Κ.Κ.Ε.: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, επίκαιρο όσο ποτέ!

 

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη στη χώρα μας και σ’ όλο τον κόσμο εν μέσω μιας πανδημίας. Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι για μια ακόμη φορά τα μεγάλα θύματα αυτής της «υγειονομικής» κρίσης, που λειτουργεί ως καταλύτης για μια νέα βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση, αλλά και για την προώθηση των σχεδιασμών και απαιτήσεων του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων.

Η κατάρρευση των δημόσιων συστημάτων Υγείας, ακόμη και στην κορωνίδα του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, παρά τον ηρωισμό των εργαζομένων σε αυτά, η εντατικοποίηση της εργασίας και η έλλειψη μέτρων στοιχειώδους προστασίας με κινδύνους για τη ζωή και την υγεία των εργαζομένων, η ανεργία, η δοκιμή νέων, πιο εξελιγμένων μορφών εκμετάλλευσης, όπως η τηλεργασία, είναι μερικές μόνο από τις καθημερινές εικόνες που αποδεικνύουν τη σήψη και την ιστορική χρεοκοπία του καπιταλισμού.

Την ίδια στιγμή, το κυνήγι του κέρδους και οι ανταγωνισμοί γύρω από αυτό υπονομεύουν τις υπαρκτές δυνατότητες της επιστήμης και της έρευνας, που θα μπορούσαν να δώσουν πιο γρήγορα διέξοδο στη σημερινή πανδημία και να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες. Ο «παγκόσμιος πόλεμος» ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη και μεγάλες εταιρείες, για την πατέντα του νέου εμβολίου, των θεραπειών και του αναγκαίου υγειονομικού υλικού, επιβεβαιώνουν αυτό που περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αντιλαμβάνονται και φωνάζουν, ότι «ο καπιταλισμός είναι ο πραγματικός ιός». Όλα αυτά φέρνουν πιο κοντά την ανάγκη της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, της κατανομής, των υπηρεσιών, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, τον Σοσιαλισμό.

Τα διδάγματα από την Ιστορία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρα από ποτέ. Ό,τι κέρδισε η εργατική τάξη, το κέρδισε με σκληρούς αγώνες, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, ανατρέποντας συσχετισμούς που μπορεί να φάνταζαν ανυπέρβλητοι.

Πάνω από όλα, η Ιστορία απέδειξε ότι η εργατική τάξη, η πιο πρωτοπόρα δύναμη της κοινωνίας, μπορεί, σε συμμαχία με τις καταπιεζόμενες λαϊκές δυνάμεις, να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου, να οικοδομήσει μια νέα κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών.

Η πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, παρόλο που αφορούσε χώρες με απόλυτες και σχετικές – σε σύγκριση με τα σημερινά επιστημονικά και τεχνολογικά δεδομένα – συνθήκες μεγάλης καθυστέρησης, δείχνει την ανωτερότητα του σοσιαλισμού στην προστασία της υγείας, στην ασφάλεια, στην εργασία, στην εκτεταμένη κοινωνική προστασία. Η ανατροπή του σοσιαλισμού και η παγκόσμια υποχώρηση του εργατικού κινήματος ούτε δικαιώνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε, ούτε πολύ περισσότερο σταματούν τον τροχό της Ιστορίας, που, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, κινείται πάντα προς τα μπρος.

Αυτή η βαρβαρότητα δεν εξωραΐζεται από επιμέρους μέτρα άμβλυνσης των συνεπειών της, από προσπάθειες συγκάλυψης που κάνουν οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, οι διεθνείς ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, συνολικά οι δυνάμεις που υπερασπίζονται και υπηρετούν αυτό το άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα.

• Αποθεώνουν την «ατομική ευθύνη», για να κρύψουν τις μεγάλες κρατικές ελλείψεις, κυρίως στα δημόσια συστήματα Υγείας.
• Προσπαθούν να επιβάλουν σιωπητήριο στους εργαζόμενους, με το πρόσχημα της πανδημίας και μιας ψευδεπίγραφης «εθνικής ομοψυχίας».
• Επιδιώκουν την υποταγή των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου, με το ψευτοεπιχείρημα ότι «όλοι είμαστε στο ίδιο καράβι».
• Επεξεργάζονται μέτρα άμεσης οικονομικής κρατικής παρέμβασης – με επενδύσεις και επιδοτήσεις, ακόμα και κρατικοποιήσεις χρεοκοπημένων μεγάλων επιχειρήσεων – προκειμένου να ανακάμψουν το καπιταλιστικό κίνητρο και η κερδοφορία. Αλλά όλα αυτά τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι με νέα σκληρά μέτρα και μνημόνια, στο όνομα των «έκτακτων συνθηκών».
• Επιστρατεύουν το παραμύθι της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», για να κρύψουν ότι η ΕΕ, η Ευρωζώνη, είναι από τη φύση της συμμαχία ανταγωνιζόμενων μεταξύ τους κρατών και οικονομιών που, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, «δείχνει τα δόντια της» τόσο ανάμεσά τους όσο και κυρίως απέναντι στους λαούς.

Σε αυτήν τη γραμμή κινούνται τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα της χώρας μας, προετοιμάζοντας την επόμενη μέρα, που για τους εργαζόμενους θα είναι οδυνηρή αν δεν ορθώσουν πιο αποφασιστικά, μαζικά και μαχητικά το ανάστημά τους, αν δεν περάσουν σε αντεπίθεση.

Καμία αυταπάτη, καμία παραπλάνηση δεν επιτρέπεται για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και στην ύπαιθρο. Καμία αλλαγή στο μείγμα μεταξύ δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, κανένα νέο «Σχέδιο Μάρσαλ», κανένας ψηφιακός εκσυγχρονισμός κρατικών υπηρεσιών δεν αποτελούν «προοδευτική μεταρρύθμιση» του καπιταλισμού, δεν τον απαλλάσσουν από τα τεράστια αδιέξοδά του και από την επερχόμενη κρίση, όπως συνέβη και το 2009. Από τη νέα, τεράστιων διαστάσεων οικονομική κρίση δεν γίνεται να βγουν κερδισμένοι οι εργαζόμενοι.

Γι’ αυτό η εργατική αντεπίθεση, η συμμαχία της εργατικής τάξης με τις άλλες λαϊκές δυνάμεις δεν μένει «στον πάγο».

Μένουμε δυνατοί στις συνθήκες της πανδημίας.

Δίνουμε τη μάχη για την προστασία της υγείας του λαού, για την Παιδεία, την εργασία, τον Πολιτισμό, την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος, την υπεράσπιση των εργατικών και ευρύτερα συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και αστικών ελευθεριών, με κατάργηση των όποιων νόμων περιορισμού της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, της έντασης της καταστολής.

Δυναμώνουμε τον αγώνα για να πληρώσουν αυτοί που ευθύνονται, οι καπιταλιστές, με αύξηση της φορολογίας τους, με κατάργηση των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου, πάταξη της αισχροκέρδειας.

Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κατάργηση όλων των παλιότερων μνημονιακών νόμων και των πρόσφατων αντιλαϊκών μέτρων.

Με την απαίτηση για παραγραφή του κρατικού χρέους που δεν το δημιούργησε ο λαός, που το πληρώνει ακριβά και συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια.

Με απόσυρση από το πρόγραμμα και τους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, που ως χώρα το πληρώνουμε με 4 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Με τη συνολική και λυτρωτική για το λαό μας σύγκρουση και αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Ομόνος δρόμος για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση είναι ο δρόμος της πάλης για την εργατική εξουσία.

Ο κορονοϊός θα γιατρευτεί και η πανδημία θα περάσει, όπως πέρασαν κι άλλες στο παρελθόν, ο καπιταλισμός όμως είναι αθεράπευτος και θα συνεχίζει να βασανίζει την ανθρωπότητα, με τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, την καταστροφή του περιβάλλοντος, μέχρι οι λαοί να αποφασίσουν να βγουν στο προσκήνιο των εξελίξεων.

Το σημερινό σύστημα μπορεί μόνο να ανατραπεί και να αντικατασταθεί από ένα ανώτερο κοινωνικό σύστημα, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό, όπου η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής με εργατική εξουσία, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ο εργατικός έλεγχος σε όλα τα διοικητικά όργανα και η συμμετοχή σε όλα τα όργανα εξουσίας, από κάτω προς τα πάνω, μπορεί να οδηγήσουν στην ευημερία του λαού, στην ειρήνη και την πρόοδο της ανθρωπότητας.

Η Εργατική Πρωτομαγιά συμβολίζει την ακαταμάχητη διεκδίκηση απέναντι στον ταξικό αντίπαλο. Αυτή είναι η πολύτιμη παρακαταθήκη για την περίοδο που διανύουμε. Με αυτό το όπλο στα χέρια και τη σκέψη μας τιμάμε την Εργατική Πρωτομαγιά, τους νεκρούς εργάτες του Σικάγο του 1886, τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης του ’36, τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στην Καισαριανή την 1η Μάη του 1944, όλους τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, όσους θυσιάστηκαν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Σε αυτόν το δρόμο συνεχίζουμε, για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων κοινωνικών – λαϊκών αναγκών.

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!