Εγκεφαλογράφημα
Μαρτυρία Καλογιάννη
Τόλμησα (με τη φιλελευθεροποίηση της χούντας) και είπα μέσα στην μπουάτ, το «Μιλώ» του Αναγνωστάκη. Γι’ αυτό τον λόγο με πιάσανε και με πήγανε στο ΕΑΤ – ΕΣΑ. Και μου λέει εκείνο το γαϊδούρι, ο Αντωνόπουλος, «γράψε μου σαράντα φορές το «Μιλώ»».
Στο ανακριτικό έχεις ένα φως από πάνω σου και ακούς τις φωνές αλλά δεν μπορείς να δεις ποιος είναι.
Η πλάκα είναι ότι όταν τραγουδάς, τα λόγια σού έρχονται ποταμάκι. Αλλά όταν τα γράφεις, σταματάς.
«Μιλώ, για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων ή των ηττημένων;»
Εγώ ήθελα και την ακριβή λέξη του Μανώλη. «Των νικημένων».
«Μα ποιοι είναι οι νικημένοι στρατιώτες;» με ρωτούσαν.
«Μα αυτό το ποίημα», τους έλεγα, «έχει γραφτεί το 1944».
«Και γιατί το λες τώρα;».
«Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή».
«Για ποιους τάφους;».
«Γιατί με ρωτάς για ποιους τάφους;» του έλεγα.
«Τώρα θες να φας ξύλο και μας κάνεις ερώτηση στην απάντηση; Τι μας κάνεις;».
Απόσπασμα από μαρτυρία του Αντώνη Καλογιάννη για την δικτατορία στην Ελλάδα.
Λευτέρης Τηλιγάδας
«Agrinio 365» Media Group | AgrinioTimes.gr, Antenna-Star.gr
