Έρμαιο στις διαθέσεις των κλεφτών μίνι μάρκετ στην περιοχή του Πάρκου

Ουκ ολίγες είναι οι περιπτώσεις κλοπών και διαρρήξεων στο Αγρίνιο και την ευρύτερη περιοχή, περιστατικά τα οποία συνθέτουν το πάζλ της παραβατικότητας. Οι επιτήδειοι, εκμεταλλεύονται καταστάσεις και στιγμές και αφαιρούν ότι μπορούν, ακόμη και αντικείμενα ευτελούς αξίας! Την περίοδο αυτή μάλιστα, που πραγματοποιούνται πανηγύρια και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, η προσοχή πρέπει να είναι ιδιαίτερη αυξημένη, καθώς όταν οι ανυποψίαστοι πολίτες διασκεδάζουν οι διαρρήκτες χορεύουν…

Η Στρατούλα Τσιλιγιάννη που διατηρεί μίνι μάρκετ στην οδό Διαμαντή στο Αγρίνιο, στην περιοχή του Πάρκου κατήγγειλε στη «Σ» μια από τις δεκάδες φορές που ήρθε προ ημερών αντιμέτωπη με τους κλέφτες στο κατάστημά της.

«Μπήκαν στο μαγαζί μου και μου έκλεψαν κινητό, το οποίο είχε μέσα πολύ ιδιαίτερες και σημαντικές εφαρμογές για μένα. Η υπάλληλος που δούλευε εκείνη την στιγμή στο μαγαζί, από το άγχος της δεν θυμόταν ποιος το έκανε. Υπέβαλα μήνυση και έδωσα κατάθεση. Αντιλήφθηκα ποια είναι τα άτομα και ξεκίνησα να τα ψάχνω εγώ η ίδια πόρτα – πόρτα. Είδα το άτομο και το κινητό μου, αλλά εκείνη την ώρα έφυγε χωρίς να προλάβω να το πάρω. Σε δεύτερη φάση πήρα το κινητό. Το άτομο που μπήκε στο μαγαζί και έκλεψε το κινητό το είχε πουλήσει σε φίλο του, άτομο που επίσης γνωρίζω. Πήγα για πέμπτη φορά εκείνη την ημέρα για κατάθεση στην αστυνομία, το είχα πάρει πολύ ζεστά και την κυνήγησα προσωπικά την υπόθεση. Τους έψαχνα βήμα – βήμα. Αρχικά έκλεισαν τις πόρτες όταν τους συνάντησα και έφυγαν από το παράθυρο όταν τους βρήκα. Παράλληλα, μιλούσα από άλλο κινητό απευθείας με την αστυνομία, η οποία τα άκουγε όλα. Όταν έφυγαν από το παράθυρο έδωσα την περιγραφή τους και τις πινακίδες από το μηχανάκι. Μετά από μια ώρα έφεραν το κινητό στο μαγαζί και το παρέδωσαν στον σύζυγό μου. Στεναχωρηθήκαμε όλοι, όχι τόσο για το κινητό, αλλά για την πράξη και για τις ειδικές εφαρμογές που είχε το τηλέφωνο. Δεν μου αρέσει να με κλέβουν. Νωρίτερα από το περιστατικό αυτό, κάποιος είχε μπει πάλι στο μαγαζί μου και μου έκλεψε μια μπουκάλα ποτού. Αντιλήφθηκα πως κάτι δεν πήγαινε καλά και όταν έφυγε βγήκα έξω από το μαγαζί μου και σημείωσα τις πινακίδες του αυτοκινήτου του ενημερώνοντας την αστυνομία. Προφανώς ο κλέφτης με αντιλήφθηκε και αργότερα επέστρεψε το ποτό και έτσι τον έπιασε η αστυνομία. Με ενοχλεί η κλοπή, προτιμώ να μου ζητήσουν κάτι, παρά να με κλέψουν. Στο παρελθόν είχα έρθει στα χέρια με γυναίκες Ρομά, οι οποίες πήγαν να «σηκώσουν» το μαγαζί και το απέτρεψα. Έχω κάνει το κατάστημά μου φρούριο. Δεν είναι κατάσταση αυτή. Υπάρχουν περιστατικά πολλά που ποτέ δεν φτάνουν στην αστυνομία. Ποτέ δεν πρέπει να φοβόμαστε».

Τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό -μόνο- κομμάτι από συμβάντα που συμβαίνουν καθημερινά στο Αγρίνιο και την ευρύτερη περιοχή. Η Αστυνομία από την πλευρά της τρέχει και δεν φτάνει, αν και όπως φαίνεται το στοίχημα της προληπτικής αστυνόμευσης έχει χαθεί για τα καλά καθώς οι Αρχές βρίσκονται σχεδόν πάντα ένα βήμα πίσω. Οι πολίτες από την άλλη, αναγκάζονται παρά τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν να μετατρέπουν σπίτια και επιχειρήσεις σε φρούρια, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τους δράστες. Κοινό μυστικό εξάλλου είναι, ότι το προσωπικό της τοπικής αστυνομίας δεν επαρκεί παρά το γεγονός ότι οι ένστολοι του πεζοδρομίου δίνουν καθημερινά τα πάντα για την όσο το δυνατό καλύτερη αστυνόμευση!

Νίκος Αγγελόπουλος – Κώστας Χονδρός για την εφημερίδα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ