Εισήγηση του Αλέξη Τσίπρα στη συνάντηση με εκπροσώπους από σωματεία καθαριστριών

Σήμερα είναι η πιο ωραία σύσκεψη που έχει γίνει ποτέ σε αυτήν εδώ την αίθουσα.

Δική μου είναι η τιμή. Το θέμα είναι να μπορέσουμε, πέραν της συζήτησης αυτής, που εγώ θέλω να ακούσω περισσότερα από εσάς, να δούμε πώς θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εκείνες ώστε να έχετε καλύτερες απολαβές, πιο ασφαλή εργασία και μια προοπτική σταθερότητας.

Εγώ ξέρω πάρα πολύ καλά, μου τα έχει πει και η Κωνσταντίνα, πολλές φορές τα έχουμε κουβεντιάσει, ότι ειδικά εσείς είσαστε το κομμάτι εκείνο της εργατικής τάξης στη χώρα που δουλεύει στις πιο δύσκολες συνθήκες και στις πιο επισφαλείς, θα έλεγε κανείς, συνθήκες εργασίας.

Και ο στόχος μας είναι να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε τις αλλαγές εκείνες τις θεσμικές, ώστε και να έχετε καλύτερες απολαβές, αλλά κυρίως να δημιουργήσουμε μία ασπίδα προστασίας από τα συμφέροντα εκείνα που εκμεταλλεύονται την εργασία σας, εκμεταλλεύονται τον κόπο σας, προκειμένου να κερδίσουν.

Στον χώρο των σχολικών μονάδων και των δήμων, βέβαια, η αλήθεια είναι ότι καταφέραμε να βάλουμε ένα φρένο σε αυτό το φαινόμενο, το οποίο είχε κυριαρχήσει σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, όπως είναι τα νοσοκομεία, που υπήρχαν τα συνεργεία, οι εταιρείες δηλαδή που είχαν τα συνεργεία του καθαρισμού, όπου εκεί δυστυχώς τα προηγούμενα χρόνια βρεθήκαμε μπροστά και σε όχι απλά φαινόμενα εκμετάλλευσης, αλλά σε φαινόμενα απανθρωπιάς. Αλλά και στα σχολειά μας, νομίζω, στους δήμους δηλαδή, στόχος μας είναι να βάλουμε μια τάξη ώστε να αρχίσει να εφαρμόζεται πρώτα από όλα ο νόμος. Να εφαρμόζεται ο νόμος και να υπάρχουν συμβάσεις, σε πρώτη φάση διετείς, και όχι ο κάθε δήμος κατά το δοκούν να παίρνει προσωπικό για ένα μικρό χρονικό διάστημα, κάποιων μηνών ή ενός ορισμένου χρόνου, που να απειλεί και να εκβιάζει ο καθένας τους εργαζόμενους αν θα συνεχίσουν να δουλεύουν ή θα τους σταματήσουν. Διότι, αυτό το οποίο εσείς κάνετε είναι μια πάγια και καθημερινή ανάγκη. Να είναι καθαρές οι αίθουσες των παιδιών μας που πηγαίνουν στα σχολειά δεν είναι κάτι το οποίο είναι έκτακτο. Είναι μια πάγια και διαρκής ανάγκη, την οποία την έχουμε όσο θα έχουμε δημόσια σχολειά και θα θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν στο σχολειό.

Σε πρώτη φάση αυτό το οποίο επιχειρήσαμε, και με τον προηγούμενο υπουργό, τον Πάνο Σκουρλέτη, τώρα και με τον Αλέξη Χαρίτση, ήταν να κάνουμε τις συμβάσεις διά νόμου τουλάχιστον διετείς, δηλαδή να είναι δύο τα σχολικά έτη όπου θα γίνεται μία σύμβαση, να μη μπορεί κάποιος δηλαδή να απολύει ή να διώχνει προσωπικό, και να ξέρει ο καθένας και η καθεμιά από εσάς ότι έχει έναν χρονικό ορίζοντα συγκεκριμένο για να κάνει έναν οικογενειακό προγραμματισμό.

Δώσαμε μία πρώτη αύξηση 10% το 2017. Και σήμερα ερχόμαστε να δώσουμε μία δεύτερη αύξηση 10% στις απολαβές σας. Αυτό είναι κατ’ εμέ το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε, προκειμένου να αναγνωρίσουμε ηθικά το έργο σας απέναντι στην κοινωνία, και δεύτερον προκειμένου να προστατεύσουμε στοιχειωδώς τα εργασιακά σας δικαιώματα.

Πιστεύω, όμως, ότι δεν πρέπει να μείνουμε εδώ. Είπα πιο πριν ότι καλύπτετε πάγιες ανάγκες. Από την άλλη πλευρά, γνωρίζετε όμως κι εσείς ότι η χώρα σταδιακά ανακτά τις δυνατότητές της. Βρέθηκε σε μία πολύ μεγάλη περιπέτεια τα τελευταία χρόνια. Για οκτώ χρόνια, η αλήθεια είναι, και ας την πούμε αυτήν την αλήθεια, τα κλειδιά και τις τελικές αποφάσεις τα είχαν αυτοί που κρατούσαν τα χρήματα, οι δανειστές. Και μας ανάγκασαν κι εμάς σε συμβιβασμούς, πάντοτε όμως με μια προσπάθεια διαπραγμάτευσης να πετυχαίνουμε και ό,τι πετυχαίνουμε να το μοιράζουμε, θέλω να πιστεύω, με απόλυτη δικαιοσύνη και ιδίως πρώτα σε αυτούς που έχουν ανάγκη.

Καταφέραμε να πάμε τη συμφωνία που βρήκαμε για μία πρόσληψη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα για κάθε πέντε αποχωρήσεις, που ήταν μέχρι πρότινος, στο 1 προς 1. Άρα τώρα έχουμε μια στοιχειώδη σταθερότητα. Οι πρώτες ανάγκες, όμως, ήταν να προσλάβουμε γιατρούς, νοσηλευτές και δασκάλους στα σχολειά μας. Αυτές ήταν οι πρώτες ανάγκες, γιατί τα δημόσια νοσοκομεία και τα σχολειά μας ήταν το πρώτο που θέλαμε να στηρίξουμε. Σταδιακά, ενδεχομένως να υπάρξει η δυνατότητα να έχουμε μεγαλύτερο χώρο στο προσωπικό που καλύπτει πάγιες ανάγκες, για να δούμε και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Όμως, μέχρι να φτάσουμε σε αυτήν τη δυνατότητα, εμείς θέλουμε να βάλουμε μια τάξη. Να υπάρχουν τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, να υπάρχει ασφάλεια στην εργασία, να υπάρχουν στοιχειωδώς αξιοπρεπείς αμοιβές. Δεν έχουμε φτάσει ακόμη σε αυτό το επίπεδο. Πιστεύω ότι σταδιακά θα φτάσουμε. Να υπάρχουν όλα τα μέτρα υγιεινής, ειδικά για εσάς που κάνετε μία δουλειά η οποία έχει κινδύνους. Άρα να διασφαλίσουμε ότι καθεμιά από εσάς, όταν θα δουλεύει, θα έχει γάντια, θα έχει τα κατάλληλα εργαλεία, καθαριστικά, θα έχει πλήρεις συνθήκες υγιεινής.

Και, βεβαίως, αυτό που θέλουμε να δούμε τώρα είναι να αλλάξουμε και πλήρως τη διαδικασία μέσα από την οποία χρηματοδοτούνται οι δήμοι για να κάνουν τις συμβάσεις σας. Μέχρι σήμερα αυτό πηγαίνει από το Ινστιτούτο Διά Βίου Μάθησης, το Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ. Πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να γίνεται απευθείας αυτή η διαδικασία, θα τα πει και ο υπουργός Εσωτερικών με λεπτομέρειες, χωρίς να παρεμβάλλεται το Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ. Ο λόγος είναι για να έχουμε μια καλύτερη εποπτεία ότι δεν θα υπάρχει κανένας δήμος και κανένας δήμαρχος, σε καμία πόλη της χώρας, ο οποίος θα παραβιάζει τους κανόνες και τους νόμους της εργασιακής νομοθεσίας. Και, επιπλέον, να δούμε τη δυνατότητα εφόσον κάποιοι από εσάς δεν καθαρίζετε μονάχα σχολικές αίθουσες, αλλά και προαύλια, δημόσιους χώρους δηλαδή, να πληρώνεστε για όλη την εργασία σας, για ό,τι δηλαδή αναλαμβάνετε και όχι μόνο για τις σχολικές αίθουσες.

Έχω δίπλα μου και την Κωνσταντίνα, που δεν της αρέσει να την κολακεύουμε, αλλά δεν είναι για την ίδια. Είναι ένα σύμβολο αγώνα. Και ως τέτοιο σύμβολο διεκδίκησε τα δικαιώματα των ανθρώπων χωρίς φωνή, των καθαριστών και των καθαριστριών σε όλη τη χώρα, και όχι μόνο σε όλη τη χώρα, σε όλη την Ευρώπη, τα προηγούμενα πέντε χρόνια από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Έχοντας, λοιπόν, δίπλα μου και την Κωνσταντίνα και έχοντας ακούσει και έχοντας βιώσει τις δυσκολίες, την αγωνία, αλλά και τις πιέσεις, τους εκβιασμούς που δέχεστε κι εσείς και συναδέλφισσές σας, όλα τα προηγούμενα χρόνια, θέλω να σας πω ένα πράγμα, το οποίο ίσως έχει μεγαλύτερη αξία και από όσα μέτρα ανακοινώσουμε ή από όσες προσπάθειες κάνουμε να εξορθολογήσουμε τη διαδικασία ή να δώσουμε αυξήσεις.

Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι έχουμε την έγνοια των απλών ανθρώπων σαν κι εσάς. Και θέλουμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας και ό,τι μπορούμε. Αν μπορούμε να δώσουμε μια ελπίδα και μια προοπτική να γίνει καλύτερη η ζωή η δική σας, καλύτερη η ζωή των καθημερινών ανθρώπων, θα γίνει καλύτερη η ζωή όλων μας.