Το δηλητήριο της αμφισβήτησης

Τα τελευταία χρόνια μάθαμε με τον οδυνηρότερο τρόπο ότι η αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων μπορεί να συντελέσει καθοριστικά στην παράταση μιας κρίσης και στη διόγκωση του τιμήματος που θα πληρώσουμε.

Ενώ οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι το μόνο τους κριτήριο είναι το καλό του λαού, οι πρακτικές τους συχνά προκαλούν σύγχυση στην κοινή γνώμη και τέτοια αμφισβήτηση σε πρόσωπα και επιλογές, που έχουν ως συνέπεια όχι την εξεύρεση λύσεων αλλά την επιδείνωση των προβλημάτων. Οταν τα κόμματα μονίμως επιχειρούν να παρουσιάσουν τους αντιπάλους τους ως άσχετους («έχετε χάσει την μπάλα»),

άκαρδους και επικίνδυνους, λογικό είναι πολλοί πολίτες να αμφισβητούν τις κυβερνητικές επιλογές, κυρίως όταν η πορεία είναι δύσκολη, και να υποτιμούν τον κίνδυνο. Το ζήσαμε με τα μνημόνια και την πολιτική περιπέτεια που προκάλεσαν, το βλέπουμε τώρα με την πανδημία.

Κατανοητό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να ανεβάζει τους τόνους σήμερα.

Η επιτυχημένη διαχείριση του πρώτου κύματος της COVID-19, που έτυχε ευρύτατης αναγνώρισης εδώ και διεθνώς, δεν επέτρεψε στην αξιωματική αντιπολίτευση να προσδοκά πολιτικά οφέλη από την κριτική της εναντίον της κυβέρνησης. Το δεύτερο κύμα, με τον αυξανόμενο αριθμό κρουσμάτων και θανάτων, με τις ολοένα μεγαλύτερες οικονομικές, κοινωνικές και προσωπικές συνέπειες, προσφέρεται για κερδοσκοπία.

Ο έλεγχος των κυβερνητικών επιλογών και επιδόσεων είναι κρίσιμο στοιχείο του πολιτεύματός μας.

 

Θεμιτή, επίσης, είναι η προβολή άλλης στρατηγικής, εφόσον το κόμμα παρέχει επιχειρήματα, πέρα από υποσχέσεις από τη μια πλευρά και καταστροφολογία από την άλλη.

Οφείλουμε να κρίνουμε κάθε κόμμα από το αν ενδιαφέρεται περισσότερο για το γενικό καλό ή εάν προσβλέπει στη δημιουργία εντυπώσεων και στην καλλιέργεια κλίματος ευρύτερης σύγχυσης και αμφισβήτησης.

Στην οικονομική κρίση, η αμφισβήτηση πολιτικών και οικονομικών επιλογών, χωρίς την ύπαρξη άλλης, αξιόπιστης πρότασης, οδήγησε στον κατακερματισμό του πολιτικού Κέντρου, στην άνοδο περιφερειακών δυνάμεων και σε επιλογές των ψηφοφόρων που στοίχισαν χρόνια, χρήμα και προοπτικές.

Σήμερα, η αμφισβήτηση των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης διευρύνεται για να πιάσει και τους ειδικούς, τους οποίους οι πολίτες εμπιστεύθηκαν πριν από λίγους μήνες. Την ώρα του μεγαλύτερου κινδύνου θα είναι ολέθριο να σπάσει το μέτωπο πολιτείας, επιστημόνων και πολιτών.

Ας αναλογιστεί ο καθένας εάν συμβάλλει στον κοινό αγώνα ή εάν τον υπονομεύει.

Νίκος Κωνσταντάρας

https://www.kathimerini.gr/