Ο πλανήτης Άρης έχει όσο λίγοι αιχμαλωτίσει τη φαντασία των ανθρώπων διαχρονικά. Η γνώση για τον πιο κοντινό πλανήτη μετά τη Γη συνεχίζει να εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία. Πριν από κάποια χρόνια γνωρίζαμε ότι ήταν ένας νεκρός άνυδρος πλανήτης, χωρίς σχεδόν ατμόσφαιρα. Πριν από αρκετά χρόνια μάθαμε ότι στους πόλους του υπήρχε ή υπάρχει πάγος. Τώρα η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και τα στοιχεία της παραπέμπουν σε ακόμη περισσότερο πάγο, όχι στους πόλους, αλλά κοντά στον Ισημερινό. Και μάλιστα όχι μια λεπτή κρούστα, αλλά πάγο πάχους πολλών χιλιομέτρων.
Τις σημαντικές αυτές εξελίξεις συζήτησε στην εκπομπή Prime με τον δημοσιογράφο Ηλία Σιακαντάρη ο Διευθυντής του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, Μάνος Κιτσώνας.
Αφού ανέφερε ότι «το θέμα του Άρη είναι πάρα πολύ δημοφιλές. Στο Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου έχουμε και μία ολόκληρη παράσταση αφιερωμένη στον Άρη, τον κόκκινο πλανήτη, και η έρευνα αυτή, που έγινε πρόσφατα με τη διαστημοσυσκευή Mars Express της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, έχει πολύ σοβαρές ενδείξεις για ένα πολύ παχύ στρώμα πάγου σε μια τεράστια περιοχή που βρίσκεται στον ισημερινό του Άρη, αλλά αυτές οι ενδείξεις υπήρχαν και πιο πριν, απλώς ήταν πιο αδύναμες, τώρα είναι πολύ πιο ισχυρές».
Πρόσθεσε ότι «με τις τελευταίες μετρήσεις από ένα ειδικό ραντάρ που υπάρχει σε αυτή τη διαστημοσυσκευή που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη εδώ και 20 χρόνια -πρέπει να πούμε είναι και αυτό ένα καταπληκτικό επίτευγμα της τεχνολογίας- δόθηκαν πολύ πιο ισχυρά στοιχεία για κάτι που όπως είπαμε ήδη, υπήρχαν κάποια πρώτα στοιχεία εδώ και αρκετά χρόνια».
Στην ερώτηση του Ηλία Σιακαντάρη αν αυτό το εύρημα κάνει πιο ρεαλιστικές τις μη ρεαλιστικές προτάσεις ή σχέδια για εποικισμό του Άρη απάντησε: «οπωσδήποτε, ό, τι σχετίζεται με ανακάλυψη νερού, έστω σε παγωμένη μορφή στον Άρη, είναι κάτι που θα βοηθήσει μία πιθανή αποστολή ανθρώπων στο μέλλον. Αν είναι ρεαλιστικές για τώρα ή για πολύ αργότερα, ναι πρέπει να πούμε ότι οποιαδήποτε σχέδια πάνε για πάρα πάρα πολλά χρόνια πιο μετά, δηλαδή δεν είναι κάτι το οποίο έχει έναν ορίζοντα στα 5 – 10 χρόνια. Εδώ προσπαθούμε να ξαναπάμε στη Σελήνη και υπάρχουν δυσκολίες στα επόμενα χρόνια, πόσο μάλλον στον Άρη. Επομένως, ναι, από τη μια μεριά οπωσδήποτε είναι πολύ σημαντικό, αλλά δεν το φέρνουν και αυτό το ταξίδι πιο κοντά, ας το πούμε έτσι».
