή της ποδοκνημικής, όλα αυτά είναι ‘’εξαρτήματα’’ μόνο από τα πόδια τους και δυστυχώς δεν υπάρχουν ανταλλακτικά και όταν κτυπήσει την πόρτα το κακό, εκτός από τα έξοδα χρειάζεται πολύ καλή αγωγή, διατροφή, ξεκούραση, υποστήριξη και μεγάλη υπομονή, μιλάμε για πολύ μεγάλη υπομονή, γιατί αυτά τα παιδιά νιώθουν σαν θηρία στο κλουβί τους.

Τελικά αυτό δεν είναι γυμναστήριο, αλλά το Κ.Α.Τ. (Κέντρο Αποκατάστασης Τραυμάτων)!

Για να καταφέρει κάποιος να συμμετέχει και να τερματίσει ένα μαραθώνιο, χρειάζεται πολλές θυσίες, μα πάρα πολλές, έξοδα (μόνο και μόνο η απλή συμμετοχή κοστίζει 45 ευρώ), ταξίδι, ξενοδοχείο, φαγητό, τζελ, ηλεκτρολύτες, ειδικά ρούχα και φυσικά παπούτσια running, το πιο φτηνό 100 ευρώ.

Και πάμε στις πραγματικές θυσίες. Η προετοιμασία ενός αθλητή μεγάλων αποστάσεων, όπως είναι ένας μαραθώνιος των 42.195 μέτρων, απαιτεί μια τρίμηνη τουλάχιστον προετοιμασία για μια αξιοπρεπή συμμετοχή, που αποτελείται από 400-450 χλμ τρέξιμο, 4-5 φορές την εβδομάδα, ενδυνάμωση κορμού, γυμναστική, αποθεραπεία, άντε και μια μέρα ξεκούραση. Τώρα αν νομίζετε, ότι αυτά φτάνουν μάλλον είστε γελασμένοι. Θα πρέπει στο διάστημα αυτό να έχουν ειδική μεταχείριση από τους δικούς τους ανθρώπους, όποιοι και να είναι αυτοί (αγάπη, στοργή, φροντίδα, αφοσίωση για το στόχο, μασάζ, ειδική διατροφή από υδατάνθρακες και πρωτεΐνη, συναισθηματική και ψυχολογική υποστήριξη) κ.λπ. Αχ Θεέ μου, τι είναι αυτά που γράφω;

Σας περιγράφω τώρα μια καθημερινή προπόνηση για να σας βάλω στο πνεύμα. 20 χλμ τρέξιμο, Long Run το λένε, αφού έχει προηγηθεί ζέσταμα 10 λεπτά με διατάσεις, καθοδήγηση από τον κόουτς και ξεκινάμε, δυτικά γιοφύρια παραλιακά πάμε προς Αστροβίτσα, ο ήλιος αρχίζει να δύει μέσα στην αγκαλιά της λιμνοθάλασσας. Η ζέστη και η υγρασία του Αιτωλικού ανυπόφορη, όπως και η ανηφόρα της Αγιαπαρασκευούλας, βοήθειά μας. Ο ιδρώτας και αυτός ανυπόφορος, έχει κάνει την λεπτή συνθετική φανέλα βαριά σχεδόν μάλλινη, μετά από δυο ώρες περίπου νομίζουν ότι τελειώνει το μαρτύριο, αλλά φευ (αγαπητοί μου αναγνώστες βλέπω στο πρόσωπό σας μια ζωγραφισμένη κούραση συμβαίνει κάτι); Ο κόουτς τους καλεί στο χώρο που γυμνάζονται για την περεταίρω αποθεραπεία, αλλά είναι τουλάχιστον μισή ώρα γυμναστική. Ο ιδρώτας πλέον αρχίζει να διαχωρίζει τη θέση του από τα σώματα των αθλητών και να αράζει στο πάτωμα δημιουργώντας μια μικρή λίμνη. Ο Άλεξ ατάραχος τους εξηγεί με επιστημονικό τρόπο και λόγο (πανεπιστήμιο τελείωσε το παιδί), ότι τη σύνθεση της μικρής λίμνης αποτελείται από Κάλιο και Νάτριο, σημαντικά στοιχεία για την υγεία των μυών, αλλά αντιλαμβανόμενος την ζωγραφισμένη ανησυχία στα πρόσωπα τους, τους ¨εμψυχώνει¨ αναφέροντας ότι και η γιαγιά του η ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙΑ έφυγε από έλλειψη καλίου (κυρά Μαρία μας λείπεις πολύ)! Εκεί λοιπόν αρχίζει η ολική κατάρρευση και ένας βουβός διάλογος, χωρίς να ανοίγει καν στόμα. Πρώτη και καλύτερη η Όλγα σκέφτεται, ¨εδώ πεθαίνω και έχω στο σπίτι ένα σιδέρωμααααα άστα να πάνε¨. Η Αμαλία απαντά ¨εγώ να δεις, πλυντήριο, μαγείρεμα, διάβασμα¨. Την εκκωφαντική σιωπή σπάει η άφωνη έκφραση του iron man Κώστα, ¨δεν ξέρω τι λέτε, αλλά σπίτι με περιμένει παντόφλα, ξέχασα να πάρω τα παιδιά από το μάθημα¨.

Σε αυτή την κατάσταση αυτά τα παιδιά, δεν νιώθουν τίποτα, δεν αισθάνονται τίποτα, δεν πιστεύουν σε τίποτα πάρα μόνο σε ένα πράγμα, ελπίζουν να ακουστεί η σφυρίχτρα από το στόμα του Αλέξανδρου που θα σημάνει και το τέλος (που είσαι Καζαντζάκη να με δεις τι γράφω)!

Τελικά αυτό δεν είναι γυμναστήριο, αλλά το 34^ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ!

Η όμορφη αυτή περιπέτεια τελειώνει με ένα καλό λόγο, έτσι για παρηγοριά.

Παιδιά και να μη ξεχνάτε “τα αγαθά κόποις κτώνται” (η φράση αυτή ανήκει στο Αρχαίο φιλόσοφο Αριστοτέλη). Αλλά τι περιμένει κανείς από παιδί με μάνα Δασκάλα και γιαγιά καθηγήτρια. Τι άλλο θα έλεγε; Εδώ θα συμφωνήσω όμως απόλυτα, έτσι είναι.

Για να τα βγάλεις πέρα με το θηρίο, (βλέπε ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ), χρειάζεσαι 3 βασικές παραμέτρους

1: ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ 2: ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ 3: ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ

Αυτή λοιπόν είναι μια καθημερινή μέρα προπόνησης (φανταστική βεβαίως – βεβαίως, που όμως δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα).

Το απόγευμα της επομένης μέρας τσουκ πάλι εκεί, πως θέλετε να το πούμε αυτό τρέλα, εθισμό, ψυχισμό, συνήθεια, αγάπη για αυτό που κάνουν, βίτσιο; Μην το ψάχνετε και δεν χρειάζεται να πάρετε βοήθεια για την απάντηση σας. Το μαρτυράω εγώ: είναι όλα αυτά μαζί.

Τελικά αυτό δεν είναι γυμναστήριο, αλλά ψυχοθεραπευτήριο!

Τώρα ας πάμε αρκετά χρόνια πίσω, να δούμε τους πρώτους του δρομικού κινήματος στο Αιτωλικό, για να ξαναθυμηθούν οι παλιοί και να γνωρίσουν οι νεότεροι. Πρωτοπόρος και ο καλύτερος, ήταν ο ξυπόλητος πρίγκιπας, ο ΜΑΚΟΣ ΚΑΣΤΑΝΑΣ που τόλμησε στα μέσα της δεκαετίας του 60 (με τη μεγάλη φτώχια και τη ολίγη δημοκρατία), να βγει από τα στενά πλαίσια των γιοφυριών να πάει να τρέξει σε άλλες πολιτείες, φορώντας σορτσάκι άκουσον – άκουσον, μαύρο σώβρακο με λάστιχο στη μέση δηλαδή, για το ξυπόλητος δεν χρειάζεται ανάλυση. ΑΡΧΟΝΤΑ τα σέβη μου! Ο ΜΑΚΗΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΑΣ, επίσης του οφείλουμε πολλά, έδωσε μια άλλη διάσταση στην έννοια και στη λέξη τρέχω και είναι ο ποιο δημοφιλής και αναγνωρίσιμος αθλητής μεγάλων αποστάσεων του τόπου μας αλλά……….., γεια σου ΜΑΚΑΡΕ. Ο συγχωρεμένος ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΥΚΑΣ, ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΛΑΚΑΣ, μερικοί κάτι αναφέρουν και για τον ΑΡΙΣΤΟ δεν το σχολιάζω, αλλά το προσπερνώ ευχάριστα. Πρέπει να κάνουμε και μια αναφορά στο Μεσολογγίτη μεγάλο γυμναστή τον ΤΑΚΗ ΜΑΤΖΟΥΡΑΤΟ, το Αιτωλικό του χρωστά πολλά. Δάσκαλε χρόνια πολλά να έχεις.

Αγαπητοί μου, μέχρι τώρα νομίζω ότι τα έχουμε πάει καλά, ενημερωθήκατε, γελάσατε, προβληματιστήκατε, συγκινηθήκατε, τώρα ήρθε η ώρα να σοβαρευθούμε και να πάμε στην ουσία του θέματος.

Κύριε Δήμαρχε, πρόεδρε του τοπικού Διαμερίσματος, αγαπητοί μου συμπατριώτες, τελικά αυτά τα παιδιά μήπως θέλουν να μας πουν κάτι και εμείς κωφεύουμε; Μήπως ήρθε η στιγμή να τα προσεγγίσουμε, να τα ρωτήσουμε πως μπορούμε να τα βοηθήσουμε; Τι νιώθουν τη στιγμή που τρέχουν τα 42 χλμ.; Τι αισθάνονται; Οι πιο τολμηροί να τα ακουμπήσουν, να δουν αν είναι πραγματικοί άνθρωποι; Προσοχή να σημειώσω, ότι μέχρι τώρα δεν έχουν ζητήσει τίποτα, παρόλο που έχουν προσφέρει πολλά.

Ως πρεσβύτερος, παίρνω την πρωτοβουλία να κάνω δυο προτάσεις υλοποιήσιμες και πάνω από όλα ανθρώπινες.

Κύριε Δήμαρχε, αγαπητέ Κώστα, όπως θυμάσαι, στα γυμνασιακά μας χρόνια στο χώρο που λέγεται ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ, γινότανε αγώνες στίβου, διασυλλογικοί, περιφερειακοί, μαθητικοί, γυμναστικές επιδείξεις κλπ, γι αυτό το λόγο ονομάζεται στάδιο και όχι γήπεδο. Τότε είχε γραμμές με διαδρόμους, έστω με καρβουνόσκονη, τώρα δεν έχει τίποτα, ή μάλλον κάνω λάθος, έχει ζοχούς ραδίκια, βρωμιές, μπάζα και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείτε να τους κάνετε (και είμαι πολύ σίγουρος ότι μπορείτε και θέλετε), είναι να τους φτιάξετε το στίβο με πλαστικό τάπητα και σύγχρονα κουλουάρ για να μπορούν να κάνουν εκεί την προπόνηση τους, τις διαλλειματικές, τα ανοίγματα, το τεστ Κούπερ, χωρίς εμπόδια και πάνω από όλα χωρίς τραυματισμούς.

Το αν θα το εντάξετε στο πρόγραμμα, Φιλόδημος 2, ή 3, ή μέσω του ΕΣΠΑ, ή μέσω της Περιφέρειας, ή και της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, νομίζω δεν παίζει και πολύ ρόλο. Το μόνο που θέλουμε είναι να γίνει το έργο. Τώρα αν θέλετε να κερδίσετε τις εντυπώσεις και βάλετε και προβολείς, ε καλά τότε !!!!……..

Το δεύτερο που θα σε παρακαλούσα, είναι να κάνεις μια συνάντηση με αυτά τα παιδιά, δεν χρειάζονται ειδικές τιμητικές εκδηλώσεις (το σκρίνιο και η βιβλιοθήκη τους είναι γεμάτα από κύπελα – μετάλλια, άσε που σκονίζονται και εύκολα). Μια απλή συνάντηση για ένα καφέ, να τα γνωρίσεις. Σου το λέω αξίζει το κόπο, θα εκπλαγείς από την παιδεία και το επίπεδο τους (το φροντιστήριο που λέγαμε). Να τα ρωτήσεις, να μοιραστείς μαζί τους τις αγωνίες τους, τα όνειρά τους, τα θέλω τους, μόνο σε παρακαλώ μη προσπαθήσεις να βρεις το σφυγμό τους διότι πάσχουν όλα τους από μια ασθένεια που λέγεται βραδυκαρδία (το κέρδος από τον αθλητισμό). Η καρδούλα τους κτυπά όπως και όποτε θέλουν αυτά.

Δεν έχω τι άλλο να γράψω για αυτά τα παιδιά και συγνώμη που επαναλαμβάνω συνέχεια τη λέξη παιδιά, είναι ΑΘΛΗΤΕΣ – ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ και είμαστε συναθλητές, αλλά το κυριότερο είναι παιδιά όλων μας.

Προσοχή: είναι ο καθαρός χρόνος μας.

 

ΑΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚ. ΓΑΛΑΝΗΣ
ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΔΡΟΜΕΙΣ