Η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Τριανταφύλλου, τοποθετήθηκε κατά τη διάρκεια της  συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας: «Ρύθμιση θεμάτων μεταθέσεων οπλιτών, μέριμνας προσωπικού και άλλες διατάξεις».

Η  γραμματέας της επιτροπής Εθνικής ‘Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της βουλής ανέφερε πως  το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ρυθμίζει θέματα μεταθέσεων οπλιτών, υιοθετώντας ένα σύστημα κριτηρίων μοριοδότησης, και αποτελεί μια προσπάθεια να αμβλυνθεί και να ελαχιστοποιηθεί το πανθομολογούμενο φαινόμενο του «βύσματος» .

Τόνισε την αναγκαιότητα και την αξία του πολιτικού ελέγχου και επεσήμανε πόσο θετική είναι η σύνθεση πολιτικών και στρατιωτικών δομών, που προωθείται με το νομοσχέδιο.

 

«Θέλω να επιμείνω στην έννοια του ελέγχου και μάλιστα του πολιτικού ελέγχου. Ο πολιτικός έλεγχος των Ενόπλων Δυνάμεων είναι κατάκτηση της δημοκρατίας. Καθιερώνεται από το Σύνταγμα, αλλά υπονομεύεται από τον κομματικό έλεγχο και αυτό έχει επικίνδυνες συνέπειες, όχι μόνο στη λειτουργία, αλλά και στη συνοχή, το αξιόπιστο και το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και στο σύνολο του δημόσιου βίου.»

 

«.είναι άρθρα που προωθούν τη σύνθεση και τη σύμπραξη στρατιωτικών και πολιτικών δομών και αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Παρέχεται η δυνατότητα διασύνδεσης σπουδών, επαγγέλματος με τη στρατιωτική θητεία. Αναφέρθηκαν τα παραδείγματα των γιατρών, των δικηγόρων κ.λπ. Ρυθμίζονται θέματα μοριοδότησης και απόκτησης αναγνωρισμένης εργασιακής εμπειρίας και σε άλλες ειδικότητες.  Υπάρχουν ρυθμίσεις -το είπαν όλοι οι προηγούμενοι συνάδελφοι- για τους αντιρρησίες συνείδησης και τους ανυπότακτους και βεβαίως υπάρχουν ρυθμίσεις για το μόνιμο προσωπικό».

 

«..Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να εξασφαλίσουμε τέτοιες αλλαγές που δεν θα υποσκάπτουν το ηθικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι από τα επίδικα ζητήματα της πολιτικής πάλης και γνωρίζουμε όλοι, καθώς και αυτοί που υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις, για τον ελληνικό λαό ότι όλους μάς παρακολουθούν».

 

Η κυρία Τριανταφύλλου έκλεισε την ομιλία της λέγοντας:

 

«Ένα μεγάλο μέρος του λαού μας που σήμερα κινητοποιείται, που έπαψε να διαχωρίζεται με κομματικούς και συνδικαλιστικούς όρους -αλλά ποτέ δεν θα πάψουν να υπάρχουν οι ταξικοί όροι- διεκδικεί να ανοίξει ο κοινωνικός διάλογος και να παρθούν εκείνες οι αποφάσεις που θα θωρακίσουν τη λειτουργία του κοινωνικού κράτους. Ο λαός μας, που πρώτος σε όλη την Ευρώπη τόλμησε να συγκρουστεί με το παλιό και πήρε πολύ μικρή νίκη -είναι αλήθεια- γνωρίζει ποιοι είναι μαζί του και ποιοι όχι.

Εγώ προτείνω να μάθουμε να τους ακούμε όλους. Βεβαίως πρέπει να ακούμε αυτούς που φωνάζουν, αλλά πρέπει να μάθουμε να ακούμε και αυτούς που σιωπούν. Νομίζω ότι πραγματικά θα μας ωφελήσει όλους»

Κείμενο ομιλίας:

«Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Είμαστε λίγοι στα Έδρανα. Κατά την άποψή μου η ανυπακοή, αν είναι συνειδητή, συλλογική, έχει συγκεκριμένη στόχευση για αλλαγές, είναι αποτελεσματική.

Ας πάμε λίγο στο θέμα μας. Κάθε νομοθέτημα παράγει ένα πολιτικό αποτέλεσμα που πάντα θα βρίσκουμε μπροστά μας. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν αποτελεί ριζοσπαστική θέσπιση, σε καμία περίπτωση. Ρυθμίζει θέματα μεταθέσεων οπλιτών, υιοθετώντας ένα σύστημα κριτηρίων μοριοδότησης -δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, τα είπαν όλα- κριτήρια υπηρεσιακά, αντικειμενικά, διεύρυνση κοινωνικών κριτηρίων, καθιέρωση οικονομικών κριτηρίων κλπ.

Άκουσα έωλα επιχειρήματα. Για παράδειγμα, άκουσα έναν συνάδελφο που έλεγε: «Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν κριτήρια, όταν πρώτιστο κριτήριο είναι η επιχειρησιακές και οι υπηρεσιακές ανάγκες; Πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, όταν μιλάμε για Ένοπλες Δυνάμεις;». Χωρίς μεγαλοστομίες, είναι μία προσπάθεια να αμβλυνθεί, να ελαχιστοποιηθεί το πανθομολογούμενο φαινόμενο του «βύσματος». Γιατί, για να σπάσει η πελατειακή σχέση, να σπάσει η ευνοιοκρατία, δεν αρκεί ένας νόμος.

Και σημειωτέον, δεν κάνουν όλοι οι Βουλευτές τα ίδια. Ακούστηκε από έναν συνάδελφο της Νέας Δημοκρατίας να παραδέχεται ότι έχει κάνει ρουσφέτια. Εγώ δεν έχω κάνει. Και νομίζω ότι όπως εκείνος είχε το θάρρος να το πει, έτσι κι εγώ ή και πολλοί άλλοι συνάδελφοί πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να το λένε και αν το υπερασπίζονται.

Αναρωτήθηκαν οι συνάδελφοι τι καινούργιο φέρνει το νομοσχέδιο και ποια η διαφορά ανάμεσα σε ένα νομοσχέδιο και στα κανονιστικά πλαίσια που υπήρχαν και βάσει των οποίων υλοποιούνταν οι μεταθέσεις και τα υπόλοιπα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ακούστηκε ότι είναι αχρείαστο το νομοσχέδιο, άρα είναι εκ του περισσού η όλη διαδικασία, η πρώτη φορά που αυτό το θέμα γίνεται αντικείμενο νομοθετικής ρύθμισης.  

Απάντησε ο Υπουργός με οκτώ σημεία στο τι καινούργιο φέρνει. Αλήθεια, κύριοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες, είναι το ίδιο πράγμα αυτό που γίνονταν ως τώρα, με ομολογημένο το ρουσφέτι, με τη δημοσιοποίηση και τον έλεγχο των μορίων; Γιατί για κάθε ΕΣΣΟ θα ανακοινώνονται οι πέντε χαμηλότερες βαθμολογίες και μεταθέσεις και οι τοποθετήσεις που προέκυψαν από αυτές. Και αυτή η διαδικασία στην εξέλιξή της θα δημιουργήσει μία τράπεζα δεδομένων, με τα χαρακτηριστικά, με το είδος, με τον αριθμό μορίων ανά κριτήριο, που συγκεντρώνουν οι οπλίτες οι οποίοι μετατίθενται.

Θέλω να επιμείνω στην έννοια του ελέγχου και μάλιστα του πολιτικού ελέγχου. Ο πολιτικός έλεγχος των Ενόπλων Δυνάμεων είναι κατάκτηση της δημοκρατίας. Καθιερώνεται από το Σύνταγμα, αλλά υπονομεύεται από τον κομματικό έλεγχο και αυτό έχει επικίνδυνες συνέπειες, όχι μόνο στη λειτουργία, αλλά και στη συνοχή, το αξιόπιστο και το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και στο σύνολο του δημόσιου βίου.

Γίνεται πολύς λόγος για το αξιόμαχο και σωστά, το οποίο σωστά δεν αμφισβητείται, όπως δεν αμφισβητείται και η κοινωνική προσφορά των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι Ένοπλες Δυνάμεις, όμως, δεν είναι τσιφλίκι κανενός και πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι αποφάσεις μας παράγουν κοινωνικά αποτελέσματα, παράγουν προβλήματα και για τις Ένοπλες Δυνάμεις, για τα στελέχη και για τους οπλίτες τους.            

Τα προβλήματα στον εκπαιδευτικό μηχανισμό και στα μέσα που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις, οι μισθολογικές περικοπές, οι ιδιωτικοποιήσεις τμημάτων της αμυντικής βιομηχανίας αφορούν άμεσα τις Ένοπλες Δυνάμεις. Αναφέρθηκαν αρκετοί στην τροπολογία για τα Ναυπηγεία. Οι μόνιμες λύσεις, οι ουσιαστικές λύσεις είναι αυτές που μιλούν μόνο για εθνικό σχεδιασμό.

Κρατάω το ότι υπάρχουν πολύ σημαντικά άρθρα στο νομοσχέδιο. Για την οικονομία του χρόνου δεν θα αναφερθώ σε αυτά. Ωστόσο, είναι άρθρα που προωθούν τη σύνθεση και τη σύμπραξη στρατιωτικών και πολιτικών δομών και αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Παρέχεται η δυνατότητα διασύνδεσης σπουδών, επαγγέλματος με τη στρατιωτική θητεία. Αναφέρθηκαν τα παραδείγματα των γιατρών, των δικηγόρων κ.λπ. Ρυθμίζονται θέματα μοριοδότησης και απόκτησης αναγνωρισμένης εργασιακής εμπειρίας και σε άλλες ειδικότητες.  Υπάρχουν ρυθμίσεις –το είπαν όλοι οι προηγούμενοι συνάδελφοι- για τους αντιρρησίες συνείδησης και τους ανυπότακτους και βεβαίως υπάρχουν ρυθμίσεις για το μόνιμο προσωπικό.

Ακούγονται και ακούστηκαν εκθειαστικά λογύδρια για τις Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες –πρέπει να πούμε- υπερασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα, δηλαδή τα λαϊκά συμφέροντα. Αναρωτιέμαι, ωστόσο, πώς θεωρείται δεδομένος ο σεβασμός μας προς αυτούς τους ανθρώπους, τα στελέχη και τους οπλίτες, ύστερα από τα μέτρα που μόλις προηγουμένως ανέφερα.

Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να εξασφαλίσουμε τέτοιες αλλαγές που δεν θα υποσκάπτουν το ηθικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι από τα επίδικα ζητήματα της πολιτικής πάλης και γνωρίζουμε όλοι, καθώς και αυτοί που υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις, για τον ελληνικό λαό ότι όλους μάς παρακολουθούν. Όλους μάς παρακολουθούν στον πολιτικό αγώνα που δίνουμε ο καθένας από την πλευρά του.

Τα περισσότερα απ’ όσα ακούστηκαν σήμερα εδώ εντάσσονται στην προσπάθεια να πείσουν την ελληνική κοινωνία πως η σημερινή Κυβέρνηση είναι μία αλλοτριωμένη, ανίκανη, αδίστακτη και πλήρως υποταγμένη Κυβέρνηση, η οποία έρχεται να εφαρμόσει το τρίτο και καταστρεπτικότερο μνημόνιο κι ότι όλοι είναι ίδιοι.

Ένα μεγάλο μέρος του λαού μας που σήμερα κινητοποιείται, που έπαψε να διαχωρίζεται με κομματικούς και συνδικαλιστικούς όρους -αλλά ποτέ δεν θα πάψουν να υπάρχουν οι ταξικοί όροι- διεκδικεί να ανοίξει ο κοινωνικός διάλογος και να παρθούν εκείνες οι αποφάσεις που θα θωρακίσουν τη λειτουργία του κοινωνικού κράτους. Ο λαός μας, που πρώτος σε όλη την Ευρώπη τόλμησε να συγκρουστεί με το παλιό και πήρε πολύ μικρή νίκη –είναι αλήθεια- γνωρίζει ποιοι είναι μαζί του και ποιοι όχι.

Εγώ προτείνω να μάθουμε να τους ακούμε όλους. Βεβαίως πρέπει να ακούμε αυτούς που φωνάζουν, αλλά πρέπει να μάθουμε να ακούμε και αυτούς που σιωπούν. Νομίζω ότι πραγματικά θα μας ωφελήσει όλους.

Ευχαριστώ».

.