Κοιμήσης στην Κ.Ε.Δ.Ε.: Ο «Κλεισθένης» δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για συζήτηση

Η τοποθέτηση του επικεφαλής της παράταξης «Αυτοδιοικητικό Κίνημα» Δημάρχου Αμφιλοχίας Απόστολου Κοιμήση, στην έκτακτη Γενική Συνέλευση της Κ.Ε.Δ.Ε. για το πρόγραμμα Κλεισθένης Ι.

 

Αναλυτικά:

«Αυτό το ν/σ δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για συζήτηση. Ωστόσο δεν πρέπει να αγνοεί κανείς ότι έχουμε πλέον ΕΝΑ ΝΕΟ ΤΟΠΙΟ.
Σε σχέση με την προηγούμενη Γενική Συνέλευση, πριν λίγο καιρό έχουμε πλέον κείμενο σχεδίου νόμου στα χέρια μας. Το βασικότερο όμως όλων, είναι ότι έχουμε ΘΕΜΕΛΙΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. Ο διάλογος δηλαδή, που ενδεχομένως εξορκιζόταν ή ενείχε πρόθεση αποκλεισμού, επεβλήθη de facto από τα πράγματα.
Οφείλουμε να κρατήσουμε την πολύ σοβαρή προσέγγιση που έχουν κάνει οι Συνάδελφοί μας σε όλη τη Χώρα, αυτή την κοπιώδη, εργώδη συνεδρίαση στα Δημοτικά Συμβούλια, στις Περιφερειακές Ενώσεις Δήμων (αντίστοιχες έκαναν και οι Περιφερειάρχες), γιατί νομίζω ότι, πέρα από τη ρητορική, θα πρέπει ΝΑ ΕΠΚΕΝΤΡΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟ “MOMENTUM” ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΡΙΑΣ. Στο βασικό μας ΣΤΟΧΟ που είναι η αντικατάσταση αυτού του αναποτελεσματικού Κράτους με ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης που θα απαντά στις σύγχρονες ανάγκες: Αποκέντρωση της εξουσίας με Αυτοδιοίκηση, παροχή υπηρεσιών στον κόσμο στο εγγύτερο επίπεδο, ποιοτικές υπηρεσίες με το ελάχιστο δυνατό κόστος.

Θα ξεκινήσω από μια ακροθιγώς σύντομη διαδρομή στο ν/σ, προς τεκμηρίωση γιατί δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για συζήτηση.
Δεν θα σταθώ στις προθέσεις. Είχαμε την ευκαιρία για πολλούς μήνες να εντοπίσουμε σκοπιμότητες, να πιθανολογήσουμε εξελίξεις, τολμώ όμως να πω ότι η εκτίμησή μας υπολειπόταν σε σχέση με αυτό που δόθηκε στη δημοσιότητα, όσον αφορά τις αρνητικές συνέπειες για το θεσμό.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΩΝ
Ξεκινάω από το αρ.1, όπου επιχειρείται μια κατηγοριοποίηση των Δήμων. Δεν ξέρουμε πως έχει προκύψει, κατά βάση λαμβάνεται υπόψη ο πληθυσμός. Επιστημονικά όμως, οιαδήποτε κατηγοριοποίηση είναι συναρτημένη από το στόχο που εκάστοτε θες να εξυπηρετήσεις.
Γίνεται επίσης στο ν/σ μια απόπειρα προσθήκης και άλλων κριτηρίων κατανομής των πόρων στην Τ.Α. (αρ.183) για λειτουργικές δαπάνες και επενδύσεις, που όμως δεν υπάρχουν.
Επομένως αυτά είναι κενό γράμμα, δεν έχουν καμία απολύτως πρακτική σημασία.

ΟΡΕΙΝΟΤΗΤΑ
Στο αρ.2 έχει γίνει μια ατυχής περιγραφή της έννοιας της ορεινότητας, γιατί ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΟΥΧΩΝ ΔΗΜΩΝ και θέτει θέμα -προφανώς από άγνοια- στις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. για τα μελλοντικά κοινοτικά πλαίσια στήριξης.
Να σας θυμίσω ότι τα Leader, τα Leader+, τα ΟΠΑΑΧ κλπ περιελάμβαναν μέσα στην ορεινότητα περίπου το 75% των Δήμων της Χώρας.
Η ΕλΣτατ έχει μια αδόκιμη κατηγοριοποίηση, ξεπερασμένη επιστημονικά από τα πράγματα, που περιορίζει πολύ περισσότερο τον αριθμό αυτό. Εδώ λοιπόν υπάρχει πρόβλημα.

ΚΩΛΥΜΑ ΕΚΛΟΓΙΜΟΤΗΤΑΣ
Εισάγεται κώλυμα εκλογιμότητας (αρ.10 παρ.2.α.) -μη δυνάμενο να αρθεί με παραίτηση- για τους Γενικούς Γραμματείς και τους επιστημονικούς συνεργάτες στους Δήμους. Ένα επίλεκτο ανθρώπινο δυναμικό στην Τ.Α., που, χωρίς να ασκεί Διοίκηση, διαθέτει συσσωρευμένη εμπειρία διοικητική και μπορεί να αποτελέσει το βασικό αιμοδότη της στελέχωσης των αυτοδιοικητικών Αρχών στο παρόν και στο μέλλον. Το ν/σ τους στερεί το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, τους αποκλείει.

ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚΛΟΓΗΣ
Η απλή αναλογική προτείνεται, αναφέρεται, επικαλείται, διότι (χωρίς να έχει εφαρμοστεί ως σύστημα εκλογής οργάνων, ούτε στο Κοινοβούλιο ούτε στην Τ.Α. τα τελευταία χρόνια, παλιότερα υπήρχε ως σύστημα το οποίο έχει εγκαταλειφθεί) δημιουργεί την ψευδαίσθηση της ισοδυναμίας της ψήφου ή της δικαιότερης κατανομής της επιλογής των πολιτών σε σχέση με το παραγόμενο ποσοτικό εκλογικό αποτέλεσμα.
Σε αυτό το ν/σ δεν υπάρχει απλή αναλογική.
Η απλή αναλογική περιορίζεται ΜΟΝΟ στη διαδικασία εκλογής των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου. Μέχρι εκεί. Στα υπόλοιπα όργανα υπάρχει θέμα.

ΕΚΛΟΓΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΣΤΗ 2Η ΚΥΡΙΑΚΗ
Στην εκλογή του Δημάρχου έχουμε 2η Κυριακή (αρ.28) μεταξύ δύο συνδυασμών, άρα θεωρητικώς πάμε σε πολύ ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση του μονοπρόσωπου οργάνου, το οποίο όμως ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΤΑΙ με τη διαδικασία της κατανομής του συνόλου των εδρών του Δημοτικού Συμβουλίου από την 1η Κυριακή.
Επιπλέον παράδοξο, ότι μπορούμε να έχουμε δυϊσμό στο status του Δημάρχου, γιατί μπορεί στη 2η Κυριακή να πάνε και 3 και 4 και 5 Συνδυασμοί, εάν υπάρχει ισοψηφία. Ο νομοθέτης λέει (παρ.2-4 αρ.28) ότι αυτοί μπορεί στη 2η Κυριακή να εκλεγούν με σχετική πλειοψηφία. Αναρωτιέται κανείς γιατί πρέπει να γίνει όλη αυτή η ταλαιπωρία να πας σε β’ γύρο, όταν η κατανομή του συνόλου των εδρών θα έχει γίνει από τον α’ γύρο.

Η φιλοσοφία του ν/σ οδηγεί στη δημιουργία μιας θεσμικής “μαρμίτας”, δηλαδή μιας κατσαρόλας όπου πετάμε μέσα όλα τα υλικά, τα ανακατεύουμε και ό,τι βγει. Δεν λειτουργούν όμως έτσι οι θεσμοί στην Τοπική Δημοκρατία, ιδίως διότι υπάρχει αμεσότητα στην ανάγκη εκτέλεσης έργου.

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ
Το ν/σ (αρ.4) ΑΥΞΑΝΕΙ τον αριθμό των Κοινοτήτων που διοικούνται από ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΑ ΟΡΓΑΝΑ (ήταν μέχρι 300 κατοίκους στο “Καλλικράτη”, γίνεται μέχρι 500) και αυτό γίνεται τη στιγμή που ακούμε περί ενίσχυσης της Δημοκρατίας και της τοπικής συμμετοχής.
– Οι Κοινότητες μέχρι 500 κατοίκους, που θα διοικούνται δηλαδή από μονοπρόσωπα όργανα, είναι 3.878, ήτοι το 63% περίπου των Κοινοτήτων.
– Το υπόλοιπο 27%, δηλαδή 1.663 Κοινότητες, έχουν 3μελή Συμβούλια.
– Υπάρχουν 444, το 7,2 % με 5μελή κλπ.
Στις Κοινότητες άνω των 500, η εκλογή είναι με αναλογικό τρόπο, με μείωση όμως της αναλογικότητας, γιατί διευκολύνει ο νομοθέτης την πολυδιάσπαση. Ρίχνει δηλαδή το εκλογικό μέτρο, προσθέτει 1 επιπλέον έδρα για να γίνει η κατανομή των εδρών.
Κατά κανόνα, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων, οι συνθέσεις στο 90% των Κοινοτήτων θα είναι Ή μονοπρόσωπα όργανα Ή παρατάξεις με κατανομές 1-1-1.

Όσον αφορά τις αρμοδιότητες των Κοινοτήτων, δεν υπάρχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες. Πρόκειται για ΠΙΣΤΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ των γνωμοδοτικών αρμοδιοτήτων του “Καλλικράτη”. Με πρόσθετο σφάλμα ότι άφησαν κατά την αντιγραφή αρμοδιότητες που με νόμους αυτής της Κυβέρνησης έχουν φύγει από τον Α’ βαθμό και πήγαν στις Περιφέρειες, όπως τα βοσκοτόπια (περ.δ’ της παρ.2 του αρ.83), γενικές αναφορές περί αγορών (περ.α’ παρ.3 αρ.83 και περ.γ’ παρ.1 αρ.84).
Με κάτι τέτοια, όπως και με ξεχασμένες ονοματολογίες από την αντιγραφή του ν.3852/2010 (σε διάφορα σημεία αναφέρεται “δημοτική κοινότητα”, “τοπική κοινότητα”, “ελεγκτής νομιμότητας”), αναδεικνύεται το πρόχειρο του πράγματος.

Mία αποφασιστική αρμοδιότητα δίνει στην Κοινότητα, την κατανομή των πιστώσεων για επενδύσεις (περ.β’ παρ.1 αρ.83 και περ.β’ πρ.1 αρ.84). Ακούγεται ωραία, αλλά πόσα είναι αυτά τα λεφτά ; Κατά μέσο όρο είναι 3.000,00 μέχρι 19.000,00 ευρώ ανά Κοινότητα για όλο το χρόνο (με σταθερό το ποσοστό κατανομής, χωρίς να λάβω υπόψη την πληθυσμιακή αναλογία, που εάν ληφθεί υπόψη για κάποιες Κοινότητες είναι παραπάνω, ενώ για κάποιες Κοινότητες τόσο αμελητέα που δεν θα αξίζει τον κόπο ούτε να γράψεις).

Αυτές είναι οι αποφασιστικές αρμοδιότητες και πηγαίνουν μέσω του Δημάρχου στον υπηρεσιακό μηχανισμό, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να θεμελιώσει αυτές τις προτάσεις. Τις 5.000, τις 10.000,00, τις 15.000,00 ευρώ, αστεία πράγματα δηλαδή.
Το σημαντικό όμως είναι πως η δεσμευτικότητα της πρότασης κάθε Κοινότητας αναιρείται, θα αναλυθεί κατωτέρω.

Στις Κοινότητες άνω των 500 λοιπόν, πηγαίνουμε σε ΕΜΜΕΣΗ ΕΚΛΟΓΗ του Προέδρου του Συμβουλίου Κοινότητας (αρ.80) Ο νομοθέτης λέει ότι η εκλογή πρέπει να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία των μελών.
Το 27% είπαμε ότι είναι 3μελή. Δηλαδή οι 2 να ψηφίσουν τον 1.
Πιστεύει κανείς από εσάς ότι ο ένας θα είναι αυτός που θα έχει υπερψηφίσει ο λαός; Δεν υπάρχει περίπτωση, θα είναι ένας από τους άλλους δύο.

Δεν ξέρω για πόσο διάστημα θα είναι όμως.
Γιατί ο νομοθέτης δίνει τη δυνατότητα στο 1/3 (δηλαδή στον 1 από τους 3) να υποβάλει ανά πάσα στιγμή ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΜΦΗΣ (παρ.5 αρ.80).
Με τα 2/3 (δηλαδή οι 2 από τους 3) αλλάζεις τον Πρόεδρο.
Έχουμε λοιπόν μια ΔΙΑΡΚΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, η οποία δεν δημιουργεί μόνο προγραμματική αστάθεια, δημιουργεί άλλες εξελίξεις που εκφεύγουν από τους κανόνες άσκησης της πολιτικής και διαχείρισης των τοπικών δημοσίων πραγμάτων.

Σημειώνεται δε αυτό που γνωρίζουν καλά, κατά κύριο λόγο, οι περιφερειακοί Δήμοι, τι σημαίνει να μην υπάρχει προγραμματική συγγένεια ή ταύτιση όσων διαμορφώνουν την άποψη στην κάθε Κοινότητα, που είναι το βασικό θεμελιώδες κύτταρο για να ασκήσεις τοπικές δημόσιες πολιτικές.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Περνάμε λοιπόν στη συγκρότηση των οργάνων, που αφορά έντονα και τους αστικούς Δήμους.
Ο νομοθέτης λέει (αρ.71) ότι ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου προέρχεται από την Παράταξη του εκλεγέντος Δημάρχου, είτε αναδείχθηκε 1η είτε 2η είτε πιο χαμηλά με τις ισοψηφίες.
Για τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου αντιγράφεται η διαδικασία εκλογής από τον “Καλλικράτη”, ήτοι η εσωτερική εκλογική διαδικασία της παράταξης του Δημάρχου, όπου υποβάλλονται οι προτάσεις, εφόσον υπάρχουν αρκετές, όποια συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία πηγαίνει στο Δημοτικό Συμβούλιο. Η Παράταξη του Δημάρχου δίνει πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο το οποίο “επικυρώνει” (και αυτή η λέξη είναι ενδεικτική..).
Επικυρώνει, λέει, “αν δεν υποβληθεί διαφορετική πρόταση”. Η εν λόγω ρύθμιση από πρόθεση δίνει τη δυνατότητα στις υπόλοιπες παρατάξεις να κάνουν εισοδισμό στην παράταξη του Δημάρχου. Γιατί μπορεί ο οιοσδήποτε από τους άλλους να προτείνει πρόσωπο από την Παράταξη Δημάρχου, που δεν έχει επιλέξει η Παράταξη Δημάρχου ! Αυτός εκλέγεται με τη διαδικασία αυξημένης πλειοψηφίας των 2/3.
Αυτός που θα εκμαυλιστεί, με το δέλεαρ κατάληψης της θέσης από τις υπόλοιπες Παρατάξεις, αυτός θα είναι ο Πρόεδρος. Το σύστημα οδηγεί στον απόλυτο εκμαυλισμό.
Αυτό γιατί ο Πρόεδρος μπορεί να ορίζει τις Επιτροπές του Δημοτικού Συμβουλίου (αρ.75). Δεν τις ορίζει το Δ.Σ. όπως ισχύει σήμερα. Και αυτές οι Επιτροπές είναι και επ’ αμοιβή, μπορούν να έχουν και τρίτους πλην Δημοτικών Συμβούλων από την αγορά, από τους πολίτες.

Όλο αυτό δεν έχει καμία σχέση με την απλή αναλογική, με τα συστήματα αντιστοίχισης της ψήφου, της ισοτιμίας της ψήφου με το παραγόμενο εκλογικό αποτέλεσμα. Ορίζει ΔΙΑΔΟΧΙΚΑ ΣΤΑΔΙΑ ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ.

Η δε κινητικότητα των Δημοτικών Συμβούλων (αρ.73), όπου ο καθένας πηγαίνει όπου θέλει όποτε θέλει ανά πάσα στιγμή είναι χειρότερη και από την κινητικότητα που έχει βάλει η κα Γεροβασίλη για τους εργαζομένους στο δημόσιο τομέα ! Μιλάμε για το απόλυτο χάος. Αυτό που περιέγραψα από την αρχή, ο απόλυτος “χυλός”.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ αυτό το ΣΥΣΤΗΜΑ να αποτελέσει ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

Ενδεχομένως θα μπορούσε κανείς να συζητήσει για ένα αναλογικότερο σύστημα, το έχω ξαναπεί, στο ζήτημα των οργάνων, αλλά μιλάμε για μια άλλη Τ.Α., θα παρουσιάσω προς το τέλος πως εμείς, ως “Αυτοδιοικητικό Κίνημα”, σε επίπεδο αρχών οραματιζόμαστε το θέμα.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ & ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ.
Και εδώ (αρ.76) δεν υπάρχει απλή αναλογική, αλλά πλειοψηφικό για την εκλογή των Μελών, πλην του Δημάρχου (που συμμετέχει αυτοδίκαια) και πλην του Αντιδημάρχου (που ορίζει ο ίδιος ο Δήμαρχος).
Υπογραμμίζουμε δε μια παγκόσμια πρωτοτυπία, ότι τα όργανα αυτά περιγράφονται με ΑΡΤΙΟ, ΖΥΓΟ, ΑΡΙΘΜΟ ΣΥΝΘΕΣΗΣ !
Μας λέει η παρ.1 του αρ.77 ότι “οι Επιτροπές έχουν απαρτία, εφόσον τα μέλη που είναι παρόντα είναι περισσότερα από αυτά που απουσιάζουν”. Γεννάται το ερώτημα, αν είναι 4-4 τί γίνεται ; Θέλει ερμηνευτική εγκύκλιο; …

Ψηφίζουμε όμως για τα Μέλη, έως το 50% του αριθμού των Μελών. Δηλαδή σχεδόν μπορεί να έχουμε αποκλεισμό της μειοψηφίας, των παρατάξεων δηλαδή που έχουν μια υποστατή πολιτική αντιστοίχιση από την 1η Κυριακή.

Η ΣΤΡΕΒΛΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, έτσι όπως το ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΑΛΛΟΙΩΝΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΛΑΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ.
ΑΥΤΟ δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ με την ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ. ΚΑΜΙΑ.
Μπορούμε να συζητήσουμε για την απλή αναλογική αν θέλει η Κυβέρνηση. Όχι για αυτό το τερατούργημα.

ΨΗΦΙΣΗ Π/Υ & ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ (αρ.186 και 188)
Δεν θα είναι κανείς σε θέση να φτιάξει π/υ και τεχνικό πρόγραμμα. Και εάν καταλήξει, θα έχει οδηγηθεί σε παραγόμενο κείμενο απόλυτα ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟ, “αλαλούμ”.
Για να γίνει πρακτικά κατανοητή η κατακερματισμένη διαδικασία, σημειώνω μερικά ευτράπελα όπου –όπως περιγράφεται- μπορεί να οδηγήσει. Π.χ. Για βαφές στα δημοτικά κτίρια, να εγκριθεί η προμήθεια χρωμάτων, αλλά όχι η προμήθεια των πινέλων. Είναι κυριολεκτικά για γέλια. Π.χ. Να αποφασιστεί η αντικατάσταση φθαρμένων ξύλων σε κάποια γέφυρα, αλλά να μην υλοποιηθεί, αφού μπορεί να μην εγκριθεί η προμήθεια βιδών.
Η ψήφιση (παρ.8 αρ.186) πηγαίνει ξεχωριστά “μέχρι τεταρτοψήφιο κωδικό αριθμό εσόδων και εξόδων και τυχόν αναπτύξεων αυτού”.
Ψηφίζει καθένας κατ’ αντιπαράσταση προτάσεις, υποβάλλει στη βάσανο τις διαρκούς γραφειοκρατικής εμπλοκής και ταλαιπωρίας τον υπηρεσιακό μηχανισμό για αυτές τις ανοησίες, και στο τέλος καταλήγεις να έχεις 2 κατ’ αντιπαράθεση.
Προφανώς, η μία πρόταση που θα έχουν επεξεργαστεί οι Επιτροπές με τη διαδικασία διαβούλευσης που θα έχει προηγηθεί, ενώ η άλλη θα είναι η Πρόταση που θα έχουν κάνει κάποιοι από τις μειοψηφίες. Ποια από τις δυο λέτε ότι θα περάσει ; Αποκλείεται να ενισχύσουν την παράταξη Δημάρχου να ασκήσει Διοίκηση.
Αυτή η ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΔΕΝ μπορεί να αποτελέσει ΒΑΣΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ.

Αντιστοίχως στο τεχνικό Πρόγραμμα (αρ.188). Φτιάχνεις ένα Τεχνικό Πρόγραμμα με επιλογές που προέκυψαν από την Επιτροπή Διαβούλευσης, με τη συμμετοχή παραγωγικών τάξεων, εκπροσώπων συλλογικών εκφράσεων της κοινωνίας και της Δημοτικής Αρχής.
Επί παραδείγματι θα έχουν αποφασίσει, όπως στο Δήμο Αμφιλοχίας, ότι προτεραιότητα είναι το βασικό παραγωγικό πλεονέκτημα, η κτηνοτροφία, η ενίσχυση της αγροτικής οδοποιίας, ο εξηλεκτρισμός και η παροχή υδρεύσεως στις οργανωμένες μονάδες σταβλικών εγκαταστάσεων.
Με τη διαδικασία του ν/σ ΑΝΑΙΡΕΙΤΑΙ η προγραμματική συνοχή, θα προκύπτουν άλλα.

Αναρωτιέμαι, τι είναι αυτό που θα υποσχεθεί η κάθε Παράταξη στις εκλογές στον κόσμο ; Ότι υπόσχομαι να κάνω αυτό, υπό την αίρεση όμως ότι θα μου εγκριθεί σε εκείνο το επίπεδο, ότι θα προκύψει από τις εκλογές το άλλο, ότι θα συμφωνήσει ο Αντιδήμαρχος, που ενδεχομένως κάποια στιγμή θα δελεάσω να είναι Αντιδήμαρχος “εν αναμονεί” για να επιτύχω τις απαραίτητες συγκλίσεις και να μαζέψω τα ασυμμάζευτα κ.ο.κ. ;
Είναι σαφές, ΔΕΝ μπορεί ΑΥΤΟ το κείμενο να αποτελέσει ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.

Με το αρ.113 του ν/σ καταργείται ο υποχρεωτικός έλεγχος νομιμότητας των αναθέσεων έργων, υπηρεσιών, μελετών και προμηθειών εάν το τίμημα δεν υπερβαίνει τις 120.000,00 ευρώ μη συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ.
Ταυτοχρόνως -βάσει ψηφισθείσας μνημονιακής δέσμευσης- από 1/1/2019 καταργείται ο προληπτικός έλεγχος από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Αυτά σε συνδυασμό με (α) την ανασφάλεια που βιώνει σήμερα ο υπηρεσιακός μηχανισμός και (β) το αρ.126 που επιβάλλεται αργία με την αμετάκλητη παραπομπή, χωρίς να έχουν επιβληθεί καν περιοριστικοί όροι, δεν υπάρχει περίπτωση να ληφθεί ποτέ καμία Απόφαση η οποία θα εκτελεστεί.
Εάν συνυπολογίσουμε δε την κατάσταση στις διαγωνιστικές διαδικασίες, είναι τέτοια η γραφειοκρατία που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την αξιοποίηση των πόρων για προμήθειες, υπηρεσίες, έργα.

ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΡΑΣΙΝΟΥ (αρ.182)
Η συμπερίληψη του πρασίνου στα ανταποδοτικά στοχεύει να εξυπηρετήσει -καλοπίστως κατά την άποψή μου– την πρόσληψη προσωπικού μέσω της διαδικασίας ανταποδοτικότητας, χωρίς τις γελοίες διαδικασίες που άλλως μεσολαβούν.
Η υπαγωγή του όμως στα ανταποδοτικά, βάσει τετραγωνικών όπως αναφέρεται, καθίσταται αδύνατη να προσδιοριστεί, δεν ποσοτικοποιείται, δεν σταθμίζεται όπως το ηλεκτρικό ρεύμα ή η καθαριότητα. Υπό την έννοια αυτή δεν είναι τέλος είναι φόρος, αλλά αυτό όμως είναι το έλασσον. Σημασία έχει ότι υποκαθιστά ένα σημαντικό κομμάτι των Κ.Α.Π., ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΝΤΑΣ με τοπική φορολογία ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ που είναι ήδη σκοτωμένος ως προς τη φοροδοτική τους ικανότητα.
Επομένως, έχουμε μία επιπλέον τρύπα, στην ήδη φθίνουσα εισπραξιμότητα των δημοτικών τελών μέσω της ΔΕΗ.

ΦΟΔΣΑ (αρ.210 – 232)
Οι διατάξεις περί ΦΟΔΣΑ, έχουν ομόφωνα απορριφθεί από το Δ.Σ. της Κ.Ε.Δ.Ε. Υπενθυμίζω ότι ο καθ’ ύλην αρμόδιος επί του περιβάλλοντος Υπουργός, ο Σ. Φάμελλος -γνώστης των θεμάτων, ως επί χρόνια Αντιδήμαρχος με το Θ. Παπαδόπουλο στη Θέρμη– ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με τις δικές μας απόψεις.
Και τελικά, αυτό το τερατούργημα που είχαμε απορρίψει, μιλάω για τις διατάξεις περί ΦΟΔΣΑ, συμπεριελήφθη στον “Κλεισθένη I” .
Είναι δυνατόν να είναι βάση για συζήτηση αυτό ;

Σήμερα στο Διοικητικό μας Συμβούλιο υπήρξε μια προσπάθεια σύγκλισης, γιατί αρχίζουν πλέον και καταλαβαίνουν οι πάντες ότι υπάρχει πρόβλημα. Ο καθένας το διατυπώνει με δικό του τρόπο, αυτό νομίζω δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία.
Δεν έχει σημασία η ρητορική και οι κορώνες, πιστεύω ότι περισσότερο αυτό που αξίζει είναι η ουσία των πραγμάτων.

Βάσει όσων περιέγραψα και άλλων που ήδη αναφέρθηκαν και δεν θα επαναλάβω, τεκμηριώνεται ότι οδηγούμαστε σε μια ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ αυτοδιοικητική περίοδο, με ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ οικτρές και για το θεσμό και για τη Χώρα. Οφείλουμε να συζητήσουμε με βάση αυτές τις συνέπειες.
Κατά τη γνώμη μου, αφού ο ΝΕΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟΣ έχει επιβληθεί με διάφορες διαδοχικές νομοθετικές πράξεις, οδηγούμαστε στο να υπάρξει ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ της άσκησης πολιτικής εξουσίας σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, από πακτωμένους μηχανισμούς της γραφειοκρατίας. Δεν λέω ότι είναι η πρόθεση του Υπ.Εσ. αυτή, πιστεύω ότι δεν είναι, αλλά τα πράγματα οδηγούνται προς το αποτέλεσμα ακόμα και Διοικητικοί Γραμματείς κάποια στιγμή, όπως και στην Ιταλία, να επιβληθούν de facto, λόγω της μη κυβερνησιμότητας και της στασιμότητας επίλυσης των τοπικών δημοσίων πραγμάτων.

Αυτό το “αλαλούμ” μεταφέρεται αντιστοίχως και στα νομικά πρόσωπα, γιατί οι επιλογές των εκεί Διοικήσεων γίνονται από το Δημοτικό Συμβούλιο.

Και να ήταν υποθετικά ενδιαφέρον ως θεωρητικό πείραμα για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ ΤΗ ΧΩΡΑ και τον ελληνικό λαό σε αυτήν τη φάση της ζωής του, είναι ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ.
Γι’ αυτό λοιπόν χρειάζεται μια ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ.

Πιστεύω ότι μπαίνουμε σε μια καινούρια φάση. Φεύγουμε από το διαπιστωτικό λόγο. Φεύγουμε από την κριτική στο υφιστάμενο ν/σ. Πρέπει να πάμε στην επόμενη φάση. Τί προτείνουμε εμείς ως Τ.Α. απέναντι σε αυτά τα οποία η Κυβέρνηση, το κεντρικό πολιτικό σύστημα, έχει καταγράψει.

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ
Οφείλουμε να απευθύνουμε, όχι μόνο στην Κυβέρνηση, αλλά και στα πολιτικά κόμματα, ένα αυτοδιοικητικό πακέτο προτάσεων για την Αναθεώρηση του Συντάγματος.
Ειδικότερα, τη συμπερίληψη στο Σύνταγμα των δύο βασικών αρχών της εγγύτητας και της επικουρικότητας. Αυτή τη φορά πρέπει να μπουν.
Ο σχετικός διάλογος περί αναθεώρησης που έχει ανοίξει -αυτός ο ταλαιπωρημένος με τις σκοπιμότητες ένθεν κακείθεν- δεν περιλαμβάνει μέχρι στιγμής καμία απολύτως λέξη για την ενίσχυση των θεσμών Αποκέντρωσης.
Πιστεύω ότι εμείς ως Αυτοδιοίκηση πρέπει να επιβάλλουμε στην ατζέντα αυτή, και στην Κυβέρνηση και στα κόμματα, να είναι προέχουσα η μέριμνα και η ευθύνη του συνταγματικού νομοθέτη στην ενίσχυση της Αποκέντρωσης, της εξουσίας στο πλησιέστερο στον πολίτη επίπεδο.
Να περάσουμε σε μια επόμενη φάση δηλαδή, με ενεργητικές και επαναστατικές μεταβολές στο Σύνταγμα. Αλλιώς δεν επιτυγχάνεται τίποτα.

ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ
Το κείμενο δεν τις αγγίζει καθόλου.
Δεν αναφέρομαι σε εκείνες που προϋποθέτουν συνταγματική αναθεώρηση, όπως είναι -ενδεχομένως- η άσκηση τοπικής φορολογικής πολιτικής (όπως την έχουμε παρουσιάσει τόσες φορές, χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση του πολίτη, με μηχανισμό αναδιανομής, κλπ). Είμαι απόλυτα πεισμένος ότι ο κόσμος, εάν αντιληφθεί ότι τα χρήματα που εισφέρει αξιοποιούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, εάν τα βλέπει, τα ζει και δεν χάνονται στις μαύρες τρύπες ελλειμάτων του κεντρικού Κράτους, τότε διαμορφώνει σχέσεις εμπιστοσύνης με τη φορολογούσα Αρχή και τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα.
Έτσι δικαιολογείται πως η Σουηδία και η Σκανδιναβία μέσα σε μια εικοσαετία έχουν κάνει άλματα και από Χώρες φτωχές έχουν γίνει πλουσιότερες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έχουμε θέσεις, δεν στερούμαστε θέσεων που μπορούν να γίνουν κείμενα νόμου. Να αναλάβουμε αρμοδιότητες, με τους αντίστοιχους πόρους, όπως αναφέρθηκε. Να ξεκαθαρίσουμε μεταξύ μας, Δήμοι – Περιφέρειες, ποιο είναι τοπικό, ποιο είναι συντρέχον, ποιο αποκλειστικό, τι πρέπει να μείνει στον έναν, τι πρέπει να πάει στον άλλον. Γιατί και εκεί υπάρχει πρόβλημα αυτή τη στιγμή.
Να αναλάβουμε και τις εκλαμβανόμενες ως αντιδημοφιλείς αρμοδιότητες.

ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΑ ΚΙΝΗΤΡΑ
Πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε πολιτική επενδυτικών κινήτρων, και εμείς μπορούμε, κυρίως οι Περιφέρειες όμως.
Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για το “οικονομικό αντιστάθμισμα”.
Είναι “ηλίου φαεινότερο” ότι σε μια οικονομία η οποία “πνέει τα λοίσθια” οφείλουμε να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους (επιπλέον των παραδοσιακών επιχορηγήσεων) για την ικανοποίηση των αναγκών σε πόρους που λύνουν προβλήματα στις τοπικές υποδομές.
Το οικονομικό αντιστάθμισμα είναι αυτό που πρέπει να εισφέρει ο οιοσδήποτε αξιοποιεί έναν τοπικό πόρο. Πρέπει να είναι επαρκές, χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα βιωσιμότητας στην επιχείρηση ή να εγείρει ζητήματα ανταγωνιστικότητας.
Σε πάρα πολλά πεδία υπάρχει και είναι πολύ σημαντικός πόρος. Τώρα μάλιστα που η ΔΕΗ φεύγει, όπως και ο ΟΤΕ, προς την ιδιωτική οικονομία, δεν έχει την προστασία του διατάγματος του ’58, επομένως μπορεί κάλλιστα να αρχίσει η Τ.Α. να συζητά με την Κυβέρνηση στην κατεύθυνση επιβολής τέλους αξιοποίησης των υδάτων, της αιολικής ενέργειας κ.ο.κ.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΘΕΣΗ
Πρόκειται ένα από τα μείζονα θέματα και δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στη συζήτηση περί ποινών, αργίας κλπ. Οι ρυθμίσεις του ν/σ για επιβολή αργίας μόνο με την παραπομπή (αναφέρθηκαν και ανωτέρω) είναι ελεεινές.
Η συζήτηση πρέπει να στοχεύει, κυρίως, στην ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ της θέσης και ΤΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ κάθε Αιρετού στα τοπικά δημόσια πράγματα.
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες σε αυτή τη φάση της συζήτησης, αλλά υστερεί πάρα πολύ το υφιστάμενο καθεστώς (είναι άλλωστε από τις βασικές ελλείψεις του “Καλλικράτη”, όχι η μόνη, και άλλες πολλές).

Όλα αυτά που σας λέω δεν τα αγγίζει καθόλου το ν/σ.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ
Το προσωπικό πρέπει να έχει ΚΙΝΗΤΡΑ.
Έχουμε επαναπαυτεί όλοι ότι υπάρχουν μνημονιακές δεσμεύσεις όσον αφορά τις αμοιβές στο προσωπικό, σταματήσαμε μέχρι εκεί, δεν συζητάμε καθόλου για συστήματα αξιολόγησης και μέσα από την αξιολόγηση, μέσα από τη δημιουργία μιας φυσικής ιεραρχίας στην άσκηση της διοίκησης, μέσα από την επαναφορά του διευθυντικού δικαιώματος που καλλιεργεί σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων που λαμβάνουν τις Αποφάσεις, μπορείς να δώσεις κίνητρα στον εργαζόμενο, που δεν θα είναι μόνον ηθικά.
Υπάρχουν προτάσεις και ώριμες σκέψεις, μπορούμε να βρούμε συμμάχους πολλούς σε αυτή τη διαδικασία. Εκτιμώ ότι και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεφύγουν από τα στερεότυπα και τις παραδοσιακές αντιλήψεις για το ρόλο ενός εργαζομένου εντός της κρατικής μηχανής.

ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Πρέπει να ανοίξει και το Κεφάλαιο των συνεργιών με την ιδιωτική οικονομία.
Δεν εννοώ να προχωρήσουμε σε διαδικασίες ιδιωτικοποίησης με τον τρόπο που το έκανε η Κυβέρνηση με τα ανταποδοτικά τέλη, που τα έδωσε στη Hochtief, στη Fraport, στην Cosco, στην Αττικό Μετρό, στους παραχωρησιούχους και έχει πλέον ανοιχτό το μέτωπο για να το συνεχίσει σε πολλούς άλλους, αφαιρώντας αυτή την αρμοδιότητα με αντισυνταγματικό τρόπο από τους Ο.Τ.Α. Δεν μιλάω για αυτό.

Αναφέρομαι σε συνέργειες με την αγορά, διατηρώντας το πολιτικό μάνατζμεντ, τη διεύθυνση δηλαδή από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού. Αυτό δεν είναι ιδιωτικοποίηση. Δεν χρειάζεται δηλαδή να φτιάξεις ένα μηχανισμό που θα τον αξιοποιείς ένα περιορισμένο χρονικό ορίζοντα μέσα στη δομή σου, δηλαδή 2-3-4 μόνο μήνες αθροιστικά στη διάρκεια του έτους. Μπορείς να κάνεις συνεργασίες.
Άλλωστε σήμερα τα έργα ποιος τα κάνει στους Δήμους; Όσοι δεν κάνετε αυτεπιστασία, με ποιους τα κάνετε τα έργα; Με τους εργολάβους. Αυτό το πράγμα είναι ιδιωτικοποίηση; Πρέπει να προχωρήσουμε στις συνέργειες, αλλά όχι με οιαδήποτε διαδικασία. Με διαδικασίες διαγωνιστικές, με πιστοποιημένους από το Κράτος, που θα εγγυάται την επάρκεια ανάληψης υλοποίησης τέτοιων έργων.

ΤΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ σε όλες τις τοπικές και περιφερειακές επενδύσεις.
Τι σημαίνει αυτό; Με απλά λόγια, δεν θα τρέχει ο κάθε Δήμος, η κάθε Περιφέρεια για να πάρει τις αδειοδοτήσεις για να εκτελέσει το Α ή το Β ή το Γ έργο.
Θα αναρτά τη μελέτη για το έργο που προτίθεται να υλοποιήσει και τα αποφαινόμενα όργανα που αδειοδοτούν, εφόσον έχουν λόγο, θα πρέπει εντός τακτής προθεσμίας (π.χ. ενός μήνα) να επισημαίνουν με δική τους επίσπευση τι είναι αυτό που χρειάζεται να γίνει. Άλλως η μελέτη θα είναι σε άμεση εφαρμογή. Αυτό είναι το τεκμήριο των επενδυτικών εγκρίσεων.

ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΧΡΗΣΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ.
Πρέπει να δώσουμε τη μέγιστη βαρύτητα σε αυτό.
Εντοπίσαμε ότι για μία ανάθεση χρειάζονται περίπου 36 βήματα, από 12 που ήταν παλιότερα. Από τα 36 τα 30 είναι άχρηστα. Τρεις φορές συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο για να εγκρίνει τη σκοπιμότητα της ίδιας δαπάνης. Αφήστε τα υπόλοιπα όργανα, σκεφτείτε μόνο το κόστος που έχει όλο αυτό.
Η σκοπιμότητα είναι προφανής, να μένουν οι πόροι αναξιοποίητοι.
Δεν είναι αυτή η κατάσταση που έχουμε στο μυαλό μας για τη Χώρα, για την Αυτοδιοίκηση του μέλλοντος.
Θέλουμε λιγότερους γραφειοκρατικούς περιορισμούς, στο προσωπικό, στη διάθεση των πόρων, στην άντληση τοπικών δημοσίων επενδύσεων κλπ, δεν χρειάζεται να παρεμβαίνει μέχρι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Εντός των πλαισίων που θα καθορίζει ο νόμος που θα συμφωνηθεί, την απόλυτη πολιτική, επιχειρησιακή και εκτελεστική ευθύνη να την έχει η Τ.Α. Να μην παρεμβαίνει κανένας άλλος.

Αυτά έχει στο μυαλό του όταν μιλούσε, λίγο πριν εδώ, ο Γ.Γ. του Συμβουλίου Δήμων και Περιφερειών της Ευρώπης (C.E.M.R.) Frederic Vallier.
Αυτά ισχύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Το ν/σ δεν τα έχει αυτά μέσα.

Τέλος, θέλω να πω ότι πρέπει να γίνει μια συζήτηση για τον τρόπο εκλογής, συγκρότησης και λειτουργίας των οργάνων. Για να μπορέσουν όλα τα προηγούμενα που ανέφερα να λειτουργήσουν στην πράξη. Αυτό όμως είναι το τελευταίο.
Γιατί πρώτα πρέπει να καθορίσεις το περιεχόμενο του θεσμού τον οποίο θες να ρυθμίσεις με το εκλογικό σύστημα. Τώρα πάμε τελείως ανάποδα.

Δεδομένης της ανωτέρω τεκμηρίωσης, επειδή πλέον έχουμε εισέλθει σε ένα νέο τοπίο όπως ήδη περιέγραψα, ο Υπουργός Εσωτερικών βρίσκεται ενώπιον τριών επιλογών :

ΝΕΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Ν/Σ Η 1η επιλογή είναι να δώσει ένα νέο κείμενο, ένα νέο σχέδιο νόμου, μαζί με τη δική μας συζήτηση. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να διαρκέσει 2 με 3 μήνες το πολύ. Δεν στέκομαι καθόλου στο λεκτικό της κίνησης, εάν θα είναι “απόσυρση” ή ό,τι άλλο, δεν έχουν σημασία αυτά καθόλου.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ Η Κυβέρνηση έχει μιλήσει για διάλογο. Έχει πει ότι πρόθεσή της είναι, μέσα από το εκλογικό αυτό σύστημα, να επιτυγχάνονται προγραμματικές συγκλίσεις, να συσπειρώνονται ευρύτερες δυνάμεις. Τώρα λοιπόν, που η Κυβέρνηση θέλει να ρυθμίσει τα του οίκου μας, νομίζω -για λόγους αρχής και συνέπειας των δικών της εξαγγελιών- θα πρέπει τουλάχιστον να μας ακούσει. Είναι τουλάχιστον υποχρεωμένη να το πράξει, για να αποδείξει τη συνέπεια λόγων και έργων, να μας ακούσει, να συζητήσει μαζί μας. Εμείς έχουμε πει -με μια καθολική θα έλεγα συμμετοχή και Απόφαση- ότι αυτό το ν/σ δεν μπορεί να αποτελεί κείμενο για βάση συζήτησης. Άρα, νέα βάση, διάλογος και οριστικοποιούμε ένα κείμενο νόμου, το οποίο θα συζητήσουμε και με τα πολιτικά κόμματα, για να συγκεντρώσει ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή.

Τρίτη επιλογή: η ΠΟΛΩΣΗ και η ΡΗΞΗ.

Η Κυβέρνηση έχει να επιλέξει μεταξύ αυτών των τριών εδώ που έχουν οδηγήσει τα πράγματα.
-Διάλογο με τις προϋποθέσεις τις οποίες έχουμε πει.
-Νέα πρόταση η οποία οδηγεί σε ένα νέο θεσμικό οικοδόμημα για τους θεσμούς αποκεντρωμένης δημοκρατίας.
-Ή την πόλωση και τη ρήξη. Μπορεί να επιλέξει όποιο από τα τρία θέλει.

Εμείς αναλόγως, θα καθορίσουμε τις δικές μας κινήσεις και την τακτική μας.

Περιμένουμε λοιπόν από τον Υπουργό, είτε αύριο είτε την Τρίτη –που θα τον επισκεφτούμε για να του επιδώσουμε τις Αποφάσεις των συλλογικών μας οργάνων- να μας πει ποια είναι η κυβερνητική του πρόταση, ποιο από τα τρία θα ακολουθήσει.
Χωρίς “φόβο και πάθος”, σε αυτή την υπόθεση δεν υπάρχουν ούτε νικητές ούτε ηττημένοι. Υπάρχει η Χώρα, οι πολίτες και τα προβλήματα.

ΕΑΝ, εξέλιξη που απεύχομαι, ακολουθηθεί η 3η οδός, τότε η μάχη πρέπει – όπως σε όλες τις έως σήμερα περιπτώσεις, διαχρονικά στους αγώνες που έχει δώσει η Τ.Α. – να είναι ανηλεής, διαρκής και σκληρή. Δεν θα ησυχάσει οποίος θα πάρει Απόφαση για να παίξει με το θεσμό και να διαλύσει τη Χώρα.

Πιστεύω ότι έχουμε τις δυνατότητες να προασπίσουμε την ευθύνη που ο κόσμος μας εμπιστεύτηκε. Έχουμε ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ, γιατί είναι κρίσιμη περίοδος, είμαστε μια ταλαιπωρημένη Χώρα, με ένα λαό που δεν μπορεί να χαμογελάσει.

Έχει στερηθεί το γέλιο του ο λαός, συνεπώς η ευθύνη μας απέναντί του είναι να κρατήσουμε ζωντανό οτιδήποτε μπορεί να αναβιώσει την ελπίδα του και το γέλιο.

Σας καλώ σε αυτή τη ΜΑΧΗ, ΕΙΤΕ ΤΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΕΙΤΕ ΤΗΣ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΩΝ, να είμαστε μια ΓΡΟΘΙΑ, ΟΛΟΙ και ΜΑΖΊ. Μόνο τότε θα νικήσουμε.

Σας ευχαριστώ πολύ »

ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΟΙΜΗΣΗΣ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ
ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. Κ.Ε.Δ.Ε.