Δ. Κωνσταντόπουλος: ΝΑΙ στην Πολυτεχνική Σχολή, αλλά με έδρα και λειτουργία στο Αγρίνιο

Ανακοίνωση σχετικά με τη συμπεριλήψη στην ημερήσια διάταξη της έκτακτης συνεδρίασης της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Πατρών του θέματος μεταφοράς των πανεπιστημιακών τμημάτων από το Αγρίνιο στην Πάτρα.

Μόνο ως ένα παιχνίδι εντυπώσεων μπορεί να εκληφθεί η επιλογή της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Πατρών να συμπεριλάβει στην ημερήσια διάταξη της σημερινής έκτακτης συνεδρίασης της Συγκλήτου το ζήτημα της μεταφοράς της έδρας του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος και του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας από το Αγρίνιο στην Πάτρα. Όταν μάλιστα είναι νωπή ακόμη η σφραγίδα του ΕΘνικού Τυπογραφείου στον Νόμο 4610/2019 ο οποίος παρά τις αλλαγές που προέβλεπε, διατηρούσε την έδρα τους στο Αγρίνιο.

Είναι πλέον προκλητική η συστηματική προσπάθεια που συντελείται για την πανεπιστημιακή αποψίλωση του μεγαλύτερου νομού της χώρας, της Αιτωλοακαρνανίας, από την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Πατρών.

Δεν είναι δυνατόν να γίνουν τα Τμήματα αυτά η Ιφιγένεια προς ευγενική εξυπηρέτηση ορισμένων, όταν μάλιστα, οι χωροταξικές και υλικοτεχνικές υποδομές είναι διασφαλισμένες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Δεν είναι δυνατόν το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης να λειτουργεί υποδειγματικά επί 45 συναπτά έτη σε τρεις διαφορετικές πόλεις, Κομοτηνή Ξάνθη και Αλεξανδρούπολη και να μην μπορεί να λειτουργήσει το Πανεπιστήμιο Πατρών σε Πάτρα Μεσολόγγι και Αγρίνιο, όταν με την Ιόνια Οδό και τη Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» οι αποστάσεις έχουν ελαχιστοποιηθεί. 

Το Πανεπιστήμιο Πατρών όφειλε να αποτρέπει τις συνεχείς θεσμικές αλλαγές που προωθούνται από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Ειδικά όταν αυτές αφορούν θέματα που σχετίζονται με τη λειτουργία τμημάτων. Όχι μόνο για να εμποδίζει με κάθε τρόπο την απαξίωση των πτυχίων των φοιτητών του. Αλλά κυρίως, διότι ως ένας φάρος γνώσης, παιδείας και πολιτισμού όφειλε να διαδραματίζει έναν ευρύτερο ρόλο στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος. Όφειλε να μεριμνά για τη διάχυση και διασύνδεση της γνώσης με την τοπική αγορά με στόχο την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Δυτικής Ελλάδας. 

Προσωπικά, θεωρώ χρέος μου απέναντι στους φοιτητές των τμημάτων αυτών, τις οικογένειές τους και την τοπική κοινωνία της Αιτωλοακαρνανίας να παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να αποτρέψω μια τέτοια εξέλιξη. Ακόμη κι αν πρόκειται εν τέλει για ειλημμένες αποφάσεις. 

Η θέση μου είναι ξεκάθαρη:

• ΝΑΙ στην Πολυτεχνική Σχολή, αλλά με έδρα και λειτουργία στο Αγρίνιο.
• ΝΑΙ στην αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους φοιτητές τους.
• ΝΑΙ στην περαιτέρω ενίσχυσή τους.

Είναι η ώρα που ο καθένας οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του. Θα πρέπει να αποφύγουμε ένα δεύτερο Σχέδιο Αθηνά ή άλλον έναν νόμο Γαβρόγλου, χωρίς διάλογο και fast track διαδικασίες και χωρίς έκφραση γνώμης της Αρχής Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση.