Δεν υπάρχει κράτος! …ή μήπως υπάρχει;;; Ιδού η απορία!

Αν κάποιος μας έλεγε ένα μήνα πριν ότι το κράτος το ελληνικό, αυτό που χρόνια ολόκληρα αποκαλούμε «ελλαδιστάν», «μπανανία» και… άλλα τινά ωραιότατα κοσμητικά, θα μπορούσε να ανταποκριθεί με επάρκεια στη διπλή ταυτόχρονη κρίση του μεταναστευτικού και του κορωνοϊού, …θα γελάγαμε ακόμα!

Είμαστε άλλωστε όλοι εμείς που ποτέ δεν αναγνωρίσαμε σφάλματα και παραλήψεις στις δικές μας ενέργειες, παρά μόνο στο κράτος, στην εκάστοτε κυβέρνηση…σε όλους τους άλλους.

Σίγουρα όχι άδικα πάντα. Διότι πράγματι, ετούτο το κράτος έχει μάθει να κάνει τα εύκολα δύσκολα και να δημιουργεί προβλήματα εκεί που ούτε κατά διάνοια δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.

Όλοι έχουμε αμέτρητα παραδείγματα να δώσουμε, όλοι έχουμε υποστεί τη βαρβαρότητα της κρατικής αναλγησίας.

Ο Βολταίρος έλεγε πως «είναι επικίνδυνο να έχεις δίκιο, όταν η κυβέρνηση έχει άδικο» …και στην ωραία μας χώρα έχουμε μάθει να ζούμε με αυτόν τον κίνδυνο.

Τόσο πολύ, τόσο βαθιά, τόσο έντονα, που αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας, χαραγμένο στο DNA μας.

Βέβαια, συχνότατα ισχύει και το αντίστροφο.

Προφανέστατα και δεν είμαστε εμείς που έχουμε πάντα το δίκαιο, προφανέστατα και ισχύει αυτό που πριν αναφέραμε, ότι δηλαδή ποτέ δεν αναγνωρίσαμε την ατομική μας ευθύνη.

Ατομική ευθύνη!

Η φράση των ημερών! Αυτό που καλούμαστε να ανακαλύψουμε.

Να υπερασπιστούμε.

Να υπηρετήσουμε.

Ένας πολίτης, …κάθε πολίτης πληγωμένος απ’ το κράτος, απ’ τον οποίο έρχεται τώρα το κράτος και του μιλά για «ατομική ευθύνη» και «κοινωνική υπευθυνότητα».

Ε, ναι…Άγνωστες έννοιες

Και μας παραξενεύουν ακόμη περισσότερο, αφού για πρώτη φορά βλέπουμε το «κράτος-μπάχαλο» να είναι μπροστά, να λειτουργεί, να κάνει το καθήκον του με συνέπεια, με σοβαρότητα, με ευθύνη.

Κι ο πολίτης που…όλα τα ξέρει, όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, ο πολίτης που μέχρι χθες μονότονα έλεγε πως «όλοι άχρηστοι είναι» και πως αν αυτός γινόταν για πέντε μόνο μέρες πρωθυπουργός θα έκανε όλα όσα δεν μπόρεσαν οι «ανίκανοι» όλων των κομμάτων, όλων των κυβερνήσεων, όλων των δεκαετιών που πέρασαν, …δυσκολεύεται τώρα να καταλάβει ότι το κράτος δεν είναι εχθρός, ότι δεν θέλει το κακό του, ότι επιτέλους λειτουργεί και λειτουργεί σωστά!

Αυτός είναι και ο λόγος που μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν εννοεί να κλειδωθεί στο σπίτι για δυο εβδομάδες.

Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνει.

Δεν μπορεί!

Δεν το αντέχει…να είναι αυτός εκτός πραγματικότητας και να είναι το κράτος, η κυβέρνηση, η πολιτεία που κάνει το σωστό.

Πάντως, μ’ αυτά και με τ’ άλλα, …ας δούμε και τα θετικά.

Να μας μείνει και κάτι απ’ όλοι αυτή την ταλαιπωρία.

Ευκαιρία είναι να μείνουμε λίγο μόνοι μας και να αναλογιστούμε τη μικρότητά μας.

Σκόνη στον άνεμο είμαστε (που έλεγε και μια κλασσική μπαλάντα της γενιάς μας) και ότι έχουμε χτίσει ως ανθρώπινο είδος μπορεί να το γκρεμίσει απ’ τη μια στιγμή στην άλλη ένας…κορωνοϊός!

Ευκαιρία να γνωρίσουμε τα παιδιά μας, τους δικούς μας ανθρώπους, αυτούς με τους οποίους ζούμε, αλλά ποτέ δεν μιλάμε μαζί τους.

Όχι ουσιαστικά.

Και φυσικά, να κρατήσουμε και τα απλά διδάγματα, όπως π.χ. να πλένουμε τα χέρια μας, να απολυμαίνουμε οι αγρότες τα εργαλεία μας, να κρατάμε τις αποστάσεις στην ουρά.

Διότι αν μετά τον κορωνοϊό δούμε ξανά να είναι ο ένας, όχι κολλητά αλλά καβάλα στον άλλον στην ουρά στην τράπεζα, …ε…., εεεε….!!!

e-ea.gr