Ο Δημήτρης Κουτσούμπας στη συζήτηση για την Συνταγματική Αναθεώρηση

Πολλές φορές στη διάρκεια της συνταγματικής αναθεώρησης και σε αυτή την αναθεωρητική βουλή και στην προηγούμενη, την προτείνουσα βουλή, ακούστηκε από σχεδόν όλα τα κόμματα, ότι το σύνταγμα είναι πεδίο συναινέσεων, συγκλίσεων και ότι η τρέχουσα πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να μένει έξω από αυτό.

Για τα κόμματα, που υπερασπίζονται αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα και ορκίζονται πίστη σε αυτό το αντιλαϊκό σύνταγμα, είναι όντως έτσι. 

Η διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης, παρά τις όποιες υπαρκτές διαφορές τους, που έχουν οπωσδήποτε να κάνουν και με τις καταβολές τους, και με τα ακροατήρια που απευθύνονται, και με τις διάφορες σκοπιμότητες της στιγμής και άλλα, είναι μια διαδικασία σύγκλισης και συναίνεσης, άλλωστε είναι κόμματα ίδιας κοπής.

Οι καβγάδες σε επιμέρους ζητήματα, δε μπορούν να κρύψουν τις συγκλίσεις της Ν.Δ., του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., του ΚΙΝ.ΑΛ., σε μια σειρά κρίσιμα άρθρα. Ανεξάρτητα πώς αυτό θα εκφραστεί στις ψηφοφορίες. 

Συγκλίσεις που αποτυπώνουν και τη συνολικότερη πολιτική στρατηγική τους ταύτιση. Για παράδειγμα, υπήρξε σύμπτωση στο μείζον ζήτημα της αλλαγής της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και της αποσύνδεσης από τη διενέργεια εκλογών. Παρά το γεγονός, ότι δεν τα βρίσκετε στο πώς θα γίνεται η εκλογή, γιατί εκεί υπεισέρχονται και μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Τι εκφράζει όμως η συνολική σύμπτωση; Εκφράζει την κοινή σας επιδίωξη να μην διαταράσσεται για κανένα λόγο η κυβερνητική σταθερότητα, η συνέχεια του κράτους και των κυβερνήσεων, δηλαδή να μη διακόπτεται η άσκηση της κυρίαρχης πολιτικής. 

Είτε εξαιτίας εσωτερικών αντιφάσεων του ίδιου του συστήματος, είτε κάτω και από την πίεση του λαϊκού παράγοντα, του λαϊκού κινήματος.

Υπήρξε, επίσης, σύμπτωση στο ζήτημα των ονομαζόμενων Ανεξαρτήτων Αρχών, που παίζουν ρόλο, περισσότερο ως τροχονόμοι, επιχειρηματικών αλλά και πολιτικών συμφερόντων, αρκετές φορές ως προάγγελοι νέων αντιλαϊκών επιλογών, με βάση το ευρωπαϊκό δίκαιο, αφού αρκετές ούτε στοιχειωδώς δεν μπορούν να εκπληρώσουν το ρόλο για τον οποίο υποτίθεται συστάθηκαν.

Υπήρξε σύμπτωση, μεταξύ σας, να μην καταργηθεί τελείως ο απαράδεκτος νόμος περί ευθύνης υπουργών, που ήταν όμως πάγιο αίτημα. Αφού, παρά τις όποιες βελτιώσεις, εξακολουθεί η βουλή να έχει εισαγγελικές αρμοδιότητες.

Και φυσικά υπήρξε σύμπτωση, όσον αφορά την απόρριψη όλων των προτάσεων του Κ.Κ.Ε. και στην προτείνουσα προηγούμενη και στην σημερινή αναθεωρητική βουλή. Προτάσεις, που είχαν να κάνουν με τη διεύρυνση των λαϊκών, δημοκρατικών δικαιωμάτων, κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, με την κατάργηση των προκλητικών προνομίων των εφοπλιστών, του ξένου κεφαλαίου, με την κατάργηση έστω κάποιων αναχρονισμών που επιβιώνουν στο Σύνταγμα.

Κυρίες και κύριοι, 

Ξέρετε πολύ καλά πως δεν έχουμε αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρχει ένα πραγματικά δημοκρατικό, προοδευτικό σύνταγμα, στο πλαίσιο της σημερινής εξουσίας του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που είναι και η πηγή, η αιτία των δεινών του λαού.

Από τη ΝΔ αυτή η στάση ήταν απολύτως αναμενόμενη. Γιατί απλά εκφράζει τον συντηρητισμό ενός αυθεντικού και παραδοσιακού κόμματος της αστικής τάξης.

Από πού και ως πού όμως είναι προοδευτική η πρόταση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όταν δεν τολμά να αποδεχτεί την κατάργηση της αναχρονιστικής διασύνδεσης και αλληλεξάρτησης κράτους – εκκλησίας , με τον πλήρη διαχωρισμό τους, ο οποίος σε άλλες χώρες έχει συντελεστεί πριν δεκαετίες, ακόμα και πριν ένα αιώνα και βάλε;

Αυτόν βέβαια, τον κάλπικο προοδευτισμό του, τον στηρίζει και τον καλλιεργεί και το ίδιο το αναχρονιστικό ακροδεξιό ιερατείο εντός της συντηρητικής παράταξης της ΝΔ, και εκτός φυσικά αυτής, με τις θέσεις που προβάλει δίνοντας τη δυνατότητα στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να χειραγωγεί έτσι ευκολότερα ριζοσπαστικές δυνάμεις, εν ονόματι αυτού του κάλπικου προοδευτισμού της δήθεν «αριστεροσύνης».

Αλήθεια, από πού και ως που είναι προοδευτική η πρόταση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όταν φτάνει στο σημείο να ξεπατικώνει από το γερμανικό σύνταγμα άρθρα, όπως αυτό για την εποικοδομητική πρόταση δυσπιστίας, που στην ουσία οδηγεί σε κυβερνήσεις μειοψηφίας, και μάλιστα με τη βούλα του Συντάγματος; 

Πρόκειται για πραγματικό μνημείο, μιας ιερής για εσάς, αστικής κυβερνητικής σταθερότητας, στην οποία έχετε προσχωρήσει.

Ακόμη και οι προτάσεις σας για τα κοινωνικά δικαιώματα ή τα δημοψηφίσματα, είναι ψευδεπίγραφες, αφού οι περισσότερες προτάσεις σας, πχ. για τα κοινωνικά δικαιώματα, διαπνέονται από τη λογική των ελάχιστων, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια ακόμα αυτοδιάψευση, και δική σας βεβαίως, και του αστικού συντάγματος, ότι δε μπορεί σε καμία περίπτωση, να εξασφαλίσει αυτό την πραγματική ισότητα.

Αποτελεί πρόκληση για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα τη νεολαία, ότι μία από τις αλλαγές αυτές, είναι η συνταγματική καθιέρωση της λογικής της ακραίας φτώχειας, του ελάχιστου επιπέδου διαβίωσης, ενός εγγυημένου εισοδήματος, που μόνο αυτό θα έχει υποχρέωση να εξασφαλίσει το κράτος, και από εκεί και πέρα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». 

Βάζετε μάλιστα ξεδιάντροπα και το ζήτημα της αξιοπρέπειας. Όμως, αξιοπρέπεια σήμερα, είναι ο άνθρωπος να ζει με βάση τις δυνατότητες που του προσφέρει η εποχή, τις δυνατότητες της επιστήμης της τεχνολογίας.

Η λογική της ανακύκλωσης της ακραίας φτώχειας, της εξίσωσης προς τα κάτω αναγκών και δικαιωμάτων, της λογικής «ο φτωχός να πληρώνει για τον φτωχότερο», για να μη δημιουργούνται και μόνιμες εστίες φτώχειας, που δυνητικά μπορεί να γίνουν και απειλητικές, δεν είναι, φυσικά, ούτε πρόταση στενά και αποκλειστικά της Ν.Δ., ούτε του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 

Είναι μία ολόκληρη στρατηγική που υπάρχει συνολικά στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και λανσάρεται ως το νέο μοντέλο του δήθεν «κοινωνικού κράτους». 

Πρόκληση αποτελεί η ρητορική σας, όταν προσπαθείτε να εμφανιστείτε ως υπερασπιστές του κοινωνικού κράτους, των κοινωνικών δικαιωμάτων, όταν, την ίδια στιγμή είναι ακόμα νωπές οι υπογραφές σας στο τρίτο μνημόνιο, σε πλήθος μέτρων που τσάκισαν μισθούς, συντάξεις, διατήρησαν και αύξησαν τα χαράτσια, χτύπησαν το δικαίωμα στην απεργία, γιγάντωσαν την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια. 

Η δε πρόταση για τα δημοψηφίσματα, είναι μια καρικατούρα, που μπορεί πολύ εύκολα να ακυρώνει οποιαδήποτε στιγμή τη θέληση του λαού, είτε κλείνεστε ως ανήλικοι είτε ως ενήλικοι στα δωμάτια των θεσμικών εταίρων σας και φίλων σας και απεργάζεστε σχέδια και μνημόνια ενάντια στον λαό μας σαν αυτά που γνωρίσαμε. Σαν το δημοψήφισμα, και ό,τι ακολούθησε αυτό, που κάνετε πριν 5 χρόνια. Κορώνα κερδίζω, γράμματα χάνεις.

Συνεπώς, όντως, η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, δεν είναι μια διαδικασία ουδέτερη κι ανεξάρτητη από τη συνολικότερη πολιτική αντιπαράθεση. Απλά, το ζήτημα είναι να βλέπουμε ποια είναι η κύρια αντιπαράθεση, ποιες είναι οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων.

Κι αν προσεγγίσουμε τη συνταγματική αναθεώρηση, με αυτά τα κριτήρια, θα διαπιστώσουμε ότι βασικός στόχος, τόσο της ΝΔ, που έχει σήμερα την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε την πλειοψηφία στην προηγούμενη βουλή, την προτείνουσα βουλή, είναι να γίνουν όλες εκείνες οι αναγκαίες αλλαγές στο Σύνταγμα που θα θωρακίζουν παραπέρα το αστικό κράτος, τις κυβερνήσεις του, από πιθανούς κινδύνους αστάθειας, που σίγουρα θα προκύψουν στο μέλλον.

Άλλωστε, παρά το κλίμα ευφορίας που προσπαθείτε να καλλιεργήσετε στο λαό, οι εξελίξεις σας διαψεύδουν.

Και τι δείχνουν αυτές οι εξελίξεις;

• Πρώτον: Ενισχύονται τα στοιχεία που δείχνουν επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας.

• Δεύτερον: Οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ ιμπεριαλιστικών κρατών και διεθνών ενώσεών τους.

• Τρίτον: Εντείνονται οι πολεμικές προετοιμασίες, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο.

Όλες αυτές οι εξελίξεις είναι σίγουρο ότι θα επηρεάσουν και τη χώρα μας, η οποία μετέχει ενεργά σε αυτούς τους σχεδιασμούς κι ανταγωνισμούς, είναι σίγουρο ότι θα δημιουργήσουν μεγαλύτερα ή μικρότερα προβλήματα αστάθειας.

Εμείς επιδιώκουμε, ο ελληνικός λαός να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις πιθανές εξελίξεις, χωρίς φόβο, χωρίς μοιρολατρία. Αλλά να τις αντιμετωπίσει με όρους κινήματος, οργάνωσης, ενωμένης λαϊκής πάλης, με όρους σύγκρουσης με αυτή τη σαπίλα του συστήματος. 

Το δικό σας άγχος είναι, να διαμορφώσετε το κατάλληλο νομικό οπλοστάσιο και στο επίπεδο του συντάγματος, μην τυχόν και αυτές οι εξελίξεις, απειλήσουν τη σταθερότητα της αστικής εξουσίας σας.

Κι αυτό το νομικό οπλοστάσιο δεν εξαντλείται μόνο στο Σύνταγμα, διαπερνά κι άλλες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, όπως είναι το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος, όπως ήταν η κατάργηση του ασύλου και η καταστολή, όπως είναι ο νέος ποινικός κώδικας με όλες τις αντιδραστικές διατάξεις που ενσωματώνει, όπως είναι επίσης ο συνδικαλιστικός νόμος και τόσα άλλα ακόμη.

Η συνταγματική αναθεώρηση αποτελεί, συνεπώς, την απαραίτητη νομική θεμελίωση της προσαρμογής του κράτους στις παραπάνω συνθήκες, τη βάση για τον καταιγισμό νέων μέτρων, για την μεγαλύτερη επίθεση σε δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. 

Εδώ που τα λέμε αυτό είναι και το πραγματικό περιεχόμενο του ερωτήματος που θέτετε όλοι: «ποια ήταν η αντοχή του Συντάγματος την περίοδο της κρίσης;». 

Γιατί το ερώτημα δεν αφορά το αν το Σύνταγμα προστάτεψε εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, γιατί κανένα αστικό σύνταγμα και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να προστατέψει αποτελεσματικά τα λαϊκά δικαιώματα, αφού, ξέρουμε όλοι, ότι ακόμη και αν υπάρχει μια κάποια προστασία στο σύνταγμα για μια σειρά δικαιώματα – την οποία και εμείς φυσικά επιδιώκουμε- την ίδια στιγμή όμως, υπάρχουν στο ίδιο σύνταγμα ρήτρες, παραθυράκια, εξαιρέσεις, η επίκληση του «δημόσιου συμφέροντος», της «δημόσιας τάξης», η ερμηνεία του συντάγματος με βάση τη συμμετοχή στην Ε.Ε., έτσι ώστε σε κρίσιμες καμπές, όταν αυτό απαιτούν οι ανάγκες του συστήματος, αυτά τα δικαιώματα, να πετιούνται κυριολεκτικά, στον «κάλαθο των αχρήστων».

Το είδαμε αυτό κατά κόρον τα χρόνια της κρίσης. Το πώς πχ, κρίθηκαν «συνταγματικά» βάρβαρα ταξικά μέτρα, αφού σε πολλές περιπτώσεις, όταν χρειάστηκε, πετάχθηκε στο καλάθι των αχρήστων και το ίδιο αυτό το ίδιο το σύνταγμα. 

Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, βασικό άρθρο αυτής της αναθεώρησης, είναι αυτό που αφορά την αλλαγή της εκλογής του ΠτΔ, που έχει σαν βασικό στόχο να μην υπάρχει προσφυγή στις κάλπες από μια αποτυχημένη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τη Βουλή. Και κάπως έτσι, αρχίζουν τα αδιέξοδα όλων σας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει εκλογή από το λαό, μια πρόταση που την απέρριψαν ακόμα και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην προτείνουσα, προηγούμενη βουλή, γιατί εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με γενικές εκλογές, είναι δεδομένο, ότι αντικειμενικά θα ισχυροποιούσε τον ρόλο του. Δηλαδή, το ρόλο ενός μονοπρόσωπου θεσμού, ακόμα και με τις περιορισμένες σχετικά αρμοδιότητες που έχει σήμερα, στο πλαίσιο του σημερινού Συντάγματος. Χώρια που, εκ των πραγμάτων, θα άνοιγε και τη συζήτηση για αύξηση αυτών των αρμοδιοτήτων στο μέλλον. 

Γιατί η ισχύς που θα προσέδιδε η γενική ψήφος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αντικειμενικά θα άνοιγε τη συζήτηση, ότι αυτή η ισχύς δεν μπορεί να μένει «γυμνή», αλλά θα πρέπει να «ενδυθεί» με επιπλέον σημαντικές και ουσιαστικές αρμοδιότητες. 

Παρόμοια πρόταση είχε παλιότερα και η Νέα Δημοκρατία. Για ποιο λόγο; 

Γιατί αυτή η πρόταση –που, επαναλαμβάνω, κατά τη γνώμη μας είναι μία αντιδραστική πρόταση, όσο και αν εμφανίζεται ότι έχει μια δημοκρατικοφάνεια- απηχεί και γενικότερους προβληματισμούς που υπάρχουν. Προβληματισμοί, που αφορούν στην μετεξέλιξη του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας σε έναν θεσμό πιο καθοριστικό, σε ό,τι αφορά την εξασφάλιση κυβερνητικής, πολιτικής σταθερότητας του συστήματος.

Η ΝΔ λέει, εκλογή με απόλυτη ή και με σχετική πλειοψηφία. Μάλιστα το αρχικό σας σχέδιο πρόβλεπε εκλογή του πρεσβύτερου ή και με κλήρωση, το οποίο και το αποσύρατε βεβαίως.

Είναι τέτοια η προσήλωσή σας στον αντιλαϊκό στόχο της περιβόητης κυβερνητικής σταθερότητας, που για να την επιτύχετε, καταφεύγετε, είτε μερικές φορές σε αστεία, είτε σε επικίνδυνα σχήματα.

Κατά τη γνώμη μας, ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, συγκαταλέγεται ετσι κι αλλιώς στον σκληρό πυρήνα της αστικής εξουσίας. 

Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι θεματοφύλακας του κύρους αυτού του πυρήνα και ο υψηλότερος εκφραστής του. 

Κι επειδή, ακριβώς παίζει αυτό τον ρόλο, γι’ αυτό και επιδιώκετε να περιβάλλεται από το φωτοστέφανο αυτό της συναίνεσης, και όλοι σας αναζητείτε –επαναλαμβάνω, με τις ιδιαίτερες σκοπιμότητες βέβαια του καθενός – τρόπους για το πώς θα εξασφαλίζεται αυτό.

Όμως, δυστυχώς, ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι υποχρεωμένος να κινηθεί μέσα σε ένα δοσμένο αντιλαϊκό πολιτικό πλαίσιο: 

• Να επικυρώνει αντιλαϊκές αποφάσεις της πλειοψηφίας της Βουλής, 
• Να εκφράζει τους γενικότερους αντιλαϊκούς στόχους της κυρίαρχης πολιτικής, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Την άρχουσα τάξη, ειδικά σήμερα, δεν την ενδιαφέρει πρωταρχικά, αν αυτό το πρόσωπο θα προέρχεται από τον άλφα ή από το βήτα πολιτικό χώρο. Την ενδιαφέρει κυρίως, αυτό το πρόσωπο να τηρεί αυτό το πλαίσιο. Αν μάλιστα, αυτό το πρόσωπο, έχει και την ταμπέλα προοδευτικότητας, αριστεροφάνειας και πάει λέγοντας, τόσο το καλύτερο. 

Χώρια φυσικά από το γενικότερο ιδεολογικοπολιτικό ρόλο που παίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τη θεσμική παρουσία του και με τις κάθε τόσο παρεμβάσεις του. Και αυτός ο ρόλος δεν αλλάζει αν ο Πρόεδρος έχει εκείνες ή τις άλλες αρμοδιότητες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, όπως επίσης, αυτός ο ρόλος δεν αλλάζει, αν εκλέγεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. 

Η ουσία παραμένει η ίδια. Γι’ αυτό κι εμείς, το ΚΚΕ, δεν συναινούμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όχι γιατί επικεντρώνουμε στο πρόσωπο που προτείνεται κάθε φορά ή στις αρμοδιότητες που έχει ή τον τρόπο εκλογής που προκρίνεται από το Σύνταγμα. 

Αλλά, γιατί δεν συμφωνούμε και δεν συναινούμε σε ό, τι εκφράζει ο θεσμός σε αυτό το πλαίσιο του υπάρχοντος συστήματος. 

Επίσης, κυρίες και κύριοι ισχυρίζεστε, ότι άλλος στόχος της συνταγματικής αναθεώρησης, είναι η προσπάθεια – όπως λέτε – της διάσωσης της «τιμής του αστικού πολιτικού συστήματος», που δέχτηκε πλήγμα τα χρόνια της κρίσης, των μνημονίων, εξαιτίας της πολιτικής που εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.

Δηλαδή, στην ουσία επιδιώκετε ένα μακιγιάζ γιατί η αντιλαϊκή πολιτική δεν είναι ζήτημα γενικά ηθικό, είναι ζήτημα ταξικό. Απορρέει από το ίδιο το σύστημα και τις πολιτικές που υπηρετείτε. 

Και μπορεί να υπάρχουν έντιμοι ως άτομα πολιτικοί, που όμως να υποστηρίζουν βάρβαρες, άδικες πολιτικές. Άλλο πράγμα βέβαια, ότι από αυτό το σύστημα πηγάζει ταυτόχρονα και η μίζα και η διαφθορά, η διαπλοκή, γιατί είναι πώς να το κάνουμε, ένα σύστημα που έχει ως οξυγόνο του μόνο το κέρδος, το οποίο επιδιώκεται και με νόμιμο και με παράνομο τρόπο. 

Περιορίζετε λοιπόν τη συζήτηση για τα θέματα αυτά, στο άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών. Κι ενώ, το αίτημα ήταν η πλήρης κατάργησή του, τελικά το διατηρείτε, έστω και με κάποιες βελτιώσεις. Γιατί, τόσο η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, όσο -ακόμη περισσότερο- η πρόταση της ΝΔ, δεν ακουμπά έναν βασικό πυρήνα του άρθρου αυτού, που ήταν η ανάθεση στην βουλή εισαγγελικών αρμοδιοτήτων, που τελικά, όπως έχει δείξει η εμπειρία, αυτές οι αρμοδιότητες, δεν αξιοποιούνται για να γίνεται και ουσιαστική έρευνα, αλλά για να παίζονται τα διάφορα πολιτικά παιχνίδια.

Τι φοβάστε αλήθεια και δεν προχωράτε στην πλήρη κατάργησή του, όπως προτείνει το Κ.Κ.Ε., ώστε να δικάζονται οι υπουργοί, όπως όλοι οι πολίτες, και διατηρείτε την ευχέρεια της κάθε φορά κυβερνητικής πλειοψηφίας να αποφασίζει την δίωξή τους;

Το Κ.Κ.Ε. τόσο στην προτείνουσα όσο και στην αναθεωρητική βουλή, κατέθεσε προτάσεις για μια σειρά από συνταγματικές διατάξεις, οι οποίες κάποιες απορρίφθηκαν μετ’ επαίνων κάποιες. Άλλες απορρίφθηκαν με πιο εκκωφαντικό τρόπο, τόσο από τη Ν.Δ. όσο και από το ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.

Έτσι, απορρίψατε τις προτάσεις:

• Για απαγόρευση εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων με την κατάργηση της παρ. 1 του άρθρου 27 του Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει την μεταβολή στα όρια του ελληνικού κράτους,

• Απορρίψατε για απαγόρευση διέλευσης από την χώρα μας και την στάθμευση σε αυτή ξένων στρατιωτικών δυνάμεων,

• Την απαγόρευση παραχώρησης βάσεων και άλλων διευκολύνσεων, 

• Την απαγόρευση παραγωγής, απόκτησης και παραμονής πυρηνικών και χημικών όπλων στη χώρα μας. 
• Αλλά και με την κατάργηση συνολικά του άρθρου 28 του Συντάγματος με την οποία αναγνωρίζεται η υπεροχή του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων έναντι του εσωτερικού ελληνικού δικαίου. 

Φαίνεται ότι είναι κοινής αποδοχής τα όσα ομολόγησε κυνικά ο υπουργός Άμυνας πριν λίγες μέρες, ότι οι Έλληνες στρατιώτες θα ξαναματώσουν στο πλευρό των αμερικανονατοϊκών φονιάδων, για να προωθούνται συμφέροντα διεθνικών και ελληνικών μονοπωλίων και να αιματοκυλιούνται οι λαοί τελικά.

Απορρίψατε από κοινού τις προτάσεις για διεύρυνση κοινωνικών, συνδικαλιστικών, πολιτικών δικαιωμάτων, όπως η εξασφάλιση του απορρήτου της προσωπικής ζωής και η πλήρης απαγόρευση της συλλογής και επεξεργασίας στοιχείων που αφορούν την συνδικαλιστική και πολιτική δράση, όπως, η διεύρυνση του δικαιώματος της απεργίας, η πλήρης κατοχύρωση, χωρίς περιορισμούς των ελεύθερων συλλογικών συμβάσεων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η κατοχύρωση του δικαιώματος της συνδικαλιστικής έκφρασης των μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και της πλήρους πολιτικής και κοινωνικής δραστηριότητάς τους. Αλλά και η πλήρης διασφάλιση του αποκλειστικά δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, με απαγόρευση στην λειτουργία ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων στην εκπαίδευση, την κατάρτιση και με πλήρη κατοχύρωση στην δωρεάν παροχής παιδείας για όσους βρίσκονται στην χώρα. 

Απορρίψατε την πλήρη διασφάλιση της παροχής υπηρεσιών υγείας – πρόνοιας, αποκλειστικά από το δημόσιο δωρεάν, με απαγόρευση της όποιας επιχειρηματικής δραστηριότητας, ειδικά σε αυτόν τον κρίσιμο για το λαό νευραλγικό τομέα.

Απορρίψατε την διασφάλιση του δημόσιου αποκλειστικά χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης. 

Απορρίψατε επίσης, την πλήρη κατοχύρωση του δικαιώματος να συνέρχονται και να συναθροίζονται οι ευρισκόμενοι στην χώρα μας με ταυτόχρονη κατάργηση των όποιων περιορισμών στις δημόσιες συναθροίσεις. 

Απορρίψατε την τροποποίηση του άρθρου 18, έτσι ώστε ο ορυκτός πλούτος της χώρας, τα κοινωνικά αγαθά, οι δημόσιες εκτάσεις σε ορεινούς όγκους, αιγιαλούς, αρχαιολογικούς χώρους κλπ, να μην μπορούν να παραχωρηθούν με κανέναν τρόπο, σε τρίτους που τους λυμαίνονται για εκμετάλλευση.

Απορρίψατε από κοινού τη συνταγματική κατοχύρωση ως πάγιου εκλογικού συστήματος της απλής, ανόθευτης αναλογικής. Γιατί και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις προτάσεις που κατέθεσε ως κυβέρνηση, και το μπόνους διατηρούσε για το πρώτο κόμμα στο 10% και το πλαφόν διατήρησε και άλλα δεν ακούμπησε.

Απορρίψατε την πρόταση για κατάργηση της επιλογής, δηλαδή του διορισμού ουσιαστικά της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την εκάστοτε κυβέρνηση, όπως και του απαράδεκτου άρθρου 48 για την «κατάσταση πολιορκίας». 

Η κοινή σας απορριπτική στάση απέναντι στις προτάσεις του ΚΚΕ είναι ένα στοιχείο της ταύτισής σας σε αυτά τα ζητήματα. Δεν περιμέναμε βέβαια κάτι διαφορετικό. 

Άλλωστε η αξία αυτών των προτάσεων δεν κρίνεται τελικά από την τύχη που θα έχουν εντός αυτού του αστικού κοινοβουλίου, αλλά από το αν αυτές τελικά, αργά ή γρήγορα, γίνουν υπόθεση πάλης και αλλαγής από τον ίδιο τον ελληνικό λαό.

Η υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων, για να αντιστοιχηθούν με βάση τις πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες, απαιτούν βαθύτερες αλλαγές, στην οικονομία, στην εξουσία και ριζική αλλαγή του σημερινού Συντάγματος.