Ο Κ. Λίχνος στο AgrinioTimes.gr: «Προορισμός και αφετηρία είναι πάντα ο άνθρωπος»

Κώστας Λίχνος: «Η πρώτη ώση προς την συγγραφή έρχεται πάντοτε από τα προσωπικά μας βιώματα, αυτά που μας σημαδεύουν και καλούμαστε διαρκώς να τα επανεξετάζουμε. Τα ερεθίσματα που οπλίζουν τις πένες μας, βρίσκονται παντού. Ένα ερευνητικό μυαλό, μπορεί να αντλεί έμπνευση από κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής».

Διαβάζοντας το πρώτο Μυθιστόρημα του Κώστα Λίχνου με τίτλο «www.Dialogos.gr» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέφαλος», διαπίστωσα ότι πρόκειτε για έναν άνθρωπο με έντονους προβληματισμούς και ανησυχίες σχετικά με την σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με τον εαυτό του, τις αλληλεπιδράσεις του με το κοινωνικό σύνολο, τις τάσεις απομονωτισμού που μπορεί να τον διακατέχουν, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για το μέλλον, σε μια εποχή που οι βασικές και θεμελιώδεις ηθικές αξίες φαίνονται να κλονίζονται. 

Στο πλαίσιο της «Συνέντευξης της Δευτέρας» των ιστοσελίδων του «Agrinio365» Media Group, θέλησα να γνωρίσω καλύτερα και να παρουσιάσω τον Κώστα Λίχνο, έναν συγγραφέα, με πλούσιο έργο σε Διηγήματα και Δοκίμια, ένα νέο μυθιστόρημα και σχέδια για μια πολλά υποσχόμενη συγγραφική καριέρα.

• Συνέντευξη στη Νάντια Μπούτα

Ο Κώστας Λίχνος γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε στις Σέρρες και αποφοίτησε ως Πτυχιούχος Μηχανικός Πληροφορικής & Επικοινωνιών.

Με την λογοτεχνία ασχολήθηκε από την εφηβεία του και την τελευταία δεκαετία διακρίθηκε σε πολυάριθμους πανελλαδικούς και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, στις κατηγορίες του Δοκιμίου, του Διηγήματος, του παραμυθιού, της Νουβέλας και του Μυθιστορήματος. Είναι συνεργάτης των εκδόσεων «Κέφαλος» και εξωτερικός συνεργάτης του Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης.

Δοκίμια και διηγήματά του δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά («Λογοτεχνικό βήμα», «Κέφαλος», «Λογοτεχνικό δελτίο»), ενώ έργα του έχουν εκδοθεί σε πολλές ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις, από τους εκδοτικούς οίκους «Σύγχρονη Εποχή», «Άπαρσις», «Κέφαλος» και «Εκδόσεις Κυριακή Δράκου».

Έχει αποσπάσει Βραβεία και Επαίνους σε πολλούς Πανελλαδικούς και Παγκόσμιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς, με κυριότερους: Το 2019, πέτυχε συνολικά 10 Πανελλαδικές διακρίσεις στις κατηγορίες του Δοκιμίου και του Διηγήματος. Το Δοκίμιο του «Ο ρεαλισμός του εξωπραγματικού» κέρδισε το Α’ βραβείο Δοκιμίου στον Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του ΕΠΟΚ, και Έπαινο στον 38ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Το διήγημα του «Νόστος» απέσπασε Έπαινο στην κατηγορία του Διηγήματος στον Παγκόσμιο λογοτεχνικό διαγωνισμό του ΕΠΟΚ. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «www.Dialogos.gr» απέσπασε το Α’ βραβείο στην κατηγορία του Μυθιστορήματος, στον 2ο Πανελλαδικό Διαγωνισμό Πεζογραφίας «Κέφαλος».

Για το σύνολο των διακρίσεων, το έργο και την ενεργή του παρουσία στα γράμματα, στη διανόηση και στη σύγχρονη πνευματική δραστηριότητα, το «Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς» του απένειμε το Ειδικό Βραβείο Πεζογραφίας «Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης».

Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τη συγγραφή; Πότε συνειδητοποιήσατε για πρώτη φορά ότι θέλετε να ασχοληθείτε με αυτή;

Αποδύθηκα στην περιπέτεια της συγγραφής από την εποχή της ενηλικίωσής μου. Διαπίστωσα πως είναι μια διαδικασία σύμφυτη με την ανάγνωση. Όσο περισσότερο μελετάς, τόσο περισσότερο εξωθείσαι να γράψεις.

Βασικός λόγος που με παρότρυνε, ήταν η ανάγκη να κατανοήσω τον εαυτό μου και τον κόσμο γύρω μου. Έτσι, άρχισα σταδιακά να γράφω. Στην αρχή άναρχα και σποραδικά, μα καθώς περνούσε ο χρόνος η ασχολία μου με τη συγγραφή γινόταν μεθοδική και συστηματική, και όταν συνέβη αυτό, συνειδητοποίησα πως ήταν κάτι με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ σοβαρά. Η στιγμή αυτής της συνειδητοποίησης, έλαβε χώρα πριν από μια δεκαετία περίπου.

Είναι τα έργα σας μικρές ή μεγάλες εξομολογήσεις κι αν ναι σε ποιον; Υπάρχουν κάποια βιωματικά στοιχεία στις αφηγήσεις σας;

Σε όλα μου τα έργα υπάρχουν αρκετά αυτοαναφορικά στοιχεία. Οι ήρωες που πλάθω και οι ιστορίες που διηγούμαι, αποτελούν ένα δημιουργικό κράμα βιωματικών στοιχείων και μυθοπλασίας.

Η εξομολόγηση -μικρή ή μεγάλη- είναι συχνό φαινόμενο στη συγγραφή. Όταν γράφεις καταθέτεις την αλήθεια σου, και αν έχεις πιάσει τον παλμό της εποχής σου, καταθέτεις συνάμα και την αλήθεια πολλών άλλων ανθρώπων μέσα από τη δική σου.

Όσα καταγράφεις, όσα εξομολογείσαι, απευθύνονται στον εαυτό σου, σε ανθρώπους του περιβάλλοντός σου, σε συγγραφείς που σε έχουν επηρεάσει (ασχέτως αν βρίσκονται εν ζωή ή όχι), σε προσωπικότητες του παρελθόντος ή υποθετικούς ανθρώπους του μέλλοντος·  άλλωστε, scripta manent! (σ.σ. τα γραπτά μένουν).

Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που ωθεί έναν άνθρωπο να θέλει να μοιραστεί τις σκέψεις του με άλλους ανθρώπους; Πώς θα χαρακτηρίζατε τη σχέση συγγραφέα – αναγνώστη;

Για να νιώσει κάποιος την ανάγκη να εκτεθεί και να μιλήσει, πρέπει να θεωρεί πως έχει κάτι το αξιόλογο να πει. Για να το θεωρεί αυτό, πρέπει να είναι πεπεισμένος ότι έχει κάνει κάποια παρατήρηση σημαντική, πως έχει αποκαλυφτεί στα μάτια του μια αλήθεια δυσδιάκριτη ή ότι μπορεί να εκφράσει μια αγωνία που δεν έχει ακόμη επαρκώς εκφραστεί.

Καμιά φορά, βέβαια, μπορεί κάνεις να έχει την ανάγκη να εκφράσει απλώς τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του, δίχως να μπορεί να παρουσιάσει απαντήσεις στα ερωτήματα που τον βασανίζουν ή λύσεις για τα προβλήματα που μας ταλαιπωρούν. Ακόμη και τότε όμως, αποπειράται να δώσει -και οφείλει να προσπαθεί- κάποιες απαντήσεις.

Δεν μοιράζεται κάποιος τις σκέψεις του μέσω της συγγραφής, απλώς και μόνο για να εκφραστεί λοιπόν. Υπάρχουν άλλοι -πιο κατάλληλοι- τρόποι έκφρασης, για κάποιον που επιθυμεί απλώς να εξομολογηθεί κάτι και να ξαλαφρώσει.

Ο συγγραφέας επιδιώκει να φανερώσει κάτι στον αναγνώστη ή να θέσει σε κίνηση την σκέψη του προς κάποια κατεύθυνση. Έμμεσα, αποκαλύπτει τις προθέσεις του μέσα στα έργα του -ο επαρκής αναγνώστης θα είναι ικανός να τις αντιληφθεί- , τις οποίες χρησιμοποιεί ως όχημα για να κοινωνήσει τις σκέψεις του και έτσι να παρέμβει στην διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης και κατ’ επέκταση στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Πολλά από τα διηγήματά σας είναι «ανθρωποκεντρικά», θα έλεγα, με έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις, τις ανθρώπινες αξίες και τα όνειρα, ενώ πολλά από αυτά βασίζονται σε πραγματικές ιστορίες, ακόμη και της καθημερινότητας. Είναι ο άνθρωπος η πηγή της έμπνευσής σας;

Η πρώτη ώση προς την συγγραφή έρχεται πάντοτε από τα προσωπικά μας βιώματα, αυτά που μας σημαδεύουν και καλούμαστε διαρκώς να τα επανεξετάζουμε. Τα ερεθίσματα που οπλίζουν τις πένες μας, βρίσκονται παντού. Ένα ερευνητικό μυαλό, μπορεί να αντλεί έμπνευση από κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής.

Πηγή έμπνευσης, λοιπόν, είναι πάντοτε η ίδια η ζωή, στο βαθμό που αντέχει κανείς να την βιώνει. Στο βαθμό που δύναται κανείς να την κατανοήσει και να αλληλοεπιδρά με τα καθημερινά περιστατικά που εξελίσσονται γύρω του σε εγγύτητα ή σε απόσταση. Πηγή έμπνευσης για μένα, είναι οι φίλοι μου, οι συγγενείς, οι σκέψεις που μου γεννά η θέαση του κόσμου, οι φευγαλέες εντυπώσεις της στιγμής. Προορισμός και αφετηρία, φυσικά, είναι πάντα ο άνθρωπος.

Στο μυθιστόρημά σας «www.Dialogos.gr» συναντούμε μια ομάδα ανθρώπων που ήρθαν σε επαφή μέσω του διαδικτύου και που η διά ζώσης συνάντησή τους, θα αλλάξει άρδην την εικόνα που είχαν σχηματίσει ο ένας για τον άλλο, καταλήγοντας σε μια συγκλονιστική ανατροπή. Πώς έχετε εμπνευστεί τους ήρωες του βιβλίου σας και τι αυτό πραγματεύεται;

Η κεντρική θεματική του βιβλίου, η βασική αγωνία που εκπέμπει, είναι η ανάγκη των ανθρώπων για διάλογο και επικοινωνία.

Ο κεντρικός ήρωας, όντας σχετικά περιθωριοποιημένος, προσπαθεί να σπάσει την απομόνωσή του και να επικοινωνήσει μέσω του διαδικτύου, και για να το κατορθώσει αυτό, δημιουργεί ένα ιστολόγο με διεύθυνση «www.Dialogos.gr». O τίτλος του βιβλίου, λοιπόν, παραπέμπει στην προσπάθεια των ανθρώπων για επικοινωνία, που στις μέρες έχει και ηλεκτρονική υπόσταση.

Το βιβλίο καταπιάνεται με το ζητούμενο της ανθρώπινης επικοινωνίας, σε όλες του τις εκφάνσεις. Διερευνά την ανθρώπινη επαφή στις σημερινές δοσμένες συνθήκες άλλα και διαχρονικά, και την προσεγγίζει μέσα από όλους τους τρόπους που αυτή μπορεί να αναπτυχθεί (από την αλληλογραφία, μέχρι την διαδικτυακή επικοινωνία).

Ο Διάλογος, στον οποίο αναφέρομαι, είναι πολυδιάστατος. Δεν είναι μόνο ο διάλογος αναμεταξύ των ανθρώπων, αλλά και η συνομιλία που αναπτύσσει το κάθε άτομο με τον εαυτό του, η αλληλεπίδραση του κάθε κοινωνικού υποκειμένου με την συλλογικότητα που το υπερβαίνει, καθώς και η συνομιλία που αναπτύσσει ο εκάστοτε αναγνώστης με το βιβλίο που διαβάζει (η αλληλεπίδραση του ανθρώπου με την τέχνη και την λογοτεχνία δηλαδή).

 Οι πέντε βασικοί χαρακτήρες του βιβλίου, είναι άνθρωποι της καθημερινότητας. Για να τους πλάσω, βασίστηκα σε πρόσωπα του περιβάλλοντός μου και φυσικά στον εαυτό μου. Σύγκαιρα όμως, και οι πέντε χαρακτήρες έχουν χαρακτηριστικά που τους απομακρύνουν από το συνηθισμένο. Αποτελούν, δηλαδή, φιλοσοφικές ενσαρκώσεις διαδεδομένων σημερινών κοσμοθεωρήσεων και λειτουργούν ως ιδεότυποι, επιτρέποντας μου έτσι να περάσω από το ειδικό στο γενικό και να πραγματοποιήσω ιδεολογικούς σχολιασμούς και κοινωνιολογικές παρατηρήσεις.

Πιστεύετε πως σήμερα -στην εποχή της εύκολης ηλεκτρονικής πληροφορίας και ψυχαγωγίας- ο Έλληνας διαβάζει βιβλία ή όλη αυτή η μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας, τον έχει απομακρύνει από το βιβλίο;

Αν και οι γενικεύσεις πρέπει να γίνονται πάντοτε με προσοχή, θα έλεγα ότι φαίνεται -από όποια πλευρά κι αν το εξετάσει κανείς- πως διαμορφώνεται μια κατάσταση σήμερα, που δεν χαρακτηρίζεται από πνευματική κινητικότητα και ανησυχία για ουσιαστική καλλιέργεια. Αντιθέτως, διαφαίνονται χαρακτηριστικά πνευματικής υστέρησης.

Πολλοί υποστηρίζουν πως οι παλιότερες γενιές -ειδικά στην κατοπινή περίοδο της Επταετίας- διάβαζαν περισσότερο, μελετούσαν συστηματικά και επιδίδονταν σε κάθε είδους πολιτιστικές δραστηριότητες. Στο βαθμό που αυτό είναι αληθές, εμφαίνει πως η τάση αυτή δείχνει σήμερα να έχει αναχαιτιστεί και είναι ποικίλοι οι λόγοι που συμβαίνει αυτό.

Η εποχή είναι δύσκολη, οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια πολλές, τα σύγχρονα συστήματα εκπαίδευσης ανεπαρκή, οι ρυθμοί γρήγοροι και εξοντωτικοί και οι πιέσεις που δέχεται ο σύγχρονος άνθρωπος τεράστιες. Εκ των συνθηκών σήμερα, λοιπόν, διαμορφώνονται ιδιοσυγκρασίες αποξενωμένες, δυσλειτουργικές και προβληματικές -άνθρωποι αντιπνευματικοί θα λέγαμε- που για να εκτονωθούν θα επιλέξουν κέντρα, διασκεδάσεις, αθλητικά υπερθεάματα, εκδρομές και όχι το βιβλίο· πόσω δε μάλλον το καλό βιβλίο.

Οι στατιστικές δείχνουν, πως τα τελευταία χρόνια οι συστηματικοί αναγνώστες (αυτοί που διαβάζουν περισσότερα από δέκα βιβλία το χρόνο) μειώνονται, ενώ αυξάνουν οι περιστασιακοί αναγνώστες, που συνήθως επιλέγουν τα ελαφριά αναγνώσματα. Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι πολλοί και διάφοροι, και για αυτό ακούγονται εγκλήσεις από κάθε κατεύθυνση. Οι συγγραφείς κατηγορούν τους αναγνώστες που στηρίζουν το κακό βιβλίο, οι αναγνώστες τους εκδοτικούς οίκους που δεν στηρίζουν το καλό βιβλίο, και οι πάντες την εκπαίδευση που δεν μορφώνει άτομα με κριτική σκέψη και πνευματικές ανησυχίες.

Πως θα χαρακτηρίζατε τη νέα γενιά; Τι θα πρέπει να προσέξει και σε τι να επενδύσει; Αυτή η γενιά που μεγαλώνει με τα tablets και τα κινητά είναι πιο ευτυχισμένη από «τη γενιά της αλάνας;»

Η νέα γενιά έχει να αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις. Ο χαρακτήρας των νέων μας, διαπλάθεται σε μια εποχή αντιφατική, απνευμάτιστη και βαθύτατα προβληματική.

Η οικονομική κρίση, η πανδημία, οι γενικότερες κοινωνικοπολιτικές ανακατατάξεις της τελευταίας δεκαετίας, η όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις (που είναι δομικά ακατάλληλες να υπηρετήσουν τον τρόπο που θα έπρεπε να μορφώνονται σήμερα οι νέοι, ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις σύγχρονες ανάγκες της ζωής), η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το μέλλον και άλλα πολλά, διαμορφώνουν μια πραγματικότητα ζοφερή και δυσχείριστη.

Η αλόγιστη χρήση -ή η κατάχρηση- των νέων τεχνολογιών από τους νέους, είναι μονάχα ένα μικρό κομμάτι του σημερινού προβλήματος και θα ήταν παραπλανητικό να προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τους ανθρώπους του χθες με εκείνους του σήμερα, βασιζόμενοι μονάχα πάνω σε αυτό το χαρακτηριστικό (την εμφάνιση των νέων τεχνολογιών δηλαδή). Δεν μπορούμε να αντιπαραβάλουμε μονοδιάστατα, λοιπόν, την γενιά της αλάνας με την γενιά των tablets, γιατί είναι πολλά τα υπόλοιπα στοιχεία που μεταβλήθηκαν στο πέρασμα από την μια γενιά στην άλλη.

Αν θέλαμε να σχολιάσουμε τις συνήθειες των σημερινών νέων, την ενασχόληση τους με τα social media και συνολικά το διαδίκτυο, μέσα στης υπάρχουσες αποξενωτικές συνθήκες, θα έλεγα πως διαμορφώνεται μια κατάσταση που οπωσδήποτε εμπνέει ανησυχίες. Το κρησφύγετο του διαδικτύου ενισχύει τις τάσεις απομονωτισμού, δεν προάγει την αναζήτηση της ουσιαστικής επικοινωνίας και την επιδίωξη για αναίρεση της ανωνυμίας του ατόμου. Σε μια εποχή λοιπόν, που οι άνθρωποι φαίνονται να απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο ο ένας από τον άλλο, η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών θα πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά.

Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι μεγαλύτερες αξίες στη ζωή μας σήμερα; Κατά πόσο ο σύγχρονος άνθρωπος τις σέβεται;

Στις μέρες μας, το ηθικό γράδο δείχνει ολοένα να πέφτει, ενώ η εντιμότητα και ο ανθρωπισμός χάνουν έδαφος διαρκώς (μαζί με την πολιτική ευθυκρισία). Μπορεί να ακούγεται λιγάκι απαισιόδοξο το παραπάνω συμπέρασμα, αλλά δεν γίνεται να το αρνηθούμε· θα αμφισβητούσε την καθημερινή μας εμπειρία.

     Το ηθικό πρόβλημα των ημερών μας όμως, δεν είναι ένα καθαρά θεωρητικό πρόβλημα. Τα ήθη και οι αξίες, οικοδομούνται πάνω στις παγιωμένες υλικές συνθήκες διαβίωσης. Στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου ανθεί ο ανταγωνισμός που δήθεν θα αναδείξει τους άριστους, ο ατομισμός και το εμπορευματικό ήθος, είναι λογικό οι μεγάλες αξίες να υποχωρούν και να φαντάζουν αναχρονιστικές. Παρ’ όλ’ αυτά δεν έχουν εκλείψει.

Όσον αφορά το ποιες είναι οι μεγάλες αξίες, θα έλεγα πως μπορεί κάθε εποχή να χτίζει την δική της ηθική, αλλά ωστόσο υπάρχουν κάποιες αξίες που παραμένουν ακλόνητες σε κάθε ιστορική περίοδο· ακόμη και εάν ανανεώνονται σε σημασία και περιεχόμενο. Τέτοια αξία, η υπέρτερη αξία, δεν μπορεί να είναι παρά ο Άνθρωπος.

Πότε θεωρείτε ότι κάποιος άνθρωπος φτάνει στην ολοκλήρωσή του ως άνθρωπος;

Η σύντομη απάντηση είναι ποτέ. Η λεπτομερής, θα μας οδηγούσε σε δαιδαλώδεις φιλοσοφικές περιπλανήσεις. Συνεπώς, θα πω μονάχα το εξής: για να νιώσει κάποιος, έστω και υποτυπωδώς, το αίσθημα της πληρότητας θα πρέπει να μοχθήσει πολύ.

      Φυσικά, δεν αρκεί να πραγματώσει μονάχα τους προσωπικούς του στόχους και τις βαθιές του επιθυμίες -οι οποίες καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον και τον κοινωνικό περίγυρο που τον γαλούχησε-, αλλά θα πρέπει να έρθει σε επαφή με τον πραγματικό εαυτό του (τον οποίον μέχρι ενός σημείου θα πρέπει να τον εφεύρει), να επιλέξει ποιες από τις επιθυμίες του είναι πραγματικά δικές του και να παλέψει για να τις πραγματοποιήσει. Ύστερα, ύστερα αρχίζουν τα δύσκολα. Θα πρέπει να βγει από τον εαυτό του, να προσδιορίσει την θέση του μέσα στη συλλογικότητα που τον περιβάλει και να μοχθήσει για σκοπούς συλλογικούς· καθότι το άτομο, είναι φύσει πολιτικό και κοινωνικό ον.

H σφαιρική και ολόπλευρη ολοκλήρωση, λοιπόν, είναι εξαιρετικά δύσκολη -αν όχι ανέφικτη-, ειδικά σε μια κοινωνία που δεν έχει ως στόχο την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μελών της.

Είστε αισιόδοξος;

Δεν θα έλεγα πως είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Θα ήθελα να υποστηρίξω πως είμαι ρεαλιστής, με την αυστηρή -την Δωρική- έννοια, αλλά η αλήθεια είναι πως είμαι περισσότερο απαισιόδοξος παρά ρεαλιστής.

Μέσα στις σημερινές συνθήκες, η απαισιοδοξία φαντάζει ως στάση συνετότερη, αλλά αυτό ίσως να είναι αληθές μονάχα για όσους απαισιοδοξούν.

Πείτε μου λίγα πράγματα για την οικογένειά σας.

Η οικογένειά μου ζει στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Οι γονείς μου είναι έντιμοι λαϊκοί άνθρωποι, που ανέθρεψαν εμένα και τον αδερφό μου με προοδευτικές αρχές και ανθρωπιστικές αξίες.

Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας; Υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες με τις οποίες θα θέλατε να ασχοληθείτε;

Ο ελεύθερος χρόνος σήμερα είναι μια έννοια κάπως παρεξηγημένη. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, λογίζεται ως χρόνος που ξεκλέβουμε για να ξεκουραστούμε μη κάνοντας τίποτα (ενώ συχνά νιώθουμε και ενοχικά για αυτό). Ο άνθρωπος όμως, χρειάζεται χρόνο για να αναπαυθεί σωματικά και πνευματικά, και ελεύθερο χρόνο στον οποίον -πλήρης ενέργειας- θα ασχοληθεί με δραστηριότητες που εμπλουτίζουν την καθημερινότητά του, τον ψυχαγωγούν και μπορούν να νοηματοδοτήσουν τη ζωή του.

Κατ’ αυτήν την έννοια, η ποιοτική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου μας, είναι ζήτημα κομβικής σημασίας, εάν κάποιος επιθυμεί να παραμένει λειτουργικός και διαυγής μέσα στην καθημερινότητα.

Εγώ, στον ελεύθερο χρόνο μου, ως επί το πλείστον βλέπω ταινίες -καθότι φανατικός σινεφίλ-, πηγαίνω στον κινηματογράφο και το θέατρο, ακούω μουσική και διαβάζω.

Ποιοι είναι οι στόχοι σας και οι φιλοδοξίες σας για το μέλλον;

Όσον αφορά τους στόχους μου για το μέλλον, από συγγραφικής άποψης τουλάχιστον, σχεδιάζω για το επόμενο έτος την έκδοση μιας συλλογής διηγημάτων και μιας νουβέλας, που έχει παρεμφερές θέμα με το μυθιστόρημά μου «www.Dialogos.gr», αλλά εστιάζει περισσότερο στο θηλυκό φύλο, καθώς όλοι οι χαρακτήρες είναι γυναίκες.

Επισκεφτείτε το Προσωπικό Ιστολόγιο, την Λογοτεχνική σελίδα στο Facebook και το κανάλι του Κώστα Λίχνου στο YouTube.

---

Συνέντευξη: Νάντια Μπούτα

«Agrinio365» Media Group | AgrinioTimes.gr – Antenna-Star.gr