Η Λαϊκή Συσπείρωση για το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Π.Δ.Ε. 2021-2027

Πάνω από  600 εκ ευρώ πρόκειται να διαχειριστεί η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας μόνο από το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027 – χωρίς δηλαδή να υπολογίζονται τα χρήματα που θα καταβληθούν από άλλα προγράμματα (τομεακά κλπ) – για την “αποκατάσταση της επενδυτικής ελκυστικότητας” όπως είχε τονίσει ο Πρωθυπουργός κατά την παρουσίαση του εθνικού σχεδίου της νέας περιόδου. 

Πρόκειται δηλαδή, για δράσεις και έργα που “στοιχίζονται” με τις ιεραρχήσεις του κεφαλαίου και στην περιοχή μας και όχι βέβαια με την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, πράγμα που προκύπτει και από τη συζήτηση που προηγήθηκε, στα πλαίσια της διαβούλευσης που πραγματοποίησε η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.

Χαρακτηριστικό στοιχείο που επιβεβαιώνει τα παραπάνω αποτελεί η αδυναμία να κρυφτεί το γεγονός ότι η Δυτική Ελλάδα, αποτελεί την περιφέρεια με τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας και στέρησης σε όλη τη χώρα, παρά τα δισεκατομμύρια ευρώ που “πέρασαν” από την περιοχή όλα τα προηγούμενα χρόνια σε ανάλογα προγράμματα και χειρίστηκαν όλες οι πολιτικές δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο! Αντίστοιχα, το ποσοστό της ανεργίας στη Δυτική Ελλάδα – την 4η σε πληθυσμό περιοχή της χώρας – παρέμενε πάνω από 20% (με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ) κατατάσσοντας  την Περιφέρεια Δ.Ε. στην 1η θέση πανελλαδικά σε αυτόν τον δείκτη που δεν είναι ένας απλός αριθμός, αλλά εργαζόμενοι, άνθρωποι του μόχθου και οι οικογένειές τους! Και τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα αν αναλογιστεί κανείς ότι οι μέθοδοι που αποτυπώνει τους δείκτες η ΕΛΤΑΤ, αφήνουν εκτός καταγραφής μια σειρά ανέργους! 

Την ίδια περίοδο όμως, μια σειρά κλάδοι και επιχειρήσεις και στην περιοχή μας, είδαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται, αξιοποιώντας το “τζάμπα” ή έστω “φθηνό” χρήμα των διάφορων προγραμμάτων, άμεσα ή έμμεσα, σε βάρος εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων του λαού μας. Για παράδειγμα, το “θαύμα του τουρισμού” που – κατά τους συντάκτες του στρατηγικού σχεδιασμού της περιοχής – έχει ελάχιστα αξιοποιηθεί στη Δυτική Ελλάδα και γι’ αυτό, μπαίνει σε προτεραιότητα για ενίσχυση τη νέα προγραμματική περίοδο στα πλαίσια του θεματικού τουρισμού, προϋποθέτει εργαζόμενους στον κλάδο, με 6 διαφορετικές συμβάσεις εργασίας (ή μία χειρότερη από την άλλη και καμιά που να μπορεί να διασφαλίζει αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης), με δουλειά 3, 4 το πολύ 6 μήνες το χρόνο και μετά χωρίς καν το ευτελές αυτό επίδομα ανεργίας για όλο το χρονικό διάστημα που παραμένουν άνεργοι!

Αντεστραμμένη παρουσιάζεται η πραγματικότητα και στον πρωτογενή τομέα της οικονομίας, με την αγροτική κατά βάση ΠΔΕ (κυρίως σε Αιτ/νια και Ηλεία) να αναζητεί “λύσεις” στην καινοτομία και τα νέα ενεργειακά μοντέλα όταν οι βιοπαλαιστές αγρότες, αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα των καλλιεργειών τους όλο και περισσότερο χρόνο με το χρόνο, όχι γιατί η παραγωγή τους δεν είναι ποσοτικά και ποιοτικά καλή, αλλά γιατί παραμένει απούλητη ή πουλιέται για ένα κομμάτι ψωμί στους μεγαλοεπιχειρηματίες (π.χ. σταφίδα φέτος), οι αυξήσεις σε ρεύμα και πετρέλαιο (που για τους εφοπλιστές είναι τζάμπα) τους διώχνουν κυριολεκτικά από τα χωράφια και τον τόπο τους. Τα παραπάνω όμως, δεν είναι “στρεβλές” εφαρμογές πολιτικών όπως θέλουν να παρουσιάζονται, αλλά οι επίσημες κατευθύνσεις της ΕΕ για απελευθέρωση της ενέργειας, “ελεύθερη” αγορά που μέσω του ανταγωνισμού, το μεγάλο ψάρι θα τρώει πάντα το μικρό.

Στο ίδιο πνεύμα – της καινοτομίας, της ψηφιακής “αναβάθμισης και της διά βίου εκπαίδευσης – γίνεται προσπάθεια να “μπλεχτούν” και οι αυταπασχολούμενοι επαγγελματοβιοτέχνες, με τις «νεοφυείς επιχειρήσεις» (start up) επιχειρήσεις να αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του περιφερειακού προγραμματισμού όταν είναι πλέον απόλυτα καταγεγραμμένο, ότι το 90% αυτών των εγχειρημάτων τελικά αποτυγχάνει, όχι επειδή δεν αναπτύσσουν μια καλή και «καινοτόμα» ιδέα, αλλά επειδή δεν ανταποκρίνονται «στις ανάγκες της αγοράς». Στον αντίποδα, μια χούφτα τέτοιες επιχειρήσεις που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, εξαγοράζονται συνήθως από μεγαλύτερους επιχειρηματικούς ομίλους, καθώς η ενίσχυση της «καινοτομίας» (με σκοπό τη διεύρυνση των περιθωρίων κερδοφορίας του κεφαλαίου) αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας. Όμως, οι α/α ΕΒΕ και στην περιοχή μας, στενάζουν από το στραγγαλισμό του εισοδήματός τους, από τις ανατιμήσεις στις πρώτες ύλες, στα τιμολόγια της ενέργειας, στα εργαλεία της δουλειάς τους, από τα τέλη και τους φόρους, αποτελέσματα όλα, του ατέρμονου κυνηγιού του κέρδους από τους διάφορους ομίλους, στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας που παρουσιάζει και σήμερα η ΠΔΕ ως απάντηση τάχα στα λαϊκά προβλήματα!

Καμία ανακούφιση δεν βλέπει ούτε θα δει ο λαός της περιοχής μας από την εφαρμογή της “πράσινης” ανάπτυξης των ΑΠΕ που έχουν κατακλύσει βουνά (Αιτ/νια, Παναχαϊκό κλπ) και εύφορες, καλλιεργήσιμες εκτάσεις, στην ενεργειακή φτώχεια που βιώνει! Καμιά ενεργειακή κοινότητα δεν θα καταστήσει φθηνότερο το ρεύμα για τους βιοπαλαιστές αγρότες στα πλαίσια του ανταγωνισμού με τα μεγαθήρια στον κλάδο της ενέργειας. Καμιά  ενεργειακή αναβάθμιση δημόσιου κτιρίου δεν θα το γλιτώσει από την έλλειψη αντισεισμικής θωράκισης σε έναν επερχόμενο μεγάλο σεισμό! 

Καμιά συνεργασία μεταξύ του Πανεπιστημίου Πατρών και των βιομηχάνων δεν θα οδηγήσει σε έρευνα για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά θα διεξάγεται από τα παιδιά του λαού μας, αποκλειστικά για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Ούτε αναβαθμίζεται, ούτε γίνεται πιο “προοδευτικό” το Πανεπιστήμιο που παράγει γνώση και αποτελέσματα “κατά παραγγελία”, η έρευνα που αξιοποιείται στα πλαίσια του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών (όπως αυτή για την παραγωγή ενέργειας από Υδρογόνο), ακόμα και για το ΝΑΤΟ. Ίσα – ίσα που μπλέκει ακόμα περισσότερο την περιοχή μας στα επικίνδυνα σχέδιά τους.

Κανένα όφελος δεν θα δει ο λαός της περιοχής μας ακόμα και από έργα που θα μπορούσαν να αποκτήσουν τέτοιο χαρακτήρα – όπως είναι αυτά για την αντιμετώπιση της διάβρωσης των ακτών, αφού επιλέξιμα θα είναι εκείνα που θα δίνουν ώθηση σε τουριστικές και άλλες επενδύσεις 

Ακόμα και αυτή η πολυαναφερομένη ως “κλιματική κρίση” και τα σχέδια “αντιμετώπισής της”, είναι μακριά από κάθε έννοια προστασίας του περιβάλλοντος αφού για παράδειγμα, δεν αντιτίθεται στην κατασκευή αιολικών πάρκων ακόμα και σε περιοχές Natura (δες περιοχή Ερυμάνθου), δεν βάζουν φρένο αλλά ενισχύουν την εμπορευματοποίηση των δασών, η αξιοποίηση των οποίων, ως πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων, είναι η βαθύτερη αιτία πίσω από τις καταστρεπτικές δασικές πυρκαγιές. 

Όσο για τα ζητήματα της Υγείας που έφεραν στο προσκήνιο λόγω της πανδημίας, τις εγκληματικές πολιτικές της λογικής του “κόστους – οφέλους” για το δημόσιο σύστημα υγείας, δεν αντιμετωπίζονται με την παραπέρα εμπλοκή της Περιφέρειας στην ενίσχυση του “τομέα” αφήνοντας ορθάνοιχτα τις πόρτες στις ορέξεις των ομίλων της Υγείας, αλλά απαιτούν άμεσα την επαναλειτουργία του Νοσημάτων Θώρακος, τη στελέχωση με όλο το ιατρικό και λοιπό προσωπικό των νοσοκομείων και Κ.Υ. της περιοχής με μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας και όλα αυτά που διεκδικεί το εργατικό – λαϊκό κίνημα της περιοχής. Πραγματικά, τόση κουβέντα κάνατε όλο αυτό το διάστημα και δεν βρήκατε να πείτε ούτε μια λέξη για τα παραπάνω, για το νοσοκομείο της Αμαλιάδας που διαθέτει τυλιγμένο ακόμα σύγχρονο τεχνικό εξοπλισμό αλλά υποβαθμίζεται σε Κέντρο Υγείας, αντίστοιχα το Νοσοκομείο Μεσολογγίου ή ακόμα και το Νοσοκομείο Πύργου που κάνει εφημερίες με έναν παθολόγο και αυτός από την Πάτρα. Αντίστοιχα το Καραμανδάνειο Νοσοκομείο που υπολειτουργεί κ.ο.κ.

Συνολικά, ο στρατηγικός σχεδιασμός της Περιφέρειας, παρουσιάζοντας την αιτία των λαϊκών προβλημάτων ως λύση τους, επιχειρεί να συμβάλλει στη διαχείριση του προβλήματος της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, δημιουργώντας τους “δρόμους” μέσα από τους οποίους αυτό θα κινηθεί. Αυτό το σχέδιο, όσο “έξυπνο” και αν είναι για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τόσο “άδικο” θα παραμένει για τις επείγουσες λαϊκές ανάγκες και την κάλυψή τους.

Το “αναπτυξιακό όραμα” της Περιφέρειας, μπορεί να έχει εύηχους χαρακτηρισμούς , αλλά δεν μπορεί να κρύψει το αποκρουστικό πρόσωπο της καπιταλιστικής ανάπτυξης που δεν μπορεί να ωφελεί ταυτόχρονα εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Από αυτή τη σκοπιά, είναι σημαντικό να κατανοηθεί από το λαό και στην περιοχή μας, ότι τα  600 εκ ευρώ που θα διαχειριστεί η ΠΔΕ μέσω του ΕΣΠΑ 2021-2027, είναι λεφτά δικά του, των λαών των κρατών – μελών της ΕΕ, που δίνονται απλόχερα στους επιχειρηματικούς ομίλους της ενέργειας, των μεταφορών και της εφοδιαστικής αλυσίδας, των ψηφιακών τεχνολογιών και της αγροδιατροφικής αλυσίδας, του τουρισμού και των κατασκευαστικών, για έργα και δράσεις, που τον οδηγούν σε διαρκή χειροτέρευση των όρων ζωής και εργασίας του, που υποβαθμίζουν ακόμα περισσότερο το περιεχόμενο της μάθησης των παιδιών του, το περιβάλλον, την υγεία του.