Μικρά παιδιά ως σεξουαλικά αντικείμενα στον Κινηματογράφο

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Μαϊμουνά Ντουκουρέ με κεντρική ηρωίδα την Αμί, μια 11χρονη σενεγαλέζικης καταγωγής στα προάστια του Παρισιού, στέφθηκε με δάφνες, καθώς η ταινία «Cuties» απέσπασε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο τελευταίο φεστιβάλ του Sundance.

Λίγο αργότερα η ταινία προβλήθηκε στο Netflix, όπου έκανε πρεμιέρα, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων που ήδη του έχουν αποδώσει την ταμπέλα του «αμφιλεγόμενου».

Η «παρεξήγηση» σε σχέση με το περιεχόμενο και τις προθέσεις του «Cuties», που έχει κορυφωθεί αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ, φτάνοντας μέχρι και σε επίσημες καταγγελίες από μέλη του Αμερικανικού Κογκρέσου, είχε ξεκινήσει ήδη από τον προηγούμενο μήνα με τη διαφημιστική αφίσα που είχε βγάλει στην κυκλοφορία η πλατφόρμα, απεικονίζοντας τις μικρές πρωταγωνίστριες με τις «σέξι» στολές που φοράνε στον ομαδικό διαγωνισμό χορού που συμμετέχουν στην ταινία.

Η συντηρητική οργή εναντίον του φιλμ της Μαϊμουνά Ντουκουρέ έχει ως επιχείρημα ότι σεξουαλικοποιεί μικρά κορίτσια προς τέρψη των απανταχού παιδεραστών.
Όσοι το υποστηρίζουν κάνουν λόγο για κυνήγι μαγισσών, επιμένοντας πως το φιλμ κατηγορείται άδικα ότι τροφοδοτεί ακριβώς την παθογένεια που επιχειρεί να καταδείξει και ότι η απεικόνιση ενός φαινομένου δεν σημαίνει και την αποδοχή του.

Αυτήν τη φορά όμως το Netflix δεν απολογήθηκε.
Αντιθέτως, φέρεται να δηλώνει μέσω σχετικής ανακοίνωσης ότι πρόκειται «για έναν κοινωνικό σχολιασμό ενάντια στην σεξουαλικοποίηση των παιδιών, για μια βραβευμένη ταινία, για μια δυνατή ιστορία σχετικά με τις πιέσεις που αντιμετωπίζουν τα νεαρά κορίτσια από την κοινωνία και από τα social media καθώς μεγαλώνουν – και θα ενθαρρύναμε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται γι’ αυτά τα θέματα να δει την ταινία».

Η σεξουαλικοποίηση της αθωότητας
Η ιστορία που προκύπτει  με το «Cuties» δεν είναι βέβαια καινούρια. Στην πραγματικότητα υπάρχει στην ποπ κουλτούρα εδώ και πολύ καιρό,

Που εντοπίζεται όμως το πρόβλημα και τι εννοούμε όταν μιλάμε για σεξουαλικοποίηση νεαρών κοριτσιών;

Σύμφωνα με τη θεωρητική προσέγγιση αμερικανών ψυχολόγων, αυτό που συμβαίνει «όταν νεαρά άτομα αντιμετωπίζονται σαν σεξουαλικά αντικείμενα και αξιολογούνται για τα φυσικά τους χαρακτηριστικά και τη σεξουαλικότητά τους».

Τα παραδείγματα στα οποία μπορεί να αναφερθεί κανείς είναι αναρίθμητα σε όλο το φάσμα της pop κουλτούρας, αναδεικνύοντας το μέγεθος του προβλήματος στην καθημερινότητα παιδιών που βρίσκονται σε ηλικία στην οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες, το σεξαπίλ θα έπρεπε να είναι μια άγνωστη λέξη.

Και κάπως έτσι η αποδοχή της σεξουαλικοποίηση της αθωότητας έρχεται αναντίρρητα αλλά όχι δίχως κόστος.

Τηλεόραση,  μουσική,  κινηματογράφος, video games και διαφημίσεις βομβαρδίζουν καθημερινά με σεξουαλικού περιεχομένου μηνύματα, άλλα υπαινικτικά και άλλα που τελείως ξεκάθαρα απεικονίζουν τις γυναίκες ως αντικείμενα – και δυστυχώς, μεγάλη αμερικανική έρευνα έδειξε ότι το 57% των ανήλικων στρέφεται στα media για σεξουαλικές πληροφορίες.

Ταφόπλακα σε μια υγιή σεξουαλική αγωγή που θα επέτρεπε στα παιδιά το δικαίωμα στην αθωότητα φαίνεται να βάζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς νεαρά άτομα στρέφονται ολοένα και περισσότερο στο Διαδίκτυο και όχι σε κάποιο οικείο πρόσωπο του περιβάλλοντος προκειμένου να μιλήσει για τον έρωτα και το σεξ.

Οι γονείς σίγουρα δεν μπορούν να κλείσουν τα παιδιά τους σε γυάλα και όσο κι αν προσπαθούν να ελέγξουν τις πληροφορίες που δέχονται, πάντα θα υπάρχει κάτι «δηλητηριώδες».

Μια -φαινομενικά- απλή λύση που ίσως μπορεί να έρθει αν αυτή εφαρμοστεί μαζικά, είναι απλώς να γυρίσουμε πλάτη σε όλα όσα χρησιμοποιούν τη σεξουαλικοποίηση νεαρών κοριτσιών, για την εξασφάλιση κέρδους.

Γιατί αν στον κόσμο μας εκείνο που διαχρονικά πουλάει είναι το σεξ, εκείνο που θα τον κάνει να  γυρίζει είναι το χρήμα…

in.gr