Κώστας Κορδάτος: Η εκπαίδευση να δείξει το δρόμο της αντίστασης

Δήλωση εκπροσώπου της Αγωνιστικής Ενότητας Καθηγητών

στο Δ.Σ. Β΄ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας

Η εκπαίδευση να δείξει το δρόμο της αντίστασης

Αναγκαίος ο παλλαϊκός συντονισμός φορέων της περιοχής

 

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η ΕΕ και το ΔΝΤ συμφωνούν σε νεοφιλελεύθερους οδοδείκτες. Υποθηκεύουν ακόμη περισσότερο το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας και μετατρέπουν τη χώρα σε ένα απέραντο συσσίτιο. Μπορεί να αναμένει κανείς κάτι θετικό από τη διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης; Το μόνο που αναμένουμε είναι η έκταση, ο ρυθμός των περικοπών στα εισοδήματα και η επιδείνωση στη ζωή όλων μας. Φανερή η απουσία ύπαρξης ενιαίας συνολικής ανατρεπτικής κι ελπιδοφόρας αφήγησης όλων των «από κάτω». Αυτό λείπει, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί το αποσπασματικό, το λαμπυρίζον, το εφήμερο, το όραμα μιας χρήσης, σε έναν δοκιμαζόμενο λαό που ψάχνει και ψάχνεται.

Το αφορολόγητο φαίνεται ότι θα κινηθεί κάτω από τα 6.000 ευρώ, μείωση κατά 2.700 ευρώ περίπου. Αυτό ισοδυναμεί με λήστευση 600 ευρώ το χρόνο, περίπου έναν μισθό νεοδιόριστου καθηγητή, από όλους τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Η υπολογιζόμενη μείωση κατά 50 ευρώ το μήνα έρχεται να προστεθεί στις μειώσεις που επιβλήθηκαν με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών από το Γενάρη του 2017. Πρόκειται για συνεχή μείωση του μισθού – εισοδήματος με ποικίλα μέτρα περικοπών, έμμεσης και άμεσης φορολογίας, ώστε να «κρύβεται» η συνολική μείωσή του. Η μείωση του αφορολόγητου θίγει τους χαμηλόμισθους, αφού καλείται να πληρώσει όποιος έχει μηνιαίο μισθό/εισόδημα από 500 ευρώ.

Με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις και τον επανυπολογισμό τους με το νόμο Κατρούγκαλου, οι συντάξεις πάνω από 700 ευρώ οδηγούνται σε μείωση της τάξης του 30% και μέχρι 363 ευρώ. Η μείωση  αυτή έρχεται να προστεθεί στη μείωση του εισοδήματος των συνταξιούχων που πλήττονται και από τα δύο μέτρα!

Από την άλλη οι αλλαγές στην Εκπαίδευση είναι συνεχείς. Σε Γυμνάσια και Λύκεια υπάρχουν μέτρα σε αντιδραστική μνημονιακή κατεύθυνση, ενώ κάποια παρουσιάζονται κι ως προοδευτικά, όπως η Θεματική Εβδομάδα στα Γυμνάσια, που, αν και με ενδιαφέροντα θέματα, «αντικαθιστά» κομμένες ώρες σε Βιολογία και Οικιακή Οικονομία. Προωθεί τη χυλοποίηση μαθημάτων και αναλυτικών προγραμμάτων με αφιερώματα, εργασίες και τη μείωση των ωρών των μαθημάτων. Στην ίδια λογική κινούνται οι Δημιουργικές Εργασίες στα ΓΕΛ και η Περιγραφική Αξιολόγηση. Διαμορφώνουν τον ατομικό φάκελο του μαθητή και έμμεσα και του εκπαιδευτικού, ανοίγοντας το δρόμο για την αυτοαξιολόγηση και την αξιολόγηση.

Στα ΕΠΑΛ επιβάλουν οι δανειστές το αντιδραστικό μέτρο της μαθητείας, σε βάρος της επαγγελματικής εκπαίδευσης εντός του δημόσιου σχολείου, σε εποχή μάλιστα που στη χώρα μας η μικρομεσαία επιχείρηση στην παραγωγική οικονομία δεν υπάρχει. Η μαθητεία προωθείται ως η νέα μορφή ελαστικής απασχόλησης-δουλείας, που μειώνει τις μόνιμες προσλήψεις κι’ εξαφανίζει τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα των νέων, που εκβιάζονται με το φόβο της ανεργίας και της φτώχειας. Τέλος, οι νέες αλλαγές κυρίως σε Β΄ και Γ΄ τάξη του Λυκείου στην ύλη, τον αριθμό των μαθημάτων και τις πανελλαδικές οδηγούν σε ένα ελιτίστικο και αριστοκρατικό σχολείο για «λίγος και εκλεκτούς» με το το διεθνές απολυτήριο (International baccalaureate). Ταυτόχρονα τα περιφερειακά σχολεία θα κλείσουν υπέρ της μεταγυμνασιακής κατάρτισης του ΣΕΒ, της ΓΣΕΕ κ.α. με πυλώνα την αυτοδιοίκηση των ΣΔΙΤ (βλέπε συμφωνία Ελληνογερμανικού επιμελητηρίου – Υπ. Παιδείας και Εργασίας – Ράϊχενμπαχ). Αυτοί είναι παλιότεροι σχεδιασμοί (Σημίτη-Διαμαντοπούλου), όπου η κυβερνώσα παράταξη αφού άφησε προ πολλού τους ψευδοοραματισμούς κι’ άρχισε να συντρώγει με τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες για ν’ αποδείξει τις εκλεκτικές της συγγένειες, μετατρέπει την εκπαίδευση της νέας γενιάς για απόκτηση κάποιου επαγγέλματος από υποχρέωση της πολιτείας σε ατομική υπόθεση – δηλαδή – πελάτη ενός δικτύου εκμετάλλευσης. Μας γυρίζουν σε εποχές απόκτησης τεχνικών δεξιοτήτων αρχές του 19ου αιώνα, του «κάλφα» με πλήρη υποταγή στο αφεντικό.   

Υπάρχει ακόμη ένα ζωντανό τμήμα στο κλάδο των εκπαιδευτικών που δεν συναινεί με όλα αυτά και αντιστέκεται, κόντρα στον κυβερνητικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό (παλαιό και νέο). Παλεύει να ενώσει την τάξη μας και όχι να την διασπά, όπως κάνουν άλλοι. Επιδιώκουν σωματεία ενεργά διεκδικητικά ανατρεπτικά στην πράξη και όχι στα λόγια με ανέξοδες διακηρύξεις εκ του ασφαλούς.

Η εκπαιδευτική και κοινωνική αριστερά η που θα παίξει τον πραγματικό ιστορικό ρόλο της αντιπολίτευσης σε τούτες τις δύσκολες στιγμές για το λαό μας, κόντρα στα μνημόνια και στους κατακτητές, ή που δεν θα υπάρχει.   

Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν σχολείου και των μορφωτικών αναγκών και δικαιωμάτων όλων των παιδιών, τον αγώνα για την προστασία της κοινωνίας και της ζωής μας μέχρι την τελική ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής της κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και όλων των υποστηρικτών της ΕΕ – ΔΝΤ, που νύχια και με δόντια παλεύουν να επιβάλουν τον ακραίο νεοφιλελεύθερο και τον πιστό τους Κυριάκο για τη συνέχιση της γερμανικής κατοχής.

Είμαστε η αντίσταση των οραμάτων μας της απελευθερωτικής ελπίδας, που κάθε άνθρωπος ποθεί. Να μην απελπιστούμε και μας πάρουν και την ψυχή μας. Οι «νταβατζήδες» με τα κανάλια τους, που ο Παππάς θα «έκλεινε», καθημερινά βομβαρδίζουν το κάθε σπίτι, θέλοντας να ξεχάσουν την ανημποριά τους και τις δόσεις που έχουν αποθηκεύσει το μέλλον των οικογενειών τους.    

Το ανυπότακτο τμήμα της κοινωνίας είναι εκείνο που μπορεί να φέρει μαζί με όλο τον λαό το απάνω κάτω, για να γίνει η πραγματική αλλαγή που θέλουμε να είμαστε. Μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αρκεί να θέλουμε να σωθούμε και να σώσουμε τα παιδιά μας από τη νέα «σύγχρονη» σκλαβιά για ένα κομμάτι ψωμί.

Η εκπαίδευση με προϋποθέσεις απέναντι σε όλα αυτά μπορεί να γίνει η ωφέλιμη απάντηση. Όσοι έχουν εναποθέσει την τύχη τους στους συνδικαλιστικά και πολιτικά εκπροσώπους μάλλον πλανώνται «πλάνης οικτρά» διότι για την διάλυση των πάντων ποια άλλοι μπορεί να έχουν ευθύνη;  Η επιστροφή σε αυταρχικές εποχές με όραμα την ιδιωτική οικονομία σε βάρος των δημόσιων και δωρεάν αγαθών θα βυθίσει ακόμα περισσότερο την κοινωνία στο σκοτάδι.   

Στην Αθήνα οι εκπαιδευτικοί ξεσηκώνονται, εμείς εδώ στην επαρχία τι περιμένουμε; Πότε θα μας «τελειώσουν»; Ή περιμένουμε να βγει η ΝΔ για να δούμε ποιός θα φαγωθεί (απολυθεί) πρώτος;

Άμεσα πρέπει και τοπικά ΕΛΜΕ, Σύλλογοι δασκάλων – Νηπιαγωγών, γονείς, μαθητές, σωματεία, κινήματα να συντονιστούμε και να βγούμε στους δρόμους.

Το Δ.Σ. της Β’ ΕΛΜΕ πρέπει να αποφασίσει άμεσα την επαναλειτουργία του συντονιστικού φορέων της περιοχής Αγρινίου με συγκεκριμένα βήματα οργάνωσης της κοινωνικής μας αντίστασης απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές της φτώχειας και της εξαθλίωσης.  

Αυτή η ζωή δεν μας ταιριάζει σαν λαό με την ταραχώδη ιστορική φόρτιση, ως πνευματικούς ανθρώπους και ως εργαζόμενους!

 

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΠΑΛΑΪΑΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

 

 

 

Κώστας Κορδάτος

Καθηγητής – ΕΠΑΛ Καινουργίου

Μέλος Δ.Σ. Β’ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας (Από την Α.Ε.Κ.)