Δημήτρης Ουγγαρέζος στο AgrinioTimes.gr: «Αρχίζω να ερωτεύομαι το Αγρίνιο»

Είναι δημοσιογράφος, παρουσιαστής, ραδιοφωνικός παραγωγός και σίγουρα ξέρει τι να πει και κυρίως πότε και πως να το πει. Ο Δημήτρης Ουγγαρέζος μίλησε στο AgrinioTimes.gr και τον Παρασκευά Μάζη για την παρουσία του στο Αγρίνιο, λέγοντας χαρακτηριστικά πως έχει αρχίσει να το ερωτεύεται και πως πολύ σύντομα θα το επισκεφτεί ξανά.

Διαβάστε, επίσης, την τοποθέτησή του στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών, τις χρυσές εποχές και τα συμβόλαια με τους παχυλούς μισθούς ενώ δεν διστάζει να δώσει συμβουλές στους νεότερους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με αυτόν τον χώρο.

Τέλος, σχολιάζει την επιστροφή του Νίκου Χατζηνικολάου στην παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, αυτή τη φορά από το κανάλι του ΑΝΤ1.

Δημήτρης Ουγγαρέζος: «Καταρχάς, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τιμή που μου κάνετε να συνομιλούμε καθώς και για την τιμή της πρότασης-πρόσκλησης του φίλου μου, Νίκου από το cobocafe. Το Αγρίνιο είναι μια πανέμορφη πόλη και δυστυχώς στην παρούσα φάση είχα την ευκαιρία να την ζήσω μόνο για λίγες ώρες. Ακόμη όμως και σε αυτό το λίγο έχω να δηλώσω πως οι άνθρωποι είναι αρκετά ζεστοί και σε αντιμετωπίζουν φιλόξενα, όπως ακριβώς το είχα στο μυαλό μου. Είναι πολύ σημαντικό -ειδικά αυτές τις εποχές- με όλη αυτή τη δυσκολία και τη πίεση που υπάρχει γύρω μας, να νιώθεις ότι οι άνθρωποι της επαρχίας είναι δίπλα σου και οι Αγρινιώτες μου το έδειξαν αυτό και μάλιστα με το παραπάνω. Όπως, κι αν είναι οι ρυθμοί στην Αθήνα εδώ ξέρεις πως μπορείς να έρθεις ανά πάσα στιγμή και να γίνεις μέλος μιας παρέας και αυτή η ζεστασιά είναι το πιο σημαντικό. Δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια αλλά νομίζω, πως έχω αρχίσει να ερωτεύομαι το Αγρίνιο».

Σε ερώτηση που του έγινε για το ποιο είναι το μότο του: «Η θεωρία μου είναι ότι όπως κι αν θες να πάνε τα πράγματα και να τα επιδιώκεις αυτό είναι να σε βρει θα βρει, αυτό που είναι να γίνει θα γίνει».

Σε ερώτηση που του έγινε για τα πρώτα του βήματα στο χώρο: «Τελείωσα το τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανα ένα μεταπτυχιακό στο London School of Economics and Political Science του Λονδίνου. Όταν μου έκαναν πρόταση να παραμείνω εκεί και να δουλέψω επέλεξα να μην προχωρήσω γιατί είχα ένα θέμα με τις καιρικές συνθήκες. Δεν μπορούσα αυτή τη μόνιμη συννεφιά και ως Έλλην λίγο πιεζόμουν, τον Ιούλιο να βρέχει και μάλιστα καταρρακτωδώς. Με πείραζε η έλλειψη έξαρσης. Μερικές φορές μπορεί να συνάδει και με την ιδιοσυγκρασία σου και την ψυχολογία σου. Αλλά εκεί που λες να ρίξει μια καταιγίδα να τελειώνουμε είχε ένα απεριόριστο σπάσιμο νεύρων με την γραφική ψιχάλα. Μπορώ να σας πω ότι και οι Άγγλοι ως άνθρωποι δεν έχουν εξάρσεις, δεν θα τους δεις να κλαίνε, να θυμόμουν. Μάλιστα, ήμασταν Έλληνες στο μετρό του Λονδίνου και φωνάζαμε δυνατά και γυρνούσαν και κοιτούσαν με την απορία ζωγραφισμένη στα μάτια τους. Δεν έχουν συνηθίσει και δεν μπορούν να συνηθίσουν τους δικούς μας ρυθμούς. Απορρίπτοντας, την πρόταση εκεί γύρισα πίσω, να διευκρινίσω πως αυτό που έχω τελειώσει είναι Πολιτική Επικοινωνία δηλαδή επικοινωνιολόγος πολιτικών από το να τους γράφω τους λόγους τους, να διαβάζω τα νομοσχέδια με έναν ιδιαίτερο τρόπο (από το κέντρο προς τα μπροστά), ακόμη και τον τρόπο που θα κινηθούν ή που θα ντυθούν. Έστειλα τα βιογραφικά μου, τότε, στη Βουλή μιλάμε για το 2002. Έκανα κάποιες συνεντεύξεις, αλλά μέχρι εκεί. Στη συνέχεια μέσα από μία εταιρεία δημοσίων σχέσεων έκανα τα χαρτιά μου και πήγα στο MAD ως υπεύθυνος τύπου. Τους άρεσα κι έκανα ένα δοκιμαστικό για το ραδιόφωνο. Στο μεσοδιάστημα, συνάντησα την επικεφαλής της MINOS EMI την Μαργαρίτα Μάτσα η οποία και με σύστησε στον Σάκη Ρουβά ο οποίος τότε έψαχνε έναν υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων. Υπεύθυνη μάνατζερ ήταν η Μανουέλα Παυλίδου, συνεργάτιδα και πολύ καλή φίλη της Μελίνας Μερκούρη. Κάπως έτσι έφυγα από το MAD για να ασχοληθώ καθαρά με τις δημόσιες σχέσεις του Σάκη. Όμως, επειδή τους άρεσα το δοκιμαστικό με το ραδιόφωνο του MAD έφερε και το ξεκίνημα μου εκεί ως ραδιοφωνικός παραγωγός κι έτσι μπήκα σε έναν χώρο που δεν ήθελα να χωθώ όσο θα πίστευε κανείς παρά να διατηρηθώ σε ένα πιο συγκεκριμένο κομμάτι. Όταν μπορώ να έχω ένα συγκριτικό πλεονέκτημα μιας τρυπημένης καρέκλας από το διάβασμα κάτι που θα έχουν άλλοι δυο-τρεις μαζί με εμένα γιατί αυτό το πλεονέκτημα να το τσαλακώσω και να μπω στο ίδιο τρυπάκι με εκατομμύρια άλλα παιδιά; Σκεφτόμενος καθαρά τεχνοκρατικά και ορθολογικά έλεγα μακροπρόθεσμα σε τι θα με βοηθήσει; Ακόμη και τώρα δεν σου κρύβω πως όλα αυτά τα θεωρώ εφήμερα. Έχουν πολύ μεγάλη σχέση με την ματαιοδοξία μας, έχουν πάρα πολλά καλά και οικονομικά ακόμη και σε αυτή τη περίοδο κι ας μην έχει τα λεφτά που υπήρχαν παλιά. Σε σχέση με το τι παίρνει ο μέσος άνθρωπος της ηλικίας μου είναι αρκετά τα χρήματα κι άλλα καλά γιατί μέσω της διαφήμισης όλα έχουν γίνει δούναι και λαβείν. Αλλά, εκεί που θέλω και πρέπει να σταθώ ειδικά για τα νέα παιδιά που μας διαβάζουν είναι στα τρία κακά: 1) Ανά πάσα στιγμή μπορείς να βρεθείς χωρίς δουλειάς, εφόσον τα νούμερα δεν έχουν πάει καλά, ας δούμε τι έγινε με τον Κρατερό και την Κατερίνα εν μία νυκτί αλλά θα μου πεις παντού γίνεται αυτό, στη δουλειά μας λίγο παραπάνω, επίσης εμείς από τον Φεβρουάριο σκεφτόμαστε για το τι θα κάνουμε τη νέα σεζόν 2) Όπως κι αν είσαι μέσα σου, ότι κι αν περνάς εκείνη τη περίοδο οφείλεις την ώρα της δουλειάς να είσαι η χαρά της ζωής γιατί ο άλλος που θα σε δει ή θα σε ακούσει θέλει να περάσει καλά δεν δικαιούσαι ούτε να πενθήσεις ούτε τίποτα και 3) Ο καθένας μπορεί να πει ή να γράψει ότι μπορείς να φανταστείς και το χειρότερο είναι που δεν μπορείς ίσως και να μην πρέπει να το ψάξεις παραπέρα αλλά θα δεις και θα αντιμετωπίσεις τους μεγαλύτερους σου φόβους. Εγώ αυτό θα συνεχίσω να λέω στα νέα παιδιά αν έχουν γερό στομάχι να το συνεχίσουν και να προσπαθούν κάθε φορά. Έρχονται αρκετοί και μου λένε πως θέλουμε να γίνουμε παρουσιαστές εγώ εκείνο που τονίζω είναι πως θα πρέπει να έχουν παιδεία, από εκεί αρχίσουν όλα. Να τελειώσουν το σχολείο, να συλλέξουν εμπειρίες, να πάνε ένα ταξίδι παραπάνω, να διαβάσουν ένα βιβλίο κι αυτό δεν είναι θέμα σχολείου. Η παιδεία είναι κάτι γενικότερο και δεν σταματά με το που θα τελειώσει κανείς τα σχολικά του χρόνια κι ύστερα θα έχουν τις ευκαιρίες τους αλλά θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε πρόσκληση αφού θα είναι προετοιμασμένοι κατάλληλα. Εν κατακλείδι, από το MAD πήγα στο MEGA με κάλεσαν τότε που ήταν η διαδοχή του Αρναούτογλου και λέω στον Σάκη το και το και μου λέει και εκείνος αν το θες πραγματικά προχώρα και αποφάσισα να το δοκιμάσω».

Υπήρξε στιγμή που μετάνιωσες για την απόφαση σου να αφήσεις τον Σάκη Ρουβά; «Θα σας απαντήσω με ειλικρίνεια πως δεν ξέρω ακόμη, δε ξέρω, θα δείξει το χειροκρότημα. Αγαπώ τη δουλειά μου σε κάθε έκφανσή της από το να είμαι εδώ στο Αγρίνιο και να μιλάω μαζί σας και να χαιρετώ κόσμο λες και με γνωρίζουν, εννοώ λες και είμαι οικείος μέχρι τη δουλειά μου αμιγώς στον αέρα ή μέχρι να κάνω ραδιόφωνο».

Ποια η άποψη σου για τις τηλεοπτικές άδειες; «Θα σου μιλήσω και από τη πλευρά του θεωρητικού των μέσων από πλευρά φάσματος. Οι συχνότητες είναι ένα δημόσιο αγαθό και ανήκει στο κράτος, καλώς ή κακώς. Έπρεπε από το 1990 να έχει μπει μια σειρά, μια τάξη. Καρπώνονται όλο αυτό το φάσμα όλοι και μάλιστα αυτό συμβαίνει και στο ίντερνετ. Ότι θα έπρεπε να είχε οργανωθεί το όλο θέμα μέχρι τον τρόπο που προσπάθησε να γίνει υπάρχει διαφορά. Κάτι που αποδείχθηκε και με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αν αφήσουμε τα θεωρητικά και το δούμε πιο πρακτικά, χρειάζεται τάξη από όλους και προς όλους. Ανάμεσά μας έχουν σταματήσει οι πισώπλατες μαχαιριές άλλων δεκαετιών. Υπάρχει το άγχος αλλά όλα πλέον γίνονται ευθέως. Σου λέει αν είναι να είμαι εγώ ή εσύ θα είμαι εγώ. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι η κρίση έκανε και καλά στην ελληνική τηλεόραση. Είχαν εκτροχιαστεί όλα και από πλευράς μισθών και από πλευράς προγραμμάτων και ποιότητας αυτών. Δεν μπορεί να παίρνει κάποιος το μήνα 100-150 χιλιάδες. Υπήρχε περίπτωση ανθρώπου στην τηλεόραση που είχε συμβόλαιο 60 χιλιάδες το μήνα, κόπηκε η εκπομπή γιατί δεν έκανε νούμερα κι επειδή είχε το συμβόλαιο τριετίας έμπαιναν το μήνα στην τράπεζα του 35 χιλιάδες ευρώ και καθόταν σπίτι του, πήγαινε για καφέ και έβλεπε τηλεόραση από το κρεββάτι του, μπορείτε να το χωρέσει ανθρώπινος νους αυτό; Να παίρνεις τηλέφωνο κάθε πρώτη, δεύτερη μέρα του νέου μήνα και να ρωτάς μπήκαν τα λεφτά; Λοιπόν, αυτά είναι πράγματα που μας έφεραν εδώ και δεν τιμούν καθόλου τον χώρο ούτε και τους ανθρώπους του. Για αυτό πιστεύω πως η κρίση έφερε και ορισμένα καλά. Ο κόσμος δεν μένει στο περιτύλιγμα ούτε στα πυροτεχνήματα των shows, όπως γινόταν σε άλλες εποχές. Κι αν κανείς κοιτά να επιστρέψει σε ένα τέτοιο μοντέλο στο τέλος την πατάει. Τα πράγματα είναι πιο προσγειωμένα. Ο κόσμος θέλει περισσότερο την ουσία. Κι αν δεν βάλουμε όλοι μυαλό θα ξαναφτάσουμε στα παλιά επίπεδα και είναι κρίμα».

Ευκαιρίες δίνονται στους νέους ανθρώπους; «Όποιος μπει στην διαδικασία να δώσει πραγματικά την ευκαιρία στον νέο άνθρωπο θα είναι ο απόλυτος μάγκας της όλης υπόθεσης. Γενικά, ευκαιρίες δίνονται αλλά δίνονται ξανά στους ίδιους ανθρώπους. Δυστυχώς, επειδή τα λεφτά είναι λίγα και πρέπει να είναι όλα κι όλα 10 ευρώ (καθαρά συμβολικό το ποσό) και πρέπει να κάνεις κάτι να τα κάνεις 20 δεν μπορείς να ρισκάρεις εκεί πας στον ίδιο, τον γνωστό τον δοκιμασμένο και του λες ορίστε, προχώρα και διπλασίασε. Η τηλεόραση λειτουργεί πολύ με τη συνήθεια. Μπορώ να σου πω πάρα πολλές εκπομπές που ξεκίνησαν με χαμηλά ποσοστά αλλά επειδή ο κόσμος τις συνήθισε βρήκαν το δρόμο τους. Ο Λάκης Λαζόπουλος όταν άρχισε το τσαντίρι έκανε 10% έφτασε να κάνει 60% αλλά έπεσε μετά, κακό του κεφαλιού του. Ο Αντώνης Κανάκης και η παρέα του όταν ξεκίνησαν έκαναν 14% και τώρα φτάνουν στο 57%. Η Ζήνα Κουτσελίνη όταν ξεκίνησε τη περσινή σεζόν έκανε μονοψήφια και τώρα κάνει τα διπλά ποσοστά.  Όμως, πόσα και ποια κανάλια μπορούν να έχουν την υπομονή για κάτι τέτοιο; Όταν χάνει λεφτά δε μπορεί να έχει την υπομονή που θα ήθελε ο καθένας να έχει. Ευκαιρίες, δίνονται στους ίδιους ανθρώπους για να υπάρχει και η σχετική ασφάλεια. Κάποια στιγμή ο Γιώργος Λιάγκας είχε πει κάτι πολύ χαρακτηριστικό, όλοι είμαστε ένα όνομα κι ένας αριθμός».

Τέλος, θα θέλαμε να μας σχολιάσεις την επιστροφή του Νίκου Χατζηνικολάου στην παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων: «Τον εκτιμώ πάρα πολύ και τον θαυμάζω. Για μένα είναι πρότυπο αλλά ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη. Θα σου πω κάτι όταν ήμουνα στο MEGA με τον Γιώργο και την Φαίη και είναι καλεσμένος ο διευθυντής του ΑΝΤ1, Τζώνης Καλημέρης, τότε ήταν διευθυντής του Alpha. Ρώταγε, ονόματα ο Γιώργος και έλεγε ο Τζώνη τη γνώμη του. Ε τότε ο δεύτερος είπε κάτι πολύ φοβερό που ακόμη έχω στο μυαλό μου και είναι και η απάντηση που θα σου δώσω. Είχε πει πως ο Νίκος Χατζηνικολάου είναι ο μοναδικός δημοσιογράφος ο οποίος αν αύριο το πρωί βρει στην τηλεόραση  ή το ραδιόφωνο και πει ότι μας επιτίθενται εξωγήινοι θα υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, για να μην σου πω το μεγαλύτερο που θα το πιστέψει. Έχει συνδυάσει το όνομά του με την αξιοπιστία. Αν το πει ο Χατζηνικολάου, μάλλον ισχύει».

Φωτογραφίες: Χρύσα Σπαή