Ο Γιώργος Βαρεμένος για το βιβλίο του Γιώργου Παληγεώργου «Χωρίς βαλίτσα»

«Βαίνουμε προς την καρδιά του ελληνικού καλοκαιριού και ένα βιβλίο είναι ο καλύτερος φίλος για να σου κάνει παρέα, όπου κι αν επιλέξεις να περάσεις ποιοτικά τον όποιο χρόνο διαθέτεις για να βγεις από το μαγγανοπήγαδο της καθημερινότητας.

Ένα τέτοιο ανάγνωσμα-αποκάλυψη είναι το βιβλίο του Γιώργου Παληγεώργου, που μπορεί να έχει τον τίτλο “Χωρίς βαλίτσα”, είναι όμως ένα θησαυροφυλάκιο τοπικού πολιτισμού που, όταν αναπαράγεται αυθεντικά, συναντάει το υπερτοπικό και το οικουμενικό.

Ο συγγραφέας αναβιώνει με έξοχο τρόπο την τοπική ντοπιολαλιά, χωρίς νοσταλγικές εξάρσεις ή γραφικότητες. Εδώ η μνήμη είναι ατόφια ζωή – σκληρή όπως το Ξηρομερίτικο τοπίο, αλλά και γλυκιά σαν ένα όνειρο που σβήνει.

Ένας φίλος με ρώτησε: «Αυτό το βιβλίο μπορεί να το διαβάσει ένας που δεν είναι Αιτωλοακαρνάνας;» Γιατί όχι; Σίγουρα όμως δεν θα’ πρεπε να υπάρχει Αιτωλοακαρνάνας και Ξηρομερίτης που να μην το διαβάσει. Μία κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της και δεν παραμυθιάζεται από εκείνους που διατυμπανίζουν ότι την ξεβλάχεψαν σπρώχνοντάς την στον χυδαίο καταναλωτισμό, θα φρόντιζε το βιβλίο αυτό να το προμηθευτούν και τα σχολεία. Όντως, το περιεχόμενό του δεν έχει σε τίποτε να κάνει με το πλαστικό και το φανταχτερό, αλλά με την ζωή και τις ρίζες της, τις ελπίδες, τις απογοητεύσεις και τις χίμαιρές της. Ρίζες που ο Παληγεώργος ψάχνει στα ίδια τα κόκκαλα των προγόνων του, σε έθιμα που αναπαριστούν συγκλονιστικά το ανθρώπινο πεπρωμένο. Αρμαθιάζει φύλλο το φύλλο τις εμπειρίες του, παρακολουθώντας την ζωή μέσα από το τζάμι ενός λεωφορείου του ΚΤΕΛ, που χάνεται ανάμεσα σε μαντριά, παχνιά, πανηγύρια και οδηγεί στις ξενητιές. Το βιβλίο αποτελείται από διηγήματα με συνέχειες και ασυνέχειες, που μπορεί να τα διαβάσεις ένα την φορά ή και πολλά μαζί.

Πριν πιάσει το μολύβι, ο συγγραφέας κρεμάει την κάπα του στην λυγαριά και δεν δίνει δεκάρα στην προσποίηση, αλλά αναζητά μέσα από την καθημερινότητα, στο Ξηρόμερο και αλλού, την διαχρονικότητα και το νόημα της ζωής. Όπως ο ήρωας του Προυστ, τρώει ένα γλύκισμα Μαντλέν και η γεύση του πυροδοτεί την σωματική μνήμη, αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, έτσι και ο ήρωας στην “Χαμένη βαλίτσα” (χωρίς αυτό να συνιστά παραλληλισμό με την αξία του έργου του Προυστ) μπουκώνει το στόμα του «μ’ ένα κατάμαυρο σβώλο συμιγδαλένιο χαλβά» και το παληό Ξηρόμερο αναβιώνει αυθεντικά, προμηνύοντας ίσως και την σημερινή του εγκατάλειψη.

Όποιος έχει κοιμηθεί έξω τα καλοκαίρια στα καπνά μετρώντας την νύχτα τ’ άστρα μέχρι να αφεθεί στις αγκάλες του Μορφέα για να ξυπνήσει στις τρεις το πρωί• ή όποιος έχει απολαύσει το κουδούνισμα των προβάτων σαν μία γλυκιά Συμφωνία, θα συναντήσει στο βιβλίο την βαλίτσα με τις χαμένες αναζητήσεις, τα όνειρα, τις δικαιώσεις ή τις διαψεύσεις.

Η πολιτική στο βιβλίο του Γιώργου Παληγεώργου υφέρπει παντού στις σωστές της διαστάσεις, χωρίς να κραυγάζει. Είναι αυτή που έφερε τα βήματά μας να συναντηθούν και κάποια στιγμή να απομακρυνθούν. Η ουσία είναι πάντα αυτή που μένει, και αφορά την ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων».

* Ο Γ. Βαρεμένος είναι Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και Αναπληρωτής Τομεάρχης Υγείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Π.Σ.