Ο Καλυβιώτης Γ. Γαλανόπουλος, γράφει το “Ημερολογιο Ποδηλάτου”, αφού διέσχισε την Μ. Βρετανία

Με την απόφασή του ο Καλυβιώτης Γιώργος Γαλανόπουλος να ποδηλατίσει την Γηραιά Αλβιώνα από τον Νότο μέχρι τον Βορρά μέσα σε λίγες μέρες για να συγκεντρώσει χρήματα για τα παιδιά με καρκίνο, έδωσε μαθήματα ανιδιοτελούς προσφοράς προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο, παράδειγμα ευαισθητοποίησης και εθελοντισμού προς την κοινωνία!

Το ημερολόγιο της δύσκολης ποδηλατικής διαδρομής μας περιγράφει ο ίδιος ο Γιώργος Γαλανόπουλος, όπου καταγράφει προσωπικά  συναισθήματα και εμπειρίες από αυτή την επίπονη και συνάμα απαιτητική προσπάθεια που κατέβαλλε μαζί με άλλους εθελοντές:

Μόλις πριν 2 βδομάδες ξεκίνησε το ταξίδι για το Land’s End στο Cornwall με στόχο να διανύσουμε 1600 χιλιόμετρα σε 9 μέρες με το ποδήλατο. Εκεί στο Land’s End μαζευτήκαμε, μη γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον, μια ομάδα 12 ατόμων που σύντομα γίναμε μια αγκαλιά και ενθαρρύναμε ο ένας τον άλλον σε κάθε δύσκολο σημείο της διαδρομής και όταν συνέβαινε κάποιο μηχανικό πρόβλημα.

Ο σκοπός για τον οποίο πραγματοποιήθηκε η ποδηλατική διαδρομή ήταν να συγκεντρώσουμε 15.000 £ (λίρες) για το Ίδρυμα Maggie’s που βοηθά και συμπαραστέκεται στον συνάνθρωπό μας που έχει διαγνωστεί με την επάρατη νόσο. Όλοι λοιπόν εθελοντές αυτής της προσπάθειας προσπαθήσαμε μέσω της ποδηλασίας να βοηθήσουμε. Έχοντας ήδη την εμπειρία δυο προηγούμενων διαδρομών στις αποσκευές, συμμετέχοντας στη ποδηλασία του wheeling2help (2015 Λονδίνο – Αθήνα & 2016 Κωνσταντινούπολη – Ηράκλειο Κρήτης), δέχτηκα τη πρόκληση με επίγνωση ότι θα ήταν πιο δύσκολο εγχείρημα, καθώς τα χιλιόμετρα σε καθημερινή βάση θα ήταν γύρω στα 170 χλμ!

Το έναυσμα δόθηκε στις 28 Απριλίου 2017 και οι πεταλιές ξεκίνησαν από το νοτιότερο άκρο της Αγγλίας. Με οδηγό την ελπίδα και τη συμπαράσταση φίλων και συγγενών τα χιλιόμετρα κυλούσαν. Η πρώτη μέρα είχε πολλές ανηφόρες, γνωρίζοντας όμως ότι είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι όλης της ποδηλασίας κάναμε πιο συχνές στάσεις για να μπορέσουμε να τις βγάλουμε. Σημαντικό κομμάτι στο να βγει η κάθε μέρα ήταν να πηγαίνουμε με συγκεκριμένο ρυθμό αλλά και όλοι μας είχαμε ήδη προμηθευτεί με ενεργειακά τζελ και μπάρες για ενέργεια. Τη πρώτη μέρα ολοκληρώσαμε 168 χλμ μέσα σε εφτάμιση ώρες. Η ομάδα είχε από πριν κλείσει κατάλυμα για όλους στο Oakhampton. Μέχρι να φτάσουμε και να κάνουμε τα απαραίτητα (διατάσεις και πλύσιμο ποδηλατικών ρούχων) οριακά προλάβαμε το φαγητό. Τα εστιατόρια δεν σερβίρουν φαγητό μετά τις 9 οπότε τρέχαμε κυριολεκτικά να προλάβουμε.

Η δεύτερη μέρα μας βρήκε όλους λίγο ¨πιασμένους¨, αφού φάγαμε ένα καλό πρωινό ξεκινήσαμε για το αγαπημένο Bristol. Αγαπημένο γιατί εκεί μένουν οι γονείς μου Γιάννης και Λουίζα, και ξέροντας ότι με περιμένουν και ότι θα υπάρχει σπιτικό φαγητό οι ορθοπεταλιές δίνανε και πέρνανε… Εδώ να αναφέρω ότι ήδη είχαν δημιουργηθεί 3 γκρουπ δυναμικότητας. Οι “γρήγοροι” που ήταν κυρίως ποδηλάτες, οι “ενδιάμεσοι” και το “Fun Bus” που πήγαιναν μεν με αργό tempo αλλά είχαν και την πιο πολύ ¨πλάκα¨. Προτιμώντας να μη φτάνω αργά το βράδυ και να μην γίνεται η σέλα πιο επίπονη, ήμουν μέλος του “ενδιάμεσου” γκρουπ. Τη δεύτερη μέρα ποδηλατίσαμε 184 χλμ περάσαμε από το όρος Mendip και είδαμε μερικά πανέμορφα μέρη. Λίγο πριν φτάσουμε στο Bristol είχε μερικές απότομες κλίσεις ο δρόμος, αλλά ξέροντας ότι θα δω τους δικούς μου και να περάσω λίγες ώρες μαζί τους, κάναμε τις τελευταίες πεταλιές πιο γοργά.

Τρίτη μέρα της ποδηλασίας η διαδρομή ήταν από το Bristol στο Litchfield. Φεύγουμε σιγά σιγά από το Νότο και πλησιάζουμε τα Midlands της Αγγλίας. Έχοντας γεμίσει τις ¨μπαταρίες¨ και προμηθευτεί με τα απαραίτητα… από τη μαμά (ζακέτα για το κρύο, μπάρες) συνεχίσαμε μέσα στο πράσινο του Gloucester.

Κάναμε τη πρώτη μας στάση σε ένα από τα κέντρα της Maggie’s στο Cheltenham όπου μας πρόσφεραν μια ζεστή υποδοχή οι εθελοντές του κέντρου.

Ολοκληρώσαμε αισίως τη τρίτη μέρα με 165 χλμ, ήταν από τις πιο εύκολες διαδρομές καθώς δεν είχε τόσες ανηφόρες. Ήταν και από τις λίγες φορές που αφιχθήκαμε σχετικά νωρίς στον προορισμό μας και ήμασταν τυχεροί καθώς αμέσως έπιασε βροχή. Με το πού φτάσαμε μπορέσαμε χωρίς άγχος να ετοιμάσουμε τα πράγματά μας και να προετοιμαστούμε για την επόμενη μέρα.

Τέταρτη μέρα της διαδρομής ξεκινήσαμε από το Litchfield με προορισμό το Preston. Το πρωί ήταν λίγο βροχερός ο καιρός, η πρώτη και τελευταία φορά που μας έπιασε βροχή! Για τα αγγλικά δεδομένα είμασταν πολλοί τυχεροί!

Στη διαδρομή περάσαμε από το Stoke-on-Trent όπου με συνάντησε ο φίλος μου Πάρης Κάρτας – γνωριστήκαμε μέσο του wheeling2help – και ήρθε να με ενθαρρύνει αλλά και να με προμηθεύσει με ενεργειακά τζελ καθώς μου είχαν τελειώσει. Κομβικό σημείο καθώς είμασταν σχεδόν στα μέσα της διαδρομής! Αισίως φτάσαμε στον προορισμό στο Preston συμπληρώνοντας 172 χλμ

Πέμπτη μέρα και έχοντας ήδη βρει ρυθμό ξεκινήσαμε για το Carlisle. Αυτή η μέρα ήταν και από τις ομορφότερες διαδρομές που έχω κάνει ποτέ μου. Περάσαμε από το Lake District όπου κύριο στοιχείο είναι οι πράσινοι λόφοι με την λίμνη και οι ειδικές διαδρομές για το ποδήλατο. Είδαμε μερικές πανέμορφες πόλεις όπως το Windermere και το Ambleside. Συμπληρώσαμε τη μέρα αυτή 161 χλμ και καταφέραμε και περάσαμε πάνω από τα μισά χιλιόμετρα της διαδρομής.

Ξεκινώντας την έκτη μέρα, είχαμε ενθουσιαστεί όλοι από νωρίς καθώς σήμερα θα ήταν η μέρα που θα φεύγαμε από Αγγλία και θα μπαίναμε στη Σκωτία! Όντας πρώτη φορά στη Σκωτία και έχοντας ακούσει τόσα, παραμερίσαμε την κούραση και ξεκινήσαμε νωρίς για να χαθούμε στη μαγεία της φύσης.

Με σύμμαχο τον καιρό συνεχίσαμε για τη Γλασκώβη! Εκεί επισκεφτήκαμε και άλλο κέντρο του ιδρύματος Maggie’s όπου γνωρίσαμε από κοντά το σημαντικό έργο που επιτελούν.

Έβδομη μέρα και η κόπωση αρχίζει και κάνει τα σημάδια της. Από δω και μπρος η διαδρομή ξανά δυσκολεύει καθώς αυξάνονται τα χιλιόμετρα και οι ανηφόρες δυσκολεύουν το έργο. Η ομάδα αρχίζει και κάνει τη διαφορά καθώς είχαμε αέρα αντίθετο ποδηλατούσαμε σε σειρά και αυτός που ήταν μπροστά είχε όλη την αντίσταση. Έτσι ανά 2 λεπτά κάναμε αλλαγές ώστε να ξεκουράζεται η ομάδα και να συνεχίζουμε χωρίς πολλά διαλείμματα.

Κύριο χαρακτηριστικό της μέρας ήταν τα Highlands. Μοναδική αίσθηση με τοπία μαγικά, και το καλό με το ποδήλατο είναι ότι σου δίνεται ο χρόνος να δεις τι υπάρχει γύρω σου και να χρησιμοποιείς όλες τις αισθήσεις σου. Μια πολύ όμορφη διαδρομή και όλοι είμασταν μαγεμένοι με τα τοπία που απόχερα μας προσφέρονταν, συνδύαζε διαδρομές μέσα από δάσος, δίπλα στη λίμνη και κατάβαση από τα Highlands!

Μετά από 8 ωρών και κάτι ποδηλασίας διανύσαμε 200 χλμ και φτάσαμε στο Fort William! Οριακά προλάβαμε το φαγητό και πέσαμε νωρίς εκείνη τη μέρα για ύπνο να πάρουμε δυνάμεις για την επόμενη μέρα.

Ημέρα όγδοη και προτελευταία μέρα της διαδρομής με προορισμό το Dornoch! Συμφωνήσαμε να περάσουμε από τη γέφυρα Glenfinnan, εκεί γυρίστηκαν πολλές ταινίες μια εκ των οποίων και ο Harry Potter. Καθ΄όλη τη διαδρομή ήμασταν συνεπαρμένοι με τα τοπία γύρω μας και μαε έδινε δύναμη να συνεχίσουμε. Εκτός από τα τοπία που είδαμε, αυτά που ξεχώρισαν ήταν το ατμοκίνητο τραίνο που είδαμε καθώς και όταν ποδηλατούσαμε τρέχανε 2 άλογα δίπλα μας που πραγματικά δώσανε μια ξεχωριστή νότα στη μέρα αυτή. Η μέρα φάνταζε ατέλειωτη καθώς ήταν και η πιο επίπονη, 235 χλμ σε διάστημα 10 ωρών και 20 λεπτών! Και αυτή η μέρα τα είχε όλα, αναβάσεις, περάσματα από δάση, γραφικές πόλεις όπως το Fort Augustus και ποδήλατο δίπλα από τη περίφημη λίμνη Lochness, όλα αυτά μας ενέπνεαν να συνεχίσουμε. Περάσαμε από άλλο ένα κέντρο του ιδρύματος Maggie’s στο Inverness όπου μας πρόσφεραν ζεστά καλούδια και καφέ για να συνεχίσουμε για το υπόλοιπο της διαδρομής. Εκείνη τη μέρα φτάσαμε και πιο αργά από όλες τις άλλες, 9 και τέταρτο το βράδυ. Η κουζίνα είχε ήδη κλείσει αλλά ευτυχώς οι “γρήγοροι” φτάσανε έγκαιρα και κανονίσανε φαγητό για όλη την ομάδα.

Ημέρα ένατη και τελευταία της διαδρομής, εδώ άρχιζαν όλα να πονάνε αλλά ξέροντας ότι είναι τα λιγότερα χιλιόμετρα αλλά και ότι φτάνουμε στο τέλος ανυπομονούσαμε να πιάσουμε τα ποδήλατα. Με πιο χαλαρό tempo από τις άλλες μέρες ξεκινήσαμε για το John o’Groats. Πάλι συναντήσαμε μαγικά τοπία, βουνά στολισμένα με ένα είδος χαμόδεντρου ονόματι ύληξ, κύριο χαρακτηριστικό το κίτρινο χρώμα. Πάλι είχαμε κόντρα αέρα αλλά δε μας πτόησε. Συνεχίσαμε όπως τις προηγούμενες μέρες. Κάναμε μια μικρή στάση στο όμορφο Helmsdale και από εκεί συνεχίσαμε για τον τελικό προορισμό John o’Groats. Με το που φτάσαμε στο Τhurso δεν συναντήσαμε άλλες ανηφόρες, από δω και μπρος είχε μόνο κατηφόρα. Έτσι έπειτα από 9 μέρες και 1620 χιλιόμετρα φτάσαμε στο John o’Groats! Όλοι μια αγκαλιά, με συγκίνηση αδυνατώντας να πιστέψουμε ότι τα καταφέραμε!

Ο στόχος επετεύχθη, καταφέραμε να ποδηλατίσουμε 1600 χλμ χωρίς τραυματισμούς και παράλληλα συγκεντρώθηκε το ποσό των 17.000 £ λιρών για τo Ίδρυμα Maggie’s!

Η ηθική ανταμοιβή που εισπράττεις από τέτοιες προκλήσεις δε συγκρίνεται! Όλοι μπορούμε να κάνουμε τέτοια μικρά πράγματα, στο χέρι μας είναι. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια μικρή ώθηση προς τον εθελοντισμό και μετά απλά το αναζητάς. Τη συμμετοχή μου αυτή τη αφιερώνω στους γονείς μου, στον αδερφό μου και στην αδερφή μου που είναι πάντα εκεί για μένα! Σας αγαπώ πολύ!

Ευχαριστώ και όλους εσάς που με τη βοήθειά σας μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω!

kalyvia.gr