Ε.ΠΑ.Μ. Αγρινίου για την υπόθεση Κουφοντίνα: «Η Δημοκρατία εκδικείται;»

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ: Η Δημοκρατία εκδικείται; Υπόθεση Κουφοντίνα

«Η Δημοκρατία δεν είναι εκδικητική. Εγώ μέσα μου πιστεύω απόλυτα, ότι στη συνείδηση του ελληνικού λαού έχει ωριμάσει η άποψη της επιείκειας. Η δημοκρατία είναι μεγαλόψυχη και η δημοκρατία συγχωρεί.»

Τάδε έφη ο πατήρ Μητσοτάκης το 1996, όταν από του βήματος της βουλής, κήρυττε να νομοθετηθεί η απελευθέρωση των πρωταιτίων της χούντας. Και εισακούστηκε, έτσι ώστε με κριτήρια ανθρωπιστικά, να ξεκινήσει η απόλυσή τους μετά από 20 χρόνια εγκλεισμού τους στις φυλακές. Μήπως προέβησαν σε λιγότερους φόνους οι απριλιανοί δικτάτορες, από τους φόνους που διέπραξε ο Κουφοντίνας; Καταδικασμένοι μάλιστα επί εσχάτη προδοσία για την καταστροφή της χώρας και για την τραγωδία της Κύπρου;

Η δημοκρατία λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά; Ή μήπως έτσι λειτουργεί μόνο η οικογένεια Μητσοτάκη και οι παρατρεχάμενοι τριγύρω της; Ποιο είναι το αίτημα του Δ. Κουφοντίνα που τον εξώθησε σε απεργία πείνας; Μήπως να αποφυλακιστεί, όπως επέμενε σε όλους τους τόνους ο πατήρ Μητσοτάκης για τους δικτάτορες και το κατάφερε; Ή μήπως να λάβει χάρη ή να μειωθεί η ποινή του; Όχι, τίποτα από αυτά. Το αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα είναι να μεταχθεί στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως άλλωστε ρητά προβλέπει η αναθεώρηση της σωφρονιστικής νομοθεσίας που η ίδια η τωρινή κυβέρνηση έφερε στη βουλή και ψήφισε (Ν. 4760/2020) και η οποία, με φωτογραφική διάταξη εναντίον του, δεν επιτρέπει σε κατάδικους για τρομοκρατία να εκτίουν ποινή σε αγροτικές φυλακές και προβλέπει ότι ο κρατούμενοι αυτοί, θα πρέπει να επιστρέψουν στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθησαν.

Το κατάστημα από το οποίο μετήχθη ο Δ. Κουφοντίνας ήταν η σχετική (αντιτρομοκρατική) πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, συνεπώς βάση του νέου νόμου, εκεί θα έπρεπε να επιστρέψει. Ανακόλουθη με τον ίδιο της το νόμο η κυβέρνηση της Ν.Δ., του στερεί το δικαίωμα αυτό με απόφαση της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής (ΓΓΑΠ). Ποια δικαιολογία επικαλείται η ΓΓΑΠ για να στερήσει το δικαίωμα ενός κρατουμένου να επιστρέψει, σύμφωνα με τον νόμο που οι ίδιοι έφτιαξαν, στο αρχικό κατάστημα στο οποίο εξέτιε την ποινή του; Το ότι υπάρχει, λέει, απαγόρευση φυλακίσεων στον Κορυδαλλό (την οποία έσπευσαν να εκδώσουν τρεις μέρες πριν καθαρογραφεί η μεταφορά του από τις αγροτικές φυλακές της Κασσαβέτειας), «λόγω της αύξησης των κρουσμάτων κορωνοϊού στον Κορυδαλλό»!

Θα μπορούσε να εκλάβει κανείς ακόμη και ως συγκινητικό το ενδιαφέρον της γενικής γραμματέως της ΓΓΑΠ, ονόματι Σοφίας Νικολάου, για την υγεία του Δ. Κουφοντίνα, προκειμένου να τον προφυλάξει μην κολλήσει κορωνοϊό στις φυλακές Κορυδαλλού και πεθάνει. Αν, «παραδόξως» και σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, δεν αποκαλυπτόταν ότι στις φυλακές Κορυδαλλού δεν υπάρχουν κρούσματα κορωνοϊού και, το κυριότερο, αν δεν ήταν τόσο ανάλγητη η στάση της εδώ και σχεδόν δυο μήνες, απέναντι στην προοπτική του αργού και βασανιστικού θανάτου του. Στην 54η ημέρα της απεργίας πείνας, στην οποία προστέθηκε και η απεργία δίψας τις τελευταίες μέρες, βρίσκεται ήδη σε κρίσιμη κατάσταση ενώ οι τιμές των ζωτικών του ενδείξεων είναι πλέον οριακές σύμφωνα με τους γιατρούς. Η εμμονή της κυβέρνησης στην άρνησή της, ισοδυναμεί πλέον με απόφαση θανατικής καταδίκης για τον ισοβίτη κρατούμενο. 

Η αποκαλούμενη Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής που νομοθετήθηκε ως μνημονιακή υποχρέωση, συστάθηκε μόλις το 2017 (Π.Δ. 96 ΦΕΚ Α’ 136/11.09.2017) με έναν συγκεκριμένο στόχο: την ποινικοποίηση του σωφρονιστικού συστήματος καταργώντας την αυτοτέλειά του. Γι αυτό προωθήθηκε ένα «εμπιστοσύνης παιδί» στη θέση της γενικής γραμματέως, βγαλμένης μέσα από το περιβόητο Μητρώο Στελεχών της Ν.Δ. και προσωπική επιλογή του κ. Μητσοτάκη, έτσι ώστε να ακολουθεί πειθήνια και υπάκουα τις εντολές του. Και πράγματι τις ακολουθεί, αφού προκλητικά και απροκάλυπτα η κυρία αυτή, δέχεται να λέει ανακρίβειες ή να ψεύδεται, χωρίς καμιά συναίσθηση της θέσης δημόσιας ευθύνης που κατέχει. Με την ίδρυση της ΓΓΑΠ, η οποία εντάχθηκε στο υπουργείο του κ. Χρυσοχοΐδη και όχι στο Δικαιοσύνης, την εποπτεία εν γένει του σωφρονιστικού συστήματος αλλά και το δικαίωμα ζωής και θανάτου για τους κρατούμενους, το διαχειρίζεται όχι ένα θεσμικό όργανο της δικαιοσύνης, αλλά ένα όργανο πολιτικών σκοπιμοτήτων με έδρα το υπουργείο καταστολής. Όργανα τέτοιου χαρακτήρα με σκοπιμότητες κάθε άλλο παρά θεσμικές, στήνονταν μόνο επί χούντας. 

Μέσω του άλλοθι της ΓΓΑΠ -η οποία δημιουργήθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που υλοποιούσε με δουλικότητα κάθε απαίτηση των δανειστών- η καταπάτηση θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων έχει εμπλακεί στην διελκυστίνδα της κομματικής αντιπαράθεσης και στους μηχανισμούς της ίδιας αήθους πολιτικής. Δίνοντας τη δυνατότητα σε όποιον την ελέγχει, να μετατρέπει το σύστημα σωφρονισμού σε μηχανισμό ρεβανσισμού ανάλογα με έξωθεν εντολές ή ανάλογα με την εκδικητικότητα που τον διακατέχει.  

Την δε εκδικητικότητα της οικογένειας Μητσοτάκη, μάλλον θα την καταγράψει ως παροιμιώδη η ιστορία. Ο Δ. Κουφοντίνας έχει ομολογήσει φόνους και έχει καταδικαστεί με τις ανώτατες ποινές που προβλέπονται από τον ποινικό κώδικα, δηλ. με πολλαπλά ισόβια. Η τιμωρία του από την πολιτεία ολοκληρώνεται με τον εγκλεισμό του ισοβίως στη φυλακή. Κάθε περαιτέρω απόπειρα τιμωρίας του, όπως αυτή που του επιβάλλεται τώρα με την άρνηση της κυβέρνησης να εφαρμόσει ακόμη κι αυτά που η ίδια νομοθέτησε, την μετατρέπει σε εκδικητική καταπατώντας κάθε έννοια κράτους δικαίου και σύννομης πολιτείας. 

Το ότι λειτουργούν με μόνο κίνητρο την εκδικητικότητα, γίνεται φανερό από τις χθεσινές δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου, παρά την κρισιμότητα της υγείας του κρατουμένου απεργού πείνας, ότι ο Δ. Κουφοντίνας «ζητά προνομιακή μεταχείριση εκτός του πλαισίου του νόμου», τη στιγμή που ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει αφού δεν ζητάει καμιά προνομιακή μεταχείριση, αλλά αντίθετα, να εφαρμοστεί το πλαίσιο του νόμου που οι ίδιοι νομοθέτησαν. Συμπλήρωσε μάλιστα ότι «η Δημοκρατία δεν εκδικείται, ούτε εκβιάζεται. Η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει τον νόμο χωρίς διακρίσεις», την ίδια στιγμή που εφαρμόζεται μια απίστευτη διάκριση απέναντι σε έναν κρατούμενο, καταπατώντας τον ίδιο τον νόμο που οι ίδιοι συνέταξαν! Με μόνο σκοπό αυτών των δηλώσεων, την υποδαύλιση αρνητικών εντυπώσεων στον κόσμο απέναντι στον απεργό πείνας.

Θα λέγαμε τα ίδια εάν επρόκειτο για άλλον κρατούμενο ή ακόμη και για φυλακισμένο Χρυσαυγίτη; Ναι, όπως ακριβώς κάναμε, κόντρα σε όλο το politically correct, όταν καταπατούνταν πολιτικά και νομικά δικαιώματα ακόμη και μελών της Χ.Α. Στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα δεν χωρούν «δύο μέτρα και δύο σταθμά», παρά μόνον από υποκριτές και θρασύδειλους, που θα ποδοπατήσουν τον μεμονωμένο αντίπαλο όταν βρεθεί σε αδύναμη θέση με την πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί. 

Η θέση που παίρνουμε ως κοινωνία απέναντι στο θέμα Κουφοντίνα, έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συνέχεια του αγώνα απέναντι στο καθεστώς κατοχής. Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη βγει αλώβητη από την προοπτική θανάτου ενός βαρυποινίτη που ζητώντας να τηρηθούν τα προβλεπόμενα, διακινδυνεύει τη ζωή του, θα αποκτήσει τη βαρύτητα εθιμικού προηγούμενου για οποιονδήποτε στο μέλλον. Παρόμοιες συνέπειες θα υποστεί μεθαύριο όποιος «τον τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί» και βρεθεί στη μέγγενη του καθεστώτος για οποιονδήποτε λόγο. Κάθε απόπειρα απεργίας πείνας, που προβλέπεται και κατοχυρώνεται η ρύθμισή της από τον σωφρονιστικό κώδικα εφόσον ο κρατούμενος δεν έχει άλλο τρόπο να διεκδικήσει την άσκηση των δικαιωμάτων του, θα προβάλλεται ως «εκβιασμός προς την εξουσία», όπως χωρίς αιδώ, υποκριτικά και ανερυθρίαστα ισχυρίζονται τώρα. 

Η άκαμπτη στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη με το πρόσχημα του «εκβιασμού» που δήθεν δέχεται από τον ισοβίτη, ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη του σε μια χώρα που κατάργησε την θανατική ποινή. Η επίμονη άρνησή της να εφαρμόσει τον δικό της νόμο προκειμένου να διακόψει την απεργία πείνας του κρατούμενου και να ανανήψει, προκαλεί ερωτηματικά για το ρόλο της οικογένειας Μητσοτάκη στο όλο πλέγμα της υπόθεσης αυτής. 

Η εφαρμογή του νομικού και συνταγματικού πλαισίου, υπηρετείται από τη συντεταγμένη πολιτεία και τους θεσμούς της και όχι από μια οικογένεια που έχει εμμονή με συμβόλαια αντεκδίκησης. Όποιοι το ξεχνούν αυτό και άκριτα την υποστηρίζουν, εκτός κι αν είναι διαπλεκόμενοι με τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, ισχυροποιούν έστω και άθελά τους το καθεστώς. Τις συνέπειες θα τις βρουν μπροστά τους, σε όποιον πολιτικό χώρο κι αν τοποθετούν τον εαυτό τους, οποιαδήποτε ιδεολογία κι αν ασπάζονται. 

Αθήνα, 2 Φεβρουαρίου 2021
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ