Το γερασμένο μέλλον – του Νίκου Καραγιάννη

Τα γεγονότα σχετικά με την πρωθυπουργό της Φινλανδίας αναδεικνύουν μια βαθιά συντηρητική και κυρίαρχη κοινωνική αντίληψη, μια φοβική διάθεση υπέρβασής της και ταυτόχρονα μια σιωπηρή αγανάκτηση, που αναζητάει δειλά αλλά εναγωνίως, την εκφραστή της.

Του Νίκου Καραγιάννη

Συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφοράς που βρίσκονται σε παρακμή, ξεπερασμένα πλέον από την ίδια την ζωή η οποία έχει αλλάξει γενιά, δίνουν μάχη οπισθοφυλακής προκειμένου να διατηρηθούν ως επίσημη κοινωνική έκφραση. 

Πρότυπα συμπεριφοράς ντυμένα με την ξεθωριασμένη στολή της υποκρισίας, προβάλλονται ως θεματοφύλακες μιας κοινωνίας που έχει κολλήσει και έχει χάσει την επαφή της με την ανανέωση και την αλλαγή. 

Όλα τα «πρέπει» που κουβαλάει το παρελθόν στους κουρασμένους ώμους του, χάνουν καθημερινά την πραγματική τους δύναμή, μπροστά στην ανάγκη των νέων κυρίως ανθρώπων να εκφραστούν με αυθεντικό τρόπο, αδιαφορώντας για τις ετοιματζίδικες κοινωνικές συνταγές που σερβίρονται μπαγιάτικες.

Τα επίσημα κανάλια χειραγώγησης της κοινής γνώμης, διαμορφώνουν διαρκώς ένα γερασμένο μέλλον, στοχοποιώντας  κάθε τι που πάει να ξεφύγει από την επιρροή των κατεστημένων προτύπων συμπεριφορών.

Έχουν διαλέξει με προσοχή τους νόμους που αναπαράγουν την εξουσία τους, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν εναγωνίως να καθορίσουν και τα όρια της ηθικής, σε κάθε νέα συμπεριφορά που εκδηλώνεται.

Κάθε φορά λοιπόν που μια μικρή παρέκκλιση εκδηλώνεται, το αδίστακτο κατεστημένο την εγκαλεί και αναπτύσσει όλες του τις δυνάμεις για να επιβάλει την τάξη του και την ομοιομορφία του.  

Μπροστά στον κίνδυνο του ξεβολέματος ή της απώλειας των δανεικών προνομίων, οι  επαγγελματίες ηθικολόγοι που συστηματικά κηρύττουν τους κανόνες του «κατά κατεστημένου ευαγγελίου», σβήνουν κάθε μικρή φλόγα πριν λάβει διαστάσεις ανεξέλεγκτες. 

Έτσι όσο η Σάνα Μάριν θα απολογείται δακρυσμένη, ζητώντας συγνώμη για τα «αμαρτήματα» της, το μέλλον θα εξακολουθήσει να γεννιέται γερασμένο.

Ταυτόχρονα, η σιωπηρή αγανάκτηση, θα συνεχίσει να αναζητάει την έκφρασή της, στη άλλη Σάνα Μάριν, εκείνη, που με ένταση χορεύει στον ρυθμό μιας συνειδητής προσωπικής επανάστασης, η οποία θέτει υπό αμφισβήτηση την μεγάλη σχολή υποκρισίας, που για πολλά χρόνια τώρα, προετοιμάζει επιτυχώς τους ταγούς του γερασμένου μέλλοντος.